Profitability of a dairy sheep genetic improvement program using artificial insemination

This simulation study investigated the farm-level economic benefits of a genetic improvement scheme using artificial insemination (AI) with fresh ram semen in dairy sheep of the Chios breed in Greece. Data were collected from 67 farms associated with the Chios Sheep Breeders' Cooperative 'Macedonia', describing the percentage of ewes that would be artificially inseminated in the flock, pregnancy rate, annual ram costs that could be saved using AI rather than natural mating, expected improvement in milk production, annual costs of semen and feed, milk price and number of years of AI usage. The study considered 77 760 possible scenarios in a 3 x 4 x 4 x 3 x 3 x 3 x 4 x 15 factorial arrangement. Analysis of variance was used to investigate the effect of each factor on farm profitability. All factors considered were statistically significant (P &lt;0.001), but their effect varied. The number of years using AI had the greatest effect on profitability and farmers should become aware that using AI is a long-term investment. Semen price, pregnancy rate and improvement in milk production also had substantial effects. The price of milk and feed had a considerably lower effect on profitability, as did the annual cost of maintaining rams that would be replaced by AI. A positive annual and cumulative return was achieved in the model within the first 6 years. The cost of semen was estimated at 8(sic) to 10(sic) per dose for the first 5 years. Where the annual improvement in milk production was 1% of annual phenotypic mean (e.g. 3.0 kg) profitability of the scheme was improved greatly.</p

Socially-mediated arousal and contagion within domestic chick broods

Emotional contagion – an underpinning valenced feature of empathy – is made up of simpler, potentially dissociable social processes which can include socially-mediated arousal and behavioural/physiological contagion. Previous studies of emotional contagion have often conflated these processes rather than examining their independent contribution to empathic response. We measured socially-mediated arousal and contagion in 9-week old domestic chicks (n = 19 broods), who were unrelated but raised together from hatching. Pairs of observer chicks were exposed to two conditions in a counterbalanced order: air puff to conspecifics (AP) (during which an air puff was applied to three conspecifics at 30 s intervals) and control with noise of air puff (C) (during which the air puff was directed away from the apparatus at 30 s intervals). Behaviour and surface eye temperature of subjects and observers were measured throughout a 10-min pre-treatment and 10-min treatment period. Subjects and observers responded to AP with increased freezing, and reduced preening and ground pecking. Subjects and observers also showed reduced surface eye temperature - indicative of stress-induced hyperthermia. Subject-Observer behaviour was highly correlated within broods during both C and AP conditions, but with higher overall synchrony during AP. We demonstrate the co-occurrence of socially-mediated behavioural and physiological arousal and contagion; component features of emotional contagion

Effects of attapulgite dietary supplementation on sow performance in two commercial farms in Greece

Στόχος της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της προσθήκης ατταπουλγίτη στα σιτηρέσια των χοιρομητέρων, στις αποδόσεις τους κατά τη διάρκεια της κυοφορίας και της γαλουχίας. Η μελέτη συμπεριέλαβε δύο συνεχείς αναπαραγωγικούς κύκλους σε δύο εμπορικές εκτροφές: Εκτροφή Α (δυναμικότητας 550 χοιρομητέρων), Εκτροφή Β (δυναμικότητας 220 χοιρομητέρων). Οι πειραματικές ομάδες ήταν: α) ομάδα μάρτυρας (CN): οι χοιρομητέρες κατανάλωναν το σύνηθες σιτηρέσιο κυοφορίας και γαλουχίας, β) ομάδα ατταπουλγίτη (ΑΤ): οι χοιρομητέρες κατανάλωναν το σιτηρέσιο της ομάδας CN με επιπλέον 0,7% προϊόντος ατταπουλγίτη και γ) ομάδα σύνθετου ατταπουλγίτη (ΑΤ+): οι χοιρομητέρες κατανάλωναν το σιτηρέσιο της ομάδας CN με επιπλέον 0,7% ατταπουλγίτη και ενός μίγματος αποτελούμενου από ένζυμα, ζύμες και αμινοξέα (0,1%), σε σύνολο προσθήκης το 0,8%. Ο αριθμός των χοιρομητέρων σε κάθε πειραματική ομάδα και ανά κύκλο ήταν: 24 για την Εκτροφή Α, 12 για την Εκτροφή Β. Αρχικά, τα πειραματικά δεδομένα επεξεργάστηκαν στατιστικά για κάθε κύκλο και για κάθε εκτροφή χωριστά. Στη συνέχεια, η ανάλυση δεδομένων των χοιρομητέρων που ολοκλήρωσαν και τους 2 κύκλους στις 2 εκτροφές έγινε με ανάλυση διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις. Η απώλεια σωματικού βάρους των χοιρομητέρων κατά τη διάρκεια της γαλουχίας, ήταν οριακά υψηλότερη στην ομάδα ΑΤ σε σχέση με την ομάδα CN κατά τη διάρκεια του πρώτου αναπαραγωγικού κύκλου στην Εκτροφή Β και υψηλότερη στις ομάδες ΑΤ και ΑΤ+ σε σχέση με την ομάδα CN στις χοιρομητέρες που ολοκλήρωσαν και τους 2 αναπαραγωγικούς κύκλους στην Εκτροφή Α (P=0.063 και P=0.023, αντίστοιχα). Το μέγεθος της τοκετοομάδας 24 ώρες μετά τον τοκετό ήταν υψηλότερο στην ομάδα ΑΤ σε σχέση με την ομάδα CN κατά τον πρώτο κύκλο στην Εκτροφή Α καθώς και στις χοιρομητέρες που ολοκλήρωσαν τους 2 κύκλους στην Εκτροφή Α (P=0.001 και P=0.011, αντίστοιχα). Το μέγεθος της τοκετοομάδας στον απογαλακτισμό ήταν υψηλότερο στην ομάδα ΑΤ σε σχέση με την ομάδα CN στον πρώτο και δεύτερο κύκλο στην Εκτροφή Α, στον πρώτο κύκλο στην Εκτροφή Β και στις χοιρομητέρες που ολοκλήρωσαν τους 2 αναπαραγωγικούς κύκλους στην Εκτροφή Α (P=0.004, P=0.037, P=0.037 και P=0.022, αντίστοιχα). Το βάρος των χοιριδίων στον απογαλακτισμό και η μέση ημερήσια αύξηση των χοιριδίων κατά τη διάρκεια της γαλουχίας ήταν υψηλότερα στην ομάδα ΑΤ σε σχέση με τις ομάδες CN και ΑΤ+ καθώς και στις χοιρομητέρες που ολοκλήρωσαν τους 2 κύκλους στην Εκτροφή Α (P=0.049 και P=0.040, αντίστοιχα). Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόμοια αποτελέσματα παρατηρήθηκαν και για την Εκτροφή Β, χωρίς όμως αυτά να είναι στατιστικά σημαντικά. Η παρούσα μελέτη, που διενεργήθηκε σε επίπεδο εκτροφής, έδειξε πως η χορήγηση του ατταπουλγίτη στα σιτηρέσια χοιρομητέρων είναι δυνατό να βελτιώσει τους αναπαραγωγικούς δείκτες. Ωστόσο, κρίνεται αναγκαία περαιτέρω έρευνα για τη διερεύνηση των μηχανισμών που σχετίζονται με τις ευεργετικές επιδράσεις του ατταπουλγίτη στις χοιρομητέρες.The present study investigated the effects of attapulgite supplementation in sow diets during gestation and lactation on sow performance. The study comprised two reproductive phases (cycles) in two commercial farrow to finish farms: Farm A (capacity: 550 sows) and Farm B (capacity: 220 sows). The treatment groups were: a) control group (CN): the sows were fed a common gestation or lactation diet; b) attapulgite group (AT): the sows were fed the CN diet supplemented with attapulgite at 0,7% level; c) attapulgite plus group (AT+): the sows were fed the CN diet supplemented with attapulgite (0.7%) and a mix of enzymes, live yeast and amino acids (0.1%), at a total of 0.8% level. Within each cycle the sows included per treatment were: 24 for Farm A; 12 for Farm B. Initially data were analyzed per cycle and per each farm. Data from sows that completed both cycles within each farm, were analyzed by repeated measures analysis. Regarding sow parameters, sow body weight loss during lactation tended to be greater in AT sows compared to CN sows during cycle 1 in Farm B and was greater in AT and AT+ than CN sows in Farm A that completed both cycles (P=0.063 and P=0.023, respectively). A greater litter size 24h postpartum was observed in favour of AT compared to CN group during cycle 1 in Farm A and in sows that completed both cycles in Farm A (P=0.001 and P= 0.011, respectively). Litter size at weaning was greater in sows from the AT group than CN during cycle 1 and 2 in Farm A, in cycle 1 in Farm B and in sows that completed both cycles in Farm A (P=0.004, P=0.037, P=0.037, and P=0.022, respectively). Piglet weight at weaning and average daily gain during lactation were greater in AT group than CN and AT+ in sows that completed both cycles in Farm A (P=0.049 and P=0.040 respectively). Notable similar effects, although not statistically significant, were also observed in Farm B. This field study suggests that attapulgite supplementation in sow diets can improve performance indexes. Further research should investigate the underlying mechanisms involved

Performance and carcass characteristics of growing rabbits as affected by the dietary inclusion of a natural zeolite

Στόχος της έρευνας αυτής ήταν η διερεύνηση της επίδρασης ενός ελληνικού φυσικού ζεόλιθου (κλινοπτιλόλιθος) στις αποδόσεις και τα χαρακτηριστικά του σφαγίου παχυνόμενων κουνελιών που εκτράφηκαν κάτω από εντατικές συνθήκες (ημι-εντατικό σύστημα εκτροφής) σε μια εμπορική κονικλοτροφική εκμετάλλευση. Χρησιμοποιήθηκαν συνολικά τρία σιτηρέσια: το σιτηρέσιό C, που ήταν ένα σύνηθες εμπορικό σιτηρέσιό (μείγμα ανάπτυξης- πάχυνσης κουνελιών) και αποτελούσε το σιτηρέσιο-μάρτυρα του πειραματισμού και τα σιτηρέσια L και Η, στα οποία ενσωματώθηκε ο φυσικός ζεόλιθος σε ποσοστό 1,25% και 2,5%, αντίστοιχα. Εβδομήντα-δυο (72) New Zealand χ Californian κουνέλια, τα οποία είχαν απογαλακτιστεί στην ηλικία των 35 ημερών, κατανεμήθηκαν ισάριθμα με βάση το σωματικό τους βάρος σε τρεις μεταχειρίσεις (ομάδες του πειραματισμού) αντίστοιχες των σιτηρεσίων που καταρτίστηκαν (μεταχειρίσεις C, L και Η). Σε κάθε ομάδα υπήρχαν τρεις επαναλήψεις με οκτώ ζώα η καθεμία (υποομάδες του πειραματισμού). Η διάρκεια του πειραματισμού ήταν 8 εβδομάδες. Οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν περιελάμβαναν την καταγραφή της αύξησης των κουνελιών, της κατανάλωσης τροφής, του δείκτη μετατρεψιμότητας της τροφής, καθώς και της θνησιμότητα τους κατά τη διάρκεια του πειραματισμού. Στο τέλος του πειραματισμού τα κουνέλια σφάχτηκαν στο σφαγείο της επιχείρησης. Από κάθε μεταχείριση επιλέχθηκαν τυχαία έξι σφάγια κουνελιών στα οποία έγιναν μετρήσεις που αφορούσαν στα χαρακτηριστικά του σφαγίου. Από τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής διαπιστώθηκε ότι η ενσωμάτωση του φυσικού ζεόλιθου στο σιτηρέσιό των παχυνόμενων κουνελιών δεν επηρέασε την αύξηση και τα χαρακτηριστικά του σφαγίου τους, ενώ οδήγησε σε υποβάθμιση του δείκτη μετατρεψιμότητας και σε αύξηση της θνησιμότητας τους. The objective of this study was to assess the effect of a diet containing a clinoptilolite rich material (tuff) on growth and carcass characteristics of fattening rabbits. Three diets were formulated; diet C was a standard commercial diet that served as control, while diet L contained 1.25% natural zeolite (NZ) and diet Η contained 2.5% NZ. Seventy-two New Zealand χ Californian rabbits were used after weaning at 35 days of age. They were randomly allocated into three groups (n=24, with three replicates of four male and four female rabbits each, balanced for body weight) according to the above dietary treatments. All rabbits were weighed individually on weaning and thereafter on weekly basis. Feed intake was monitored weekly on subgroup basis. The experiment lasted 8 weeks. Performance traits and mortality level were recorded in the aforementioned period. In the end of this period all rabbits were stunned and slaughtered to obtain the European carcass weight. Six carcasses per group (two per subgroup, one male and one female) were randomly selected for the determination of carcass characteristics. The results of the current study showed that the incorporation of a clinoptilolite rich tuff (natural zeolite) in the diet of growing rabbits did not affect their growth or the carcass characteristics, whereas feed efficiency and mortality level were negatively affected

Farm conditions and production methods in Chios sheep flocks

Στόχος της εργασίας ήταν να περιγραφούν τα χαρακτηριστικά των εκτροφών και οι μέθοδοι εκτροφής εντατικάεκτρεφόμενων προβάτων της φυλής Χίου στην Ελλάδα. Για την έρευνα χρησιμοποιήθηκε το σύνολο των 66 εκτροφών τουαγροτικού συνεταιρισμού προβατοτρόφων φυλής Χίου «Μακεδονία». Η συλλογή των στοιχείων έγινε με τη χρήση ερωτηματολογίου,το οποίο συμπληρώθηκε κατά την επίσκεψη του ίδιου κτηνίατρου σε κάθε εκτροφή. Από τα στοιχεία που προέκυψανδημιουργήθηκε μια εκτενής βάση δεδομένων, από την οποία επιλέχθηκαν τέσσερις ανεξάρτητες μεταβλητές: μέγεθος ποιμνίου,εμπειρία του κτηνοτρόφου, διαθεσιμότητα βόσκησης και αριθμός ημερήσιων αρμεγμάτων. Στη συνέχεια, έγινε ανάλυση διακύμανσηςκατά έναν παράγοντα, προκείμενου να διαπιστωθεί η επίδραση τους στη γαλακτοπαραγωγή. Τα αποτελέσματαέδειξαν ότι ο μέσος όρος των ζώων στα ποίμνια ήταν 314 πρόβατα (16 κριάρια, 210 προβατίνες και 88 ζυγούρια). Διαπιστώθηκευψηλή θετική συσχέτιση μεταξύ του μεγέθους του ποιμνίου και του ύψους της γαλακτοπαραγωγής (Ρ&lt;0.05). Επιπλέον, σταμεγάλα ποίμνια απασχολούνταν περισσότεροι εργάτες και εφαρμόζονταν τρία αρμεγματα την ήμερα (Ρ&lt;0,05). Οι εκτροφέςστην πλειονότητα τους διέθεταν αρμεκτήρια (83,3%) και η μέση γαλακτοπαραγωγή ανά προβατίνα ήταν 276,6±55,6 λίτρα. Οικτηνοτρόφοι ήταν σχετικά νέοι (41,2±8,9 ετών), με σχετικά μικρή εμπειρία στην εκτροφή προβάτων. Ωστόσο, το μορφωτικότους επίπεδο ήταν υψηλό και έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εντατικοποίηση και την εξειδίκευση των μεθόδωνπαραγωγής. Η ιδιόκτητη γη ήταν γενικά περιορισμένη (κατά μέσο όρο 7,6 εκτάρια) και χρησιμοποιείτο κυρίως για την ιδιοπαραγωγή ζωοτροφών, ενώ η χρήση της ως βοσκότοπος ήταν δευτερεύουσας σημασίας. Στις περισσότερες εκτροφές τα χορηγούμενασιτηρεσια δεν ήταν ισορροπημένα και επικρατούσε η υπερκατανάλωση συμπυκνωμένων ζωοτροφών. Σε επίπεδοπρόληψης ασθενειών γίνονταν εμβολιασμοί (για κλωστήριο ιάσεις στο 100% των ποιμνίων) και χορήγηση αντιπαρασιτικώνφαρμάκων (τουλάχιστον μία φορά το χρόνο). Συμπερασματικά, οι εφαρμοζόμενες μέθοδοι εκτροφής στα ποίμνια πουμελετήθηκαν ήταν ικανοποιητικές, ενώ από την έρευνα αναδείχθηκαν οι δυνατότητες για περαιτέρω βελτιώσεις οι οποίεςσυζητούνται διεξοδικά.The objective was to describe farm conditions and production methods in intensively reared flocks of Chios sheep in Greece. The total of 66 farms of the Chios sheep Breeders Cooperative "Macedonia" were included in the study that was carried out using a purpose-built questionnaire and farm visits for onsite assessment by an experienced veterinarian. A detailed databasewas constructed using the information obtained from individual farms. Thereafter, four parameters concerning structural and management components were selected (flock size, sheep breeding experience, pasture use and application of three milkings daily) and their effect on milk production was estimated using one-way ANOVA. The results showed that the average flock comprisedof 314 sheep (16 rams, 210 ewes and 88 lamb ewes), whereas flock size was positively correlated to milk production (P&lt;0.05). Inaddition, large flocks had more personnel and practiced three milkings per day (P&lt;0.05). The majority of farms (83.3%) had milking parlours and the average milk yield per ewe was 276.6±55.6. The majority of farmers were relatively young (41.2±8.9years old) with limited experience in sheep production. However, they had a good level of education and showed increased interest in intensification and specialization of production methods. The acreage of private land was generally small (7.6 hectares) and was used mainly for production of feedstuffs; grazing was a secondary objective. In most farms, the feeding management wasinappropriate; overfeeding of concentrates and unbalanced rations was the dominant practice. Preventive measures included vaccinations (100% of farms vaccinated for clostridial diseases) and anthelminthic treatments (at least once a year in all flocks). In conclusion, farm conditions and production methods in studied flocks were considered satisfactory and revealed the potential for further improvements that are discussed here

Computer-aided complete blood counts in dairy cattle of the Thessaloniki region: A clinical study

Στην εργασία αυτή αναφέρονται τα ευρήματα της γενικής εξέτασης αίματος που πραγματοποιήθηκε σε εκατό (100) βοοειδή, φυλής Friesian γαλακτοπαραγωγικής κατεύθυνσης, σε εκτροφές του Ν. Θεσσαλονίκης. Όλα τα ζώα ήταν, κατά τη δειγματοληψία, κλινικά υγιή και προέρχονταν από εκτροφές με σύγχρονες μεθόδους διαχείρισης σε ό,τι αφορά τους χώρους ενσταβλισμοΰ, τη διατροφή, τα προγράμματα αναπαραγωγής, εμβολιασμών και αποπαρασιτώσεων. Ανάλογα με την ηλικία και την αναπαραγωγική τους κατάσταση, τα βοοειδή ταξινομήθηκαν σε πέντε ομάδες:• Ομάδα Ι: ζώα ηλικίας 0-3 μηνών.• Ομάδα Π: ζώα ηλικίας 3-14 μηνών.• Ομάδα III: ζώα ηλικίας 14 μηνών-3 χρόνων.• Ομάδα IV: ζώα ηλικίας μεγαλύτερης των 3 χρόνων.• Ομάδα V: ζώα που βρίσκονται στην ξηρά περίοδο.Σε όλα τα δείγματα αίματος προσδιορίσθηκαν ο αιματοκρίτης,η αιμοσφαιρίνη, ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων και των αιμοπεταλίων με τη βοήθεια κτηνιατρικού αυτόμα του αιματολογικού αναλυτή IDEXX QBC®, συμφωνά με την ειδική για το είδος αυτό μεθοδολογία που προτείνεται από την κατασκευάστρια εταιρεία. Παράλληλα μελετήθηκε και ο λευκοκυτταρικός τΰπος σε επιχρίσματα αίματος του κάθε δείγματος. Οι μέσες τιμές των παραμέτρων που εξετάσθηκαν ήταν μέσα στα φυσιολογικά όρια που αναφέρει η βιβλιογραφία.This study reports the findings of complete blood counts (CBC), performed in 100 Friesian dairy cattle of various cattle farms in the Thessaloniki region. Farm selection was done with the criteria of proper management standards, such as housing, feeding schedules, vaccinations and deworming. According to their age and reproductive status, the animals were allocated in following five groups:• Group I: calves 0-3 months old.• Group II: calves 3-14 months old.• Group III: cows 14 months-3 years old.• Group IV: cows older than 3 years.• Group V: cows in the dry period.Analysis included the determination of hematocrit, hemoglobin, leucocyte and platelet counts with the aid of the veterinary hematology analyzer IDEXX QBC®, using the procedure specifically proposed for this animal species. Differential leucocyte counts were also done from blood smears prepared from each sample. Mean values of all the parameters evaluated were within the normal limits, reported in the literature