High-Grade Basal Cell Adenocarcinoma Arising from the Parotid Gland: A Case Report and Review of the Literature

Basal cell adenocarcinomas are exceptionally rare and were first included in the histopathological classification of salivary gland tumors by the World Health Organization in 1991. These tumors are generally described as a low-grade malignancy with rare regional or distant metastasis. However, 48 basal cell adenocarcinoma cases arising from the major salivary glands have been described as high-grade malignancy in the English literature. Surgical excision and possible postoperative radiotherapy is the treatment of choice. Close follow up is mandatory for early detection of possible local recurrence. A 66-year-old female with high-grade basal cell adenocarcinoma of the parotid gland was presented in this study. Total parotidectomy with protection of the facial nerve integrity and postoperative radiotherapy were performed. At the most recent follow-up examination, 24 months after the surgery, the patient had no complaints and there was no sign of disease recurrence

Gestasyonel trofoblastik hastalıklarda AgNor yönteminin önemi ve bazı klinik parametrelerle karşılaştırılması

Gestasyonel Trofoblastik Hastalıklar' m (GTH) persistans kabiliyetinin önceden belirlenip tedavisine erkenden başlanması, kullanılacak kemoterapotik ilaçların miktarının azalmasını ve dolayısı ile hastaların yaşam kalitesinin artmasını sağlayacaktır. Bu çalışmanın amacı hücre basma düşen ortalama AgNOR sayılarının GTH'lann persistans kabiliyetini önceden belirleyen prognostik bir parametre olarak kullanılır olup olmayacağım tespit etmek, ayrıca GTH'lann tam ve takibinde kullanılan önemli bir klinik parametre olan |3-hCG düzeyleri ile AgNOR değerleri arasındaki ilişkinin trofoblastik hastalıkların seyrinde nasıl etkili olabileceğini araştırmaktır. Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı'nda 1997-2003 tarihleri arasında tam alan, 14 term plasenta ve 14 spontan abortus vakasından oluşan kontrol grubu ile 18 komplet hidatiform mol, 15 parsiyel hidatiform mol ve 15 persiste hidatiform vakasından oluşan GTH grubu çalışma kapsamına dahil edildi ve her birine AgNOR yöntemi uygulandı. Değerlendirme 1000 büyütmede immersiyon yardımıyla ışık mikroskobunda yapıldı. Her bir vakada uygun görülen alanlardaki tesadüfen seçilmiş 100 sinsityotrofoblastik hücrenin nükleusunda Crocker' m önerdiği sayım sistemi kullanıldı ve hücre basma düşen AgNOR sayılan belirlendi. Tüm verilerin istatistiki değerlendirmeleri yapıldığında, en yüksek AgNOR ortalamalan persiste mol grubunda en düşük ortalamalar ise plasenta grubunda saptandı. GTH gruplarının AgNOR ortalamalan kontrol gruplanndan daha fazlaydı (P0,05). Vakalann serum |3-hCG seviyeleri ile AgNOR ortalamalan arasında anlamlı korelasyon bulunmazken, AgNOR ortalamalan arttıkça serum (3-hCG seviyelerinin normale inme sürelerinin uzadığı görüldü. Bu bulgular, AgNOR yönteminin, GTH'larda persistans kabiliyeti ve prognozu belirlemede klinik açıdan önemli bir parametre olan p-hCG seviyelerinin yükselmesinden daha önce bilgi verebilecek ekonomik ve kullanımı kolay bir yöntem olduğunu ancak parsiyel mol ile komplet mol ayranının yapılmasında kullanılamayacağını göstermektedir.Gestational Trophoblastic Disease (GTD) encompasses a heterogenous group of lesions, including parsial and complet hydatiform moles and choriocarcinoma, placental site trophoblastic tumor. All are characterised by abnormal trophoblast proliferation. The sicnificant of mean AgNOR counts in the prognosis and persistant capability of GTD is important. In this study, formalin fixed, parafin embedded histological material from 15 cases of partial hydatiform moles, 18 cases of completed hydatiform moles, and 15 examples of persistant hydatiform moles were studied. 14 cases with normal term plasenta and 14 spontaneous abortuses were used as controls. AgNOR spots in nucleus and nucleolus were counted in 100 cyncityotrophoblasts. The AgNOR method was applied to all groups. The least average were detected. in the placenta group. The AgNOR averages of the GTD cases were higher than the AgNOR averages of the control cases (PO.05). The averages of the AgNOR counts of the persistant mole cases were found higher than the completed mole cases (P0.05). We couldnt detect any corralation between the serum (3 hCG levels and the AgNOR averages. According to the results, it was found that AgNOR parameters in GTDs had important roles in defining persistent capabilities and prognosis but unimportant role was found in the differential diagnosis of parsial and the completed moles

Ocular Surface in Patients with Obstructive Sleep Apnea Syndrome: Evaluation of Clinical Parameters and Impression Cytology

MakaleWOS : 000901834600003PubMed ID : 36138005Purpose:To evaluate the effect of obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) on the ocular surface and conjunctival cytology and the relationship between the findings and disease severity.Methods:One hundred six eyes of 106 patients (77 patients with OSAS and 29 control subjects) were included in the study. Twenty-three patients with an apnea-hypopnea index (AHI) of 5 to 15 were classified as mild OSAS (group 1), 27 patients with an AHI of 15 to 30 were classified as moderate OSAS (group 2), and 27 patients with an AHI >= 30 were classified as severe OSAS (group 3). The following tests were used to evaluate the ocular surface: tear break-up time (TBUT), Schirmer I test, ocular surface disease index (OSDI), and conjunctival impression cytology (CIC). The results obtained from the tests were analyzed and compared between the groups.Results:The mean value of the Schirmer I test was 15.03 +/- 10.16 (1-35) mm in the control group, whereas it was found as 13.39 +/- 8.80 (3-35) mm, 9.85 +/- 7.81 (1-30) mm, and 9.41 +/- 7.53 (2-35) mm in the mild, moderate, and severe OSAS groups, respectively, and the difference between the groups was significant (P=0.002). Although the mean TBUT score was 9.83 +/- 5.03 (3-23) seconds in the control group, it was 11.04 +/- 6.22 (3-20), 6.26 +/- 3.48 (1-16), and 5.44 +/- 3.09 (1-10) in the mild, moderate, and severe OSAS groups, respectively, and the difference between the groups was significant (P<0.001). Although the mean OSDI score was 12.76 +/- 14.84 (range, 0-41.65) in the control group, it was 11.52 +/- 12.95 (range, 0-44.40), 25.06 +/- 19.45 (range, 0-75), and 20.31 +/- 19.87 (range, 0-77.70) in the mild, moderate, and severe OSAS groups, respectively, and the difference between the groups was significant (P=0.015). Although the mean CIC stage was 0.47 +/- 0.60 (0-2) in the control group, it was 0.89 +/- 0.74 (0-2), 1.52 +/- 0.75 (0-3), and 1.83 +/- 0.69 (1-3) in the mild, moderate, and severe OSAS groups, respectively, and the difference between groups was significant (P<0.001).Conclusion:In addition to decreased tear production and TBUT, cytological changes including squamous metaplasia were detected between patients with OSAS and the control group.Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültes

Dev Retroperitoneal Schwannoma Olgusu: Bilgisayarlı Tomografi ve Histopatoloji Bulgularının Korelasyonu

Scopu

Celiac disease as a cause of anemia in a 56-year-old woman

Çölyak hastalığı genetik yatkınlığı olan bireylerde, glutene karşı sıradışı bağışıklık yanıtı olarak tanımlanır. Çocuklarda ve infantlarda görülen malabsorbsiyonun en sık görülen nedenlerindendir. Emilim bozukluğu buğday, çavdar, arpa ve yulaftaki gliyadin varlığına bağlıdır. İnce bağırsak mukozasında gliyadin peptitleri ile "Human leucocyte antigen" sınıf II moleküllerinin konjugasyonu, klinik bulgulara yol açan immünolojik reaksiyonları tetiklemektedir. Çok geniş bir klinik yelpazesi olmakla birlikte, 6-12 aylar arasında ishalin başlaması karakteristik özelliklerindendir. Demir eksikliği anemisi de çölyak hastalığının sık görülen bulgularındandır. Antig- liyadin, antiendomizyum ve doku transglütaminaz antikorları tanıda yardımcı olmakla birlikte, kesin tanı için ince bağırsak biyopsisi gereklidir. Biyopside total villus atrofisinin olması tanıda altın standarttır. Tedavi amaçlı glutensiz diyet verildiğinde bariz bir iyileşme görülür. Bu yazıda anemi etiyolojisi araştırılırken tespit edilen gluten enteropatili bir olgudan yola çıkılarak anemi ile çölyak hastalığı ilişkisi incelenmiştirCeliac disease is defined as an abnormal immune response to gluten in a person who has a genetic tendency. It is the most common cause of malabsorption in infants and children. The malabsorption is due to gliadine present in wheat, barley, rye and oat. The conju- gation of gliadine peptides and Human leucocyte antigen class II molecules in the intestinal mucosa pull the trigger for immunologic reactions which prompt the clinical symptoms. Although there is a variable clinical spectrum, initiation of diarrhea at 6-12 months is characteristic. Iron-deficiency anemia also is a common extraintestinal manifestation of celiac disease. Antigliadins, anti-endomisi- um and tissue transglutaminase antibodies are useful for the diagnosis, but intestinal biopsy is necessary for the definitive diagnosis. Total villous atrophy at intestinal biopsy is gold standard for diagnosis. An obvious improvement is seen for follow-up treatment given gluten-free diet. In this paper, the relationship between anemia and celiac disease was discussed on the basis of a case with gluten enteropathy which was detected while searching the etiology of anemi

Dermatoloji ve Dermatopatolojide Sosyal Medya Araçlarının Kullanımı: Yeni Nesil Mesleki İletişim ve Eğitim Yöntemi

WOS:000437821200002Social media (SoMe) is an interactive communication type that uses computers (smart phone, tablet, notebook) and internet based technologies. With SoMe, ideas, videos, pictures and files can be easily shared; instant communication and cooperation can be installed with people in distant places. Twitter, Facebook, Instagram and Youtube are highly efficient SoMe tools for information sharing. These sharings can be national or international level. In recent years, SoMe tools have provided quite good opportunities for communication between colleagues on behalf to increase patient-physician communication as well as vocational education and skills in medicine. Because, to reach big centers and experienced trainers for a good education is mostly difficult and labored due to time, cost and language problems. However, thanks to SoMe tools, this problem can be partially solved. Dermatology and dermatopathology are the most appropriate medical fields where these tools can be used for visual education. In this article, we wanted to share the clues by making the awareness that SoMe tools can provide positive contributions to vocational education and communication, and by emphasizing the importance of the use of SoMe tools in increasing the experience of practitioners in dermatology and dermatopathology education and practice in these fields.Sosyal medya (SoMe); bilgisayarlar (akıllı telefon, tablet, notebook) ve internet tabanlı teknolojileri kullanan interaktif bir iletişim şeklidir. SoMe ile fikir, video, resim ve dosyalar kolayca paylaşılabilir; uzak mesafelerdeki insanlarla anında iletişim ve iş birliği kurulabilir. Twitter, Facebook, Instagram ve Youtube bilgi paylaşımı için oldukça etkin SoMe araçlarıdır. Buralardaki paylaşımlar, ulusal ya da uluslararası düzeyde olabilir. Son yıllarda SoMe araçları, hasta-hekim iletişimi yanı sıra, tıp alanında mesleki eğitim ve becerilerin artırılması adına meslektaşlar arasında iletişim için oldukça güzel fırsatlar sunmaktadır. Çünkü, iyi bir eğitim için büyük merkezlere ve deneyimli eğiticilere ulaşmak zaman, maliyet ve dil problemleri nedeniyle çoğu zaman zor ve zahmetlidir. Ancak SoME araçları sayesinde bu sorun kısmen çözülebilmektedir. Dermatoloji ve dermatopatoloji ise görsel temelli eğitim için bu araçların en uygun kullanılabileceği tıbbi alanlardandır. Bu makalede, SoMe araçlarının mesleki eğitim ve iletişim için olumlu katkılar sağlayabildiğinin farkındalığını oluşturmak, bu alanlarda çalışan hekimlerin dermatoloji ve dermatopatoloji eğitim ve pratiği konusunda deneyimlerinin artırılmasında SoME araçlarının kullanımının öneminden bahsederek ipuçlarını paylaşmak istedik

Anemi etiyolojisi ile 56 yaşında tespit edilen Çölyak hastalığı

Çölyak hastalığı genetik yatkınlığı olan bireylerde, glutene karşı sıradışı bağışıklık yanıtı olarak tanımlanır. Çocuklarda ve infantlarda görülen malabsorbsiyonun en sık görülen nedenlerindendir. Emilim bozukluğu buğday, çavdar, arpa ve yulaftaki gliyadin varlığına bağlıdır. İnce bağırsak mukozasında gliyadin peptitleri ile “Human leucocyte antigen” sınıf II moleküllerinin konjugasyonu, klinik bulgulara yol açan immünolojik reaksiyonları tetiklemektedir. Çok geniş bir klinik yelpazesi olmakla birlikte, 6-12 aylar arasında ishalin başlaması karakteristik özelliklerindendir. Demir eksikliği anemisi de çölyak hastalığının sık görülen bulgularındandır. Antig- liyadin, antiendomizyum ve doku transglütaminaz antikorları tanıda yardımcı olmakla birlikte, kesin tanı için ince bağırsak biyopsisi gereklidir. Biyopside total villus atrofisinin olması tanıda altın standarttır. Tedavi amaçlı glutensiz diyet verildiğinde bariz bir iyileşme görülür. Bu yazıda anemi etiyolojisi araştırılırken tespit edilen gluten enteropatili bir olgudan yola çıkılarak anemi ile çölyak hastalığı ilişkisi incelenmişti

Unilateral Recurrent Anterior Uveitis as the Presenting Sign of Bladder Carcinoma

A 79-year-old male patient was followed for unilateral uveitis with 3 attacks in 10 months, despite initial improvement with steroid therapy. The patient had visual acuity (VA) of counting fingers in right eye, hypopyon and vitritis with no chorioretinal lesions. The left eye was normal. The patient was evaluated for intraocular foreign body, intraocular lymphoma and associated systemic disease and malignancy. Computed tomography of the abdomen showed a mass in the bladder. Biopsy confirmed bladder carcinoma. After resection of the mass, intraocular inflammation improved completely and no attack was noted in the follow-up. In his last examination, two years after the operation, VA was light perception; seclusio pupilla and mature cataracts were seen on biomicroscopy. There was no sign of vitritis on ocular ultrasonography. Evidence is discussed that suggests a link and potential etiology between refractory uveitis with hypopyon and bladder carcinoma. This is the first case of unilateral recurrent uveitis with hypopyon as the initial presenting sign of bladder carcinoma

TRAVMAYA BAĞLI DALAK PSÖDOKİSTİ

Amaç: Dalak kistleri dalağın nadir görülen lezyonlarıdır. Bu kistler etiyoloji ve patofizyolojilerine göre birincil ve ikincil kistler psödokist olarak sınıflandırılır. Birincil kistlerin iç yüzeyi bir epitel tabakası ile döşelidir. İkincil kistler döşeyici epitel tabakası içermez ve genellikle önceden geçirilmiş bir travmaya bağlı olarak gelişirler. Olgu sunumu: Olgumuz on yıl önce karın travması öyküsü olan yirmi bir yaşında erkek hastadır. Sol yan ağrısı olan hastada radyolojik olarak 10x9x8 cm boyutlarında kist saptandı ve dalakta epidermoid kist ön tanısı ile tam splenektomi uygulandı. Postoperatif histopatolojik incelemede psödokist tanısı rapor edildi. Sonuç: Biz bu makalede radyolojik olarak dalağın birincil kistleri ile karışabilen ve nadir görülen dalak psödokisti olgusunu literatür bilgileri eşliğinde sundu