The value of dobutamine stress echocardiography in predicting clinical improvement following coronary artery bypass grafting in patients with left ventricular systolic dysfunction

Background: Recent years have seen an increasing number of patients with multivessel coronary artery disease and left ventricular systolic dysfunction being qualified for cardiac surgery. Identification of patients who are likely to benefit most from revascularisation procedures poses a considerable problem. The aim of the study was to assess the value of dobutamine stress echocardiography in predicting the clinical course following coronary artery bypass grafting (CABG) in patients with ischaemic left ventricular dysfunction. Methods: Fifty patients with multivessel coronary artery disease and reduced left ventricular ejection fraction (LVEF < 40%) who were qualified for CABG were included in the study. Resting echocardiography and a small-dose (5&#8211;10 &#181;g/kg/min) dobutamine test were performed before the procedure. Subsequent tests were repeated after the procedure and at 3.6 and 12 months. A combined endpoint of death, repeat hospitalisations, NYHA stage, severity of angina and left ventricular systolic function was evaluated. Results: Two factors were found to affect the prognosis adversely following CABG in both univariate and multivariate analysis: a history of hypertension (p = 0.039, OR 4.9, 95% CI 1.4-17.1) and lack of improvement in contractility in at least 4 segments during the dobutamine test (p = 0.0003, OR 37.2, 95% CI 6.3-218.4). An improvement in contractility in at least 4 segments of the left ventricle is the most important prognostic factor. Conclusions: The results of the dobutamine stress test have a more potent prognostic value than clinical or demographic parameters in predicting clinical improvement. Patients with negative results of the test represent the group with the gravest prognosis. (Cardiol J 2007; 14: 174-179

Wartość echokardiograficznej próby dobutaminowej w przewidywaniu poprawy klinicznej po pomostowaniu aortalno-wieńcowym u pacjentów z upośledzoną funkcją skurczową lewej komory

Wstęp: W ostatnich latach coraz więcej pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową oraz dysfunkcją skurczową lewej komory kwalifikuje się do leczenia kardiochirurgicznego. Identyfikacja chorych odnoszących największe korzy&#339;ci z zabiegów rewaskularyzacji stanowi istotny problem. Celem niniejszego badania była ocena wartości testu obciążeniowego z dobutaminą w prognozowaniu przebiegu klinicznego po pomostowaniu aortalno-wieńcowym (CABG) w grupie pacjentów z dysfunkcją niedokrwienną lewej komory. Metody: Badaniem objęto 50 pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową oraz obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF < 40%) zakwalifikowanych do CABG. Przed zabiegiem wykonywano spoczynkowe badanie echokardiograficzne oraz próbę z małą dawką dobutaminy (5-10 &#181;g/kg/min). Kolejne badania powtarzano po zabiegu oraz po 3, 6 i 12 miesiącach. Oceniano złożony punkt końcowy, na który składały się: zgony, powtórne hospitalizacje, stopień wydolności krążenia według NYHA, nasilenie dolegliwości dławicowych oraz funkcja skurczowa lewej komory. Wyniki: W analizie zarówno jedno-, jak i wieloczynnikowej na niekorzystne rokowanie po zabiegu CABG wpływały 2 czynniki: wywiad w kierunku nadciśnienia tętniczego (p = 0,039; OR: 4,9; 95% CI: 1,4-17,1) oraz brak poprawy kurczliwości w próbie dobutaminowej w przynajmniej 4 segmentach (p = 0,0003; OR 37,2; 95% CI: 6,3-218,4). Poprawa kurczliwości przynajmniej 4 segmentów lewej komory jest czynnikiem o najistotniejszym znaczeniu prognostycznym. Wnioski: Wynik próby obciążeniowej z dobutaminą ma większą moc prognostyczną od parametrów klinicznych i demograficznych w przewidywaniu poprawy klinicznej. Pacjenci z negatywnymi rezultatem testu reprezentują grupę charakteryzującą się najgorszym rokowaniem. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 201-206

Atrial expression of the CCN1 and CCN2 proteins in chronic heart failure

Previous studies have reported the upregulation of CCN proteins early after acute heart injury. The aim of the present work was to evaluate the expression of the CCN1 and CCN2 proteins and their regulation by angiotensin II in the atrial myocardium of a chronically failing heart. Male adult mice were subjected to ligation of the left coronary artery to produce myocardial infarction (the MI group), and 16 of them were treated for 12 weeks with the AT1 receptor antagonist telmisartan (the MI-Tel group). Sham-operated mice served as controls. The expression of proteins was evaluated by immunohistochemistry 12 weeks after the operation. In shamoperated mice, stainings for CCN1 and CCN2 proteins were positive within atrial cardiomyocytes. CCN1-positive reaction revealed diffused cytoplasmic localization, while CCN2 was present mainly within the perinuclear cytoplasm. CCN1 was upregulated in the MI group, while CCN2 remained at basal level. Telmisartan prevented the upregulation of CCN1 and decreased CCN2 level. We compared the experimental data with the expression of CCN1 and CCN2 proteins in human right atrial appendages. We found an inverse, but not significant, relation between the level of either protein and the left ventricular ejection fraction. This suggests a similar atrial regulation of CCN1 and CCN2 expression also in humans. We conclude that in the murine atria, CCN1 and CCN2 proteins are expressed constitutively. In chronic heart failure, CCN proteins tend to be upregulated, which may be related to the action of angiotensin II

Drenaż wysięku opłucnowego w przebiegu nierozpoznanego zaciskającego zapalenia osierdzia: przypadek ciężkich powikłań hemodynamicznych

Constrictive pericarditis (CP) is a rare disease which can be easily overlooked in the absence of typical pericardial calcification. One of its most frequent manifestations is pleural effusion. We present a case report of a patient with unrecognised CP in whom plerocentesis led to haemodynamic collapse, and we speculate about the potential pathomechanism. No obvious criterion of CP or severe systolic dysfunction was found in baseline echocardiography. We consider that patients with advanced CP are remarkably prone to haemodynamic decompensation secondary to pleural drainConstrictive pericarditis (CP) is a rare disease which can be easily overlooked in the absence of typical pericardial calcification. One of its most frequent manifestations is pleural effusion. We present a case report of a patient with unrecognised CP in whom plerocentesis led to haemodynamic collapse, and we speculate about the potential pathomechanism. No obvious criterion of CP or severe systolic dysfunction was found in baseline echocardiography. We consider that patients with advanced CP are remarkably prone to haemodynamic decompensation secondary to pleural drainage. Therefore every effort should be taken to recognise the disease and apply definitive treatment, i.e. pericardiectomy

Przydatność kliniczna tomografii komputerowej w diagnostyce ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu sinus venosus

We present a case of 51-year-old patient after surgical closure of atrial septal defect several years ago. Enlarged right ventricle, right atrium and pulmonary hypertension were found on routine transthoracic echocardiography. Transesophageal echocardiography revealed sinus venosus atrial septal defect. Partial anomalous pulmonary venous drainage was suspected. Only the computed tomography with contrast agent let us establish final diagnosis

Hospitalizacja pacjentów ze schorzeniami nienowotworowymi w hospicjum stacjonarnym — doświadczenia ośrodka w Białymstoku

 Background. Current epidemiological observations indicate an increasing need for palliative care for patients with non-cancer diseases, including end-stage heart failure. One of the forms of palliative care are medical services provided in stationary hospice. The aim of the study was to present the characteristics of patients hospitalized in hospice stationary care, and in particular to determine the proportion of non-cancer patients. Patients and methods. The study consisted in analyzing the annual medical records of patients hospitalized in the stationary hospice and recording information on referrals, diagnoses determining admission to the hospice and time of hospitalization. The obtained data was analyzed with non-parametric tests, assuming p &lt; 0.05 as the level of statistical significance. Results. During the study period, 708 patients were hospitalized in the stationary hospice, significantly more often patients with a diagnosis of a cancer (74%), p &lt; 0.05. Patients diagnosed with cardiology accounted for 12% of the group of non-cancer patients and 2.5% of all hospitalized patients. In the group of cancer patients end-stage heart failure was noticed in 34% cases. In the diagnosis of chronic respiratory failure, 28% of patients had a potential end-stage heart failure cause as a co-morbid diagnosis. The age of patients and their hospitalization time in the stationary hospice did not differ significantly between patients with cancer and non-cancer diseases. Conclusions. The dominant group in palliative care in the stationary hospice are still oncological patients. End-stage heart failure is the primary indication in palliative care and associated diagnosis in patients with cancer and chronic respiratory failure.Wstęp. Aktualne obserwacje epidemiologiczne wskazują na wzrastającą potrzebę prowadzenia zasad opieki paliatywnej wobec pacjentów z schorzeniami inne niż nowotworowe, w tym schyłkową niewydolność serca. Jedną z form prowadzenia opieki paliatywnej są świadczenia medyczne realizowane w ramach Hospicjum Stacjonarnego. Cel. Celem pracy była aktualizacja charakterystyki pacjentów hospitalizowanych w hospicyjnej opiece stacjonarnej, a szczególnie określenie udziału pacjentów nienowotworowych w tym pacjentów z rozpoznaniem schyłkowej choroby kardiologicznej. Metodyka i pacjenci. Badanie polegało na analizie rocznej dokumentacji medycznej pacjentów hospitalizowanych w Hospicjum Stacjonarnym i odnotowaniu informacji dotyczących skierowań, rozpoznań warunkujących przyjęcie do hospicjum oraz czasu hospitalizacji. Uzyskane dane poddano analizie testami nieparametrycznymi, przyjmując p < 0,05 za poziom istotności statystycznej. Wyniki. W badanym okresie hospitalizowano w Hospicjum Stacjonarnym 708 pacjentów, znamiennie częściej pacjentów z rozpoznaniem choroby nowotworowej (74%), p < 0,05. Pacjenci z rozpoznaniem kardiologicznym stanowili 12% grupy pacjentów nienowotworowych i 2,5 % wszystkich hospitalizowanych. W obrębie rozpoznania niewydolności oddechowej 30% pacjentów miało potencjalną przyczynę kardiologiczną jako rozpoznanie współistniejące. Łącznie pacjenci z głównym i współistniejącym rozpoznaniem kardiologicznym stanowili 4% badanej populacji. Wiek chorych i czas ich hospitalizacji w Hospicjum Stacjonarnym nie różnił się znamiennie pomiędzy pacjentami z schorzeniami nowotworowymi i nienowotworowymi. Wnioski. Dominującą grupą korzystającą z opieki paliatywnej w Hospicjum Stacjonarnym są nadal chorzy onkologiczni. Niewydolność serca jest rozpoznaniem głównym kwalifikującym do prowadzenia opieki paliatywnej oraz rozpoznaniem towarzyszącym u pacjentów z chorobą nowotworową i przewlekłą niewydolnością oddechową

An assessment of correlations between endogenous sex hormone levels and the extensiveness of coronary heart disease and the ejection fraction of the left ventricle in males

This clinical study investigated the possible associations of male sex hormone with the extensiveness of coronary artery lesions, coronary heart disease risk factors and ejection fraction of the heart. Ninety six Caucasian male subjects were recruited, 76 with positive and 20 with negative coronary angiograms. Early morning, prior to haemodynamic examination all of them had determined levels of total testosterone, free testosterone, free androgen index(FAI), sex hormone-binding globulin (SHBG), oestradiol, luteinizing hormone, follicle-stimulating hormone, plasma lipids, fibrinogen and glucose. The ejection fraction and the extensiveness of coronary lesions of each subject was assessed on the basis of x-ray examination results using Quantitative Coronary Angiography (QCA)and Left Ventricular Analysis (LVA) packages on the TCStm Acquisition workstation, Medcon. Men with proven coronary heart disease had significantly lower levels of total testosterone(11.9 vs 21.2 nmol/l), free testosterone (45.53 vs 86.10 pmol/l), free androgen index (36.7 vs47.3 IU) and oestradiol (109.4 vs 146.4 pmol/l. The level of testosterone was negatively associated with the DUKE Index(1). The most essential negative correlation was observed between SHBG and atherogenic lipid profile (low high-density lipoprotein, high triglycerides). Ejection fraction was substantially lower in patients (51.85 vs 61.30) (without prior myocardial infarction)with low levels of free-testosterone (23.85 vs. 86.10 pmol/l) and FAI (28.4 vs 47.3 IU). A negative correlation was observed between total testosterone, free testosterone, FAI and blood pressure, especially with diastolic pressure. Men with proven coronary atherosclerosis had lower levels of endogenous androgens than the healthy controls. For the first time in clinical settings it has been demonstrated that low levels of free-testosterone was characteristic for patients with low ejection fraction. Numerous hypothesies for this action can be proposed but all require a proper evaluation process. The main determinant of atherogenic plasma lipid was low levels of SHBG suggesting its main role in developing atheroscerotic lesions

Skuteczne usunięcie cewnika Swana-Ganza zapętlonego w prawej komorze serca. Opis przypadku

Invasive monitoring in anesthesia and cardiac surgery indispensablyaccompany complications of cardiac catheterization. Thepossibility of eliminating these complications and the ability tosolve the problems are the most important condition for successand value the cooperation between the anesthesiologist, cardiacsurgeron, radiological team and invasive cardiologists. In thispaper, we present a case of removal of a looped Swan-Ganzcatheter in the right ventricle around the papillary muscle usingintravascular manipulation.Powikłania cewnikowania serca nieodzownie towarzyszą monitorowaniu inwazyjnemu stosowanemu podczas anestezji u chorych kardiochirurgicznych. Możliwość eliminacji tychże powikłań, oraz umiejętność rozwiązania zaistniałych problemów są najistotniejszym warunkiem powodzenia i wartościują współpracę pomiędzy zespołem anestezjologicznym, kardiochirurgicznym, radiologicznym oraz kardiologów inwazyjnych. W niniejszej pracy przedstawiamy przypadek skutecznego usunięcia zapętlonego cewnika Swana Ganza w prawej komorze serca wokół mięśnia brodawkowatego za pomocą manipulacji wewnątrznaczyniowej. Słowa kluczowe: kardioanestezjologia, cewnik swana ganza, powikłania, funkcje poznawcz