P Wave and QT Dispersion in Patients with Generalized Anxiety Disorder

Giriş: Çalışmamızın amacı; yaygın anksiyete bozukluğu (YAB) olan hastalarda, ventriküler aritmi ve ani kardiyak ölümün noninvaziv belirleyicisi olan QT dispersiyonu ile atriyal aritminin noninvaziv belirleyicisi olan P dispersiyonunu araştırmaktır. Hastalar ve Metod: Ayaktan 40 YAB olan hasta ve 29 sağlıklı kontrol çalışmaya dahil edildi, Beck Anksiyete Envanteri (BAE) ve Beck Depresyon Envanteri (BDE) uygulandı ve 12 derivasyonlu EKG ölçümleri elde edildi. Pd ve QTd ölçümleri tek kör kardiyolog tarafından yapıldı. Bulgular: BAE puanları (26.6 ± 11.8 vs. 3.4 ± 3.3, p< 0.001) ve BDE puanları (12.6 ± 4 vs 3.7 ± 4.5, p< 0.001) kontrol grubuna göre hasta grubunda anlamlı olarak daha yüksekti. P dispersiyonu (Pd) [50.0 ± 17.5 milisaniye (ms) vs. 23.4 ± 7.7 ms, p< 0.001] ve ortalama QT dispersiyonu (QTd) (50.5 ± 18.1 msn vs. 28.3 ± 11.4 msn, p< 0.001)'nda kontrol grubuna göre hasta grubunda anlamlı olarak daha yüksekti. Sonuç: Pd ve QTd belirgin olarak YAB hastalarında artmıştır. Bu sonuçlar, YAB olan hastalarda artmış Pd'nin atriyal aritmi riskini artırabileceğini, artmış QTd'nin ise ventriküler aritminin artmış riskini düşündürmektedir.Introduction: The aim of this study is to investigate P wave dispersion (Pd) and QT dispersion (QTd), non-invasive predictors of atrial fi brillation and ventricular arrhythmia or sudden cardiac death, respectively, in patients with generalized anxiety disorder (GAD).Patients and Methods: A total of 40 outpatients diagnosed as GAD and 29 healthy control subjects were included in the study. Beck Anxiety Inventory (BAI) and Beck Depression Inventory (BDI) were administered and 12-lead ECG measurements were obtained. Pd and QTd measurements were performed by blinded cardiologists.Results: BAI scores (26.6 &plusmn; 11.8 vs. 3.4 &plusmn; 3.3, p&lt; 0.001) and BDI scores (12.6 &plusmn; 4 vs. 3.7 &plusmn; 4.5, p&lt; 0.001) were signifi cantly higher in the patient group compared to the controls. P wave dispersion (Pd) [50.0 &plusmn; 17.5 miliseconds (ms) vs. 23.4 &plusmn; 7.7 ms, p&lt; 0.001] and mean QT dispersion (QTd) (50.5 &plusmn; 18.1 ms vs. 28.3 &plusmn; 11.4 ms, p&lt; 0.001) signifi cantly increased in the GAD patient group compared to the controls. Conclusion: Increase in Pd may suggest that GAD patients have increased risk of atrial fi brillation. Similarly, increased QTd may show that these patients have a higher risk of ventricular arrhythmia

ADHD in adult psychiatric outpatients: Prevalence and comorbidity

Amaç: Bu çalışmada, genel psikiyatri polikliniğine başvuran hastalarda dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) yaygınlığının belirlenmesi, DEHB’ye eşlik eden psikiyatrik tanıların araştırılması ve DEHB tanısı alan erişkinlerin eş tanı ve sosyodemografik açıdan DEHB olmayan hastalarla karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışmada, 3 ay sürede ilk kez başvuran hastalar ardışık olarak erişkin DEHB yönünden değerlendirilmiştir. Hastalara WenderUtah Derecelendirme Ölçeği, Erişkin DEB/DEHB Değerlendirme Envanteri, Eksen I ve II Bozukluklar için Yapılandırılmış Klinik Görüşme (SCID), Sosyodemografik Form, Belirti Tarama Listesi- 90R ve Beck Depresyon Envanteri verilmiştir. Bulgular: Çalışma grubunu 246 hasta oluşturmuştur. Bu hastalardan DEHB tanısı alan 39 kişinin 25’i kadın (%64,1), 14’ü erkek (%35,9) ve yaş ortalamaları 27,38±8,3 idi. DEHB’nin erişkin psikiyatri polikliniğindeki yaygınlığı %15,9 olarak bulunmuştur. DEHB olan erişkinlerin genelde eş-tanı problemleri ile başvurduğu saptanmıştır. Major depresyon %43, yaygın anksiyete bozukluğu %23, obsesif kompulsif bozukluk %17 ile en sık eş-tanılar olmuştur. Bazı psikiyatrik sorunlar; alkol kötüye kullanımı (%58,9), intihar girişimi (%38,5) DEHB olan hastalarda yüksek oranda saptanmıştır. Sonuç: Erişkin psikiyatri kliniklerine başvuran hastalarda DEHB´nin önemli bir eş tanı olduğunu, ciddi ruhsal sorunlara neden olabileceğini veya var olan ruhsal hastalıkları karmaşıklaştırabileceği söylenebilir.Aim: This study aimed to investigate the prevalence of attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) in adult psychiatric outpatients. Moreover, comorbid psychiatric diagnoses in adults with ADHD were determined. Patients with and without ADHD were compared regarding DSM Axis I-II comorbidity and sociodemographic characteristics. Materials and Methods: The study included patients that presented for the first time to a psychiatric outpatient clinic during a 3-month period and were evaluated for adult ADHD. A sociodemographic form, Wender Utah Rating Scale, Turgay's Adult ADD/ADHD Evaluation Scale, Structured Clinical Interview I and II, Symptom Check List-90-R, and Beck Depression Inventory were administered. Results: The study included 246 patients. Among the 39 patients diagnosed with ADHD, 25 were female (64.1%) and 14 were male (35.9%), and the mean age was 27.38 ± 8.3 years. The prevalence of ADHD in adult psychiatric patients was 15.9%. Adults with ADHD usually presented due to comorbid psychiatric problems; major depression (43%), generalized anxiety disorder (23%), and obsessive-compulsive disorder (17%) were the most common comorbid diagnoses. Substance abuse (58.9%) and attempted suicide (38.5%) were among the most prevalent psychiatric problems. Conclusion: The present findings show that ADHD is an important comorbidity in adult patients that present to psychiatric clinics, and may cause serious mental health problems or complicate mental illness