Housing conditions and activities of the middle-income Turkish household

The aim of this research is to study kitchen related space and storage requirements of residential units considering women's activity and practice patterns; and define current problems related to the kitchen of social houses in Turkey. It must be recognized that architects and designers have a responsibility to support changing lifestyles. The standards and performance specifications of the kitchen should be formed urgently, in order to improve the housing conditions in Turkey

Oxygen evolution reaction: a perspective on a decade of atomic scale simulations

Multiple strategies to overcome the intrinsic limitations of the oxygen evolution reaction (OER) have been proposed by numerous research groups. Despite the substantial efforts, the driving force required for water oxidation is largely making the reaction inefficient. In the present work, we collected published studies involving DFT calculations for the OER, with the purpose to understand why the progress made so far, for lowering the overpotential of the reaction, is relatively small. The data revealed that the universal scaling relationship between HO* and HOO* intermediates is still present and robust, despite the variety in methods and structures used for calculating the binding energies of the intermediates. On the other hand, the data did not show a clear trend line regarding the O* binding. Our analysis suggested that trends in doped semiconducting oxides behave very differently from those in other oxides. This points towards a computational challenge in describing doped oxides in a realistic manner. We propose a way to overcome these computational challenges, which can be applied to simulations corresponding to doped semiconductors in general

Aortic propagation velocity in the prediction of coronary artery disease severity

Aims. To investigate the association of the aortic propagation velocity (APV) with coronary artery disease (CAD) in patients with stable angina pectoris (SAP) through SYNTAX scores (SS). ethods. The study population comprised 214 SAP subjects who received a coronary angiography. The APV and ca-rotid intima-media thickness (CIMT) were examined and SS was calculated. Subjects were grouped following specific SS criteria: SS less than 22 (low) and SS greater than or equal to 22 (high). Results. High SS subjects had lower APV compared to low SS [39.0 (32.0-51.7) vs. 55.0 (45.0-62.0) cm/s, respectively; P<0.001] and higher CIMT (0.86 +/- 0.24 vs. 0.74 +/- 0.21 mm, respectively; P<0.001). APV demonstrated a negative cor-relation with the CIMT (r=-0.239, P<0.001), age (r=-0.188, P=0.006) , and SS (r=-0.561, P <0.001) and showed a positive association with LV ejection fraction (r=0.163, P=0.017). APV, CIMT, diabetes, low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C), and age were determined to be markers independently of a high SS. Conclusion. APV, CIMT, diabetes, LDL-C and age are independently linked to the CAD severity of SAP subjects. Decreased APV, an indicator of subclinical atherosclerosis, may independently help determine the severity of atherosclerotic CAD in SAP patients

Synthesıs And Characterızatıon Of Theophyllıne Imprınted Cryogels

In this thesis, it is aimed to develop an effective adsorbent for theophylline removal from water by synthesis and characterization of theophylline-imprinted poly(2-hydroxyethyl methacrylate/acrylamide) cryogel membranes in tablet form. Cryogel membranes in tablet form were synthesized by chemical method at very low temperatures. The advantages of theophylline suppression and acrylamide over 2-hydroxyethyl methacrylate are discussed. It has been observed that the presence of acrylamide in cryogel membranes and theophylline suppression increase the adsorption capacity. The synthesized cryogel membranes were characterized for structural, thermal and porosity by Fourier Transform Infrared Spectroscopy, Thermogravimetry, Scanning Electron Microscopy, and Branuer Emmett and Teller surface porosity analysis. It has been observed that the total surface area and pore volume for imprinted cryogel membranes have a higher value than non-imprinted cryogel membranes. Data from percent swelling tests at equilibrium showed that the structure had a certain macroporosity. Macroporosity was observed as 55.2% in theophylline released poly(2-hydroxyethyl methacrylate/acrylamide) cryogel membranes. According to the average data obtained from the Branuer Emmett and Teller surface porosity results, the presence of micro and mesopores other than macropores in poly(2-hydroxyethyl methacrylate/acrylamide) cryogels was evaluated. The theophylline amount was determined by Ultraviole and visible light absorption spectroscopy and the maximum value of the adsorption capacity of theophylline-imprinted and non-imprinted cryogel membranes was found to be highets at pH 7, and this pH value was used for all studies. The maximum adsorption capacity for imprinted cryogels was determined as 16,2 mg/g at pH 7. It was observed that the adsorption capacity of 2-hydroxyethyl methacrylate cryogel membranes that do not contain acrylamide was not affected by pH value. The effect of ionic strength on adsorption capacity was tested by using sodium chloride and sudium sulphate. It was determined that the ionic strength decreased the adsorption capacity, and it was concluded that theophylline diffused into the structure by making hydrogen bonds. While it was observed that 0.5 M sodium chloride reduced the adsorption capacity to 14 mg/g, this value was observed as 13.1 mg/g for sodium sulfate at the same concentration. It has been observed that the adsorption capacity of the cryogel membranes varies inversely with the mass of the cryogel membranes in the solution containing constant theophylline concentration, while the adsorption capacity is 36.3 mg/g for 0.018 grams of cryogel, this value is observed as 16.2 mg/g for 0.12 grams of cryogel. In the theophylline solution interacting with the constant mass cryogel membranes, it was observed that the adsorption capacity changed directly with the theophylline concentration, and the adsorption capacity was observed as 16.2 mg/g for 0.12 grams of cryogel in a solution containing 400 ppm theophylline. In the theophylline solution interacting with the constant mass cryogel membranes, it was observed that the adsorption capacity changed directly with the theophylline concentration, and the adsorption capacity was observed as 16.2 mg/g for 0.12 grams of cryogel in a solution containing 400 ppm theophylline. No change in adsorption capacity was observed at higher theophylline concentrations. Adsorption capacities were measured at temperatures ranging from 15°C to 60°C and it was observed that they changed inversely with temperature. According to the change of standard enthalpy change values, the adsorption process is exothermic, and according to the change of standard Gibbs free energy change and standard entropy values, the adsorption of theophylline on 2-hydroxyethyl methacrylate/acrylamide cryogel membranes is involuntary. Depending on the temperature, the standard Gibbs energy change value was found to be (9,053-7,126) kJ/mol, the standard enthalpy change value was -6.2 kJ/mol and the standard entropy change value was -46.0 kJ/mol. The adsorption isotherm modeling was performed for Langmuir and Freundlich isotherms, and it was determined that the adsorption process was more suitable for the Langmuir isotherm. According to this modeling, the maximum adsorption capacity was 30.3 mg/g, the separation factor was between 0 and 1 at all concentrations, and the Langmuir constant was 4.49 x 10-3 L/mg. The interaction time of theophylline with 2-hydroxyethyl methacrylate/acrylamide cryogel membranes was followed and it was observed that adsorption equilibrium was reached in 30 minutes. Pseudo-first-order and pseudo-second-order kinetic models have been tested for adsorption processes and it has been observed that the adsorption process fits the pseudo-second-order modeling. In this modeling, the theoretical adsorption capacity was found to be 13 mg/g and the adsorption rate constant was found to be 0.1mg/(L.min). The maximum desorption capacity of theophylline from cryogel membranes was found to be 15.2 mg/g (%94) at pH 3. It has been determined that poly(2-hydroxyethyl methacrylate/acrylamide) cryogel membranes can be used 10 times while maintaining their chemical and physical stability.Bu tez çalışmasında, teofilin baskılı poli(2-hidroksietil metakrilat/akrilamid) kriyojel membranların tablet formunda sentezi ve karakterizasyonu yapılarak teofilinin sudan alınması için etkin bir adsorben geliştirilmesi hedeflenmiştir. Çok düşük sıcaklıklarda kimyasal yöntemle tablet formunda kriyojel membranlar sentezlenmiştir. Teofilin baskılamanın ve akrilamidin 2-hidroksietil metakrilata getirdiği üstünlükler tartışılmıştır. Kriyojel membranlarda akrilamid bulunmasının ve teofilinin baskılamanın adsorpsiyon kapasitesini arttırdığı gözlenmiştir. Sentezlenen kriyojel membranlar Fourier Dönüşümlü Infrared Spektroskopisi, Termogravimetri, Tarayıcı Elektron Mikroskobu ve Branuer Emmett ve Teller yüzey gözenekliliği analizi ile ile yapısal, termal ve gözeneklilik karakterize edilmiştir. Baskılanmış kriyojel membranlar için toplam yüzey alanı ve gözenek hacmi baskılanmamış kriyojel membranlara göre daha fazla bir değere sahip olduğu gözlenmiştir. Dengedeki yüzde şişme testlerinden elde veriler, yapının belli bir makrogözenekliliğe sahip olduğunu göstermiştir. Makrogözeneklilik teofilin salmış poli(2-hidroksietil metakrilat/akrilamid) kriyojel membranlarında % 55,2 olarak gözlenmiştir. Branuer Emmett ve Teller yüzey gözenekliliği analizi sonuçlarından elde edilen ortalama verilere göre, poli(2-hidroksietil metakrilat/akrilamid) kriyojellerinde makrogözeneklerden başka mikro ve mezogözeneklerin de varlığı değerlendirilmiştrir. Teofilin miktarı Ultraviyole ve görünür ışık absorpsiyon spektroskopisi ile belirlenmiş olup, teofilin baskılanmış ve baskılanmamış kriyojel membranların adsorpsiyon kapasitesinin maksimum değeri pH 7’de bulunmuştur ve yapılan bütün çalışmalar için bu pH değeri kullanılmıştır. Teofilin baskılanmış kriyojel membranlar için pH 7 değerinde adsorpsiyon kapasitesi 16,2 mg/g olarak bulunmuştur. Akrilamid içermeyen 2-hidroksietil metakrilat kriyojel membranların adsorpsiyon kapasitesinin pH değerinden etkilenmediği gözlenmiştir. İyonik şiddetin adsorpsiyon kapasitesine etkisini incelemek için sodyum klorür ve sodyum sülfat tuzları kullanılmıştır. İyonik şiddetin adsorpsiyon kapasitesini düşürdüğü saptanarak teofilinin yapıya hidrojen bağları yaparak difüzlendiği kanaatine varılmıştır. 0,5 M sodyum klorürün adsorpsiyon kapasiteni 14 mg/g değerine düşürdüğü gözlenmişken, aynı derişimdeki sodyum sülfat için bu değer 13,1 mg/g olarak gözlenmiştir. Sabit teofilin derişimi içeren çözeltide kriyojel membranların miktarı ile adsorpsiyon kapasitesinin ters orantılı değiştiği gözlenmiştir, adsorpsiyon kapasitesi 0,018 gram kriyojel için 36,3 mg/g gözlenirken, bu değer 0,12 gram kriyojel için 16,2 mg/g olarak gözlenmiştir. Sabit kütleli kriyojel membranlarla etkileşen teofilin çözeltisinde, teofilin derişimi ile adsorpsiyon kapasitesinin doğru orantılı değiştiği gözlenmiştir, 400 ppm teofilin içeren çözeltide 0,12 gram kriyojel için adsorpsiyon kapasitesi 16,2 mg/g olarak gözlenmiştir. Daha yüksek teofilin derişimlerinde adsorpsiyon kapasitesinde herhangi bir değişim gözlenmemiştir. 15°C ile 60°C arasında değişen sıcaklıklarda adsorpsiyon kapasiteleri ölçülmüş ve sıcaklıkla ters orantılı değiştiği gözlenmiştir. Standart entalpi değişim değerlerinin değişimine göre adsorpsiyon prosesi ekzotermik, standart Gibbs serbest enerjisi değişimi ve standart entropi değişim değerlerinin değişimine göre ise teofilinin poli(2-hidroksietil metakrilat/akrilamid) kriyojel membranlarına adsorpsiyonunun istemsiz olduğu gözlenmiştir. Standart Gibbs serbest enerjisi değişim değeri sıcaklığa bağlı olarak, (9,053-7,126) kJ/mol, standart entalpi değişim değeri -6,2 kJ/mol ve standart entropi değişim değeri ise -46,0 kJ/mol olarak bulunmuştur. Adsorpsiyon izoterm modellemesi Langmuir ve Freundlich izotermleri için yapılmış olup, adsorpsiyon prosesinin Langmuir izotermine daha uygun olduğu saptanmıştır. Bu modellemeye göre, maksimum adsorpsiyon kapasitesi 30,3 mg/g, ayırma faktörü bütün derişimlerde 0 ile 1 arasında, Langmuir sabiti ise 4,49 x 10-3 L/mg olarak saptanmıştır. Teofilinin poli(2-hidroksietil metakrilat/akrilamid) kriyojel membranları ile etkileşim süresi takip edilmiş olup 30 dakikada adsorpsiyon dengesine ulaşıldığı gözlenmiştir. Yalancı birinci dereceden ve yalancı ikinci dereceden kinetik modellemeleri adsorpsiyon prosesleri için denemiş olup, adsorpsiyon prosesinin yalancı ikinci dereceden modellemesine uyduğu gözlenmiştir. Bu modellemede, teorik adsorpsiyon kapasitesi 13 mg/g, adsorpsiyon hız sabiti ise 0,1mg/(L.dakika) olarak bulunmuştur. Teofilinin kriyojel membranlardan maksimum desorpsiyon kapasitesi pH 3’te 15,2 mg/g (%94) olarak bulunmuştur. Poli(2-hidroksietil metakrilat/akrilamid) kriyojel membranları kimyasal ve fiziksel kararlılığını koruyarak 10 defa kullanılabileceği saptanmıştır

Towards a solution to the lottery paradox and to the paradox of the preface

Ph.D. - Doctoral Progra

Kitosan-ko-hyaluronik asit kriyojellerinin hazırlanması ve karakterizasyonu

ÖZETKitosan-ko-Hyaluronik Asit Kriyojellerinin Hazırlanması ve KarakterizasyonuHidrojeller; hidrofilik homopolimerler veya kopolimerlerden oluşan çapraz bağlı polimerik ağ yapılardır ve bu yapıların hidrofilik gruplardan dolayı suya karşı yüksek ilgileri vardır. Suda belli bir denge hacmine kadar şişerler fakat orijinal şekillerini korurlar. Hem doğal hem de sentetik polimerlerden hazırlanabilmektedirler. Hidrojeller, biyolojik sıvılarda biyouyumluluk gösterirler. Biyoteknolojide önemli bir potansiyele sahip polimerik jellerin yeni tiplerinden birisi de ‘kriyojeller’ dir. Kriyojeller; ozmotik, kimyasal ve mekanik kararlılıkları nedeniyle biyolojik uygulamalarda önem kazanmışlardır. Kriyojellerin oluşumu çözücünün donma noktasının altında gerçekleşir. Böylelikle zamanla çözücünün büyük bir kısmı donup birbirine bağlı buz kristalleri oluştururken, bu buz kristallerinin etrafında donmamış sıvıd

KÖTÜ OVER YANITI GÖSTEREN IVF SİKLUSLARINDA LÜTEAL FAZDA PROGESTERON DESTEĞİNE ÖSTROJEN EKLENMESİNİN GEBELİK ORANINA ETKİSİ

Kötü ovaryen yanıtlı olgular, infertilite sorunu olan çiftler içinde önemli bir grubu oluşturmakta ve bu hastalarda hem in vivo hem de in vitro gebelik hızları çoğunlukla normal yanıtlı hastalara göre daha düşük olmaktadır. Kötü ovaryen yanıtlı hastalarda gonadotropinlerle stimulasyona yanıt olarak az sayıda folikül oluşmakta; kalitatif ve kantitatif granüloza hücre yetersizliği lüteal dönemde defektif seks steroid sentezine neden olmaktadır. Bu çalışmanın amacı, endometriyal reseptivite ve dolayısıyla implantasyonda önemli rolü olan östrojenin, kötü ovaryen yanıt gösteren bu alt grupta lüteal faz desteği olarak verilmesinin gebelik oranına etkisini değerlendirmektir. Çalışma Aralık 2008 &#8211; Haziran 2009 tarihleri arasında IVF merkezine başvuran 95 kötü ovaryen yanıtlı infertil hastayı içeren prospektif randomize bir çalışma olup olgular tedavi protokollerinin belirlendiği gün lüteal faz östrojen desteğine göre üç grup şeklinde randomize edilmişlerdir. Grup 1&#8217;de hastalara sadece transvajinal mikronize progesteron verilirken, Grup 2&#8217; de progesterona ek olarak 2 mg östradiol hemihidrat; Grup 3&#8217;te ise 6 mg östradiol hemihidrat ilave olarak verilmiştir. Çalışmanın sonucunda kötü ovaryen yanıtlı hastalarda lüteal faz östrojen desteği verilen iki doz grubundan sadece 2 mg / gün östrojen desteği alan grupta kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek kaba gebelik ve klinik gebelik oranına ulaşılmıştır. Aynı etki 6 mg grubunda ise gösterilememiştir

On relationship between logic and mathematics

Bu yazı, 3-4 Mayıs 2013 tarihlerinde Eskişehir Anadolu Üniversitesi Yunusemre Kampusunda düzenlenen II. Mantık Çalıştayında sunulmuş bildirinin gözden geçirilmiş metnidir.Mantık ve matematik, başlangıçlarından beri birbirlerine hep yakın durmuş ve çeşitli şekillerde ilişki içinde olmuşlardır. Tarihsel olarak bakıldığında, genel olarak, aralarındaki ilişkinin özellikle birinde yaşanan bir sorunun diğerinin yardımıyla aşılmaya çalışılması durumunda kendini gösterdiği görülür. Bu yazıda, başlıca üç döneme odaklanılarak mantık-matematik ilişkisinin nasıl ortaya çıktığı aydınlatılmakta; dahası, bu ilişkinin genelde mantığın gelişimine büyük bir katkı sağladığı netleştirilmektedir.Since their beginnings logic and mathematics have been very close to each other and there has been relationship between them in various kinds. It is seen historically that their relationships appear especially in cases in which one of them tries to help in solving problems the other has. In this paper, by focusing on basically three such cases, it is illuminated how the relationship between logic and mathematics occurs; what is more, it is clarified that their relationship makes, in general, great contributions to progress of logic