Hematologic Adverse Effects of Prolonged Piperacillin- Tazobactam Use in Adults

Objective: We aimed to find the incidence and risk factors of hematologic adverse effects of piperacillin-tazobactam (TZP). Materials and Methods: Adult patients who used TZP for more than 10 days were included in the study. Results: The incidence of leukopenia, neutropenia, and eosinophilia in 110 TZP therapy episodes was found to be 16.3%, 10%, and 10%, respectively. Lower Charlson Comorbidity Index score, lower initial leukocyte count, combination of TZP with another antibiotic, and total duration of TZP therapy were found to be independent risk factors for leukopenia, while initial higher eosinophil count (IHEC) and usage of TZP for >20 days were independent risk factors for neutropenia and IHEC and total duration of TZP therapy were independent risk factors for eosinophilia. Conclusion: Longer duration of therapy, combination with other antibiotics, younger age with fewer comorbidities, and IHEC could result in hematologic adverse effects in patients treated with TZP. Patients with IHEC may be more prone to allergic reactions, so immunological mechanisms may facilitate the development of hematological adverse effects of TZP

A Rare Infection with High Mortality and Morbidity: Mediastinitis

Mediastinitis is an uncommon infection involving the structures of the mediastinum. Prior to the development of sophisticated techniques in cardiovasculer surgery, most cases resulted from esophageal perforation or contiguous spread from a head-neck infection. Currently mediastinitis, an important infectious complication of cardiovascular surgical procedures, has exceptional consequences for the patient. Surgical reexploration often is required for diagnosis, drainage and debridement. Long-term antibiotherapy is essential, and a prolonged, costly hospitalization is the rule. The associated mortality rate ranges from 9% to 77%

Tuberculous, Pyogenic and Brucellar Spondylodiscitis: Clinical and Laboratory Features of 103 Cases

Amaç: Bu çalışmada tüberkülöz spondilodiskit (TS), pyojenik spondilodiskit (PS) ve Brucella spondilodiskiti (BS) olarak üçe ayrılan olguların, klinik ve laboratuvar özellikleri arasındaki farklılıkların ve özgün yönlerinin ortaya çıkarılması amaçlandı.Yöntemler: Spondilodiskit tanısıyla izlenmiş ≥18 yaş hastalar, geriye dönük olarak incelendi. Epidemiyolojik bilgileri sistemik brusellozla uyumlu olan ve serum Brucella tüp aglütinasyonu titresinin ≥1/160 olduğu veya iki hafta arayla dört kat arttığı saptananlara BS tanısı konuldu. Doku örneklerinde Mycobacterium tuberculosis üreyen ve/veya kronik granülomatöz iltihap saptananlara TS tanısı konuldu. Tanısal girişim yapılamadığında tüberkülozu düşündüren bulguları ve antitüberküloz tedaviye yanıtı olanlar da TS olarak değerlendirildi. Örneklerinde pyojenik bakteriler üremiş ya da antibiyotik tedavisine yanıt alınan kültür-negatif olgular, PS kabul edildi.Bulgular: 103 hastanın 46’sı TS, 37’si PS ve 20’si BS olarak tanımlandı. TS olguları daha gençti (p=0.011) ve yakınma süresi daha uzundu (p=0.044). PS grubunda, lokalize sıcaklık ve kızarıklık daha sık; lökosit sayısı, nötrofil sayısı, C-reaktif protein düzeyi ve eritrosit sedimantasyon hızı daha yüksekti (p<0.05). TS olgularında, torakal (%41.3); PS olgularında lomber (%67.6) tutulum daha sıktı. Etkeni saptarken bilgisayarlı tomografi eşliğinde biyopsinin duyarlılığı %56.7'ydi. Apse oluşumu, en çok TS, en az BS grubunda saptandı.Sonuçlar: Manyetik rezonans görüntülemesinde servikal veya torakal tutulumla birlikte yumuşak doku apseleri ve paravertebral yayılım saptanırsa öncelikle TS düşünülmelidir. Vertebra cerrahisi geçirmiş, vertebraları üzerinde sıcaklık artışı ve kızarıklığı olan, akut faz reaktanları yükselmiş ve lomber tutulum saptanan olgularda öncelikle PS düşünülmelidir