Wpływ hiperinsulinemii na częstość zgonów z powodu pierwotnego raka wątroby i nowotworów o innych lokalizacjach

WSTĘP. Celem pracy jest wykazanie związku insulinemii z umieralnością z powodu nowotworów o różnych lokalizacjach. MATERIAŁ I METODY. Prospektywne badanie kohortowe objęło 6237 aktywnych zawodowo mężczyzn w wieku 44-55 lat (w momencie rozpoczęcia badania), niechorujących na cukrzycę. Oceniano umieralność z powodu nowotworów w odniesieniu do wyjściowych stężeń insuliny na czczo oraz 2 godziny po doustnym obciążeniu 75 g glukozy. WYNIKI. Podczas 23,8 lat obserwacji w grupie 6237 mężczyzn zmarło 1739, z tego 778 (45%) z powodu nowotworów. Częstość zgonów z powodu pierwotnego raka wątroby wykazywała silny związek z wyjściową hiperinsulinemią, zarówno na czczo (ryzyko względne 2,72; 95% CI: 1,87–3,94), jak i w 2. godzinie testu tolerancji glukozy (3,41; 2,23-5,21) - po korekcji względem wieku. Natomiast u osób z podwyższonym stężeniem insuliny na czczo obserwowano zmniejszenie umieralności z powodu nowotworów wargi, jamy ustnej i gardła (ryzyko względne 0,55; 0,41-0,75) oraz krtani (ryzyko względne 0,63; 0,47-0,83). Stężenie insuliny 2 godziny po obciążeniu glukozą było odwrotnie proporcjonalne do częstości zgonów z powodu raka żołądka (ryzyko względne 0,62; 0,43-0,90) i krtani (0,66; 0,50-0,89). Po uwzględnieniu innych czynników ryzyka zależności te pozostawały niezmienione. W analizie podgrup - mężczyzn palących tytoń oraz nienadużywających alkoholu - stężenia insuliny wykazywały ujemny związek z częstością zgonów z powodu wymienionych nowotworów. WNIOSKI. Hiperinsulinemia obwodowa (wskaźnik bardzo wysokich stężeń insuliny w układzie żyły wrotnej) koreluje ze zwiększeniem umieralności z powodu pierwotnego raka wątroby u mężczyzn niechorujących na cukrzycę. Odwrotną zależność wykazano dla nowotworów wargi, jamy ustnej, gardła, krtani oraz żołądka

Obesity, body fat distribution and other risk factors of non-insulin- dependent diabetes mellitus in different ethnic groups living in East Anglia.

Digitisation of this thesis was sponsored by Arcadia Fund, a charitable fund of Lisbet Rausing and Peter Baldwin

Cardiac Syndrome X, insulin resistance and microvascular dysfunction: the use of Metformin in a double-blind randomised controlled trial

The syndrome of cardiac chest pain with a positive exercise tolerance test but angiographically normal coronary arteries (cardiac Syndrome X) is a common clinical scenario. There is now a good evidence base, suggesting that these patients are relatively insulin resistant and have abnormalities of coronary and peripheral vasomotor function. I begin by examining the background of insulin resistance along with its link to endothelial function, its measurement and potential aetiology along with its established link to atheromatous coronary disease. Chapter 2 introduces cardiac 'Syndrome X' by looking, in a balanced way, at the evidence for ischaemia, as well as the evidence for insulin resistance and endothelial function in these patients. I postulate that underlying insulin resistance in these patients leads to general abnormalities of vascular function and therefore reduced vasodilator capacity in the coronary bed as the substrate for myocardial ischaemia.I performed a study in which women with cardiac 'Syndrome X' were initially compared with a healthy control group to examine differences in their metabolic measures, anthropometric measures and peripheral microvascular function. I then went on to perform a randomised double-blinded placebocontrolled trial during which metformin or placebo was administered for 8 weeks to women with cardiac 'Syndrome X'. The recruitment protocol and methods used are described in chapter 3.The differences between women with cardiac 'Syndrome X' and healthy controls are discussed in chapter 4. I show that after correction for age and body mass index, there exists significant differences between the groups in terms of indices of insulin resistance, some lipid parameters, some serum markers of endothelial function and serum leptin.The process of laser Doppler imaging in conjunction with iontophoretically-applied acetyl-choline and sodium nitroprusside is used to assess peripheral microvascular function, and this is discussed in chapter 5. In particular, the reproducibility of these measurements both between arms, and several weeks apart is validated. I go on to show that there is a significant difference both in the endothelium-dependent and independent peripheral microvascular vasodilating response, between women with cardiac 'Syndrome X' and controls, in chapter 6.I demonstrate in chapter 7 that administration of metformin to women with cardiac 'Syndrome X' results in significant improvement in some indices of insulin resistance, some lipid measures, some serum markers of endothelial function and body mass. Furthermore, in chapter 8, improvement in endothelium-dependent microvascular function and in some ischaemic-measures is shown following metformin administration. These findings are summarised and discussed in chapter 9