Impact of chronic obstructive pulmonary disease (COPD) on patient’s life and his family

Wstęp: Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) należy do najczęstszych chorób przewlekłych osób dorosłych i jest jedną z głównych przyczyn przewlekłej chorobowości i umieralności na całym świecie. Dla chorego jest przyczyną fizycznego i psychicznego cierpienia, znacznie upośledza jakość życia, ogranicza aktywność życiową i wpływa na życie chorego w różnych jego aspektach. W 2012 roku przeprowadzono ogólnopolskie badanie ankietowe chorych na POChP z wywiadem palenia tytoniu leczonych ambulatoryjnie badające różne uwarunkowania choroby i jej skutki dla zdrowia i życia chorego. Celem przedstawionej tu analizy jest ocena wpływu POChP oraz nałogu palenia tytoniu na życie chorego i jego rodziny w Polsce.Materiał i metody: Materiał stanowią dane zebrane od pacjentów przez ich lekarzy prowadzących, w trakcie jednej z rytunowych wizyt chorego w poradni, na podstawie jednolitego, przygotowanego specjalnie dla potrzeb tego badania kwestionariusza. Do badania obserwacyjnego włączano pacjentów powyżej 35. rż. z rozpoznaną POChP, leczonych ambulatoryjnie, aktualnie lub w przeszłości palących tytoń. W badaniu wzięło udział 10 365 chorych na POChP. Do analizy pobrano reprezentatywną próbę 2967 ankiet.Wyniki: Średnia wieku chorych wyniosła 61,15 ± 10,25 roku, kobiety stanowiły 33,98%. Aktualnych palaczy wśród uczestników badania było 56,73%, 43,37% deklarowało, że już nie pali tytoniu. W badanej grupie największą liczbę chorych stanowiły osoby ze stopniem umiarkowanym POChP (II) wg GOLD 2010 — 55,38%, kolejno łagodnym (I) — 21,40% i ciężkim (III) — 19,96%, najmniej liczną grupę stanowiły osoby ze stopniem bardzo ciężkim (IV) — 3,27%. Stosując klasyfikację ciężkości POChP według GOLD 2013, najliczniejszą grupę chorych stanowili niskoobjawowi (mMRC), o niskim stopniu ryzyka (A) — 52,67%, ale drugą w kolejności grupą byli chorzy z nasilonymi objawami i wysokim ryzykiem (D) — 20,45%, kolejno, chorzy z małym nasileniem objawów, ale wysokim ryzykiem (C) — 16,16% i z nasilonymi objawami i wysokim ryzykiem — 10,72% (B). Pacjenci najczęściej podawali, że POChP ma wpływ na uprawianie przez nich sportu (83,45% ankietowanych), codzienną aktywność życiową (82,78%) i życie rodzinne (79,3%). Istotny wpływ (znaczny lub duży) miała, prócz sportu (60,85%) i aktywności życiowej (38,44%), na życie zawodowe (34,9%), ale największy wpływ, prowadzący nawet do rezygnacji z aktywności, poza uprawianiem sportu (21,75%) miała na życie intymne (12,6%) i hobby (11,49%). Czynnikiem, który decydował o ograniczeniu wszystkich form aktywności, był stopień ciężkości w skali GOLD 2013 C/D. Według pacjentów palenie przez nich tytoniu miało negatywny wpływ najbardziej na ich zdrowie (52,65%) i budżet rodzinny (41,83%). Negatywny wpływ palenia na relacje rodzinne deklarowało 16,38% respondentów. Wśród czynników sprzyjających skutecznemu zerwaniu z nałogiem należy wymienić wiek ≥ 65. rż. i cięższy stopień obturacji (III/IV wg GOLD 2010).Wnioski: Przeprowadzenie niniejszego badania obserwacyjnego potwierdziło istotny wpływ samej choroby oraz nałogu palenia tytoniu na życie pacjentów i ich rodzin.Introduction: Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) is one of the most common chronic diseases of adults and is a major cause of chronic morbidity and mortality throughout the world. It is the cause of physical and mental suffering for the patient, significantly impairs quality of life, reduces the vital activity and affects the patient’s life in its various aspects. In 2012, the nationwide survey was conducted in COPD outpatients with a history of smoking exploring the various factors of the disease and its effects on the health and life of the patient. The purpose of the analysis presented here is to assess the impact of COPD and tobacco smoking on the patient’s health and life.Material and methods: Data were collected from patients by their physicians during routine visit with usage of specifically prepared questionnaire for this study. Patients over 35 years of age, with diagnosed COPD, current or past smokers were recruited from outpatients settings. The study involved 10,365 patients with COPD. Representative sample of 2,967 questionnaires were randomly drawn for the statistical analysis.Results: The mean age of responders was 61.15 ± 10.25 years, 33.98% of participants were women, 56.73% were current smokers and 43.37% declared smoking in the past. The largest number of patients had COPD in a moderate degree (II — acc. to GOLD 2010) — 55.38%, sequentially mild (I) — 21.40%, and severe (III) — 19.96%, the smallest group were people with very severe degree of disease (IV) — 3.27%. Using the new classification of the COPD severity (acc. to GOLD 2013), the largest group of patients were less symptomatic (mMRC ) subjects who had a low risk (A) — 52.67%, but in fact a second group of patients were subjects with severe symptoms and a high risk (D) — 20 45% , sequentially — patients with low severity of symptoms, but a high risk (C) — 16.16% , and severe symptoms and a low risk — 10.72% (B). Patients most often reported that COPD affects their activity in sport (83.45% of respondents), than in living activity (82.78%) and family life (79.3%). COPD had significant (moderate or severe) effect on sport (60.85%) and life activity (38.44%), as well as on work (34.9%), but the greatest impact, leading up to the resignation of the activity: on sport practice (21.75%), sexual intercourse (12.6%) and hobbies (11.49%). The disease severity (GOLD 2013 C/D) was the independent factor which reduced all forms of activity. In patients’ opinion smoking had negative impact on their health (52,65%) and the family budget (41.83%). The negative impact of smoking on family relations was declared by 16.38% of respondents. Among the factors which favor effective quit from addiction were: age ≥ 65 years and more seere degree of obturation (III/IV GOLD 2010).Conclusions: The results of the study confirmed the significant impact of the disease and addiction to smoking not only on patients’ life but also on their families

Omalizumab, recombinant humanized monoclonal antibody anti-IgE - new fields of studies on the therapeutic indications

Omalizumab jest przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko immunoglobulinie E, które łączy się z nią w miejscu domeny Ce3 łańcucha ciężkiego, tworząc kompleks IgE-anty-IgE i tym samym zapobiegając przyłączaniu IgE do swoistych dla niej receptorów na komórkach efektorowych. W ten sposób omalizumab hamuje lub osłabia reakcję alergiczną, a w konsekwencji zapobiega wystąpieniu objawów klinicznych astmy zależnych od ekspozycji na alergen. Obecnie lek ten jest zarejestrowany w Stanach Zjednoczonych i Unii Europejskiej, w tym w Polsce, i stosowany w leczeniu pacjentów z ciężką przewlekłą niekontrolowaną astmą oskrzelową. Skutecznie zmniejsza częstość zaostrzeń astmy, hospitalizacji i doraźnej pomocy medycznej, zmniejsza objawy kliniczne i poprawia jakość życia. Omalizumab ma jednak szersze działanie niż tylko przeciwastmatyczne - podawany w iniekcjach podskórnych ma działanie systemowe. Artykuł ten jest przeglądem badań klinicznych i opisów przypadków zastosowania omalizumabu w innych niż rejestracyjne wskazaniach oraz podsumowaniem doświadczeń autorów niniejszej pracy.Omalizumab is the monoclonal antibody against IgE, which blocks the binding of IgE to receptors on effector cells and this way blocks or decreases allergic reaction and asthma symptoms. Nowadays omalizumab is registered in the USA and European Union including Poland for treatment of patients with severe persistent, uncontrolled asthma. It is very effective in the reduction of asthma exacerbations, hospitalizations and emergency visits, it decreases intensity of symptoms and improves the quality of life. But omalizumab has more extensive action; given subcutaneously it has systemic effect. The article is the review of the studies and case reports on usage of omalizumab in new indications. Some authors’ own experiences in this field are also presented

The effect of omalizumab on eosinophil inflammation of the respiratory tract in patients with allergic asthma

Bronchial asthma is characterised by high levels of immunoglobulin E (IgE) and overproduction of pro-inflammatory cytokines, including interleukins IL-4, IL-13 and IL-5 needed for, amongst other things, the production of IgE and the differentiation, maturation, migration and survival of eosinophils. Eosinophils are one of the most important cells in allergic inflammation. Their presence in tissue is linked to the persistence of inflammatory infiltrate, tissue damage and remodelling. Although these cells are very sensitive to corticosteroids, some asthmatic patients do not respond to high doses of these drugs, even when administered systemically. Transbronchial biopsies and bronchoalveolar lavage performed in patients with steroid-resistant asthma have demonstrated higher levels of eosinophils and Th2-type cytokines (IL-4 and IL-5) compared to steroid-sensitive patients. Clinical studies have confirmed that the very effective treatment in these cases is therapy with omalizumab – an anti-IgE monoclonal antibody. The paper discusses the efficacy of omalizumab in reducing eosinophil number in peripheral blood and in the airways of asthmatic patients based on basic, clinical, observational studies and case reports. The significance of omalizumab therapy in asthma control and mechanisms that regulate the effects of omalizumab on eosinophils are evaluated.Bronchial asthma is characterised by high levels of immunoglobulin E (IgE) and overproduction of pro-inflammatory cytokines, including interleukins IL-4, IL-13 and IL-5 needed for, amongst other things, the production of IgE and the differentiation, maturation, migration and survival of eosinophils. Eosinophils are one of the most important cells in allergic inflammation. Their presence in tissue is linked to the persistence of inflammatory infiltrate, tissue damage and remodelling. Although these cells are very sensitive to corticosteroids, some asthmatic patients do not respond to high doses of these drugs, even when administered systemically. Transbronchial biopsies and bronchoalveolar lavage performed in patients with steroid-resistant asthma have demonstrated higher levels of eosinophils and Th2-type cytokines (IL-4 and IL-5) compared to steroid-sensitive patients. Clinical studies have confirmed that the very effective treatment in these cases is therapy with omalizumab – an anti-IgE monoclonal antibody. The paper discusses the efficacy of omalizumab in reducing eosinophil number in peripheral blood and in the airways of asthmatic patients based on basic, clinical, observational studies and case reports. The significance of omalizumab therapy in asthma control and mechanisms that regulate the effects of omalizumab on eosinophils are evaluated

POLASTMA — the Polish National Programme of Early Diagnosis and Therapy of Asthma

Astma oskrzelowa stanowi rosnący problem zdrowotny, społeczny i ekonomiczny. Choroba ta w istotny sposób wpływa na jakość życia pacjenta, ze względu na przewlekły przebieg i nasilenie objawów upośledza aktywność i życie rodzinne. Badania epidemiologiczne wykazały, że w Polsce na astmę cierpi około 12% populacji (4,5 miliona osób), a 16% populacji (5,7 miliona) zgłasza świsty. W celu poprawy jakości opieki nad pacjentami nalezy nie tylko tworzyć zalecenia oparte na wynikach najnowszych badań, ale również dbać o rozpowszechnienie i implementację nowych standardów w codziennej praktyce. Z tego powodu Polskie Towarzystwo Alergologiczne (PTA) wystąpiło z inicjatywą opracowania Polskiego Narodowego Programu Wczesnej Diagnostyki i Terapii Astmy. Inicjatywa ta jest odpowiedzią na potrzebę poprawy jakości opieki medycznej nad pacjentami z astmą. Cele Programu obejmują wczesne rozpoznanie choroby, poprawę kontroli astmy, spadek liczby dni niezdolności do pracy z powodu astmy, wzrost stosowania leków kontrolujących w stosunku do leków ratunkowych, spadek liczby pacjentów z ciężką, trudną do leczenia postacią astmy, spadek powikłań wynikających z potencjalnych efektów ubocznych terapii, wzrost świadomości społecznej problemu astmy, a w konsekwencji spadek kosztów opieki nad pacjentami z astmą. Poniższe opracowanie przedstawia szczegóły założeń Programu, jego cele, grupy docelowe i metody działania.Asthma represents a growing health, social, and economic issue as it affects a considerable part of the population, adversely affecting patients’ quality of life, while its chronic character and severity of symptoms impair family life. It has been estimated that 12% of the population of Poland (4.5 million) suffer from asthma and 16% report wheezes (5.7 million). In order to improve asthma care and patient outcomes, evidence-based recommendations must not only be developed, but also disseminated and implemented at a national and local level, which is key for integration into clinical practice. For these reasons, the Polish Society of Allergology (PSA) has decided to undertake actions, leading to some improvement of the epidemiological situation in Poland. The Polish National Programme of Early Diagnosis and Therapy of Asthma has been developed. This initiative is a response to the demand for medical care improvement in patients with asthma. Its goals include early diagnosis of asthma and improved control in the course of the disease, a reduction in the number of subjects with asthma-associated disability for work, an increased use of anti-inflammatory agents vs. rescue medications, a reduced number of patients with severe, uncontrolled bronchial asthma and prevention of complications of the disease and of adverse effects of applied therapy, an increase in social awareness regarding the bulk of problems associated with asthma, and reduction of the total costs of the care of patients suffering from asthma. Details regarding programme assumptions, goals, target groups, and modes of implementation are described in the document

Role of ciclesonide in asthma therapy

Cyklezonid jest nowoczesnym wziewnym glikokortykosteroidem do terapii astmy oskrzelowej. Stosowany jest w formie proleku, który jest przekształcany w aktywny metabolit w nabłonku dróg oddechowych. Cyklezonid jest podawany za pomocą inhalatora ciśnieniowego HFA o wysokim stopniu depozycji płucnej, powyżej 50%. W wielu badaniach klinicznych wykazano jego wysoką skuteczność w kontroli astmy w szerokim zakresie stosowanych dawek (od 40 do 1280 μg/d.). Cyklezonid wykazuje zależność dawka-odpowiedź, zmniejsza zapotrzebowanie na doustne glikokortykosteroidy. Dzięki unikalnym właściwościom farmakokinetycznym jest bezpieczny i dobrze tolerowany zarówno w małych, jak i dużych dawkach. Cyklezonid jest rekomendowany przez ekspertów GINA do stosowania u chorych ze wskazaniami do terapii wziewnymi glikokortykosteroidami jako lek powodujący mniej miejscowych objawów ubocznych, o ograniczonym działaniu ogólnoustrojowym. W niniejszym artykule dokonano przeglądu badań klinicznych nad skutecznością i bezpieczeństwem cyklezonidu oraz podsumowano doświadczenia kliniczne autorów z tym lekiem.Ciclesonide is a modern inhaled corticosteroid registered for asthma treatment. It is delivered as an inactive prodrug and undergoes conversion to an active metabolite in the lungs. Ciclesonide has been formulated as an aerosol solution in a metered dose inhaler with hydrofluoralkane which characterizes a high deposition rate over 50%. Lots of clinical trials show that ciclesonide is effective in asthma control in a wide range of doses from 40 do 1280 μg/day in a dose-dependent manner. It reduces the need for systemic corticosteroids. Due to the unique pharmacokinetics, ciclesonide has a favorable safety profile both in the low and in the high doses. It is recommended by GINA in every case when the glucocorticosteroids are indicated, as a drug with reduced local and systemic side effects. This article is a review of clinical trials on efficacy and safety of ciclesonide as the resume of authors’ clinical experience

Skin prick test with inhaled allergens in the general population of Lodz province

Introduction: Skin prick tests are a common, fast and safe method used for atopy screening and identification of sensitizing allergens. The aim of this study was to evaluate the prevalence of the positive skin prick test (SPT) with common inhaled allergens in the general population of Lodz province and to identify the most common allergens. Material and methods: A random sample of 1522 subjects aged from 3 to 80 was taken. Demographic data and medical histories were collected from all participants via standardized questionnaires. Skin prick tests were performed with ten aeroallergens. Results: The complete data from 1340 subjects (1057 adults and 283 children) were included for further analysis. At least one positive reaction to a tested aeroallergen was observed in 24.4% of studied subjects (24% of adults and 25.4% of children). Positive tests were observed most frequently in the group of patients with rhinitis. 12.2% of subjects showed a positive skin reaction without clinical symptoms of an allergic disease. The most common sensitizing allergens were house dust mites. No significant differences in sex and age between groups with positive SPT and negative SPT were observed in the study. Statistically significant differences between the studied regions (p = 0.037) were noticed in the case of the number of positive reactions and the kind of sensitizing allergen. Conclusions: The distribution of positive skin tests in the above study was similar to several epidemiological studies from central and eastern Europe. Skin prick tests are valuable epidemiological tools in the diagnosis of atopy and allergy.Wstęp: Punktowe testy skórne są powszechnie stosowaną, szybką, dość tanią i bezpieczną metodą diagnostyczną, wykorzystywaną w alergologii do identyfikacji czynnika odpowiedzialnego za rozwój choroby alergicznej. Celem badania było określenie częstości pozytywnych wyników punktowych testów skórnych z powszechnie występującymi w środowisku alergenami wziewnymi w populacji ogólnej oraz identyfikacja najczęstszych alergenów. Materiał i metody: Badaniom poddano losowo wybraną 1522-osobową grupę mieszkańców województwa łódzkiego w wieku od 3 do 80 lat. Dane demograficzne i wywiad chorobowy zbierano, opierając się na standaryzowanych kwestionariuszach. Testy skórne wykonano zestawem 10 alergenów wziewnych powszechnie występujących w Polsce. Wyniki: Kompletne dane zebrane od 1340 osób zostały poddane analizie (1057 dorosłych i 183 dzieci). Co najmniej jeden dodatni odczyn w testach stwierdzono u 24,4% badanych osób (24% dorosłych i 25,4% dzieci). Najczęściej dodatnie testy stwierdzano u osób skarżących się na nieżyt nosa, 12,2% osób z dodatnimi testami nie zgłaszało objawów alergii. Najczęściej stwierdzanym alergenem, na który obserwowano dodatnie testy, były roztocza kurzu domowego. Nie stwierdzono różnic częstości występowania dodatnich testów zależnych od płci i wieku. Zróżnicowanie obserwowano zaś między badanymi rejonami (miastem, terenami podmiejskimi i wsią) (p = 0,037). Wnioski: Rozkład dodatnich testów skórnych w tym badaniu odpowiada wynikom badań z Europy Środkowej i Europy Wschodniej. Alergiczne testy skórne są wartościowym narzędziem epidemiologicznym do oceny występowania atopii w populacji ogólnej

The underdiagnosis and undertreatment of asthma in general population of the Lodz Province (Poland)

Introduction: Hundreds of studies investigating the epidemiology of asthma in various populations have been conducted in the past 30 years, yielding a large body of interesting data, including data on prevalence and risk factors. Less information is, however, available on the accurate diagnosis of asthma and its correct treatment. Epidemiological studies of the prevalence of asthma in the general population was conducted between 1998 and 2000 in the Lodz Province in Poland. The present analysis is an evaluation of the detectability and treatment of this disease. Material and methods: The study group consisted of 1522 randomly selected residents of the Lodz Province aged 3 to 80 years. The demographics and medical history were collected using standardised questionnaires. All the respondents underwent skin prick tests and screening spirometry. Additional diagnostic tests were performed in doubtful cases. Results: Complete data collected from 1340 subjects (1057 adults and 283 children) were included in the analysis. The prevalence of asthma was calculated at 7.3% in adults and 8.5% in children. The accurate diagnosis of asthma had not been made in 71% of symptomatic children and 49% of the adults. Forty-eight percent of adult asthmatics had not used any antiasthmatic medication in the previous 12 months. Subjects suffering from asthma had most commonly used the following drugs in the previous 12 months: β2-agonists (46.8%), anticholinergics (13%), inhalation glucocorticoids (36.4%), oral glucocorticoids (16.9%), parenteral glucocorticoids (3.9%), xanthine derivatives (33.8%) and cromones (11.7%). Conclusions: The results of this study reveal shortcomings in the healthcare system which require appropriate actions aimed at early diagnosis and improvement of allergy treatment before the patient’s health deteriorates irreversibly.Wstęp: W ostatnich 30 latach przeprowadzono setki badań nad epidemiologią astmy w różnych populacjach. Badania te dostarczyły wielu interesujących danych, w tym dotyczących chorobowości i czynników ryzyka. Mniej jest jednak dostępnych informacji dotyczących wykrywalności astmy i jej właściwego leczenia. W latach 1998-2000 na terenie województwa łódzkiego przeprowadzono badania epidemiologiczne nad częstością występowania astmy w populacji ogólnej. Obecna analiza danych dotyczy oceny wykrywalności i terapii tej choroby. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono na losowo wybranej grupie mieszkańców województwa łódzkiego, liczącej 1522 osoby w wieku 3-80 lat. Dane demograficzne i wywiad chorobowy zbierano na podstawie standaryzowanych kwestionariuszy. U wszystkich respondentów wykonano punktowe testy skórne i przesiewową spirometrię. W wątpliwych przypadkach przeprowadzano dodatkowe testy diagnostyczne. Wyniki: Kompletne dane zebrane od 1340 osób (1057 dorosłych i 283 dzieci) zostały włączone do dalszej analizy. Częstość występowania astmy oskrzelowej u osób dorosłych oszacowano na 7,3%, a u dzieci - na 8,5%. Właściwa diagnoza astmy nie była wcześniej postawiona u 71% dzieci i u 49% badanych dorosłych z objawami tej choroby. Czterdzieści osiem procent osób dorosłych chorujących na astmę w ostatnich 12 miesiącach nie stosowało żadnych leków przeciwastmatycznych. Osoby chorujące na astmę w ciągu ostatnich 12 miesięcy najczęściej stosowały leki z grupy β2-agonistów - 46,8%, 13% - leki cholinolityczne, 36,4% - wziewne glikokortykosteroidy, 16,9% - doustne glikokortykosteroidy, 3,9% - parenteralne glikokortykosteroidy, 33,8% - ksantyny i 11,7% - kromony. Wnioski: Wyniki tego badania ujawniają braki w systemie opieki zdrowotnej. Taka sytuacja wymaga wprowadzania stosownych zmian. Powinny być one nakierowane na wczesną diagnostykę i poprawę leczenia alergii, zanim jeszcze dojdzie do nieodwracalnego pogorszenia stanu zdrowia

Wpływ omalizumabu na zapalenie eozynofilowe dróg oddechowych u pacjentów chorych na astmę alergiczną

W astmie oskrzelowej obserwuje się zwykle wysokie stężenia immunoglobuliny E (IgE) oraz nadprodukcję prozapalnych cytokin, w tym interleukiny 4 (IL-4), IL-13 i IL-5 kluczowych między innymi dla produkcji IgE oraz różnicowania, dojrzewania, migracji i przeżycia eozynofilów. Eozynofile są jednymi z najważniejszych komórek zapalenia alergicznego. Ich obecność w tkance wiąże się z utrzymywaniem nacieku zapalnego, uszkodzeniem tkanek i ich remodelingiem. Komórki te są bardzo wrażliwe na działanie kortykosteroidów, ale jest grupa chorych na astmę, którzy nie odpowiadają nawet na wysokie dawki tych leków, również podawanych systemowo. Biopsje przezoskrzelowe i płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe wykonywane u pacjentów z sterydooporną astmą wykazują zwiększoną liczbę eozynofilów i cytokin typu Th2 (IL-4 oraz IL-5), w porównaniu z chorymi wrażliwymi na steroidy. Wyniki badań klinicznych pokazują, że skuteczną terapią jest u nich omalizumab — monoklonalne przeciwciało anty-IgE. Autorzy omawiają w artykule efektywność omalizumabu w zmniejszaniu eozynofilii we krwi obwodowej i w drogach oddechowych u chorych na astmę na podstawie badań podstawowych, klinicznych, obserwacyjnych i opisów przypadków, jak również znaczenie tego zjawiska w kontroli astmy oraz mechanizmy oddziaływania omalizumabu na eozynofile.W astmie oskrzelowej obserwuje się zwykle wysokie stężenia immunoglobuliny E (IgE) oraz nadprodukcję prozapalnych cytokin, w tym interleukiny 4 (IL-4), IL-13 i IL-5 kluczowych między innymi dla produkcji IgE oraz różnicowania, dojrzewania, migracji i przeżycia eozynofilów. Eozynofile są jednymi z najważniejszych komórek zapalenia alergicznego. Ich obecność w tkance wiąże się z utrzymywaniem nacieku zapalnego, uszkodzeniem tkanek i ich remodelingiem. Komórki te są bardzo wrażliwe na działanie kortykosteroidów, ale jest grupa chorych na astmę, którzy nie odpowiadają nawet na wysokie dawki tych leków, również podawanych systemowo. Biopsje przezoskrzelowe i płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe wykonywane u pacjentów z sterydooporną astmą wykazują zwiększoną liczbę eozynofilów i cytokin typu Th2 (IL-4 oraz IL-5), w porównaniu z chorymi wrażliwymi na steroidy. Wyniki badań klinicznych pokazują, że skuteczną terapią jest u nich omalizumab — monoklonalne przeciwciało anty-IgE. Autorzy omawiają w artykule efektywność omalizumabu w zmniejszaniu eozynofilii we krwi obwodowej i w drogach oddechowych u chorych na astmę na podstawie badań podstawowych, klinicznych, obserwacyjnych i opisów przypadków, jak również znaczenie tego zjawiska w kontroli astmy oraz mechanizmy oddziaływania omalizumabu na eozynofile

Efficacy and safety of a 12-week therapy with a new formulation of fluticasone propionate at doses of 125 and 250 μg administered through a new generation cyclohaler twice daily, in comparison to fluticasone propionate 500 μg dry powder inhaler twice dail

WSTĘP: Flutykazon w postaci wziewnej stosowany jest w leczeniu przewlekłej astmy oskrzelowej. Ma udowodnioną w badaniach klinicznych i obserwacyjnych wysoką skuteczność i dobry profil bezpieczeństwa. Wyróżnia się spośród innych leków należących do tej grupy unikatowymi właściwościami farmakokinetycznymi. Badania in vitro na sztucznym modelu dróg oddechowych jak i badania farmakokinetyczne przeprowadzane na zdrowych ochotnikach wykazały, że w nowej formulacji lek ten cechuje się dwukrotnie lepszą depozycją płucną w porównaniu z preparatem referencyjnym. Celem tego badania była ocena skuteczności i bezpieczeństwa nowej formulacji propionianu flutykazonu podawanego z inhalatora nowej generacji typu cyklohaler (CNG) w porównaniu z oryginalnym produktem flutykazonu w inhalatorze proszkowym DPI u chorych na przewlekłą umiarkowaną astmę.MATERIAŁ I METODY: Do badania włączono 457 pacjentów, 376 osób zrandomizowano przydzielając losowo do jednej z trzech badanych grup: 127 osób do grupy leczonej flutykazonem w nowej formulacji w dawce 125 μg BID, 125 osób do grupy leczonej flutykazonem w nowej formulacji 250 μg BID i 124 osoby do grupy z lekiem referencyjnym — flutykazon DPI 500 μg BID. Badane grupy nie różniły się na początku badania pod względem demograficznym ani klinicznym. Aktywna terapia trwała 12 tygodni. Pierwszorzędowym punktem końcowym była średnia zmiana porannego PEF podczas 12-tygodniowego okresu leczenia (za znamienną statystycznie różnicę uznano ΔmPEF o 15 l/min). Badano ponadto inne parametry czynnościowe układu oddechowego, objawy kliniczne i zużycie leków ratunkowych. W czasie trwania całego badania monitorowano bezpieczeństwo pacjentów rejestrując zdarzenia niepożądane, dodatkowo oceniano ekspozycję systemową na flutykazon, badając w 45-osobowej podgrupie zmiany kortyzolu w surowicy i dobowej zbiórce moczu. Analizę statystyczną przeprowadzono zarówno na grupie intention-to-treat jak i per protocol.WYNIKI: Zarówno w analizie PP, jak i ITT średnia zmiana porannego PEF na koniec okresu leczenia w porównaniu z okresem wstępnym była istotna statystycznie we wszystkich grupach terapeutycznych. Efektywność terapii flutykazonem zarówno w dawce 125 μg BID, jak i 250 μg BID oraz preparatem referencyjnym nie różniła się istotnie statystycznie po 12 tygodni terapii, jak również w całym okresie leczenia. Również w zakresie innych parametrów czynnościowych jak wieczorny PEF, FEV1, objawy kliniczne i zużycie leków ratunkowych obserwowano istotną poprawę we wszystkich grupach terapeutycznych w czasie trwania badania, bez istotnej różnicy w efektywności pomiędzy badanymi grupami. Porównując efektywność dawki flutykazonu 125 μg BID z 250 μg BID produktu odtwórczego wykazano słabą zależność dawka–odpowiedź w zakresie zmiany parametru porannego PEF, co wynika z niemal płaskiej krzywej dawka–odpowiedź w zakresie dawek średnich i wysokich dla tego leku. Nie wykazano też istotnych różnic ilościowych i jakościowych między grupami w rejestrowanych zdarzeniach niepożądanych zakwalifikowanych jako związane z leczeniem flutykazonem. W żadnej z grup nie odnotowano istotnych zmian w stężeniu kortyzolu w surowicy i dobowej zbiórce moczu między poziomem wyjściowym i wizytą końcową.WNIOSKI: Flutykazon CNG w porównaniu z oryginalnym produktem flutykazonu DPI, pozwala na dwukrotne obniżenie dawki tego leku przy zachowaniu efektywności klinicznej odpowiadającej lekowi referencyjnemu w dwukrotnie wyższej dawce. Flutykazon w nowej formulacji podawany z inhalatora typu CNG ma porównywalny klinicznie profil bezpieczeństwa do leku referencyjnego.INTRODUCTION: Inhaled fluticasone is used in the treatment of chronic bronchial asthma. Its high efficacy and good safety profile have been proven by clinical trials and observations. Its unique pharmacokinetic properties make it distinguishable from other drugs from this group. In vitro tests run on an artificial model of the airways and pharmacokinetic studies conducted on healthy volunteers have shown that the new formulation of this drug is outstanding due a twofold better lung deposition, compared to the reference medicine. The aim of this study was to evaluate the efficacy and safety of the new formulation of fluticasone propionate administered through new generation cyclohaler (CNG), compared to original fluticasone administered through dry powder inhaler (DPI) in patients with chronic moderate asthma.MATERIAL END METHODS: The study included 457 patients. 376 subjects were randomized to one out of the three groups: 127 subjects — to the group treated with the new formulation of fluticasone at a dose of 125 μg BID, 125 subjects — to the group treated with new formulation of fluticasone at a dose of 250 μg BID, and 124 subjects — to the group treated with the reference drug — fluticasone DPI 500 μg BID. At the beginning of the study, the groups did not differ in demographical or clinical aspects. Active therapy lasted 12 weeks. The primary endpoint was a mean change in morning PEF during a 12-week course of therapy (ΔmPEF of 15 L/min was considered as statistically significant). Additionally, other functional parameters of the respiratory system — clinical symptoms and the use of rescue drugs were studied. During the whole study the safety of patients was monitored by recording adverse events; in addition, a systemic exposure to fluticasone was evaluated by testing the changes of cortisol in serum and in a 24-hour collection of urine in a subgroup consisting of 45 patients. Statistical analysis was conducted on both groups: intention-to-treat (ITT) and per protocol (PP).RESULTS: In PP as well as in ITT analysis, a mean change in morning PEF at the end of the therapy in comparison with the initial period was statistically significant in all therapeutic groups. The efficacy of the treatment with fluticasone at doses of 125 μg BID and 250 μg and the reference medicines did not differ statistically significantly after a 12-week course of therapy or during the whole period of treatment. During the study, significant improvement in the range of other functional parameters such as evening PEF, FEV1, clinical symptoms and the use of rescue drugs was observed in all therapeutic groups, without significant differences in efficacy between the study groups. The comparison of efficacy of fluticasone at a dose of 125 μg BID with the generic product at a dose of 250 μg BID showed a weak dose-response relationship concerning the change in morning PEF, which arises from the almost flat dose-response curve in the range of medium and high doses for this drug. No significant quantitative or qualitative differences were shown between the groups in the recorded adverse events, qualified as related to treatment with fluticasone. There were no significant changes revealed in cortisol concentration in serum or in a 24-hour collection of urine between the initial level and the final visit in any of the groups.CONCLUSIONS: Fluticasone administered through the new generation cyclohaler, compared to original fluticasone DPI, allows a twofold reduction in drug dose, retaining in new formulation clinical efficacy that corresponds to the reference drug at twice the dose. New formulation of fluticasone administered through the new generation cyclohaler has a safety profile clinically comparable to the reference drug