The Waddensea Region and Nitrogen Deposition

De stikstofproblematiek houdt velen in Nederland bezig maar hoe relevant is deze discussie voor het Waddengebied? Is er actie nodig, en zo ja, door wie? Om deze vragen te beantwoorden heeft de Waddenacademie het RIVM gevraagd om de neerslag (depositie) van stikstofverbindingen in het Waddengebied in kaart te brengen en duidelijkheid te geven over de belangrijkste bronnen. Deze analyse is in bijlage I integraal en ongewijzigd opgenomen. Om de consequenties van deze meetgegevens vervolgens te duiden en in de bredere maatschappelijke en juridische context te plaatsen, is deze notitie opgesteld. Daarbij ligt het accent op het Europese natuurbeschermingsrecht (EU Vogelrichtlijn en Habitatrichtlijn), al is de stikstofproblematiek ook zeer relevant voor de implementatie van de EU Kaderrichtlijn Water.Allereerst wordt in het inleidende hoofdstuk 1 uitgelegd wat stikstofdepositie is en wat de belangrijkste bronnen zijn van stikstofdepositie in Nederland (§1.1). Vervolgens wordt kort toegelicht waarom stikstofdepositie slecht is voor veel natuurwaarden (§1.2). In hoofdstuk 2 wordt toegelicht wat Natura 2000-gebieden zijn, welke Natura 2000-gebieden ‘stikstofgevoelig’ zijn (§2.1) en waarom een te hoge stikstofdepositie in deze gebieden zoveel juridische en maatschappelijke discussie veroorzaakt (§2.2). Ook wordt kort ingegaan op oplossingsrichtingen voor deze problematiek ((§2.3), al zijn deze nog volop in ontwikkeling en bestaan er nog veel vragen. In hoofdstuk 3 wordt vervolgens de vertaalslag gemaakt naar het Waddengebied. Na een bespreking van de hoofdlijnen van de RIVM-berekeningen (§3.1), volgt een bespreking van de relevantie van de stikstofproblematiek (zowel ecologisch als juridisch) voor het Waddengebied (§3.2). In de afsluitende paragraaf bestaat aandacht voor de vraag welke actie nodig of gewenst is om de natuur in het Waddengebied beter te beschermen en de spanningen tussen natuur en sociaal-economische ambities te verkleinen (§3.3).<br/

Upholding European Nature Legislation Is Well Justified

The European Commission has finally abandoned the controversial plan to revise the EU Birds and Habitats Directives. In this opinion piece, we explain that this is good news for biodiversity in the EU and in the Netherlands

Wilderness Law in the Anthropocene: Purism or Pragmatism

Wilderness is vanishing. Despite explicit legislative protection of wilderness values for over half a century, rapid environmental degradation worldwide in recent decades has severely diminished the extent and quality of terrestrial and marine wilderness to the point where we must reassess the fundamental premises and future of wilderness law. With increased human demands on the natural world, and with climate breakdown looming, the very notion of “wilderness” itself may one day be considered meaningless or irrelevant. We examine legal developments in the United States, Australia, and Europe to critically evaluate the state of wilderness law. In this Anthropocene era, when humans control so much of Earth’s resources, we examine whether the law should aim for a “purist” approach, in which wilderness areas are simply left untouched, or a “pragmatic”‘ approach, in which wilderness is actively managed to maintain its cherished values in the face of mounting adversity. A variety of intermediary positions are conceivable between these endpoints, and the best approach to wilderness management will likely depend on several considerations including who or what “wilderness” is meant to serve, the geographic and biological features of the landscape, environmental threats the area faces, the presence of Indigenous or other local communities, and the values that the guiding law means to serve. We offer recommendations to improve wilderness law to navigate the Anthropocene. We suggest proceeding with care and humility, staying as close to purism as possible, while acknowledging that sometimes we must take a pragmatic approach and intervene to preserve the wilderness qualities our laws are designed to protec