Can procalcitonin be useful for medullary thyroid cancer?

Wstęp: Kalcytonina jest najbardziej znanym i bardzo czułym markerem raka rdzeniastego tarczycy (MTC, medullary thyroid cancer), niemniej, jej oznaczanie nie należy do najłatwiejszych co jest wadą dla niewyspecjalizowanych laboratoriów. Prokalcytonina, prekursor kalcytoniny jest łatwiejsza w oznaczeniu. Celem pracy było porównanie stężeń kalcytoniny i prokalcytoniny u pacjentów z MTC wykazujących aktywną postać choroby lub będących w remisji oraz u pacjentów z wolem guzowatym nietoksycznym (NTNG, non-toxic nodular goiter). Materiał i metody: Czterdzieści trzy próbki surowicy pobrano od 40 pacjentów (6 z aktywną postacią MTC, 23 z MTC w stadium remisji i 11 z NTNG) i zmierzono stężenia obu markerów. U 2 chorych z aktywnym MTC badania wykonano przed i po zabiegu operacyjnym. Jeden z nich był reoperowany z powodu wznowy na szyi, drugi miał przerzuty do wątroby. Wyniki: Stężenia prokalcytoniny i kalcytoniny były znacznie podwyższone u wszystkich chorych z aktywną postacią MTC. U dwóch reoperowanych chorych stężenia obu markerów obniżyły się po operacji, ale utrzymywały się nadal powyżej normy. W grupie pacjentów w stadium remisji MTC 18 miało stężenie obu markerów w granicach normy, u 2 stwierdzono nieznacznie podwyższone stężenie kalcytoniny, a u 3 nieznacznie podwyższone stężenie obu markerów. W grupie chorych z NTNG, wszyscy chorzy z wyjątkiem jednego mieli normalne stężenia prokalcytoniny i kalcytoniny. Analiza statystyczna wykazała znamienną korelację stężeń prokalcytoniny i kalcytoniny (r = 0,7383; p < 0,0001). Wnioski: Prokalcytonina ma podobny rozkład stężeń, co kalcytonina i obserwuje się znamienną korelację stężeń obu markerów. Może być ona wykorzystana do oceny chorych z MTC w sytuacjach kiedy stężenie CT jest niemożliwe do oznaczenia. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 430-436)Introduction: Calcitonin, the best known marker for medullary thyroid cancer (MTC), has several laboratory limitations which limit its use in the routines of non-specialized laboratories. Procalcitonin, the precursor of calcitonin, is free from these drawbacks. The aim of this study was to compare calcitonin and procalcitonin levels in MTC patients with active disease or in remission, and in patients with non-toxic nodular goiter (NTNG). Material and methods: Forty-three serum samples, obtained from 40 patients (6 MTC active disease patients, 23 MTC patients in remission, and 11 NTNG patients), were tested for calcitonin and procalcitonin levels. The levels of both markers were measured in 2 MTC patients with active disease before and after surgery. One was re-operated due to neck relapse, the other one due to liver metastases. Results: Both procalcitonin and calcitonin levels were considerably higher in all MTC patients with the active disease. In two re-operated patients, the levels of both markers decreased after surgery but remained above the reference range. In the remission group of MTC patients, 18 had both markers within the reference range, 2 had slightly elevated calcitonin, and 3 patients exhibited both markers slightly increased. In the NTNG group, all but one patient had normal procalcitonin and calcitonin levels. Analysis revealed a significant correlation between procalcitonin and calcitonin levels (r = 0.7383; p < 0.0001). Conclusions: Procalcitonin has a similar distribution of values as calcitonin and may be used for evaluation of MTC status in some situations when accurate CT estimation is not achievable. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 430-436

Badanie metodą jednostopniowej amplifikacji kwasu nukleinowego węzłów chłonnych w raku brodawkowatym tarczycy — porównanie z badaniem histopatologicznym i badaniem PCR w czasie rzeczywistym

Introduction: The significance of lymph node metastases and the optimal extent of lymphadenectomy remain matters of controversy in papillary thyroid cancer. This study was designed to assess the feasibility and reliability of OSNA and real-time PCR for CK19 and TG mRNA in papillary thyroid cancer lymph nodes evaluation compared to standard histopathology.Material and methods: Each of 92 randomised lymph nodes from 32 papillary thyroid cancer patients were divided into representative parts and assessed using the three studied methods.Results: Eighteen (19.6%) lymph nodes from ten (31.3%) patients were positive according to histopathology. When the cut-off value distinguishing metastatic from non-metastatic lymph nodes in the OSNA assay was set at 250 copies per microlitre, the results were positive in 16 (17.4%) lymph nodes from 11 (34.4%) patients. Twenty three (25%) lymph nodes were tested positive in real-time PCR for TG mRNA. Real-time PCR for CK19 mRNA was positive in 18 (19.6%) lymph nodes from 13 (40.6%) patients. No statistically significant differences were noted between the diagnostic accuracy of either molecular method compared to the histopathological examination (p = 0.81). Overall, 20 positive molecular biology results were noted in patients with negative histopathology results. Conversely, in 18 lymph nodes, despite a metastasis finding in histopathology, at least one molecular test yielded a negative result.Conclusions: It was revealed that OSNA is a reliable technique for the evaluation of lymph node metastases in papillary thyroid cancer. This method was shown to have equivalent accuracy to histopathology and real-time PCR. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 422–430)Wstęp: Znaczenie przerzutów do węzłów chłonnych oraz optymalny zakres limfadenektomii w raku brodawkowatym tarczycy pozostaje przedmiotem kontrowersji. Celem pracy była ocena wykonalności oraz zgodności wyników jednostopniowej amplifikacji kwasu nukleinowego oraz PCR w czasie rzeczywistym dla CK19 i TG mRNA w badaniu węzłów chłonnych w raku brodawkowatym tarczycy w porównaniu z rutynowym badaniem histopatologicznym.Materiał i metody: Każdy z 92 węzłów chłonnych pochodzących od 32 pacjentów z rakiem brodawkowatym tarczycy został podzielony na reprezentatywne części i zbadany trzema metodami.Wyniki: Osiemnaście (19,6%) węzłów chłonnych od 10 (31,3%) pacjentów miało dodatni wynik badania histopatologicznego. Przyjmując wartość odcięcia 250 kopii w mikrolitrze, różnicującej węzły chłonne zmienione przerzutowo od niezmienionych, w badaniu jednoetapowej amplifikacji kwasu nukleinowego, stwierdzono dodatni wynik badania w 16 (17,4%) węzłach chłonnych od 11 (34,4%) pacjentów. Uzyskano dodatni wynik badania PCR w czasie rzeczywistym dla TG mRNA w 23(25%) węzłach chłonnych, natomiast dla CK19 mRNA w 18 (19,6%) od 13 (40,6%) pacjentów. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy pomiędzy zgodnością wyników obu metod molekularnych z wynikiem badania histopatologicznego (p = 0,81). Ogólnie stwierdzono 20 dodatnich wyników badania molekularnego z węzłów chłonnych, przy ujemnym wyniku badania histopatologicznego. Natomiast w 18 węzłach, pomimo znalezienia przerzutów w badaniu histopatologicznym, uzyskano ujemny wynik w przynajmniej jednym badaniu molekularnym.Wnioski: Badanie jednostopniową amplifikacją kwasu nukleinowego jest właściwą metodą oceny obecności przerzutów w węzłach chłonnych w raku brodawkowatym tarczycy. Technika ta ma zbliżona wiarygodność do badania histopatologicznego i badania PCR w czasie rzeczywistym. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 422–430

Lymph node metastases of papillary thyroid cancer in immuno-histochemical and molecular examination - preliminary report

Wstęp: Całkowita tyreoidektomia z limfadenektomią jest najczęściej wykonywaną operacją w przypadku RBT. Zakres resekcji węzłów chłonnych jest sprawą dyskusyjną. Według niektórych publikacji, przerzuty w węzłach chłonnych nie wpływają na przeżycia odległe, w związku z tym selektywna resekcja węzłów chłonnych jest wystarczającą operacją. Inni autorzy podkreślają, że wznowa miejscowa, najgorszy czynnik prognostyczny, pojawia się najczęściej w węzłach chłonnych, sugerując bardziej radykalny zabieg operacyjny. Aby rozwiązać ten problem próbujemy znaleźć, czulsze od histopatologii, metody oceny zajęcia węzłów chłonnych. Cel pracy: Porównanie wyników wykrywania przerzutów RBT w węzłach chłonnych za pomocą badania immuno-histochemicznego i badania RT-PCR mRNA dla tyreo-globuliny. Materiał i metodyka: Każdy ze 184 węzłów chłonnych uzyskanych od 24 pacjentów operowanych przez jednego chirurga, z powodu RBT, podzielono na 2 części: jedną z nich zbadano za pomocą badania histopatologicznego i immunohistochemicznego, w drugiej poszukiwano mRNA dla tyreoglobuliny. W badaniu immunohisto-chemicznym wykorzystano specyficzne przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie. Wyniki: W rutynowym badaniu histopatologicznym usuniętych w czasie operacji węzłów chłonnych stwierdzono obecność przerzutów RBT u 8 (33,3%) z 24 pacjentów. Zaobserwowano 100% zgodność wyników pomiędzy badaniem immunohistochemicznym i histo-patologicznym. Dla immunohistochemii i RT-PCR odmienne wyniki uzyskano dla 6 (25%) osób. U 4 (16,7%) pacjentów badanie RT-PCR było bardziej czułe w wykrywaniu przerzutów, a u 2 (8,3%) pacjentów ujawniło ono mniej zajętych węzłów chłonnych niż immunohistochemia. U pozostałych 18 pacjentów nie obserwowano różnic w wynikach. Czternastu (58,3%) z nich nie miało przerzutów w węzłach chłonnych, 4 (16,7%) miało zajęte te same węzły chłonne we wszystkich badaniach. Ostatecznie na podstawie RT-PCR uznano, że dodatnie węzły chłonne ma 10 (41,7%) pacjentów. Wniosek RT-PCR dla Tg mRNA jest czułą metodą wykrywania komórek raka tarczycy i może pomóc w określeniu obecności przerzutów raka brodawkowatego tarczycy w regionalnych węzłach chłonnych.Background: Total thyroidectomy with lymphadenectomy is the most typical operation in a case of papillary thyroid cancer. Range of lymph node resection still remains a matter of controversy. In some publications treatment of lymph node metastases doesn&#8217;t affect survival, so only selective lymph node resection is the extended enough operation. The others remark that, local relapse - the worst prognostic factor, appears the most often in the lymph nodes, so they suggest more aggressive treatment. To solve that problem we try to find more sensitive methods to examine lymph nodes. Aim: To compare the results of detection lymph node metastases of papillary thyroid cancer by immunohistochemistry with the results of RT-PCR for thyroglobulin (Tg) mRNA. Material and methods: Each of one hundred eighty four cervical lymph nodes obtained from 24 patients, operated in our Department was divided into 2 halves: one was used for conventional histopathology and immunohistochemistry, the other part was investigated by RT-PCR for Tg mRNA. Immunohistochemical staining for Tg was performed on formalin-fixed, paraffin-embedded sections with anti-Tg antibodies. Results: According to routine, histopathological examination 8 (33.5%) patients had involved lymph nodes. One hundred correspondence of the results of immunohistochemistry and histopathology was observed. We obtained different results of examination of the lymph nodes in 6 (25%) patients. In four patients (16.7%) RT-PCR was more sensitive in detection of positive lymph nodes, in two patients (8.3%) it revealed less metastasized lymph nodes than immunohistochemistry. The remaining 18 patients didn´t have any differences, fourteen (58.3%) of them had the negative lymph nodes and four (16.7%) had positive, the same lymph nodes in all examinations. Finally, according to RT-PCR 10 (41.7%) of the patients had metastasized lymph nodes. Conclusion: Tg RT-PCR is a sensitive method of detection of papillary thyroid cancer cells and may help to detect the metastases of papillary thyroid cancer in regional lymph nodes

Proceedings of an emergency medical team (paramedics) with a patient in anaphylaxis

Introduction: Anaphylactic shock is an acute allergic body reaction to allergens. This condition threatens the patient's life and health. Anaphylaxis can be caused by intolerance to many nutrients, medications or hymenoptera stings.Aim of the manuscript: The aim of the manuscript was to determine the pattern of proceedings of emergency medical teams with patients in anaphylactic shock.Material and methods: The individual case method of a patient stung by a Hymenoptera insect, for whom a medical rescue team was dispatched, was used. The research material was obtained thanks to the analysis of medical rescue operations and dispatch orders.Results: The analysis of medical records of the injured person depicted an appropriate algorithm of proceedings with a patient in anaphylactic shock. In anaphylaxis, it is important to gather information as soon as possible, make an accurate and prompt diagnosis, and provide immediate pharmacotherapy. In this case, the first-line drug is Adrenaline, which prevents the release of histamine and reverses the effects of shock. Further treatment requires oxygen, fluids and second-line pharmacotherapy. Conclusions: The emergency medical team followed the applicable algorithms and current knowledge. It implemented appropriate medical rescue operations, thanks to which the condition of the injured was stabilized. The first step is to stop the exposure to the allergen

Porównanie skuteczności elastografii w diagnostyce zmian pęcherzykowych tarczycy i ognisk z jednoznacznym wynikiem BAC

Introduction: The aim was to assess the usefulness of strain elastography (SEG) in the diagnostics of two groups of thyroid nodules (TNs): follicular lesions (FL) with low malignancy risk (< 20.0%) and low percentage of papillary carcinomas (PTCs) among cancers as well as TNs with unequivocal cytology (UC) and high percentage of PTCs among cancers. Material and methods: 168 TNs were analysed and eventually surgically treated: 100 UC (50 benign and 50 malignant — 90.0% PTCs) and 68 FL (60 benign, 8 malignant — 50.0% PTCs). Elasticity score (ES) and strain ratio (SR) were evaluated, and their effectiveness was compared with the evaluation of the number of ultrasound malignancy risk features (NoUMRFs). Results: In the UC group the evaluation of mean values of SR and ES in both sections (meanSR, meanES) was more efficient than NoUMRFs analysis (AUC: 0.903 and 0.869 vs. 0.754, p 0.7, and only the set of features: tSR ≥ 1.7 and NoUMRFs ≥ 1 increased the malignancy risk in nodules (OR: 12.0; SEN: 75.0%, SPC: 75.0%). Conclusions: SEG is more reliable than conventional US in the diagnostics of TNs. The efficacy of SEG decreases with lowering percentage of PTCs among cancers. But in FL nodules SEG may support the selection of nodules for surgical treatment.  Wstęp: Celem pracy była ocena przydatności elastografii uciskowej (SEG) w diagnostyce 2 grup guzków tarczycy (TNs): zmian pęcherzy­kowych (FL) z niskim ryzykiem złośliwości (&lt; 20,0%) i niskim odsetkiem raków brodawkowatych (PTCs) wśród nowotworów złośliwych oraz TNs z jednoznaczną cytologią (UC) i wysokim odsetkiem PTCs wśród nowotworów złośliwych. Materiał i metody: Analizowano 168 TNs, wszystkie ostatecznie były leczone operacyjnie, 100 UC: 50 łagodnych i 50 złośliwych (90,0% PTCs) i 68 FL: 60 łagodnych i 8 złośliwych (50,0% PTCs). Oceniano klasę elastogramu (ES) i wskaźnik odkształenia (SR) oraz porównywano ich skuteczność z oceną liczby ultrasonograficznych cech ryzyka złośliwości (NoUMRFs). Wyniki: W grupie UC ocena średnich wartości SR i ES (meanSR i meanES) z obu przekrojów była bardziej skuteczna niż ocena No­UMRFs (AUC: 0,903 i 0,869 v. 0,754, &lt; 0,05). Przekroczenie progów: meanSR ≥ 2,01, meanES ≥ 2,5, NoUMRFs ≥ 2 powodowało istotny wzrost ryzyka złośliwości zmiany (odpowiednio OR: 45,0; 23,2; 5,4), ale tylko meanSR ≥ 2,01 był niezależnym czynnikiem ryzyka złośliwości (OR: 20,3; SEN: 86,0%, SPC: 88,0%). W grupie FL tylko dla tSR (SR analizowane na przekroju poprzecznym) stwierdzono wartość AUC &gt; 0,7. Jednoczesne występowanie tSR ≥ 1,7 i NoUMRFs ≥ 1 istotnie zwiększało ryzyko złośliwości zmiany (OR: 12,0; SEN: 75,0%, SPC: 75,0%). Wnioski: SEG jest bardziej wiarygodna niż klasyczna ultrasonografia w diagnostyce TNs. Skuteczność SEG spada z obniżaniem się odsetka PTCs wśród nowotworów złośliwych. Ale także w grupie FL SEG może pomóc wyodrębnianiu TNs, które powinny być leczone chirurgicznie.

Analiza znaczenia klinicznego niejednoznacznych wyników biopsji tarczycy ze szczególnym uwzględnieniem kategorii ZPBN na podstawie 5 lat stosowania nowej klasyfikacji rozpoznań cytologicznych

  Introduction: The diagnostic category of follicular lesion of undetermined significance (FLUS) was intended to allow selection of cases with low risk of malignancy from all smears with indeterminate, suspicious cytology (ISC), which can potentially take advantage from repeat fine-needle aspiration (rFNA). Aim of the study was a comparison of the risk of malignancy related to FLUS nodules and other nodules with ISC: suspected follicular neoplasm (SFN) and suspected malignancy (SM), as well as analysis of the usefulness of assessing ultrasonographic malignancy risk features (UMRF) in nodules with ISC. Material and methods: We analysed UMRF, rFNA, and results of histopathological examination (H) in 441 FLUS, 135 SFN, and 72 SM nodules. Results: The frequency of exposing cancer in H in FLUS nodules was 5.9%, and when cytological follow up was also included it was 2.9%. rFNAs made the diagnosis more precise in 72.7% of FLUS, and in 5.2% it was diagnosis/suspicion of cancer. The incidence of cancer in SFN nodules was 8.2%, in SM nodules with suspicion of papillary cancer — 61.1%, and in nodules with suspicion of other or unspecified malignancy — 53.8% (p &lt; 0.0001 FLUS vs. both groups). The presence of calcifications is the only independent UMRF for nodules with ISC (OR 4.7). Features of importance are also microcalcifications (OR 3.8), especially in the SM group, and taller-than-wide-shape (OR 2.2). FLUS and SFN nodules are characterised by particularly low value of assessing suspicious margins; analysis of hypoechogenicity is of low value in SFN nodules, like suspected vascularisation in SFN and SM nodules. Conclusions: The risk of cancer in FLUS and SFN nodules is lower than in SM nodules. rFNAs of FLUS nodules make the diagnosis more precise in more than 70% of cases and are effective in revealing cancers. UMRFs present variable diagnostic value depending on the subcategory of ISC. (Endokrynol Pol 2016; 67 (1): 23–34)    Wstęp: Rozpoznanie zmiana pęcherzykowa bliżej nieokreślona (FLUS) miało wyodrębnić spośród rozmazów z niejednoznaczną, podejrzaną cytologią (ISC) przypadki z niskim ryzykiem złośliwości i potencjalną korzyścią z wykonania powtórnej FNA (rFNA). Celem pracy było porównanie ryzyka złośliwości guzków FLUS i innych guzków z ISC: podejrzenie nowotworu pęcherzykowego (SFN) i podejrzenie złośliwości (SM) oraz analiza przydatności oceny ultrasonograficznych cech ryzyka złośliwości (UMRF) w guzkach z ISC. Materiał i metody: Analizowano UMRF, rFNA i wyniki badania histopatologicznego (H) 441 guzków FLUS, 135 SFN i 72 SM. Wyniki: Częstość ujawniania raka w H w guzkach FLUS wynosiła 5,9%, a uwzględniając także cytologiczny follow up 2,9%. rFNAs uściśliły rozpoznanie w 72,7% guzków FLUS, w 5,2% ich wynik zawierał rozpoznanie/podejrzenie raka. Częstość raka w guzkach SFN wynosiła 8,2%, w guzkach SM z podejrzeniem raka brodawkowatego 61,1%, a z podejrzeniem innego nowotworu złośliwego lub bez określenia jego typu 53,8% (p &lt; 0,0001 vs. FLUS w obu przypadkach). Obecność zwapnień jest jedyną niezależną UMRF dla guzków z kategorii ISC (OR 4,7). Ponadto znaczenie mają ocena mikrozwapnień (OR 3,8), szczególnie w grupie SM, i podejrzanego kształtu (OR 2,2). W grupach FLUS i SFN szczególnie niską wartość ma ocena podejrzanych granic, ponadto w grupie SFN analiza hipoechogeniczności, a w grupie SFN i SM — podejrzanego unaczynienia. Wnioski: Ryzyko raka w guzkach FLUS i SFN jest niższe niż w kategorii SM. rFNA guzków FLUS uściśla rozpoznanie w ponad 70% przypadków i jest skuteczna w ujawnianiu raków. UMRF mają zróżnicowaną wartość diagnostyczną w zależności od podkategorii ISC. (Endokrynol Pol 2016; 67 (1): 23–34)

Diagnosis and treatment of thyroid cancer in children in the multicenter analysis in Poland for PPGGL

Wstęp: Zróżnicowane raki tarczycy (DTC, differentiated thyroid carcinoma) występują u dzieci rzadko. Większość przypadków wykrywanych jest w wieku 11–17 lat. W odróżnieniu od dorosłych DTC u dzieci prezentują odmienne zachowanie biologiczne. Mała liczba przypadków DTC w poszczególnych ośrodkach oraz względnie łagodny ich przebieg utrudniają ocenę występowania i leczenia DTC u dzieci w Polsce, uzależniając ją od wysiłków włożonych w uzyskanie rzetelnych danych. Autorzy przedstawiają wstępne wyniki analizy wieloośrodkowej dotyczące występowania, diagnostyki i leczenia DTC u dzieci. Materiał i metody: Podjęte badania są retrospektywną analizą obejmującą lata 2000–2005, opartą na danych z historii chorób uzyskanych z ankiet rozesłanych do ośrodków dla dzieci i dorosłych podejmujących leczenie DTC. Do analizy zgłoszono 107 pacjentów z 14 ośrodków akademickich w Polsce. Analizie poddano wiek i płeć dzieci z DTC, wielkość i lokalizację zmian w tarczycy, sposoby rozpoznawania DTC, rodzaje i zakres wykonywanych zabiegów operacyjnych oraz leczenie uzupełniające izotopem J131. Wyniki: Raka brodawkowatego stwierdzono u 83 dzieci, pęcherzykowego u 10 dzieci, a rdzeniastego u 14 dzieci. Częstość występowania DTC u dzieci w Polsce wahała się między 18 a 23 przypadkami rocznie. W województwach: mazowieckim i połączonych wielkopolskim i lubuskim wykazano w okresie 2000–2005 wyższą (24 i 25) częstość występowania DTC, w pozostałych województwach wykazywano od 2 do 10 przypadków DTC. Największą grupę pacjentów stanowiły dzieci w wieku 11–15 lat, a stosunek dziewcząt do chłopców wynosił 3,3 : 1. Klinicznie DTC prezentowały się najczęściej jako pojedyncze guzki tarczycy. Limfadenopatię szyjną w badaniu klinicznym stwierdzono u 42% pacjentów, a śródoperacyjnie u 50% dzieci. U większości pacjentów dominowały niższe stopnie zaawansowania DTC (T1 u 36% i T2 u 26% dzieci). Operacje jednoetapowe wykonano u 65% dzieci, operacje dwuetapowe u 25% dzieci, a profilaktyczne tyreoidektomie u 79% dzieci z grupy pacjentów z rakiem rdzeniastym tarczycy (MTC, medullary thyroid cancinoma) i mutacją genu Ret. Leczenie izotopowe J131 podjęto u 80% dzieci. Przerzuty do płuc w scyntygrafii poterapeutycznej wykazano u 14% dzieci z DTC. Wnioski: We wnioskach podkreśla się konieczność wdrożenia na terenie całego kraju ujednoliconego i ocenianego na podstawie obiektywnych przesłanek sposobu postępowania z dziećmi z DTC.Introduction: Differentiated thyroid carcinoma (DTC) in children presents different biological behavior in comparison to adults. Authors presents preliminary results of multicenter analysis concerning incidence, diagnostics and treatment of DTC in children. Material and methods: The study is a retrospective analysis of 107 pediatric patients from 14 academic centers based on the data from 2000 to 2005 obtained by questionnaire in hospitals involved in the treatment of DTC in children. Results: Papillary thyroid cancer was diagnosed in 83 children, follicular thyroid cancer in 10 children and medullary thyroid cancer in 14 children. Incidence of DTC in children was estimated between 18 and 23 cases per year. The biggest group of patients consisted of children between 11 and 15 years of age, with girls to boys ratio 3.3 : 1. Clinically DTC in children presented most often as solitary thyroid nodule. Cervical lymphadenopathy was observed in 42% of patients. Intraoperative verification indicated metastatic nodes in 50% of children. Low stage DTC predominated (T1 in 36% and T2 in 26% of children). One step surgery was performed in 65% of children with DTC, two step surgery in 25% of patients. I131 therapy was undertaken in 80% of children. Lung metastases were indicated in post therapeutic studies in 14% of children with DTC. Prophylactic thyroidectomies were performed in 79% of children in the group of patients with MTC and RET gene mutations. Conclusions: The necessity of introduction of unified therapeutic standard in children with DTC in Poland is underlined

Analysis of Let-7 Family miRNA in Plasma as Potential Predictive Biomarkers of Diagnosis for Papillary Thyroid Cancer

The most common histological type of thyroid cancer is papillary thyroid carcinoma (PTC). Radical resection of the thyroid gland is currently the recommended method of treatment. Almost 75% of thyroidectomies performed just for diagnostic purposes are benign. Thus, the confirmation of innovative and more precise noninvasive biomarkers holds promise for the detection of PTC, which may decrease the number of unnecessary thyroid lobectomies. In this work, using the droplet digital PCR (ddPCR) method, we have analyzed the level of five miRNAs (let-7a, let-7c, let-7d, let-7f, and let-7i) in the plasma of patients with PTC and compared them with those of a healthy control group to investigate whether miRNAs also have value in the management of PTC. Levels of four miRNAs, namely let-7a, let-7c, let-7d, and let-7f, were significantly higher in PTC patients than healthy controls. Thus, the analysis of circulating let-7 can be a useful tool and support the currently used methods for PTC diagnosis. However, our observation requires further research on a larger patient group

Sentinel lymph node biopsy techniques in thyroid pathologies &#8212; a meta-analysis

Intoduction: To review different sentinel lymph node biopsy (SLNB) techniques in patients with thyroid neoplasm. We also compared the detection rates of the different detection methods in these patients. Material and methods: The Medline database from 1998 until December 2010 was searched for the following terms: thyroid cancer, thyroid neoplasm, and sentinel lymph node. Studies in which sentinel lymph nodes were detected by the blue dye technique and/or by a radiotracer in patients with suspected thyroid cancer were analysed. Results: Twenty five studies were included in the meta-analysis. Based on the technique used for sentinel lymph node (SLN) detection, the included studies were divided into three groups. Group 1 consisted of studies in which only the blue dye technique was used to detect SLNs. Group 2 was made up of studies in which the radioisotope technique was used. Studies in which both techniques were used were grouped into Group 3. There were 18 studies in which the blue dye technique was used to detect SLNs (Group 1), four studies in which only the radioisotope technique was used to detect SLNs (Group 2), and only two studies where both techniques were used (Group 3). Among 891 patients from Group 1, SLN was found in 740 (83.1%) patients. Detection rates in these studies were very different and varied from 0% to 95.5%. Among 160 patients from Group 2, SLN was detected in 158 (98.8%). In the third group of patients, in which both methods were performed, SLN was found in 48 (98%) of 49 patients. Detection rates in those studies were very high (100% and 97.8%). Conclusions: The analysis proved that SLNB is, technically, fairly easy to perform. However, nodal metastases are of debatable prognostic value in thyroid cancer, so the clinical value of SLNB remains to be proven. It seems reasonable to perform further, prospective studies on larger groups of patients, in which both techniques would be used. They should compare the efficiency of SLNB with elective or selective central lymphadenectomy in reducing local recurrence rates.Wstęp: W pracy dokonano przeglądu technik biopsji węzła wartowniczego u pacjentów z nowotworem tarczycy. Ponadto porównano wskaźniki wykrywalności różnych metod detekcji węzła wartowniczego u tych pacjentów. Materiał i metody: Przeanalizowano dane z bazy Medline z okresu od 1998 roku do grudnia 2010 roku w oparciu o następujące określenia: rak tarczycy, nowotwór tarczycy, węzeł wartowniczy. Przeanalizowano badania, w których poszukiwano węzłów wartowniczych metodą barwnikową i/lub radioizotopową u pacjentów z podejrzeniem raka tarczycy. Wyniki: Do metaanalizy włączono 25 badań. Na podstawie zastosowanej techniki wykrywania węzła wartowniczego badania podzielono na trzy grupy. Do grupy pierwszej włączono badania, w których zastosowano jedynie metodę barwnikową. W grupie drugiej znalazły się badania, w których wykorzystano jedynie metodę radioizotopową, natomiast do grupy trzeciej włączono badania, w których zastosowano obie metody. W 18 badaniach węzły wartownicze wykrywano technikami barwnikowymi (grupa 1), w czterech &#8212; tylko metodami radioizotopowymi (grupa 2). Jedynie w dwóch pracach zastosowano obie techniki (grupa 3). Wśród 891 pacjentów z grupy 1. węzeł wartowniczy znaleziono u 704 (83,1%). Wykrywalność węzła wartowniczego w analizowanych badaniach była bardzo zróżnicowana i wahała się od 0% do 95,5%. Wśród 160 pacjentów z 2. grupy węzeł wartowniczy znaleziono u 158 (98,8%). W 3. grupie chorych, w której zastosowano obie metody, węzeł wartowniczy znaleziono u 48 (98%) z 49 pacjentów. Wykrywalność w obu badaniach była bardzo wysoka (100% i 97,8%). Wnioski: Analiza udowodniła, że biopsja węzła wartowniczego w raku tarczycy jest technicznie dość łatwa do wykonania. Jednakże znaczenie rokownicze przerzutów raka tarczycy do węzłów chłonnych jest przedmiotem kontrowersji, co wymusza udowodnienie klinicznego znaczenia biopsji węzła wartowniczego. Wydaje się racjonalne przeprowadzenie dalszych, prospektywnych badań z udziałem większych grup pacjentów, w których będą stosowane obie techniki. W badaniach tych trzeba porównać efektywność biopsji węzła wartowniczego z elektywną i selektywną limfadenektomią w zmniejszeniu liczby wznów miejscowych

Acinetobacter Baumannii Nosocomial Infections

Nosocomial infections caused by strains Acinetobacter baumannii strands are a growing clinical problem. The occurrence of multidrug-resistant strands is observed and that limits the ways of therapy considerably. The aim of the study was to determine the rate of infection and susceptibility spectrum of the species Acinetobacter baumannii isolated from patients treated at Maria Skłodowska-Curie Memorial Hospital in Zgierz with particular emphasis on surgical wards. Materials and methods. The material consisted of Acinetobacter baumannii isolates were obtained from samples of materials from patients treated at Maria Skłodowska-Curie Memorial Hospital in Zgierz from January to December 2011. Isolated bacterial strains were cultured at microbiological substrates. Isolates were identified to species using the VITEK 2 GN card (bioMérieux) and Vitek 2 automated system (bioMérieux). Susceptibility towards antibiotics of particular strains was determined by the means of AST NO 93 card. In the case of resistance towards carbapenem, the MIC was marked by E-test with Mueller Hinton substrate. The occurrence of MBL was verified by the means of disc system with Mueller Hinton substrate. Results. We have shown that total number of Acinetobacter baumannii infections at hospital was 140 (10,31% of total results of cultures). Percentage of Acinetobacter baumannii infections at wards: Intensive Care Unit 48%, Surgical Departments 20%, Internal Diseases Department 16%, Neurology 13%, other wards - 3%. The susceptibility percentage of Acinetobacter Baumannii against antibiotics: colistin 90%, imipenem 64%, meropenem 43%, ampicillin-sulbactam 28%, amikacin 27%, gentamicin 24%, cefepime 9%, ceftazidime 7%, ciprofloxacin 7% Conclusions. Acinetobacter baumannii infections are a significant proportion of nosocomial infections. Most relate to surgical wards and ICUs. Acinetobacter baumannii is resistant against most antibiotics. The highest percentage of sensitivity demonstrated for colistin and carbapenem