Reduced order modelling in nuclear reaction thermal hydraulics

The context of the present thesis is to assess the potential of Reduced Order Models (ROMs) for nuclear reactor thermal hydraulics applications. ROMs constitute advanced modelling techniques aiming at fast high fidelity simulations. For the purposes of this research, two approaches have been selected and are investigated in depth: the Proper Orthogonal Decomposition (POD) with Galerkin projection (POD-Galerkin) and the hybrid method of Proper Orthogonal Decomposition with Interpolation using Radial Basis Functions, PODI - Galerkin, in the context of parametric model order reduction. Additionally, in terms of the POD method, two sampling techniques are presented and compared: the standard and the nested POD. The aforementioned methods are applied to a parametric case of non-isothermal mixing in a T-junction pipe for laminar and turbulent flow regimes. The flow is governed by the 3D, unsteady Navier - Stokes equations coupled with the energy equation. Furthermore, a ROM for modelling buoyancy driven flows with the Boussinesq approximation is discussed. Two cases are considered: a closed flow, where the method is applied to a benchmark case of a differentially heated square cavity, and an open flow, where a case of a "cold-trap" formation in a U-bend pipe is investigated. The suitability of the above techniques is assessed based on a comparison between the reduced order results and those obtained using high fidelity OpenFOAM solvers.Open Acces

Early Warning Systems

Currently, medical general wards tend to have a higher number of severely sick patients with a long period of critical illness. In addition, there is a growing recognition that several indicators of acute deterioration are being missed by both nurses and doctors. The consequences of these are an increase in the number of adverse events, such as cardiac arrest and in the number of patients admitted or readmitted in critical care units, contributing undoubtedly to higher mortality rates. As a result, many initiatives have been designed trying to reduce such problems, including the development of early warning scoring systems with the perspective of timely medical response. The aim of this project is to elucidate the dimensions of early warning systems (EWS), to raise discussion on their validity and to stimulate health leadership in introducing early warning systems into health care mechanisms. After having collected and presented data from several recent articles on the topic, this project intends to discuss about the introduction and function of EWS... (excerpt

Handling Pain in the Coronary Care Unit

Pain is not only a symptom for warning a person for a health problem. The mechanism of pain increases the cardiac load, increases the needs of myocardium and other tissues in oxygen, thus increasing myocardial ischemia. This results in instability of patient’s hemodynamics andprobable failure of treatment’s implementation. Therefore, the relationship between pain and cardiac disease is interactive: cardiac patient feels pain because of the underlying heart disease, and the disease is worsening because of pain.   As health professionals, we must concentrate on patient’s comfort and relief. Even within the difficult working conditions of the cardiac care unit (CCU), the patient in pain should be approached with compassion and care. We should not forget that pain is the usual symptom which leads the patient in search for health services and then to the CCU. The development of a trust relationship between the health professional and the patient is the basis for the expression of pain and fears by the patient. Physical examination helps refine the differential diagnosis. Delay in treatment can lead to a substantial recidivism of the disease. The patient should be constantly encouraged to alert the personnel of any complaints of pain. The evaluation of pain through the dialogue and the clinical evaluation individualizes treatment. Administration of analgesics, tranquillizers and sedative medicines contribute to the reduction of patient’s agony and stress and help him or her to control factors causing pain. Within a multidisciplinary group, nursing personnel have a unique, important and independent role in handling pain in the CCU

Μελέτη του μηχανισμού εναπόθεσης ειδών Cu(II) στην επιφάνεια του οξειδίου του τιτανίου

The main goal of this work is the elucidation of the deposition mode of copper Cu(II) species formed on the surface of titania during the equilibration step of “Equilibrium Deposition Filtration” method and the determination of the local structures of these surface species.At first, it was necessary to determine the physicochemical characteristics and the acid – base behavior of titania (industrial titanium oxide, Degussa P25), in order to achieve the above target. The physicochemical characterization of titania includes the determination of the specific surface area, the pore volume distribution curve, the point of zero charge as well as the isoelectric point of titania. The next step includes the calculation of the physicochemical parameters of the “titania / electrolyte solution” interface, which was achieved by fitting detailed potentiometric titration curves of titania, of various ionic strengths, using a computer code. For that reason, the most recent and realistic combination between the various models for the surface charging and the interfacial models was adopted. Concerning the charging of the titania surface, the model accepts the presence of two general kinds of surface oxygens, the bridging (Ti-O-Ti) and the terminal (Ti-O) ones with charges equal to –0.57 and –0.35, respectively, and a surface density equal to 5.6 atoms/nm2. To calculate the charge of the surface oxygen (Mulliken charges) we have performed plane wave pseudopotential density functional theory (DFT) calculations, using the gradient corrected exchange–correlation functional of Perdew-Burke-Ernzerhof. For the description of the interfacial region the improved version of the Three Plane Model was adopted. Consequently, various experimental methodologies were performed including electrochemical techniques, adsorption experiments and spectroscopic techniques. More specifically, microelectrophoresis experiments and potentiometric titrations curves of titania suspensions, both in the absence and presence of copper Cu(II) species, as well as adsorption experiments for a variety of copper concentrations were performed. Samples of Cu(II)/TiO2 collected from adsorption experiments, were then characterized using UV-Vis Diffuse Reflectance Spectroscopy (UV-Vis DRS) and Electron Paramagnetic Resonance Spectroscopy (EPR), as well. The aim of these experimental methodologies is to determine the modes of the interfacial deposition of copper Cu(II) ionic species and to obtain a first picture about the possible local structure of the surface species.A quantitative modeling was performed in order to describe the experimental data that were collected during the aforementioned experimental techniques. It was based on the use of a computer code, which adopted all the physicochemical parameters of the interfacial region calculated above. The very good fitting of the experimental adsorption data helped us to elucidate the local structure of the copper Cu(II) surface species and to determine the values of the intrinsic formation constants of them. At last, having determined all the adsorption parameters over a wide range of copper Cu(II) concentrations, the modeling could be further tested by comparing predictions of the model with relevant experimental data. An excellent description of detailed potentiometric titration curves of titania suspensions, for three values of ionic strength, allowed the determination of the physicochemical parameters of the titania / electrolyte solution interface, such as the intrinsic protonation constants of the two kinds of surface oxygens, the inner, C1, and outer, C2, Stern capacitance, the ion pair formation constants, and the charge distribution in the interface of the electrolyte counter ions which form the ion pairs. In view of the above, an elucidation of the whole structure of the interface, namely the arrangement of the ionic species inside the interfacial region, was achieved. The experimental methodologies showed that the interfacial deposition of the copper Cu(II) ionic species takes place through the formation of coordinative or hydrogen bonds with the surface hydroxyls. Moreover, the UV-Vis DRS spectra of the wet Cu(II)/TiO2 samples clearly showed that the deposition of the [Cu(H2O)6]2+ ions on the titania surface brings a shift of the absorption bands to longer wavelengths. Such a shift is typical of the presence of some weaker ligand field donors in the coordination sphere of transition metal cations in the deposited octahedral species. It indicates the replacement of one or more aqua ligands with surface oxygen atoms and thus the formation of inner sphere complexes, where Cu(II) remains in octahedral symmetry. Moreover, EPR spectra clarified the mode of copper Cu(II) species formed on the surface of titania. Thus, it was found that copper Cu(II) species at low pH values form hydrogen bonds with the titania surface, while at higher pH values they form coordinative bonds with the titania surface.The results of the quantitative modeling suggest that copper Cu(II) species are deposited on titania surface either through the formation of hydrogen bonds with the terminal surface oxygens, or through the formation of di – hydrolyzed, bi-substituted inner sphere complexes. More specifically, at pH values lower than 5.0 the dominant copper species are those that form hydrogen bonds with the terminal surface oxygens, which has been confirmed by EPR spectroscopy. As the pH value of the impregnation solution increases, the percentage of this species decreases, while the percentage of the di – hydrolyzed, bi-substituted inner sphere complexes increases. It is observed that while, at the working experimental pH values there is only one dominant aqueous copper species, namely the [Cu(H2O)6]2+ ion, the adsorption on titania surface occurs by two different mechanisms. Thus, at pH < pzc, where titania surface is positively charged, the also positively charged copper ions form hydrogen bonds with the terminal surface oxygens, while when pH is greater than pzc and titania surface is negatively charged, the positive copper ions form di – hydrolyzed, bi-substituted inner sphere complexes.The success of the aforementioned adsorption model to predict the shift of the point of zero charge and the isoelectric point of titania caused by the presence of copper Cu(II) species, confirmed the validity of the results of the quantitative modeling.Ο κύριος στόχος της παρούσας διατριβής είναι η εξακρίβωση του τρόπου της διεπιφανειακής εναπόθεσης των ειδών χαλκού Cu(II) στην επιφάνεια της τιτάνιας, που λαμβάνει χώρα στο στάδιο της ισορροπίας της μεθόδου “Εναπόθεση Ισορροπίας - Διήθηση”, καθώς και της τοπικής δομής των σχηματιζόμενων επιφανειακών ειδών. Αρχικά, για την επίτευξη των παραπάνω στόχων ήταν απαραίτητος ο προσδιορισμός των φυσικοχημικών χαρακτηριστικών και της οξεοβασικής συμπεριφοράς του οξειδίου του τιτανίου (βιομηχανική τιτάνια, Degussa P25). Ο φυσικοχημικός χαρακτηρισμός του TiO2 περιλαμβάνει την μέτρηση της ειδικής επιφάνειάς του, τον προσδιορισμό της κατανομής του μεγέθους και του όγκου των πόρων του, τον προσδιορισμό του σημείου μηδενικού φορτίου καθώς επίσης και τον προσδιορισμό του ισοηλεκτρικού σημείου του οξειδίου. Το επόμενο βήμα περιλαμβάνει τον προσδιορισμό των φυσικοχημικών παραμέτρων της διεπιφανειακής περιοχής τιτάνιας / ηλεκτρολυτικού διαλύματος, το οποίο επιτεύχθηκε με την περιγραφή λεπτομερών ποτενσιομετρικών καμπυλών τιτλοδότησης αιωρημάτων τιτάνιας, με τη βοήθεια κατάλληλου υπολογιστικού προγράμματος επίλυσης χημικών ισορροπιών. Για το σκοπό αυτό υιοθετήθηκε ο πιο πρόσφατος και πιο ρεαλιστικός συνδυασμός που μπορεί να γίνει μεταξύ μοντέλου φόρτισης της επιφάνειας και μοντέλου διεπιφάνειας. Όσον αφορά τη φόρτιση της επιφάνειας υιοθετήθηκε ένα μοντέλο το οποίο δέχεται την ύπαρξη δύο ειδών επιφανειακών οξυγόνων, των ακραίων (Ti – O) και των γεφυρωμένων (Ti – O – Ti) με φορτία -0.35 και -0.57, αντίστοιχα και επιφανειακή πυκνότητα ίση με 5.6 atoms/nm2. Το φορτίο των επιφανειακών οξυγόνων υπολογίστηκε με χρήση της θεωρίας του συναρτησιακού της ηλεκτρονικής πυκνότητας (Density Functional Theory, DFT) με το συναρτησιακό των Perdew-Burke-Ernzerhof το οποίο περιλαμβάνει και διορθώσεις βαθμίδας, ενώ όσον αφορά την περιγραφή της διεπιφανειακής περιγραφής, υιοθετήθηκε η βελτιωμένη εκδοχή του μοντέλου των τριών επιπέδων (Three Plane Model). Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε μία σειρά πειραμάτων, η οποία περιλάμβανε ηλεκτροχημικές τεχνικές, πειράματα προσρόφησης και φασματοσκοπικές τεχνικές. Πιο συγκεκριμένα, εκτελέσθηκαν πειράματα μικροηλεκτροφόρησης και ποτενσιομετρικές τιτλοδοτήσεις αιωρημάτων τιτάνιας παρουσία και απουσία ειδών χαλκού Cu(II), καθώς επίσης και πειράματα προσρόφησης για διάφορες τιμές συγκέντρωσης ειδών χαλκού Cu(II) και pH. Από τα πειράματα προσρόφησης ελήφθησαν δείγματα Cu(II) / TiO2, που χαρακτηρίστηκαν με τη βοήθεια της φασματοσκοπίας Διάχυτης Ανάκλασης Ορατού – Υπεριώδους και της φασματοσκοπίας Ηλεκτρονικού Παραμαγνητικού Συντονισμού. Σκοπός των παραπάνω πειραματικών μεθοδολογιών ήταν ο προσδιορισμός του τρόπου της διεπιφανειακής εναπόθεσης των ειδών χαλκού Cu(II), καθώς επίσης και η απόκτηση μίας πρώτης εικόνας για την τοπική δομή των σχηματιζόμενων επιφανειακών ειδών. Για την περιγραφή των παραπάνω πειραματικών αποτελεσμάτων, χρησιμοποιήθηκε κατάλληλη υπολογιστική μεθοδολογία, η οποία περιλάμβανε ένα υπολογιστικό πρόγραμμα επίλυσης χημικών ισορροπιών (Visual MINTEQ), στο οποίο ενσωματώθηκαν όλες οι φυσικοχημικές παράμετροι της διεπιφανειακής περιοχής που προσδιορίστηκαν παραπάνω. Η πολύ καλή περιγραφή των πειραματικών δεδομένων, οδήγησε στην εξακρίβωση της τοπικής δομής των επιφανειακών ειδών, αλλά και στον προσδιορισμό των εγγενών σταθερών σχηματισμού τους. Τέλος, έχοντας προσδιορίσει τις παραμέτρους προσρόφησης για μία ευρεία περιοχή τιμών συγκέντρωσης των ειδών χαλκού Cu(II), ελέγχθηκε η ορθότητα της υπολογιστικής μεθοδολογίας μέσα από προβλέψεις του παραπάνω προσδιοριζόμενου μοντέλου προσρόφησης. Από την πολύ καλή περιγραφή των λεπτομερών ποτενσιομετρικών καμπυλών τιτλοδότησης αιωρημάτων τιτάνιας σε τρεις τιμές ιοντικής ισχύος προσδιορίστηκαν οι φυσικοχημικές παραμέτροι που χαρακτηρίζουν την διεπιφανειακή περιοχή τιτάνιας / ηλεκτρολυτικού διαλύματος νιτρικού καλίου. Στις προσδιοριζόμενες αυτές παραμέτρους περιλαμβάνονται οι εγγενείς σταθερές πρωτονίωσης των δύο ειδών επιφανειακών οξυγόνων της τιτάνιας, οι χωρητικότητες C1 και C2 της εσωτερικής και εξωτερικής στοιβάδας Stern αντίστοιχα, οι σταθερές σχηματισμού των ιοντικών ζευγών και η κατανομή του φορτίου zi των αντισταθμιστικών ιόντων του ηλεκτρολύτη που σχηματίζουν τα ιοντικά ζεύγη. Με τον τρόπο αυτό αποκτήθηκε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα σχετικά με την διεπιφανειακή περιοχή και την διευθέτηση σε αυτήν, των ιόντων του ηλεκτρολύτη. Οι πειραματικές μεθοδολογίες έδειξαν ότι η διεπιφανειακή εναπόθεση των ειδών χαλκού Cu(II) λαμβάνει χώρα μέσω σχηματισμού χημικών δυνάμεων όπως είναι οι δεσμοί ένταξης και οι δεσμοί υδρογόνου. Ιδιαίτερα, ο χαρακτηρισμός με φασματοσκοπία Διάχυτης Ανάκλασης Ορατού – Υπεριώδους των δειγμάτων Cu(II) / TiO2, που παρασκευάστηκαν σε διάφορες τιμές pH εμποτισμού, έδειξε μια μετατόπιση των ζωνών απορρόφησης του προσροφημένου χαλκού στα στερεά δείγματα μετά τη διήθηση προς μεγαλύτερα μήκη κύματος, σε σχέση με τις αντίστοιχες απορροφήσεις του υδατικού συμπλόκου του χαλκού στο υδατικό διάλυμα. Αυτή η μετατόπιση πιθανότατα να οφείλεται στην παρουσία ασθενέστερων δοτών ηλεκτρονίων στην οκταεδρική διαμόρφωση των κατιόντων του χαλκού και στην αντικατάσταση ενός ή περισσότερων υποκαταστατών με επιφανειακά άτομα οξυγόνου οδηγώντας στο σχηματισμό συμπλόκων, όπου ο Cu(II) παραμένει σε οκταεδρική συμμετρία. Επιπλέον, με τη βοήθεια της φασματοσκοπίας Ηλεκτρονικού Παραμαγνητικού Συντονισμού αποσαφηνίστηκε ο τρόπος με τον οποίο εναποτίθενται τα είδη του χαλκού στην επιφάνεια της τιτάνιας. Έτσι, βρέθηκε πως τα είδη Cu(II) συγκρατώνται στην επιφάνεια της τιτάνιας σε χαμηλές τιμές pH μέσω δεσμών υδρογόνου και σε υψηλότερες τιμές pH μέσω δεσμών ένταξης.Οι υπολογιστικές μεθοδολογίες έδειξαν ότι τα είδη χαλκού Cu(II) εναποτίθενται στην επιφάνεια της τιτάνιας είτε σχηματίζοντας δεσμούς υδρογόνου με τα ακραία οξυγόνα της επιφάνειας, είτε σχηματίζοντας διϋποκατεστημένα σύμπλοκα εσωτερικής σφαίρας με δύο ακραία επιφανειακά οξυγόνα, αφού πρώτα τα διϋποκατεστημένα σύμπλοκα έχουν υποστεί δύο υδρολύσεις. Πιο συγκεκριμένα, σε τιμές pH μικρότερες του 5.0, το είδος που επικρατεί είναι αυτό του χαλκού που σχηματίζει δεσμό υδρογόνου με τα ακραία οξυγόνα της επιφάνειας, γεγονός που έχει επιβεβαιωθεί και μέσω της φασματοσκοπίας Ηλεκτρονικού Παραμαγνητικού Συντονισμού. Όσο το pH του διαλύματος εμποτισμού αυξάνει, το ποσοστό του συγκεκριμένου είδους ελαττώνεται και αυξάνεται το ποσοστό του δι-υδρολυμένου διϋποκατεστημένου συμπλόκου εσωτερικής σφαίρας, γεγονός που επίσης έχει επιβεβαιωθεί φασματοσκοπικά. Παρατηρούμε λοιπόν πως ενώ το είδος του χαλκού Cu(II) που επικρατεί στο διάλυμα στις υπό μελέτη τιμές pH είναι αυτό του συμπλόκου [Cu(H2O)6]2+, η προσρόφησή του στην επιφάνεια της τιτάνιας γίνεται με δυο διαφορετικούς μηχανισμούς. Έτσι, σε τιμές pH < pzc, όπου η επιφάνεια της τιτάνιας είναι φορτισμένη θετικά, τα επίσης θετικά ιόντα [Cu(H2O)6]2+ σχηματίζουν δεσμούς υδρογόνου με τα ακραία οξυγόνα της επιφάνειας, ενώ όταν το pH είναι μεγαλύτερο του pzc και η επιφάνεια φορτίζεται πλέον αρνητικά, τα ετερόσημα ιόντα [Cu(H2O)6]2+ σχηματίζουν σύμπλοκα εσωτερικής σφαίρας με τα ακραία οξυγόνα της επιφάνειας, αφού προηγουμένως έχουν υποστεί δύο υδρολύσεις.Τέλος, η επιτυχημένη πρόβλεψη του παραπάνω μοντέλου προσρόφησης όσον αφορά τη μετατόπιση του σημείου μηδενικού φορτίου της τιτάνιας και τη μετατόπιση του ισοηλεκτρικού σημείου της τιτάνιας που προκαλεί η παρουσία των ειδών χαλκού Cu(II), επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο την ορθότητα της παραπάνω υπολογιστικής προσομοίωσης

Handmade, Terracotta Animal Figurines from the Athenian Acropolis

Introduction A group of 61 handmade, terracotta animal figurines was unpacked from the Acropolis storerooms, inventoried at the Acropolis Ephorate archives during the years 1989-1991, and subsequently put on display in the Acropolis Museum (1st floor, display case 21). They were part of a larger terracotta group of handmade figurines lacking excavation reports but believed to have been found at the same place on the Acropolis during the major archaeological excavations of the 19th century. Th..

New Finds of Terracottas from the Sanctuary of the Nymphs and Demos on the Hill of the Nymphs in Athens

The archaeological area encompassing the hills to the west of the Athenian Acropolis, namely the Hill of the Muses (Philopappos Hill), the Pnyx, and the Hill of the Nymphs, (Asteroskopeion Hill), comprises a rocky formation of some 700 acres. Because of their key geographic location these hills played a crucial role in the history of the city of ancient Athens. Archaeological exploration at the summit of the Hill of the Nymphs revealed a sanctuary dedicated to the Nymphs that can be traced back to the late seventh century B.C.E.; by the mid-fifth century this had become known as the sanctuary of the Nymphs and Demos. A large number of handmade terracotta figurines belonging to the typical Attic repertoire of the sixth century B.C.E. found in many sanctuaries of female deities in Attica were unearthed from repositories in this sanctuary. Their presence reinforces the Nymphs’ reputation as protectors of fertility and marriage, as these figurines were popular offerings at the sanctuary for a period of a century and a half

Handmade terracotta archaic figurines from the Athenian Acropolis and the Nymph Sanctuary at the South Slope of the Acropolis

Handmade terracotta figurines of the archaic period from the Athenian Acropolis and the Nymph Sanctuary at the South Slope of the Acropolis consist an important part of the terracotta art evolution even from Bronze Age. The bibliographically known figurines as Primitives were separated in six groups according to their morphological characteristics. The handmade figurines of our catalogue have been found during the big excavations which took place during the 19th and 20th century on the Hill as well as from the excavation at the Nymph Sanctuary at the Acropolis south slope. The archaic handmade terracotta figurines from the Acropolis and the Nymph Sanctuary are typical examples of Attic terracotta art of this period. Many shrines dedicated to female goddesses (Athena, Artemis, Demeter and Kore, Aphrodite, Nymph, Semnes, Erinyes) in the Athenian archaic places as well as Attic archaic sanctuaries contain rich examples of this art, Acropolis and its slopes, ancient Agora, Kerameikos, Eleusis, Piraeus, Faliron, Anagyrous, Vrauron, Sounion, Megara, Aigina and many other archaic sites, the finds of which remain unpublished. All this material has been found inside sanctuary places that is why they are votive offering. The number, the austere similarity of their characteristics proves the identity of their worshipper; they are the results of a terracotta mass production referred to the poor class. We are unable to discern where they represent the deity or the worshipper or their sex. Based on their characteristics the feature of the clay and the painted decoration are typical patterns of attic professional workshops. Their dating extends from the end of the 7th century Β.C. to the beginning of the 5th century Β.C.Τα χειροποίητα ειδώλια αρχαϊκών χρόνων από την Ακρόπολη και από το Ιερό της Νύμφης αποτελούν τμήμα της εξέλιξης την κοροπλαστικής τέχνης ήδη από τα ύστερα χρόνια της εποχής του Χαλκού. Για τη μελέτη τους ταξινομήθηκαν σε έξι ομάδες βάσει μορφολογικών χαρακτηριστικών. Τα χειροποίητα ειδώλια προήλθαν από ανασκαφές του 19ου και 20ου αι. σε διάφορες θέσεις στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως των Αθηνών και το Ιερό της Νύμφης στη νότια κλιτύ της Ακροπόλεως. Τα αρχαϊκά χειροποίητα ειδώλια της Ακροπόλεως και του Ιερού της Νύμφης αποτελούν τυπικούς εκπροσώπους της αρχαϊκής χειροποίητης κοροπλαστικής τέχνης της Αττικής. Ιερά των γυναικείων κατ’ αποκλειστικότητα θεοτήτων (Αθήνας, Αρτέμιδος, Δήμητρας και Κόρης, Αφροδίτης, Νύμφης, Νυμφών, Σεμνών, Ερινύων) στην ευρύτερη περιοχή των αρχαϊκών Αθηνών όπως και αττικά ιερά γυναικείων θεοτήτων έδωσαν πλούσια δείγματα αυτής της τέχνης, η Ακρόπολη και οι κλιτύες της, η αρχαία Αγορά, ο Κεραμεικός, η Ελευσίνα, ο Πειραιάς, το Φάληρο, ο Αναγυρούς, η Βραυρώνα, το Σούνιο, η Αίγινα και πολλές άλλες αρχαϊκές θέσεις των οποίων το υλικό παραμένει αδημοσίευτο. Οι τόποι εύρεσής τους, αποθέτες δίπλα ή μέσα στους χώρους των ιερών αποδεικνύουν την αναθηματική χρήση τους. Το πλήθος, η αυστηρή στην πλειονότητά τους ομοιομορφία των μορφολογικών χαρακτηριστικών, καθώς και η πρόχειρη ποιότητα εργασίας, δηλώνουν την ταυτότητα του αναθήματος και του αναθέτη. Πρόκειται για αναθήματα ευρείας κοροπλαστικής παραγωγής που απευθύνονται στα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα της εποχής, χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε εάν το ανάθημα απεικονίζει τον αναθέτη ή τη θεότητα, ούτε εάν η ανάθεση συσχετιζόταν με το φύλο του αναθέτη. Το γεγονός ότι διαπιστώθηκαν στενές σχέσεις ως προς τα επιμέρους μορφολογικά χαρακτηριστικά με τα υπόλοιπα εργαστήρια κοροπλαστικής του Ελλαδικού χώρου (βοιωτικό, κορινθιακό, αργειακό, λακωνικό, των μητροπόλεων και των αποικιών τους) αλλά και της Κύπρου και της Κάτω Ιταλίας αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένες και αυτόνομες δημιουργίες αλλά για παράλληλα τεχνοτροπικά ρεύματα στην κοροπλαστική παραγωγή. Επιπλέον, η χρονολογική τους εξάπλωση σε μεγάλο χρονικό διάστημα από τα τέλη του 7ου έως τις αρχές του 5ου αι. π.Χ. αποδεικνύει και τους αργούς εξελικτικούς ρυθμούς που ακολούθησε η χειροποίητη κοροπλαστική παραγωγή βασικό χαρακτηριστικό των εκφράσεων της «λαϊκής τέχνης». Η χρήση της μήτρας για την απόδοση των επί μέρους χαρακτηριστικών των χειροποίητων κατά τα άλλα ειδωλίων υπαγορεύει τη χρονολόγηση και των ομάδων Χ1,α, Χ3,α και Χ6 μετά τα μέσα του 6ου αι. π.Χ. Η έρευνα έδειξε ότι τα χειροποίητα ειδώλια που απεικονίζουν ανθρωπινές όρθιες και καθιστές μορφές από την Ακρόπολη των Αθηνών δεν είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο τοπικού χαρακτήρα. Το είδος αυτό της κοροπλαστικής παραγωγής έχει καταρχήν μεγάλη γεωγραφική έκταση καλύπτοντας τον Ελλαδικό χώρο, την Κύπρο και την Κάτω Ιταλία αλλά και μεγάλη χρονική διάρκεια εφόσον εκτείνεται από τα τέλη του 7ου έως τον πρώιμο 5ο αι π Χ

Kinetic Study of Oxygen Adsorption over Nanosized Au/γ-Al&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt;O&lt;sub&gt;3&lt;/sub&gt; Supported Catalysts under Selective CO Oxidation Conditions

O&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; adsorption is a key process for further understanding the mechanism of selective CO oxidation (SCO) on gold catalysts. Rate constants related to the elementary steps of O&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; adsorption, desorption and surface bonding, as well as the respective activation energies, over a nanosized Au/γ-Al&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt;O&lt;sub&gt;3&lt;/sub&gt; catalyst, were determined by Reversed-Flow Inverse Gas Chromatography (RF-IGC). The present study, carried-out in a wide temperature range (50–300 °C), both in excess as well as in the absence of H&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt;, resulted in mechanistic insights and kinetic as well as energetic comparisons, on the sorption processes of SCO reactants. In the absence of H&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt;, the rate of O&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; binding, over Au/γ-Al&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt;O&lt;sub&gt;3&lt;/sub&gt;, drastically changes with rising temperature, indicating possible O&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; dissociation at elevated temperatures. H&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; facilitates stronger O&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; bonding at higher temperatures, while low temperature binding remains practically unaffected. The lower energy barriers observed, under H&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; rich conditions, can be correlated to O&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; dissociation after hydrogenation. Although, H&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; enhances both selective CO reactant’s desorption, O&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; desorption is more favored than that of CO, in agreement with the well-known mild bonding of SCO reactant’s at lower temperatures. The experimentally observed drastic change in the strength of CO and O&lt;sub&gt;2&lt;/sub&gt; binding is consistent both with well-known high activity of SCO at ambient temperatures, as well as with the loss of selectivity at higher temperatures

Kinetic Study of Oxygen Adsorption over Nanosized Au/γ-Al2O3 Supported Catalysts under Selective CO Oxidation Conditions

Tanzania - Masai [Maasai] cattle grazingColorVolume 86, Page