Sacred Music in a Sacred Space: Performance as Communal Event

During the Easter Week of 1999, the composer John Tavener (1944-2013) visited the Holy Trinity Archdiocesan Greek Orthodox Cathedral in New York City, to attend a unique concert, that occured under the auspicies of His Eminence Archbishop Spyridon, featuring Tavener's sacred para- liturgical music, conducted by the late maestro Dino Anagnost (1944-2011). Using this event as a base, regarding its reception and meaning, this paper ventures to compose a theoretical context, in which the performance of sacred works can function in a sacred performance space, while focusing on the composer's understanding of the notion of sacred in composition and in music making in general. Througout the course this research paper, the reader will explore ways in which the systematic application of musicological and theological tools on the complete musical material of the performed works, leads to a provocative analogy of sacred music being performed in a sacred space with a communal event within the church community. Ultimately, this paper suggests that such an occassion is closer to the idea of ecclesial event; an original concept created by the greek philosopher and theologian Christos Yannaras (1936-)

Magnetic Coupling Between Non-Magnetic Ions: Eu3+ in EuN and EuP

We consider the electronic structure of, and magnetic exchange (spin) interactions between, nominally nonmagnetic Eu^3+ ions (4f^6, S=3, L=3, J=0) within the context of the rocksalt structure compounds EuN and EuP. Both compounds are ionic [Eu^3+; N^3- and P^3-] semimetals similar to isovalent GdN. Treating the spin polarization within the 4f shell, and then averaging consistent with the J=0 configuration, we estimate semimetallic band overlaps (Eu 5d with pnictide 2p or 3p) of ~0.1 eV (EuN) and ~1.0 eV (EuP) that increase (become more metallic) with pressure. The calculated bulk modulus is 130 (86) GPa for EuN (EuP). Exchange (spin-spin) coupling calculated from correlated band theory is small and ferromagnetic in sign for EuN, increasing in magnitude with pressure. Conversely, the exchange coupling is antiferromagnetic in sign for EuP and is larger in magnitude, but decreases with compression. Study of a two-site model with S_1*S_2 coupling within the J=0,1 spaces of each ion illustrates the dependence of the magnetic correlation functions on the model parameters, and indicates that the spin coupling is sufficient to alter the Van Vleck susceptibility. We outline a scenario of a spin-correlation transition in a lattice of S=3, L=3, J=0 nonmagnetic ions

Ο Θαλάσσιος Δρόμος του Μεταξιού, ως Γεωπολιτικός Παράγοντας ανακατανομής ισχύος στο γεωπολιτικό σύμπλοκο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως

Στην φαινομενικά αδιάσειστη συμμαχία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, υπάρχουν κράτη τα οποία μπορούν να παίξουν έναν διπλό ή και πολλαπλό ρόλο ανάμεσα στους μεγάλους υπερσυστημικούς δρώντες, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα. Ο Νέος Δρόμος του Μεταξιού, διαιρείται σε 4 επιμέρους κομμάτια. Ο Χερσαίος, ο Θαλάσσιος, ο Πολικός και ο Διαδικτυακός Δρόμος του Μεταξιού. Η Πρωτοβουλία στοχεύει να προωθήσει τη συνδεσιμότητα των ασιατικών, ευρωπαϊκών και αφρικανικών ηπείρων και των παρακείμενων θαλασσών τους, να δημιουργήσει και να ενισχύσει συνεργασίες μεταξύ των χωρών κατά μήκος της ζώνης, να δημιουργήσει μια πολυδιάστατη, πολυεπίπεδη και σύνθετη συνδεσιμότητα μέσω δικτύων και να πραγματοποιήσει μια ανεξάρτητη, ισορροπημένη και βιώσιμη ανάπτυξη σε αυτές τις χώρες. Οι εξελίξεις για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Νοτιοανατολικής Ασίας, των περασμάτων του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού είναι περίπλοκες. Αυτό συμβαίνει, γιατί στον συγκεκριμένο χώρο συγκρούονται 3 διαφορετικές στρατηγικές. Από την μία η στρατηγική της Κίνας με τον «Θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού στον 21ο αιώνα», ενώ από την άλλη η στρατηγική της Ινδίας με την «Πολιτική Ανατολικής Δράσης» σε συνδυασμό με τις επιδιώξεις και τον αναπροσανατολισμό των ΗΠΑ στην συγκεκριμένη περιοχή. Η κινεζική Πρωτοβουλία περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, όταν ο Θαλάσσιος Δρόμος του Μεταξιού φτάνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό συμβαίνει γιατί εκεί συναντώνται τα γεωστρατηγικά και επενδυτικά σχέδια αρκετών χωρών, όπως των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, που άλλοτε συνυπάρχουν αρμονικά σε μια εύθραυστη ισορροπία και άλλοτε συγκρούονται. Με αφετηρία την Ελλάδα και στην συνέχεια τα Βαλκάνια, η Κίνα έχει σχεδιάσει και υλοποιήσει μια σειρά επενδυτικών σχεδίων, κυρίως με την οικοδόμηση αμέτρητων έργων υποδομής. Μάλιστα σύμφωνα με έρευνες, εάν τα λιμάνια της Μεσογείου, Αδριατικής και του Πειραιά, μπορούσαν να φθάσουν στην αποτελεσματικότητα και την χωρητικότητα και να δημιουργήσουν επαρκείς συνδέσεις στην ενδοχώρα, θα δημιουργούσαν σοβαρή απειλή για τα λιμάνια της βορειοδυτικής ηπείρου, πχ το Ρότερνταμ, την Αμβέρσα και το Αμβούργο, και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια άνευ προηγουμένου μετατόπιση των ευρωπαϊκών συστημάτων μεταφορών και οικονομίας, ιδίως των μικρών χωρών όπως το Βέλγιο και οι Κάτω Χώρες, των οποίων οι οικονομίες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στους μεγάλους λιμένες. Παράλληλα, οι επενδυτικές κινήσεις σε μεγάλα ευρωπαϊκά λιμάνια, σιδηροδρομικούς σταθμούς και οδικά δίκτυα εκτείνονται σε όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά κράτη. Μέσω των Βαλκανίων, η Κίνα επιδιώκει την σύνδεση της Ασίας με την Ευρώπη, διαμέσου χερσαίων και θαλάσσιων δρόμων. Ο στόχος αφορά στην οικονομική και εμπορική επέκταση και στην Ευρώπη, κάτι που αποτυπώνεται και στον Οικονομικό Διάλογο Υψηλού Επιπέδου μεταξυ της ΕΕ και της Κίνας. Τα υποσυστήματα είναι τα εξής: 1. τα κράτη του ποτάμιου διαδρόμου Δουνάβεως-Ρήνου σε συνδυασμό με τον διάδρομο Orient East Med: Αυστρία-Γερμανία-Ολλανδία 2. τα κράτη που δέχονται τις ποτάμιες διακλαδώσεις του άξονα Δουνάβεως-Ρήνου σε συνδυασμό με τον Μεσογειακό διάδρομο: Γαλλία - Ιταλία 3. τα κράτη των δυτικών Βαλκανίων του διαδρόμου Αξιού-Μοράβα-Δουνάβεως σε συνδυασμό με τον διάδρομο Orient East Med: Ελλάδα-Βουλγαρία-Ρουμανία-Σερβία. Ο σχεδιασμός των υποσυστημάτων έγινε με τρόπο τέτοιο, καθώς φαίνεται πως η οικονομική πολιτική της Γερμανίας ταυτίζεται με τις αντίστοιχες της Αυστρίας και της Ολλανδίας, σε αντιπαράθεση με την Γαλλία και Ιταλία. Ένα ακόμη στοιχείο αποτελούν οι εμπορικοί διάδρομοι, οι οποίοι εξυπηρετούν επι το πλείστον τα λιμάνια της Γερμανίας και της Ολλανδίας, σε αντιπαράθεση με τα λιμάνια της Νότιας Ευρώπης και της Μεσογείου. Όσον αφορά την οικονομική πολιτική της Γαλλίας και της Ιταλίας εκτιμάται ότι ταυτίζεται με αυτήν της Ελλάδας, όμως η τελευταία λόγω γεωγραφικής θέσης συνυπολογίζεται σε διαφορετικό υποσύστημα. Επιπλέον, κυρίως μέσω της μακροπεριφερειακής στρατηγικής της ΕΕ, εκτιμάται πως η Ελλάδα πρόκειται να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια, για την προώθηση της πολιτικής αλλά και την διεύρυνση της ΕΕ, μέσω των συνδιασκέψεων που έχουν υλοποιηθεί το τελευταίο διάστημα, τόσο μεταξύ Βουλγαρίας - Ρουμανίας και Σερβίας, όσο και μεταξύ Κύπρου και Σερβίας‧ εκτιμάται μάλιστα ότι είναι πάγια πολιτική, καθώς υλοποιείται από παραπάνω από μια ελληνικές κυβερνήσεις. Φαίνεται πως η Κίνα ακολουθεί ξεχωριστή πολιτική για τις χώρες των Βαλκανίων, που ταυτόχρονα είναι και υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ, μέσω της «Πρωτοβουλίας 17+1». Ένας άλλος παράγοντας είναι η διευκόλυνση της εμπορευματικής κυκλοφορίας και μετακίνησης στον Βαλκανικό χώρο, αφού ο χώρος του Ιονίου και της Αδριατικής επικαλύπτεται και συνδέεται άμεσα με τον γεωγραφικό χώρο των Δυτικών Βαλκανίων και του Δούναβη. Η ανακατάταξη στο πεδίο της οικονομίας, διαμορφώνει το έδαφος για την ανασύνθεση των παλιών οικονομικών, πολιτικών και αμυντικών/στρατιωτικών ενώσεων όπως το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη, ενώ ήδη άρχισαν να διαμορφώνονται νέες συμμαχίες, οι οποίες στηρίζονται στην σύγκλιση συμφερόντων, όπως οι BRICS, η Οργάνωση Συνεργασίας της Σανγκάης. Πιο συγκεκριμένα στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης, οι αντιπαραθέσεις γίνονται ολοένα και πιο έντονες και οι συμβιβασμοί πιο εύθραυστοι, ειδικά με φόντο το ενδεχόμενο μιας νέας οικονομικής κρίσης. Συγκεκριμένα, διαφαίνεται πως η Γερμανία, υπερισχύει έναντι των χωρών του Νότου, γεγονός που βάζει σε κίνδυνο την συνοχή της Ευρωζώνης. Ήδη διαμορφώνονται διάφορα στρατόπεδα με αντικρουόμενες δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές. Από την μια τα κράτη του Νότου (Γαλλία, Ελλάδα, Ισπανία και Ιταλία), από την άλλη τα κράτη του Βορρά (Αυστρία, Δανία, Ολλανδία και Σουηδία) και τα κράτη του Βίσενγκραντ, με εξέχοντα κράτη την Ουγγαρία και την Πολωνία, με κύριο άξονα αντιπαράθεσης την γραμμή για το μεταναστευτικό. Πέρα από τον δημοσιονομικό και νομισματικό παράγοντα αξίζει να αναφερθεί, ότι ο γαλλογερμανικός συμβιβασμός δεν πρέπει να θεωρείται σταθερός, γιατί τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ σε σχέση με την Τουρκία και την Ν/Α Μεσόγειο ή η διεύρυνση της Ένωσης στα Δυτικά Βαλκάνια, μπορούν να σπάσουν τον συμβιβασμό. Μεγάλη σημασία για την οικονομική ανάπτυξη ενός κράτους, έχει η εμπορευματική κυκλοφορία και οι εμπορικοί διάδρομοι. Όσον αφορά στους εμπορικούς διαδρόμους είτε οδικούς, είτε σιδηροδρομικούς, είτε υδάτινους, πρέπει να κατανοήσουμε πως είναι εκείνοι που χρησιμοποιούνται για την μεταφορά των εμπορευμάτων, κυρίως για την μείωση του χρόνου που απαιτείται λόγω των μεγάλων αποστάσεων‧ άλλωστε «για αυτό το εμπόριο πρέπει να το δούμε ως διαμετακομιστικό, ως εξισορρόπηση μεταξύ επάρκειας και έλλειψης ανάμεσα στα επιμέρους τμήματα ενός γεωγραφικού χώρου, καθώς και ως ανταλλαγή με άλλους χώρους, Ο Μάζης αναφέρει ότι «η ρατσελιανή κυκλοφορία εμπεριέχει τρία sine qua non στοιχεία: α) τον γεωγραφικό χώρο εκκίνησης/εκπομπής, β) τον γεωγραφικό χώρο προορισμού/άφιξης/έλξης και γ) την μεταξύ τους απόσταση», όπως επίσης εκτιμά ότι «η βαθύτερη ουσία της Verkehr (κυκλοφορίας) είναι γεωγραφική, αλλά και γεωγραφικώς καθοριζόμενη καθώς η κυκλοφορία είναι ιδιαίτερη μορφή της ιστορικής δυναμικής, παραγωγός αρμονίας και επιταχυντικός ιστορικός καταλύτης. Είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη των κρατών». Όσον αφορά τα ποτάμια δίκτυα, το πρόγραμμα της ΕΕ «Waterway Infrastructure Priorities for 2014-2020» στοχεύει στην περαιτέρω ανάπτυξη των ποτάμιων πληροφοριακών συστημάτων και των υποδομών καθαρού καυσίμου. Με το νέο πρόγραμμα και την ανάλογη υποδομή της διευκόλυνσης «Συνδέοντας την Ευρώπη», αλλά και με τις βασικές της πρωταρχικές επιδιώξεις, η ΕΕ σκοπεύει να δημιουργήσει ένα μεγάλης κλίμακας μεταφορικό δίκτυο, το οποίο θα εκτείνεται σε ολόκληρη την περιοχή, ώστε να διεξάγεται πιο εύκολα και γρήγορα η μεταφορά και η μετακίνηση των εμπορευμάτων, αλλά και των ανθρώπων. Αυτό το βασικό δίκτυο περιλαμβάνει σημαντικές υποδομές, απαραίτητες για την εσωτερική αγορά της ΕΕ συμπεριλαμβανομένων των πλωτών οδών και των λιμένων. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθούμε στην σημασία του Δούναβη και την δυνητική του σύνδεση με τον ποταμό Αξιό, μέσω του παραπόταμού του, Μοράβα. Από το 2013, η Κίνα αρχίζει και διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο για την συγκεκριμένη. Στις 26 Ιανουαρίου 2013 ο υπουργός Φυσικών Πόρων, Ορυχείων και Χωροταξίας της Σερβίας, Milan Bacevic και ο πρόεδρος της κινεζικής κρατικής εταιρείας China Gezhouba Group Corporation, Zhang Jinquan, υπέγραψαν Πρωτόκολλο Συνεννόησης για την εκπόνηση μιας μελέτης σχετικά με την κατασκευή διώρυγας στο Μοράβα. Από τους χάρτες που προκύπτουν μέσω του προγράμματος «Mobility & Transport-TENtec Interactive Map Viewer», αναδεικνύεται ότι όσον αφορά τις Κάτω Χώρες βρίσκονται οι διάδρομοι Βόρειας θάλασσας-Βαλτικής-Μεσογείου και Ρήνου-Δούναβη-Άλπεων, ενώ στην Γερμανία, συναντώνται ο διάδρομος Βόρειας-Βαλτικής θάλασσας με τον Orient East/Med, ο διάδρομος Σκανδιναβικής Χερσονήσου με την Μεσόγειο, ο διάδρομος Ρήνου-Δούναβη-Άλπεων και ο Ατλαντικός διάδρομος. Η ενδεχόμενη σύνδεση του Δούναβη, μέσω του Μοράβα, με τον Αξιό, θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο την μείωση του χρόνου που χρειάζεται ένα εμπόρευμα για να φτάσει στον τελικό προορισμό του. Σύμφωνα με τον Μάζη «το Πεκίνον αξιολογεί την διασύνδεση αυτήν ως συνέχεια του One Belt One Road (OBOR), και την πλέον συμφέρουσα για την τροφοδοσία των Ευρωπαϊκών αγορών με κινεζικά προϊόντα αλλά και την κινεζικής αγοράς με ευρωπαϊκά προϊόντα. […] Μελέτες υποστηρίζουν ότι μια τέτοια διαδρομή θα συντομεύσει κατά τέσσαρες ημέρες, εν συγκρίσει με την υπάρχουσα κατάσταση. Από πλευράς δε ενεργειακής ασφάλειας της ΕΕ η σύνδεσις αυτή υποστηρίζεται από την σερβική και γερμανική πλευρά, ότι θα αποτελέσει εναλλακτική όδευση για την προμήθεια πετρελαιοειδών από την Μέση Ανατολή, αυξάνοντας την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια και οδηγώντας την Σερβία ακόμη πιο κοντά στην ένταξη της στους κόλπους της Ένωσης». Ενώ, σύμφωνα με μελέτες γεωγραφικά, φαίνεται περίεργο να σταλεί κάποιο φορτίο στα λιμάνια της Βόρειας Ευρώπης, λαμβάνοντας υπόψη ότι το Αιγαίο και η Αδριατική Θάλασσα είναι πολύ κοντινότερες θαλάσσιες συνδέσεις με την πλειοψηφία των κεντρικών ευρωπαϊκών τελικών προορισμών. Ακόμα και η απόσταση στην ξηρά από τον Πειραιά και την Τεργέστη σε κάποιους προορισμούς της ενδοχώρας - για παράδειγμα, το Μόναχο- είναι μικρότερη από την Βόρεια πλευρά. Από την κατάσταση που δημιουργείται στο εσωτερικό της ΕΕ, παρατηρείται η τάση ανακατανομής ισχύος υπέρ του πρώτου υποσυστήματος, που περιλαμβάνει την Γερμανία, την Ολλανδία και την Αυστρία, γεγονός που επηρεάζει τις ήδη διαμορφωμένες και καθιερωμένες συμμαχίες, τόσο σε οικονομικό, όσο και σε εμπορικό επίπεδο. Παρατηρείται επίσης, άνιση κατανομή του πλούτου και διαφοροποίηση σε μια σειρά δείκτες, όπως των ποσοστών του ΑΕΠ και της Βιομηχανίας, υπέρ του δευτέρου υποσυστήματος, που περιλαμβάνει την Γαλλία και την Ιταλία. Ωστόσο οι δυνάμεις του πρώτου υποσυστήματος υπερισχύουν σε αρκετούς τομείς, όπως στον τομέα των σιδηροδρομικών δικτύων, των διακινούμενων εμπορευματοκιβωτίων, των ΑΞΕ και των εμπορικών εξαγωγών. Οι δείκτες που χρησιμοποιήθηκαν για τους τομείς των μεταφορικών δικτύων αποδεικνύουν με μεγάλη διαφορά, πως το διαμετακομιστικό εμπόριο που έχει αναπτυχθεί μέχρι στιγμής και που πρόκειται να αναπτυχθεί περαιτέρω, θα βοηθήσει τα κράτη – μέλη της ΕΕ, που βρίσκονται στο πρώτο υποσύστημα. Τα κράτη του τρίτου υποσυστήματος μπορούν να παίξουν μακροπρόθεσμα έναν πιο κομβικό ρόλο όσον αφορά το διαμετακομιστικό εμπόριο, λόγω της γεωγραφικής τοποθεσίας τους. Καθώς οι επενδύσεις της Κίνας συνεχίζονται τόσο στις προαναφερθείσες χώρες του τρίτου υποσυστήματος, όσο και γενικότερα στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, η αγοραστική δύναμη του ντόπιου πληθυσμού θα αυξάνεται και το χάσμα στο κόστος εργασίας θα μειώνεται. Με αυτόν τον τρόπο οι Κινέζοι κατασκευαστές ενδέχεται να βρίσκουν φθηνότερο να τοποθετήσουν τις εγκαταστάσεις παραγωγής τους πιο κοντά στις αγορές προορισμού, οπότε μακροπρόθεσμα οι χώρες του τρίτου υποσυστήματος, θα βελτιώνουν την θέση τους και στον τομέα της βιομηχανίας και της μεταποίησης. Κατά συνέπεια, η άνιση κατανομή του πλούτου και της φτώχειας, σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη τάση ορισμένων κρατών να μεταβάλλουν την στάση τους απέναντι σε έτερα κράτη τα οποία δεν βρίσκονται στην ΕΕ ή στο ΝΑΤΟ, γεννούν ανησυχίες ότι οι υπάρχουσες συμμαχίες πρόκειται να αναδιαμορφωθούν και να ανασχηματιστούν. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να πούμε πως το Πεκίνο βασίζεται σε ένα παγκόσμιο δίκτυο εμπορικών δεσμών, οπότε είναι απρόθυμο για άμεση σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Οι Κινέζοι ηγέτες φοβούνται -όχι χωρίς λόγο- ότι μια τέτοια αντιπαράθεση θα μπορούσε να διακόψει την πρόσβαση της Κίνας στις αγορές των ΗΠΑ και να οδηγήσει τους συμμάχους των ΗΠΑ να συγκροτηθούν ενάντια στην Κίνα, παρά να παραμείνουν ουδέτεροι, απογυμνώνοντας την από σημαντικές οικονομικές εταιρικές σχέσεις και πολύτιμες διπλωματικές συνδέσεις. Λόγω αυτής της κατάστασης, η εξωτερική πολιτική του Πεκίνου θα χαρακτηρίζεται από επιφυλακτικότητα, όχι θεληματικότητα και επιθετικότητα, ενώ ταυτόχρονα η Κίνα θα αποφεύγει να πιέσει πάνω στα ζητήματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ, όπως είναι η θάλασσα της Νότιας Κίνας, η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και η οπλοποίηση του διαστήματος». Πέραν αυτών έχει ιδιαίτερη αξία η μελέτη των αντιθέσεων που διαμορφώνονται εντός της ΕΕ καθώς και εντός του ΝΑΤΟ. Παρατηρείται η αποστασιοποίηση - διαφοροποίηση της Γερμανίας σε μια σειρά τομείς, όπως για παράδειγμα η ελαχιστοποίηση των αμυντικών της δαπανών προς το ΝΑΤΟ, η στάση της απέναντι στην υλοποίηση του αγωγού Nord Stream II σε συνεργασία με την Ρωσία, όπως επίσης η απόφαση της να μην επιβληθούν επιπλέον κυρώσεις για την υπόθεση Ναβάλνι, το εμπορικό ισοζύγιο και η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως αναπτύσσονται φυγόκεντρες τάσεις ή τουλάχιστον τάσεις για μια οικονομική ένωση δύο ταχυτήτων. Η Γερμανία επιδιώκει να συνεχίσει να αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική και οικονομική δύναμη εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Η Γερμανική ελίτ, προσπαθεί να διατηρεί αδιάλειπτα την ηγεσία της ΕΕ, τόσο με την ενδυνάμωση και την σταθεροποίηση του νομίσματος, όσο και με το να αποφεύγει να χρεωθεί το βάρος της υποτίμησης του χρέους των υπερχρεωμένων κρατών της Ένωσης. Παράλληλα με όλες αυτές τις τάσεις, δεν πρέπει να υποτιμάμε και την νέα ανερχόμενη τάση, η οποία αμφισβητεί την μορφή που έχει η σημερινή Ευρωζώνη, δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στην προσέγγιση της Κίνας και της Ρωσίας (Östpolitik). Η οικονομική κατάσταση που διαμορφώνεται στην ΕΕ, δημιουργεί το σενάριο της εξόδου αδύναμων κρατών απο την Ένωση, όπως για παράδειγμα την Ιταλία. Το γεγονός αυτό, θα οδηγήσει στην συρρίκνωση της οικονομικής και πολιτικής σφαίρας της ΕΕ, ιδιαίτερα μετα την αδυναμία ανταπόκρισης διάφορων κρατών, στο νέο πακέτο οικονομικής βοήθειας που εκταμιεύθηκε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, λόγω της πανδημίας COVID-19. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, η αντιπαράθεση στην ΕΕ, μεταξύ Βορρά και Νότου ξεφεύγει από την απλή δημοσιονομική και νομισματική διαχείριση της κατάστασης. Ένα νέο πεδίο διαφωνιών και γεωπολιτικών διενέξεων, βρίσκεται στον τομέα των μεταφορών. Με λίγα λόγια, οι σιδηροδρομικές μεταφορές από την Κίνα προς την ΕΕ, οι οποίες καταλήγουν στα λιμάνια της Βόρειας Ευρώπης, σε αντίθεση με τις θαλάσσιες μεταφορές που φθάνουν στα λιμάνια της Νότιας Ευρώπης. Αυτό αποτυπώνεται στις διαφορετικές διαδρομές του «Νέου Δρόμου του Μεταξιού» και συγκεκριμένα στον «Νέο Οικονομικό Διάδρομο Ευρασιατικής Γέφυρας» (NEBLEC), που μέσω Ρωσίας καταλήγει στην Λευκορωσία και έπειτα στην ΕΕ, αλλά και στον «Οικονομικό Διάδρομο Κίνας, Κεντρικής και Δυτικής Ασίας» (CCWAEEC), που καταλήγει στην Τουρκία. Σε αυτήν την διαμάχη, πολλά περιφερειακά επεισόδια όπως το πρόσφατο στο Σουέζ, μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο και να επηρεάσουν την εφοδιαστική αλυσίδα των κρατών που σχετίζονται με τον Θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού. Ταυτόχρονα, εκτιμάται ότι η Ευρώπη χρειάζεται χρόνο προκειμένου να αποφασίσει για το εάν η κινεζική πρωτοβουλία είναι ωφέλιμη. Υπάρχουν βέβαια αρκετοί λόγοι που συναινούν στην σύσφιξη των σχέσεων της ΕΕ με την Κίνα. Πίσω από τον εμπορικό πόλεμο της Κίνας με τις ΗΠΑ, «ο νέος Δρόμος του Μεταξιού» κάνει τις γερμανικές πόλεις Hamburg και Duisburg, τα κύρια εφοδιαστικά κέντρα για τα τραίνα που έρχονται από την Ν. Κίνα στην Γερμανία, ενώ περισσότερες από 900 κινεζικές εταιρείες έχουν υποκαταστήματα στην Γερμανία. Η δημοσκόπηση του Pew Research Center αναδεικνύει ότι οι πολίτες της Γερμανίας, θεωρούν εξίσου σημαντικό εταίρο την Κίνα σε σχέση με τις ΗΠΑ, παρόλο που το 2019 η εικόνα ήταν πιο θετική για τις ΗΠΑ. Επιπλέον, σύμφωνα με την Γερμανική Στατιστική Υπηρεσία (destatis), η Κίνα φαίνεται ότι είναι ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας για 4 συνεχόμενα έτη, γεγονός που ενισχύει την διατυπωμένη υπόθεση. Τα οφέλη για την ΕΕ μπορεί να είναι εξαιρετικά, εφόσον τα κανάλια διανομής των εμπορευμάτων μεταξύ Κίνας και ΕΕ είναι ελεύθερα χρήσης από τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις για την αποστολή αγαθών προς την Κίνα, διότι η χρηματοδότηση γίνεται μόνο από την Κίνα. Οπότε η ΕΕ θα χρησιμοποιεί κανάλια διανομής χωρίς να έχει ξοδέψει κεφάλαια σε υποδομές μεταφοράς. Ωστόσο, σε περίπτωση που θιχτούν κινεζικά συμφέρονα, η Κίνα θα έχει την δυνατότητα να ορθώσει εμπόδια για την χρήση τους, κάτι που θα έχει οδυνηρές συνέπειες στην εμπορευματική κυκλοφορία εντός της ΕΕ. Από την άλλη πλευρά όμως, η ΕΕ παρά τις αντιθέσεις που επικρατούν στο εσωτερικό της, προσπαθεί να ενισχύσει την θέση της ως αυτόνομος γεωπολιτικός παίκτης στο παγκόσμιο διεθνές γίγνεσθαι, σε μια περίοδο που ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, αφήνει πολύ στενά περιθώρια για συμβιβασμούς και ισορροπία ανάμεσα στις δύο πλευρές. Οι ΗΠΑ πιέζουν την ΕΕ για την αναθέρμανση των Ευρωατλαντικών σχέσεων, υπογράφοντας συμφωνίες για την απόσυρση εμπορικών δασμών, ενώ η ΕΕ σχετικά πρόσφατα ακύρωσε την επενδυτική συμφωνία με την Κίνα. Οι αντιθέσεις και η προσπάθεια για συμβιβασμό, μεταφέρονται και εντός του ΝΑΤΟ.In the seemingly unshakeable Alliance of the EU and NATO, there are states that can play a double or multiple role among the large super-conspiratory actors, such as US, Russia and China. The new silk road is divided into 4 sub-tracks. The land, the marine, the polar and the online road of silk. The initiative aims to promote the connectivity of Asian, European and African continents and their adjacent seas, to create and enhance partnerships between countries along the zone, to create a multidimensional, multilevel and complex network connectivity and to carry out an independent , balanced and sustainable development in these countries. Developments for controlling the wider region of Southeast Asia, Indian and Pacific Ocean's passages are complex. This is because 3 different strategies are collected in this area. From the one hand, China Strategy with the "Marine Road of Silk in the 21st Century,", on the other hand, India's "Eastern Action Policy" in conjunction with the US's aspirations and reorientation in this area. The Chinese initiative is even more complicated when the Marine Road of Silk in the 21st Century reaches the European Union. This is because there are the geostrategic and investment plans of several countries, such as the US, Russia, Germany and France, which sometimes coexist harmoniously in a fragile balance and sometimes collide. Starting from Greece and then the Balkans, China has designed and implemented a series of investment plans, mainly by building countless infrastructure projects. Indeed, according to surveys, if the Mediterranean, Adriatic and Piraeus ports could reach effectiveness and capacity and create adequate hinterland connections, they would create a serious threat to the ports of Northwest Epirus, eg Rotterdam, Antwerp and Hamburg, and could lead to an unprecedented shift of European transport and economy systems, especially small countries such as Belgium and the Netherlands, whose economies are largely based on large ports. At the same time, investment movements in large European ports, railway stations and road networks extend to almost all European states. Through the Balkans, China seeks the association of Asia to Europe through terrestrial and sea roads. The goal is about economic and commercial expansion and Europe, which is also reflected in the high-level economic dialogue between the EU and China. The subsystems are as follows: 1. the Danube-Rhine river corridor in conjunction with the Orient East Med corridor: Austria-Germany-Netherlands 2. States receiving the Danube-Rhine river tributaries in conjunction with the Mediterranean corridor: France - Italy 3. the countries of the western Balkans of the Axios-Morava-Danube corridor in conjunction with the Orient East Med corridor: Greece-Bulgaria-Romania-Serbia. The subsystems were designed in this way, as it seems that the economic policy of Germany is identical with that of Austria and the Netherlands, in contrast to France and Italy. Another element is the trade corridors, which mostly serve the ports of Germany and the Netherlands, as opposed to the ports of Southern Europe and the Mediterranean. Regarding the economic policy of France and Italy, it is estimated that it is identical with that of Greece, but the latter, due to its geographical location, is included in a different subsystem. In addition, mainly through the EU macro-regional strategy, it is estimated that Greece is going to play a leading role in the Balkans, for the promotion of the policy but also for the enlargement of the EU, through the recent conferences, both between Bulgaria and Romania and Serbia, as well as between Cyprus and Serbia, is even considered to be a firm policy, as it is implemented by more than one Greek government. It seems that China is pursuing a separate policy for the Balkan countries, which are also candidates for EU membership, t

The ToxAvapA Toxin-Antitoxin Locus Contributes to the Survival of Nontypeable Haemophilus influenzae during Infection

Nontypeable Haemophilus influenzae (NTHi) is an opportunistic pathogen that is a common cause of acute and recurrent mucosal infections. One uncharacterized NTHi toxin-antitoxin (TA) module, NTHI1912-1913, is a host inhibition of growth (higBA) homologue. We hypothesized that this locus, which we designated toxAvapA, contributed to NTHi survival during infection. We deleted toxAvapA and determined that growth of the mutant in defined media was not different from the parent strain. We tested the mutant for persistence during long-term in vitro co-culture with primary human respiratory tissues, which revealed that the DeltatoxAvapA mutant was attenuated for survival. We then performed challenge studies using the chinchilla model of otitis media and determined that mutant survival was also reduced in vivo. Following purification, the toxin exhibited ribonuclease activity on RNA in vitro, while the antitoxin did not. A microarray comparison of the transcriptome revealed that the tryptophan biosynthetic regulon was significantly repressed in the mutant compared to the parent strain. HPLC studies of conditioned medium confirmed that there was no significant difference in the concentration of tryptophan remaining in the supernatant, indicating that the uptake of tryptophan by the mutant was not affected. We conclude that the role of the NTHi toxAvapA TA module in persistence following stress is multifactorial and includes effects on essential metabolic pathways

T-lex: a program for fast and accurate assessment of transposable element presence using next-generation sequencing data

Transposable elements (TEs) are repetitive DNA sequences that are ubiquitous, extremely abundant and dynamic components of practically all genomes. Much effort has gone into annotation of TE copies in reference genomes. The sequencing cost reduction and the newly available next-generation sequencing (NGS) data from multiple strains within a species offer an unprecedented opportunity to study population genomics of TEs in a range of organisms. Here, we present a computational pipeline (T-lex) that uses NGS data to detect the presence/absence of annotated TE copies. T-lex can use data from a large number of strains and returns estimates of population frequencies of individual TE insertions in a reasonable time. We experimentally validated the accuracy of T-lex detecting presence or absence of 768 previously identified TE copies in two resequenced Drosophila melanogaster strains. Approximately 95% of the TE insertions were detected with 100% sensitivity and 97% specificity. We show that even at low levels of coverage T-lex produces accurate results for TE copies that it can identify reliably but that the rate of ‘no data’ calls increases as the coverage falls below 15×. T-lex is a broadly applicable and flexible tool that can be used in any genome provided the availability of the reference genome, individual TE copy annotation and NGS data

Accumulation and Rapid Decay of Non-LTR Retrotransposons in the Genome of the Three-Spine Stickleback

The diversity and abundance of non–long terminal repeat (LTR) retrotransposons (nLTR-RT) differ drastically among vertebrate genomes. At one extreme, the genome of placental mammals is littered with hundreds of thousands of copies resulting from the activity of a single clade of nLTR-RT, the L1 clade. In contrast, fish genomes contain a much more diverse repertoire of nLTR-RT, represented by numerous active clades and families. Yet, the number of nLTR-RT copies in teleostean fish is two orders of magnitude smaller than in mammals. The vast majority of insertions appear to be very recent, suggesting that nLTR-RT do not accumulate in fish genomes. This pattern had previously been explained by a high rate of turnover, in which the insertion of new elements is offset by the selective loss of deleterious inserts. The turnover model was proposed because of the similarity between fish and Drosophila genomes with regard to their nLTR-RT profile. However, it is unclear if this model applies to fish. In fact, a previous study performed on the puffer fish suggested that transposable element insertions behave as neutral alleles. Here we examined the dynamics of amplification of nLTR-RT in the three-spine stickleback (Gasterosteus aculeatus). In this species, the vast majority of nLTR-RT insertions are relatively young, as suggested by their low level of divergence. Contrary to expectations, a majority of these insertions are fixed in lake and oceanic populations; thus, nLTR-RT do indeed accumulate in the genome of their fish host. This is not to say that nLTR-RTs are fully neutral, as the lack of fixed long elements in this genome suggests a deleterious effect related to their length. This analysis does not support the turnover model and strongly suggests that a much higher rate of DNA loss in fish than in mammals is responsible for the relatively small number of nLTR-RT copies and for the scarcity of ancient elements in fish genomes. We further demonstrate that nLTR-RT decay in fish occurs mostly through large deletions and not by the accumulation of small deletions

MPI-PHYLIP: Parallelizing Computationally Intensive Phylogenetic Analysis Routines for the Analysis of Large Protein Families

Background: Phylogenetic study of protein sequences provides unique and valuable insights into the molecular and genetic basis of important medical and epidemiological problems as well as insights about the origins and development of physiological features in present day organisms. Consensus phylogenies based on the bootstrap and other resampling methods play a crucial part in analyzing the robustness of the trees produced for these analyses. Methodology: Our focus was to increase the number of bootstrap replications that can be performed on large protein datasets using the maximum parsimony, distance matrix, and maximum likelihood methods. We have modified the PHYLIP package using MPI to enable large-scale phylogenetic study of protein sequences, using a statistically robust number of bootstrapped datasets, to be performed in a moderate amount of time. This paper discusses the methodology used to parallelize the PHYLIP programs and reports the performance of the parallel PHYLIP programs that are relevant to the study of protein evolution on several protein datasets. Conclusions: Calculations that currently take a few days on a state of the art desktop workstation are reduced to calculations that can be performed over lunchtime on a modern parallel computer. Of the three protein methods tested, the maximum likelihood method scales the best, followed by the distance method, and then the maximum parsimony method. However, the maximum likelihood method requires significant memory resources, which limits its application to mor

Crystal structure of tarocystatin–papain complex: implications for the inhibition property of group-2 phytocystatins

Tarocystatin (CeCPI) from taro (Colocasia esculenta cv. Kaohsiung no. 1), a group-2 phytocystatin, shares a conserved N-terminal cystatin domain (NtD) with other phytocystatins but contains a C-terminal cystatin-like extension (CtE). The structure of the tarocystatin–papain complex and the domain interaction between NtD and CtE in tarocystatin have not been determined. We resolved the crystal structure of the phytocystatin–papain complex at resolution 2.03 Å. Surprisingly, the structure of the NtD–papain complex in a stoichiometry of 1:1 could be built, with no CtE observed. Only two remnant residues of CtE could be built in the structure of the CtE–papain complex. Therefore, CtE is easily digested by papain. To further characterize the interaction between NtD and CtE, three segments of tarocystatin, including the full-length (FL), NtD and CtE, were used to analyze the domain–domain interaction and the inhibition ability. The results from glutaraldehyde cross-linking and yeast two-hybrid assay indicated the existence of an intrinsic flexibility in the region linking NtD and CtE for most tarocystatin molecules. In the inhibition activity assay, the glutathione-S-transferase (GST)-fused FL showed the highest inhibition ability without residual peptidase activity, and GST-NtD and FL showed almost the same inhibition ability, which was higher than with NtD alone. On the basis of the structures, the linker flexibility and inhibition activity of tarocystatins, we propose that the overhangs from the cystatin domain may enhance the inhibition ability of the cystatin domain against papain