Myocardial involvement in sclerodermia: a cardiac MRI study and association with clinical parameters

Objective: To assess the prevalence and pattern of myocardial fibrosis as detected by delayed enhanced myocardial fibrosis as detected by delayed enhanced magnetic resonance imaging (DE-MRI) in patients with systemic sclerosis (SSc) and to evaluate a possible association between myocardial fibrosis and cardiac arrhythmias. Methods: 41 SSc patients underwent 24 h Holter monitoring, Doppler echocardiography and DE-MRI. Results: Technically acceptable DE-MRIs obtained in 36 patients. Enhancement on DE-MRI, consistent with fibrosis, was observed in 24 of these patients (66%), and it was invariably mid wall with a linear pattern mostly involved basal and myocardial segments of the left ventricle. The volume of enhancement did not differ between patients with diffuse and those with limited SSc (P=0.98). Patients with a long duration (≥15 έτη) of Raynard’s phenomenon had a greater number of enchancing segments (P=0.017) and a greater volume of enhancement (P=0.02). Nineteen patients (53%) with an abnormal Holter had a greater number of enhancing segments (P<0.05) and a greater volume of enhancement (P<0.05) compared with those patients with normal Holter study results. Conclusion: DE-MRI can identify myocardial fibrosis in a significant percentage of SSc patients and may be a useful tool for non-invasive assessment of cardiac involvement.Σκοπός: Να εκτιμηθεί η συχνότητα εμφάνισης και ο τύπος μυοκαρδιακής ίνωσης, όπως εκτιμάται με μαγνητική τομογραφία καρδιάς (MRI) σε ασθενείς με συστηματική σκληροδερμια (ΣΣκ) και να εκτιμηθεί η πιθανή συσχέτιση της ίνωσης με καρδιακές αρρυθμίες. Μέθοδοι: 41 ασθενείς με ΣΣκ υποβλήθησαν σε υπερηχογράφημα καρδιάς, Holter ρυθμού 24ώρου και MRI καρδιάς. Αποτελέσματα: Τεχνικά αποδεκτή MRI καρδιάς επιτεύχθη σε 36 ασθενείς. Ενίσχυση στην MRI συμβατή με ίνωση παρατηρήθηκε σε 24 από τους 36 ασθενείς (66%). Η ίνωση ήταν μεσομυοκαρδιακή με γραμμοειδή τύπο, προσβάλλουσα κυρίως τα βασικά και μέσα τμήματα του μυοκαρδίου της ΑΡ κοιλίας. Ο όγκος της ενίσχυσης δεν διέφερε μεταξύ ασθενών με διάχυτη και περιορισμένη ΣΣκ (P=0.98). Οι ασθενείς με μακρά διάρκεια φαινομένου Raynaud (≥15 έτη) είχαν μεγαλύτερο αριθμό τμημάτων με ενίσχυση (P=0.017) και μεγαλύτερο όγκο ενίσχυσης (P=0.02). 19 ασθενείς (53%) είχαν παθολογική μελέτη Holter και παρουσίαζαν μεγαλύτερο αριθμό τμημάτων με ενίσχυση (P<0.05) και μεγαλύτερο όγκο ενίσχυσης (P<0.05) συγκριτικά με εκείνων που είχαν φυσιλογική μελέτη Holter. Συμπέρασμα: Η MRI καρδιάς ανιχνεύει ίνωση στο μυοκάρδιο σε ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών με ΣΣκ και αποτελεί ένα χρήσιμο μη επεμβατικό διαγνωστικό εργαλείο της προσβολής της καρδιάς