25 research outputs found

    Sk膮poobjawowy przebieg 艣luzaka prawego przedsionka - opis dw贸ch przypadk贸w

    Get PDF
    Pierwotne nowotwory serca wyst臋puj膮 niezwykle rzadko. W wi臋kszo艣ci przypadk贸w s膮 to formy 艂agodne, najcz臋艣ciej 艣luzaki, spo艣r贸d kt贸rych 艣luzaki prawego przedsionka nale偶膮 do najrzadziej spotykanych. W niniejszej pracy przedstawiono losy dw贸ch chorych ze 艣luzakami prawego przedsionka o przebiegu sk膮poobjawowym, rozpoznanymi w czasie przypadkowo wykonanego badania echokardiograficznego. Przedstawiono opis kliniczny przypadk贸w, ze szczeg贸艂ow膮 dokumentacj膮 echokardiograficzn膮 i kardiochirurgiczn膮. Ponadto przeanalizowano pi艣miennictwo dotycz膮ce 艣luzak贸w przedsionka, ze szczeg贸lnym zwr贸ceniem uwagi na ich lokalizacj臋 prawoprzedsionkow膮. Uwzgl臋dniono obraz kliniczny guz贸w z podkre艣leniem mo偶liwych, nawet rzadko spotykanych powik艂a艅. Nast臋pnie przedstawiono metody diagnostyczne przydatne w rozpoznawaniu tej choroby. Podano tak偶e mo偶liwo艣ci terapeutyczne oraz zalecenia dotycz膮ce dalszego post臋powania po leczeniu operacyjnym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 529–534

    Sk膮poobjawowy przebieg 艣luzaka prawego przedsionka - opis dw贸ch przypadk贸w

    Get PDF
    Pierwotne nowotwory serca wyst臋puj膮 niezwykle rzadko. W wi臋kszo艣ci przypadk贸w s膮 to formy 艂agodne, najcz臋艣ciej 艣luzaki, spo艣r贸d kt贸rych 艣luzaki prawego przedsionka nale偶膮 do najrzadziej spotykanych. W niniejszej pracy przedstawiono losy dw贸ch chorych ze 艣luzakami prawego przedsionka o przebiegu sk膮poobjawowym, rozpoznanymi w czasie przypadkowo wykonanego badania echokardiograficznego. Przedstawiono opis kliniczny przypadk贸w, ze szczeg贸艂ow膮 dokumentacj膮 echokardiograficzn膮 i kardiochirurgiczn膮. Ponadto przeanalizowano pi艣miennictwo dotycz膮ce 艣luzak贸w przedsionka, ze szczeg贸lnym zwr贸ceniem uwagi na ich lokalizacj臋 prawoprzedsionkow膮. Uwzgl臋dniono obraz kliniczny guz贸w z podkre艣leniem mo偶liwych, nawet rzadko spotykanych powik艂a艅. Nast臋pnie przedstawiono metody diagnostyczne przydatne w rozpoznawaniu tej choroby. Podano tak偶e mo偶liwo艣ci terapeutyczne oraz zalecenia dotycz膮ce dalszego post臋powania po leczeniu operacyjnym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 529–534

    Wsp贸艂czesne pogl膮dy dotycz膮ce diagnostycznej warto艣ci st臋偶enia troponin u chorych z oko艂ooperacyjnym uszkodzeniem mi臋艣nia sercowego po chirurgicznym pomostowaniu t臋tnic wie艅cowych

    Get PDF
    Ocen臋 zmian st臋偶enia troponiny I (cTnI) we krwi pacjent贸w po zabiegach pomostowania aortalno-wie艅cowego obecnie uznaje si臋 za standardow膮 procedur臋 w diagnostyce oko艂ooperacyjnego uszkodzenia mi臋艣nia sercowego. Swoisto艣膰 cTnI sprawia, 偶e wska藕nik ten uwa偶a si臋 za bardzo czu艂y i specyficzny marker w rozpoznaniu zawa艂u oko艂ooperacyjnego, a tak偶e nawet niewielkiego uszkodzenia miokardium. Niedokrwienie mi臋艣nia sercowego w okresie oko艂ooperacyjnym mo偶e by膰 wynikiem zamkni臋cia pomostowanego naczynia lub t臋tnicy wie艅cowej, na kt贸rej nie przeprowadzono zabiegu pomostowania. Mo偶e by膰 ono r贸wnie偶 wynikiem niedostatecznej protekcji mi臋艣nia sercowego, hipotermii czy te偶 przed艂u偶onego czasu zaklemowania aorty. Okre艣lenie referencyjnych warto艣ci parametr贸w biochemicznych w diagnostyce omawianej patologii jest przy tym niezmiernie wa偶ne i umo偶liwia wczesne rozpoznanie ostrego niedokrwienia miokardium. Z艂o偶ona procedura kr膮偶enia pozaustrojowego, a zw艂aszcza stosowana standardowo normowolemiczna hemodylucja oraz 艣r贸doperacyjna hipotermia mog膮 wp艂ywa膰 na zmiany st臋偶enia cTnI, a przez to zmienia膰 jej warto艣膰 diagnostyczn膮. Dlatego te偶 cTnI nie mo偶e by膰 uwa偶ana za jedyny marker niedokrwienia, chocia偶 jej podwy偶szone st臋偶enie pozwala potwierdzi膰 lub wykluczy膰 oko艂ooperacyjne uszkodzenie mi臋艣nia sercowego

    Wsp贸艂czesne pogl膮dy dotycz膮ce diagnostycznej warto艣ci st臋偶enia troponin u chorych z oko艂ooperacyjnym uszkodzeniem mi臋艣nia sercowego po chirurgicznym pomostowaniu t臋tnic wie艅cowych

    Get PDF
    Ocen臋 zmian st臋偶enia troponiny I (cTnI) we krwi pacjent贸w po zabiegach pomostowania aortalno-wie艅cowego obecnie uznaje si臋 za standardow膮 procedur臋 w diagnostyce oko艂ooperacyjnego uszkodzenia mi臋艣nia sercowego. Swoisto艣膰 cTnI sprawia, 偶e wska藕nik ten uwa偶a si臋 za bardzo czu艂y i specyficzny marker w rozpoznaniu zawa艂u oko艂ooperacyjnego, a tak偶e nawet niewielkiego uszkodzenia miokardium. Niedokrwienie mi臋艣nia sercowego w okresie oko艂ooperacyjnym mo偶e by膰 wynikiem zamkni臋cia pomostowanego naczynia lub t臋tnicy wie艅cowej, na kt贸rej nie przeprowadzono zabiegu pomostowania. Mo偶e by膰 ono r贸wnie偶 wynikiem niedostatecznej protekcji mi臋艣nia sercowego, hipotermii czy te偶 przed艂u偶onego czasu zaklemowania aorty. Okre艣lenie referencyjnych warto艣ci parametr贸w biochemicznych w diagnostyce omawianej patologii jest przy tym niezmiernie wa偶ne i umo偶liwia wczesne rozpoznanie ostrego niedokrwienia miokardium. Z艂o偶ona procedura kr膮偶enia pozaustrojowego, a zw艂aszcza stosowana standardowo normowolemiczna hemodylucja oraz 艣r贸doperacyjna hipotermia mog膮 wp艂ywa膰 na zmiany st臋偶enia cTnI, a przez to zmienia膰 jej warto艣膰 diagnostyczn膮. Dlatego te偶 cTnI nie mo偶e by膰 uwa偶ana za jedyny marker niedokrwienia, chocia偶 jej podwy偶szone st臋偶enie pozwala potwierdzi膰 lub wykluczy膰 oko艂ooperacyjne uszkodzenie mi臋艣nia sercowego

    Techniczne, elektrofizjologiczne i hemodynamiczne aspekty epikardialnych stymulacji przedsionkowych u chorych po zabiegach pomostowania t臋tnic wie艅cowych

    Get PDF
    Wst臋p: Napadowe migotanie przedsionk贸w w okresie pooperacyjnym u pacjent贸w po zabiegach kardiochirurgicznych stanowi istotny problem kliniczny. Patomechanizm tych arytmii jest z艂o偶ony, a istotn膮 rol臋 odgrywaj膮 lokalne zaburzenia przewodzenia i wt贸rne zwi臋kszenie dyspersji repolaryzacji. Stosowanie dwuprzedsionkowej stymulacji epikardialnej u pacjent贸w po zabiegach kardiochirurgicznych w celu zapobiegania napadom migotania przedsionk贸w w ostrym okresie pooperacyjnym powoduje redukcj臋 cz臋sto艣ci nawrot贸w z 40 do 18%. Cel pracy: Ocena efektywno艣ci i warunk贸w technicznych r贸偶nych typ贸w i sposob贸w przedsionkowej stymulacji epikardialnej u chorych po zabiegach kardiochirurgicznych oraz zbadanie ich wp艂ywu na warto艣ci podstawowych parametr贸w elektrofizjologicznych i hemodynamicznych. Materia艂 i metody: Badania przeprowadzono u 21 pacjent贸w (51–68 lat, 艣rednio 62,0 lata) w 1–5 dobie (艣rednio 3,2) po zabiegu pomostowania t臋tnic wie艅cowych; wszystkim implantowano elektrody nasierdziowe po jednej na 艣cianie prawego i lewego przedsionka oraz w okolicy koniuszka serca na 艣cianie prawej i lewej komory. Podczas rutynowej kontroli parametr贸w sterowania i stymulacji ze wszystkich elektrod nasierdziowych dokonano zapis贸w EKG oraz potencja艂贸w epikardialnych i u niekt贸rych zbadano zachowanie si臋 rzutu serca oraz warto艣ci ci艣nie艅 systemowych podczas okre艣lania progu stymulacji na ka偶dej z elektrod. Wyniki: W badaniach wykazano umiarkowanie zadowalaj膮ce warunki przedsionkowej stymulacji nasierdziowej: amplituda fali A nieco poni偶ej 1 mV, pr贸g stymulacji oko艂o 5 V. Stymulacja obu przedsionk贸w z jednego kana艂u stymulatora poprawia艂a warunki sterowania, powoduj膮c dalszy wzrost progu stymulacji (艣rednio 6,5 V). Pomimo programowania maksymalnej amplitudy impulsu, u ok. 1/3 pacjent贸w nie uda艂o si臋 uzyska膰 skutecznej stymulacji jednego z przedsionk贸w lub skutecznej stymulacji dwuprzedsionkowej. Stymulacja prawego przedsionka wyd艂u偶a艂a zar贸wno czas trwania za艂amka P w por贸wnaniu z rytmem zatokowym (143 vs 98 ms), jak i ca艂kowity czas aktywacji przedsionk贸w (odpowiednio 156 vs 113 ms). Podobne efekty wywiera艂a stymulacja lewego przedsionka. Jednoczesna stymulacja obu przedsionk贸w nie zmienia艂a w istotny spos贸b warto艣ci czasowych parametr贸w aktywacji przedsionk贸w. Kr贸tkotrwa艂a epikardialna stymulacja przedsionkowa (prawego przedsionka b膮d藕 dwuprzedsionkowa) nie zmienia艂a istotnie warto艣ci parametr贸w hemodynamicznych, natomiast kr贸tkotrwa艂a epikardialna stymulacja prawej komory istotnie zmniejsza艂a rzut serca i skurczowe ci艣nienie t臋tnicze, zar贸wno w por贸wnaniu z rytmem zatokowym jak i stymulacj膮 prawego przedsionka. Wnioski: Uzyskanie epikardialnej stymulacji przedsionkowej i dwuprzedsionkowej po kardiochirurgicznych zabiegach rewaskularyzacyjnych jest bezpieczne i technicznie mo偶liwe u wi臋kszo艣ci pacjent贸w. Standardowe stymulatory przeznaczone do czasowej stymulacji serca wykazuj膮 umiarkowan膮 przydatno艣膰 do epikardialnej stymulacji przedsionkowej. Epikardialna stymulacja prawego przedsionka wyd艂u偶a czas aktywacji przedsionk贸w, nasilaj膮c tym samym zaburzenia przewodzenia w ich obr臋bie. Jednoczesna nasierdziowa stymulacja obu przedsionk贸w nie wp艂ywa znacz膮co na warto艣ci parametr贸w czasowych aktywacji przedsionk贸w i wydaje si臋 korzystniejsza z elektrofizjologicznego punktu widzenia. Rodzaj przedsionkowej stymulacji epikardialnej nie ma istotnego znaczenia hemodynamicznego. Ka偶da z odmian nasierdziowej stymulacji przedsionkowej jest korzystniejsza hemodynamicznie od epikardialnej stymulacji prawej komory

    Techniczne i hemodynamiczne aspekty czasowej nasierdziowej stymulacji komorowej u pacjent贸w po pomostowaniu t臋tnic wie艅cowych

    Get PDF
    Wst臋p: Korzystne wyniki leczenia niewydolno艣ci serca za pomoc膮 sta艂ej jednoczesnej stymulacjiobu jego kom贸r sugeruj膮 mo偶liwo艣膰 uzyskania poprawy parametr贸w hemodynamicznych r贸wnie偶 u chorych po zabiegach kardiochirurgicznych, u kt贸rych w celu czasowej stymulacji serca zwykle implantuje si臋 par臋 elektrod na przedniej 艣cianie prawej komory. Potencjalne mo偶liwo艣ci stymulacji dwukomorowej sk艂oni艂y autor贸w do zmiany sposobu implantacji komorowych elektrod nasierdziowych: jedn膮 z elektrod komorowych umieszczano na przedniej 艣cianie prawej komory, a drug膮 - na 艣cianie lewej komory. Cel pracy: Ocena warunk贸w technicznych nasierdziowej stymulacji kom贸r i stymulacji dwukomorowej oraz zbadanie wp艂ywu r贸偶nych typ贸w komorowej stymulacji epikardialnej na warto艣ci podstawowych parametr贸w elektrofizjologicznych i hemodynamicznych u chorych po zabiegach pomostowania t臋tnic wie艅cowych. Materia艂 i metody: U 21 pacjent贸w w wieku 51-68 lat (艣rednia 62,0 lat), w czasie 艣rednio 3,2 doby po zabiegu zbadano parametry sterowania i stymulacji kom贸r w r贸偶nych konfiguracjach po艂膮cze艅 elektrod. U 6 spo艣r贸d nich dodatkowo oceniono zmiany rzutu serca oraz warto艣ci ci艣nie艅 systemowych podczas r贸偶nych sposob贸w stymulacji. Wyniki: Badania wykaza艂y, 偶e warunki stymulacji i sterowania uzyskiwane z elektrody do czasowej stymulacji serca umieszczonej na lewej komorze nie s膮 istotnie gorsze od analogicznych uzyskiwanych z elektrody prawokomorowej, cho膰 sama implantacja jest nieco bardziej k艂opotliwa. Uzyskanie skutecznej epikardialnej stymulacji dwukomorowe by艂o mo偶liwe u wi臋kszo艣ci pacjent贸w. Ze wzgl臋du na wzgl臋dnie wysokie (3-4 V) warto艣ci progu stymulacji stwierdzane u wi臋kszo艣ci pacjent贸w podczas jednomiejscowej stymulacji komorowej - stymulacja dwukomorowa wi膮偶e si臋 z wysokimi wymaganiami energetycznymi - u po艂owy pacjent贸w skuteczn膮 stymulacj臋 dwukomorow膮 uzyskuje si臋 przy amplitudzie impulsu 6-8 V, u pozosta艂ych wystarcza amplituda 5-6 V (przy impulsie 0,5 ms). Do stymulacji obu kom贸r serca z jednego kana艂u stymulatora najkorzystniejszy jest szeregowy spos贸b 艂膮czenia elektrod z katod膮 po艂膮czon膮 z elektrod膮 lewokomorow膮. Spos贸b stymulacji serca z wykorzystaniem elektrod nasierdziowych znacz膮co wp艂ywa na czas aktywacji kom贸r: epikardialna stymulacja jednej z kom贸r serca powoduje znaczne wyd艂u偶enie czasu trwania (poszerzenie) wystymulowanych zespo艂贸w QRS w por贸wnaniu z rytmem zatokowym Jednoczesna stymulacja obu kom贸r serca 艂膮czy si臋 z nieznacznym tylko poszerzeniem zespo艂贸w QRS. Kr贸tkotrwa艂a stymulacja prawej komory znacz膮co obni偶a warto艣ci skurczowego ci艣nienia t臋tniczego i rzut serca; tego niekorzystnego dzia艂ania jest pozbawiona stymulacja przedsionkowo-dwukomorowa. Efekty hemodynamiczne stymulacji prawoprzedsionkowej i stymulacji przedsionkowo-dwukomorowej s膮 podobne u os贸b z prawid艂owymi zespo艂ami QRS. Zmiana stymulacji prawokomorowej na przedsionkowo-dwukomorow膮 powoduje istotny wzrost warto艣ci skurczowego ci艣nienia t臋tniczego i rzutu serca. Wnioski: Uzyskanie skutecznej epikardialnej stymulacji przedsionkowej i przedsionkowodwukomorowej za pomoc膮 og贸lnie dost臋pnego sprz臋tu jest mo偶liwe u wi臋kszo艣ci pacjent贸w. Stymulacja przedsionkowa i przedsionkowo-dwukomorowa s膮 korzystniejsze hemodynamicznie od standardowej stymulacji prawej komory. Istnieje uzasadnienie dla prowadzenia dalszych bada艅 nad innymi sposobami stymulacji serca r贸wnie偶 u pacjent贸w po zabiegach kardiochirurgicznych

    Techniczne, elektrofizjologiczne i hemodynamiczne aspekty epikardialnych stymulacji przedsionkowych u chorych po zabiegach pomostowania t臋tnic wie艅cowych

    Get PDF
    Wst臋p: Napadowe migotanie przedsionk贸w w okresie pooperacyjnym u pacjent贸w po zabiegach kardiochirurgicznych stanowi istotny problem kliniczny. Patomechanizm tych arytmii jest z艂o偶ony, a istotn膮 rol臋 odgrywaj膮 lokalne zaburzenia przewodzenia i wt贸rne zwi臋kszenie dyspersji repolaryzacji. Stosowanie dwuprzedsionkowej stymulacji epikardialnej u pacjent贸w po zabiegach kardiochirurgicznych w celu zapobiegania napadom migotania przedsionk贸w w ostrym okresie pooperacyjnym powoduje redukcj臋 cz臋sto艣ci nawrot贸w z 40 do 18%. Cel pracy: Ocena efektywno艣ci i warunk贸w technicznych r贸偶nych typ贸w i sposob贸w przedsionkowej stymulacji epikardialnej u chorych po zabiegach kardiochirurgicznych oraz zbadanie ich wp艂ywu na warto艣ci podstawowych parametr贸w elektrofizjologicznych i hemodynamicznych. Materia艂 i metody: Badania przeprowadzono u 21 pacjent贸w (51–68 lat, 艣rednio 62,0 lata) w 1–5 dobie (艣rednio 3,2) po zabiegu pomostowania t臋tnic wie艅cowych; wszystkim implantowano elektrody nasierdziowe po jednej na 艣cianie prawego i lewego przedsionka oraz w okolicy koniuszka serca na 艣cianie prawej i lewej komory. Podczas rutynowej kontroli parametr贸w sterowania i stymulacji ze wszystkich elektrod nasierdziowych dokonano zapis贸w EKG oraz potencja艂贸w epikardialnych i u niekt贸rych zbadano zachowanie si臋 rzutu serca oraz warto艣ci ci艣nie艅 systemowych podczas okre艣lania progu stymulacji na ka偶dej z elektrod. Wyniki: W badaniach wykazano umiarkowanie zadowalaj膮ce warunki przedsionkowej stymulacji nasierdziowej: amplituda fali A nieco poni偶ej 1 mV, pr贸g stymulacji oko艂o 5 V. Stymulacja obu przedsionk贸w z jednego kana艂u stymulatora poprawia艂a warunki sterowania, powoduj膮c dalszy wzrost progu stymulacji (艣rednio 6,5 V). Pomimo programowania maksymalnej amplitudy impulsu, u ok. 1/3 pacjent贸w nie uda艂o si臋 uzyska膰 skutecznej stymulacji jednego z przedsionk贸w lub skutecznej stymulacji dwuprzedsionkowej. Stymulacja prawego przedsionka wyd艂u偶a艂a zar贸wno czas trwania za艂amka P w por贸wnaniu z rytmem zatokowym (143 vs 98 ms), jak i ca艂kowity czas aktywacji przedsionk贸w (odpowiednio 156 vs 113 ms). Podobne efekty wywiera艂a stymulacja lewego przedsionka. Jednoczesna stymulacja obu przedsionk贸w nie zmienia艂a w istotny spos贸b warto艣ci czasowych parametr贸w aktywacji przedsionk贸w. Kr贸tkotrwa艂a epikardialna stymulacja przedsionkowa (prawego przedsionka b膮d藕 dwuprzedsionkowa) nie zmienia艂a istotnie warto艣ci parametr贸w hemodynamicznych, natomiast kr贸tkotrwa艂a epikardialna stymulacja prawej komory istotnie zmniejsza艂a rzut serca i skurczowe ci艣nienie t臋tnicze, zar贸wno w por贸wnaniu z rytmem zatokowym jak i stymulacj膮 prawego przedsionka. Wnioski: Uzyskanie epikardialnej stymulacji przedsionkowej i dwuprzedsionkowej po kardiochirurgicznych zabiegach rewaskularyzacyjnych jest bezpieczne i technicznie mo偶liwe u wi臋kszo艣ci pacjent贸w. Standardowe stymulatory przeznaczone do czasowej stymulacji serca wykazuj膮 umiarkowan膮 przydatno艣膰 do epikardialnej stymulacji przedsionkowej. Epikardialna stymulacja prawego przedsionka wyd艂u偶a czas aktywacji przedsionk贸w, nasilaj膮c tym samym zaburzenia przewodzenia w ich obr臋bie. Jednoczesna nasierdziowa stymulacja obu przedsionk贸w nie wp艂ywa znacz膮co na warto艣ci parametr贸w czasowych aktywacji przedsionk贸w i wydaje si臋 korzystniejsza z elektrofizjologicznego punktu widzenia. Rodzaj przedsionkowej stymulacji epikardialnej nie ma istotnego znaczenia hemodynamicznego. Ka偶da z odmian nasierdziowej stymulacji przedsionkowej jest korzystniejsza hemodynamicznie od epikardialnej stymulacji prawej komory

    Techniczne, elektrofizjologiczne i hemodynamiczne aspekty epikardialnych stymulacji przedsionkowych u chorych po zabiegach pomostowania t臋tnic wie艅cowych

    Get PDF
    Wst臋p: Napadowe migotanie przedsionk贸w w okresie pooperacyjnym u pacjent贸w po zabiegach kardiochirurgicznych stanowi istotny problem kliniczny. Patomechanizm tych arytmii jest z艂o偶ony, a istotn膮 rol臋 odgrywaj膮 lokalne zaburzenia przewodzenia i wt贸rne zwi臋kszenie dyspersji repolaryzacji. Stosowanie dwuprzedsionkowej stymulacji epikardialnej u pacjent贸w po zabiegach kardiochirurgicznych w celu zapobiegania napadom migotania przedsionk贸w w ostrym okresie pooperacyjnym powoduje redukcj臋 cz臋sto艣ci nawrot贸w z 40 do 18%. Cel pracy: Ocena efektywno艣ci i warunk贸w technicznych r贸偶nych typ贸w i sposob贸w przedsionkowej stymulacji epikardialnej u chorych po zabiegach kardiochirurgicznych oraz zbadanie ich wp艂ywu na warto艣ci podstawowych parametr贸w elektrofizjologicznych i hemodynamicznych. Materia艂 i metody: Badania przeprowadzono u 21 pacjent贸w (51–68 lat, 艣rednio 62,0 lata) w 1–5 dobie (艣rednio 3,2) po zabiegu pomostowania t臋tnic wie艅cowych; wszystkim implantowano elektrody nasierdziowe po jednej na 艣cianie prawego i lewego przedsionka oraz w okolicy koniuszka serca na 艣cianie prawej i lewej komory. Podczas rutynowej kontroli parametr贸w sterowania i stymulacji ze wszystkich elektrod nasierdziowych dokonano zapis贸w EKG oraz potencja艂贸w epikardialnych i u niekt贸rych zbadano zachowanie si臋 rzutu serca oraz warto艣ci ci艣nie艅 systemowych podczas okre艣lania progu stymulacji na ka偶dej z elektrod. Wyniki: W badaniach wykazano umiarkowanie zadowalaj膮ce warunki przedsionkowej stymulacji nasierdziowej: amplituda fali A nieco poni偶ej 1 mV, pr贸g stymulacji oko艂o 5 V. Stymulacja obu przedsionk贸w z jednego kana艂u stymulatora poprawia艂a warunki sterowania, powoduj膮c dalszy wzrost progu stymulacji (艣rednio 6,5 V). Pomimo programowania maksymalnej amplitudy impulsu, u ok. 1/3 pacjent贸w nie uda艂o si臋 uzyska膰 skutecznej stymulacji jednego z przedsionk贸w lub skutecznej stymulacji dwuprzedsionkowej. Stymulacja prawego przedsionka wyd艂u偶a艂a zar贸wno czas trwania za艂amka P w por贸wnaniu z rytmem zatokowym (143 vs 98 ms), jak i ca艂kowity czas aktywacji przedsionk贸w (odpowiednio 156 vs 113 ms). Podobne efekty wywiera艂a stymulacja lewego przedsionka. Jednoczesna stymulacja obu przedsionk贸w nie zmienia艂a w istotny spos贸b warto艣ci czasowych parametr贸w aktywacji przedsionk贸w. Kr贸tkotrwa艂a epikardialna stymulacja przedsionkowa (prawego przedsionka b膮d藕 dwuprzedsionkowa) nie zmienia艂a istotnie warto艣ci parametr贸w hemodynamicznych, natomiast kr贸tkotrwa艂a epikardialna stymulacja prawej komory istotnie zmniejsza艂a rzut serca i skurczowe ci艣nienie t臋tnicze, zar贸wno w por贸wnaniu z rytmem zatokowym jak i stymulacj膮 prawego przedsionka. Wnioski: Uzyskanie epikardialnej stymulacji przedsionkowej i dwuprzedsionkowej po kardiochirurgicznych zabiegach rewaskularyzacyjnych jest bezpieczne i technicznie mo偶liwe u wi臋kszo艣ci pacjent贸w. Standardowe stymulatory przeznaczone do czasowej stymulacji serca wykazuj膮 umiarkowan膮 przydatno艣膰 do epikardialnej stymulacji przedsionkowej. Epikardialna stymulacja prawego przedsionka wyd艂u偶a czas aktywacji przedsionk贸w, nasilaj膮c tym samym zaburzenia przewodzenia w ich obr臋bie. Jednoczesna nasierdziowa stymulacja obu przedsionk贸w nie wp艂ywa znacz膮co na warto艣ci parametr贸w czasowych aktywacji przedsionk贸w i wydaje si臋 korzystniejsza z elektrofizjologicznego punktu widzenia. Rodzaj przedsionkowej stymulacji epikardialnej nie ma istotnego znaczenia hemodynamicznego. Ka偶da z odmian nasierdziowej stymulacji przedsionkowej jest korzystniejsza hemodynamicznie od epikardialnej stymulacji prawej komory

    Acute tricuspid valve regurgitation in a motorcycle accident

    Get PDF
    Tricuspid regurgitation is secondary in 90% of cases. We would like to present two case reports of primary tricuspid regurgitation caused by rupture of the papillary muscle as a result of traffic accidents. This series of cases presents a very rare heart injury caused by blunt chest trauma. Regular monitoring of echocardiographic parameters in the period between the stabilization of patients' condition after the accident and surgical correction of the tricuspid valve defect is an important point of patient care with severe tricuspid regurgitation.Tricuspid regurgitation is secondary in 90% of cases. We would like to present two case reports of primary tricuspid regurgitation caused by rupture of the papillary muscle as a result of traffic accidents. This series of cases presents a very rare heart injury caused by blunt chest trauma. Regular monitoring of echocardiographic parameters in the period between the stabilization of patients' condition after the accident and surgical correction of the tricuspid valve defect is an important point of patient care with severe tricuspid regurgitation

    Techniczne i hemodynamiczne aspekty czasowej nasierdziowej stymulacji komorowej u pacjent贸w po pomostowaniu t臋tnic wie艅cowych

    Get PDF
    Wst臋p: Korzystne wyniki leczenia niewydolno艣ci serca za pomoc膮 sta艂ej jednoczesnej stymulacjiobu jego kom贸r sugeruj膮 mo偶liwo艣膰 uzyskania poprawy parametr贸w hemodynamicznych r贸wnie偶 u chorych po zabiegach kardiochirurgicznych, u kt贸rych w celu czasowej stymulacji serca zwykle implantuje si臋 par臋 elektrod na przedniej 艣cianie prawej komory. Potencjalne mo偶liwo艣ci stymulacji dwukomorowej sk艂oni艂y autor贸w do zmiany sposobu implantacji komorowych elektrod nasierdziowych: jedn膮 z elektrod komorowych umieszczano na przedniej 艣cianie prawej komory, a drug膮 - na 艣cianie lewej komory. Cel pracy: Ocena warunk贸w technicznych nasierdziowej stymulacji kom贸r i stymulacji dwukomorowej oraz zbadanie wp艂ywu r贸偶nych typ贸w komorowej stymulacji epikardialnej na warto艣ci podstawowych parametr贸w elektrofizjologicznych i hemodynamicznych u chorych po zabiegach pomostowania t臋tnic wie艅cowych. Materia艂 i metody: U 21 pacjent贸w w wieku 51-68 lat (艣rednia 62,0 lat), w czasie 艣rednio 3,2 doby po zabiegu zbadano parametry sterowania i stymulacji kom贸r w r贸偶nych konfiguracjach po艂膮cze艅 elektrod. U 6 spo艣r贸d nich dodatkowo oceniono zmiany rzutu serca oraz warto艣ci ci艣nie艅 systemowych podczas r贸偶nych sposob贸w stymulacji. Wyniki: Badania wykaza艂y, 偶e warunki stymulacji i sterowania uzyskiwane z elektrody do czasowej stymulacji serca umieszczonej na lewej komorze nie s膮 istotnie gorsze od analogicznych uzyskiwanych z elektrody prawokomorowej, cho膰 sama implantacja jest nieco bardziej k艂opotliwa. Uzyskanie skutecznej epikardialnej stymulacji dwukomorowe by艂o mo偶liwe u wi臋kszo艣ci pacjent贸w. Ze wzgl臋du na wzgl臋dnie wysokie (3-4 V) warto艣ci progu stymulacji stwierdzane u wi臋kszo艣ci pacjent贸w podczas jednomiejscowej stymulacji komorowej - stymulacja dwukomorowa wi膮偶e si臋 z wysokimi wymaganiami energetycznymi - u po艂owy pacjent贸w skuteczn膮 stymulacj臋 dwukomorow膮 uzyskuje si臋 przy amplitudzie impulsu 6-8 V, u pozosta艂ych wystarcza amplituda 5-6 V (przy impulsie 0,5 ms). Do stymulacji obu kom贸r serca z jednego kana艂u stymulatora najkorzystniejszy jest szeregowy spos贸b 艂膮czenia elektrod z katod膮 po艂膮czon膮 z elektrod膮 lewokomorow膮. Spos贸b stymulacji serca z wykorzystaniem elektrod nasierdziowych znacz膮co wp艂ywa na czas aktywacji kom贸r: epikardialna stymulacja jednej z kom贸r serca powoduje znaczne wyd艂u偶enie czasu trwania (poszerzenie) wystymulowanych zespo艂贸w QRS w por贸wnaniu z rytmem zatokowym Jednoczesna stymulacja obu kom贸r serca 艂膮czy si臋 z nieznacznym tylko poszerzeniem zespo艂贸w QRS. Kr贸tkotrwa艂a stymulacja prawej komory znacz膮co obni偶a warto艣ci skurczowego ci艣nienia t臋tniczego i rzut serca; tego niekorzystnego dzia艂ania jest pozbawiona stymulacja przedsionkowo-dwukomorowa. Efekty hemodynamiczne stymulacji prawoprzedsionkowej i stymulacji przedsionkowo-dwukomorowej s膮 podobne u os贸b z prawid艂owymi zespo艂ami QRS. Zmiana stymulacji prawokomorowej na przedsionkowo-dwukomorow膮 powoduje istotny wzrost warto艣ci skurczowego ci艣nienia t臋tniczego i rzutu serca. Wnioski: Uzyskanie skutecznej epikardialnej stymulacji przedsionkowej i przedsionkowodwukomorowej za pomoc膮 og贸lnie dost臋pnego sprz臋tu jest mo偶liwe u wi臋kszo艣ci pacjent贸w. Stymulacja przedsionkowa i przedsionkowo-dwukomorowa s膮 korzystniejsze hemodynamicznie od standardowej stymulacji prawej komory. Istnieje uzasadnienie dla prowadzenia dalszych bada艅 nad innymi sposobami stymulacji serca r贸wnie偶 u pacjent贸w po zabiegach kardiochirurgicznych
    corecore