GWAS links variants in neuronal development and actin remodeling related loci with pseudoexfoliation syndrome without glaucoma

Pseudoexfoliation syndrome (PEXS) is an age-related elastosis, strongly associated with the development of secondary glaucoma. It is clearly suggested that PEXS has a genetic component, but this has not been extensively studied. Here, a genome-wide association study (GWAS) using a DNA-pooling approach was conducted to explore the potential association of genetic variants with PEXS in a Polish population, including 103 PEXS patients without glaucoma and 106 perfectly (age- and gender-) matched controls. Individual sample TaqMan genotyping was used to validate GWAS-selected single-nucleotide polymorphism (SNP) associations. Multivariate binary logistic regression analysis was applied to develop a prediction model for PEXS. In total, 15 SNPs representing independent PEXS susceptibility loci were selected for further validation in individual samples. For 14 of these variants, significant differences in the allele and genotype frequencies between cases and controls were identified, of which 12 remained significant after Benjamini-Hochberg adjustment. The minor allele of five SNPs was associated with an increased risk of PEXS development, while for nine SNPs, it showed a protective effect. Beyond the known LOXL1 variant rs2165241, nine other SNPs were located within gene regions, including in OR11L1, CD80, TNIK, CADM2, SORBS2, RNF180, FGF14, FMN1, and RBFOX1 genes. None of these associations with PEXS has previously been reported. Selected SNPs were found to explain nearly 69% of the total risk of PEXS development. The overall risk prediction accuracy for PEXS, expressed by the area under the ROC curve (AUC) value, increased by 0.218, from 0.672 for LOXL1 rs2165241 alone to 0.89 when seven additional SNPs were included in the proposed 8-SNP prediction model. In conclusion, several new susceptibility loci for PEXS without glaucoma suggested that neuronal development and actin remodeling are potentially involved in either PEXS onset or inhibition or delay of its conversion to glaucoma

Mitochondrial molecular chaperones

After synthesis in the cytosol, most mitochondrial proteins must traverse mitochondrial membranes to reach their functional location. During this process, proteins become unfolded and then refold to attain their native conformation after crossing the lipid bilayers. Mitochondrial molecular chaperones play an essential mechanistic role at various steps of this process. They facilitate presequence translocation, unfolding of the cytosol-localized domains of precursor proteins, movement across the mitochondrial membranes and, finally, folding of newly imported proteins within the matrix

Hsp70 in mitochondrial biogenesis

The family of hsp70 (70 kilodalton heat shock protein) molecular chaperones plays an essential and diverse role in cellular physiology, Hsp70 proteins appear to elicit their effects by interacting with polypeptides that present domains which exhibit non-native conformations at distinct stages during their life in the cell. In this paper we review work pertaining to the functions of hsp70 proteins in chaperoning mitochondrial protein biogenesis. Hsp70 proteins function in protein synthesis, protein translocation across mitochondrial membranes, protein folding and finally the delivery of misfolded proteins to proteolytic enzymes in the mitochondrial matrix

Mdj1p, a novel chaperone of the DnaJ family, is involved in mitochondrial biogenesis and protein folding

Mdj1p, a novel member of the DnaJ family, is a heat shock protein that is associated with the inner membrane of mitochondria of Saccharomyces cerevisiae. Disruption of the MDJ1 gene resulted in a petite phenotype, loss of mitochondrial DNA, and inviability at 37°C. Import of precursor proteins was not affected by a lack of Mdj1p, but folding of newly imported proteins was markedly impaired. The efficiency of refolding of a tester protein, dihydrofolate reductase, was significantly reduced in mitochondria lacking Mdj1p after incubation at elevated temperature. We conclude that Mdj1p is an important mitochondrial chaperone that participates in the folding of newly imported proteins and in the protection of proteins against heat denaturation and aggregation

Pacjent z cukrzycową chorobą nerek

Cukrzycowa choroba nerek stanowi istotny i narastający problem epidemiologiczny i kliniczny. W wielu krajach nefropatia cukrzycowa stała się najczęstszą przyczyną schyłkowej niewydolności nerek. Rozwojowi nefropatii cukrzycowej towarzyszy zwykle rozwój innych narządowych powikłań cukrzycy związanych z mikro- i makroangiopatią cukrzycową. Mimo poprawy wyników leczenia nerkozastępczego śmiertelność chorych na cukrzycę leczonych dializą jest znamiennie wyższa niż pacjentów z chorobami nerek niezwiązanymi z cukrzycą, zarówno w leczeniu hemodializą, jak i dializą otrzewnową. W pracy autor prezentuje typowy przebieg leczenia nerkozastępczego u chorej z cukrzycową chorobę nerek. U chorej z sukcesem prowadzono leczenie ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnową, a następnie przeszczepieniem nerki. Po 10 latach terapii z powodu niewydolności graftu ponownie rozpoczęto leczenie dializą otrzewnową

Rola dializy otrzewnowej w zintegrowanym modelu leczenia nerkozastępczego

Koncepcja zintegrowanego leczenia nerkozastępczego stawia hemodializę i dializę otrzewnową obok siebie jako równorzędne metody terapeutyczne. Zakłada ona, że - stosując obie te metody - można uzyskać podobne wyniki leczenia, zatem nie powinny być one traktowane jako konkurencyjne, ale jako wzajemnie uzupełniające się w celu uzyskania jak najlepszych rezultatów terapeutycznych. Celem opieki nefrologicznej u chorych z przewlekłą niewydolnością nerek jest nie tylko leczenie nefropatii i hamowanie progresji przewlekłej niewydolności nerek, ale również uczestnictwo pacjenta w programie edukacyjnym przygotowującym go do leczenia nerkozastępczego. Wybór metody leczenia powinien zostać dokonany nie tylko na podstawie wskazań i przeciwwskazań medycznych do poszczególnych rodzajów leczenia nerkozastępczego, ale także na podstawie preferencji pacjenta. Koncepcja zintegrowanego leczenia nerkozastępczego postuluje również rozpoczynanie leczenia dializacyjnego od dializy otrzewnowej, jeśli taki jest wybór pacjenta i nie występują medyczne przeciwwskazania do tej metody, gdyż stwierdzono znamiennie lepsze przeżycie pacjentów leczonych dializą otrzewnową w porównaniu z hemodializą w pierwszych 3-4 latach leczenia. Dializa otrzewnowa jest metodą domową, do jej najważniejszych medycznych zalet należą stałe parametry gospodarki wodno-elektrolitowej, utrzymanie resztkowej funkcji nerek oraz lepsza kontrola niedokrwistości. Problemem pozostaje ciągle jeszcze niedoskonałe przeżycie metody związane z powikłaniami leczenia, z których najczęstsze są zapalenie otrzewnej, zaburzenia ultrafiltracji oraz powikłania związane z cewnikiem otrzewnowym

Proste Pismo – wdrożenie w Urzędzie Miasta Poznania

Prezentacja z sesji "Kongresu Nauka dla Społeczeństwa 2024"Narzędzie do upraszania warstwy językowej pism urzędowych. We współpracy z językoznawcami z Uniwesytetu Adama Mickiewicza oraz Urzędem Miasta Poznań, wytrenowano i uruchomiono model językowy typu Transformers (do tej kategorii należą modele: ChatGPT, BERT, BART)

Better tolerance of preservative-free latanoprost compared to preserved glaucoma eye drops: The 12-month real-life FREE study

Background: Lack of efficacy due to bad compliance caused by intolerance issues is the main reason for a change to a better tolerated ocular treatment, such as using preservative-free (PF) eye drops. Aim: To assess the efficacy and local tolerance after 12 months and patient satisfaction regarding local treatment tolerance and handling at inclusion and after 6 months of PF latanoprost compared to preserved glaucoma eye drops. Methods: This was an international, prospective, and observational real-life study. Up to three visits, one at inclusion and two follow-up visits (one after 6 and one after 12 months) were planned. Efficacy, local tolerance, and patient satisfaction were the main evaluation criteria. Results: Data from 721 patients were available for the statistical analysis. Overall, 64.8% (467/721) of patients switched treatment before inclusion: 62.2% in the preserved and 68.9% in the PF latanoprost group. IOP values were similar between PF latanoprost and preserved eye drops and remained stable at all visits. Ocular signs and symptoms improved after switching to PF latanoprost; the prevalence of conjunctival hyperemia was significantly lower (P=0.0015) at both follow-up visits. At follow-up visit 1, 49.5% of the patients who switched to PF latanoprost decreased or stopped the use of artificial tears. Satisfaction regarding tolerance in patients using PF latanoprost improved significantly after the switch from preserved eye drops to PF latanoprost (88.9% and 42.5%, respectively, P<0.0001). Conclusion: This first real-life study showed that PF latanoprost was as efficacious but better tolerated than preserved eye drops over a sustained period of 12 months, while providing a significantly higher patient satisfaction and potentially allowing improvement in the patient’s daily life.publishedVersionOpen Access. This work is published and licensed by Dove Medical Press Limited. The full terms of this license are available at https://www.dovepress.com/terms.php and incorporate the Creative Commons Attribution - Non Commercial (unported, v3.0) License. By accessing the work you hereby accept the Terms. Non-commercial uses of the work are permitted without any further permission from Dove Medical Press Limited, provided the work is properly attributed