Osteomalazili hastalarda vitamin D tedavisine verilen cevabın değerlendirilmesi

Introduction: The current study aimed to examine the relationship between 25 hydroxyvitamin D [25(OH)D] levels and demographic, clinical and laboratory parameters and response to treatment in patients living in a Central Anatolian city of Turkey and diagnosed with osteomalacia.Methods: A total of 533 patients who live in the continental climate, older than 18 years old, and have 25(OH)D levels lower than 30 ng/ml were enrolled prospectively. Patients' age, body mass index (BMI), type of clothing, season in which they were diagnosed, type of treatment and duration were recorded. At the time of diagnosis, the patients were evaluated with clinical and laboratory parameters at 1st, 2nd, and 4th months.Results: Mean serum 25(OH)D level was 7.59±4.41 ng/mL at the time of diagnosis. 25(OH)D level was 24.42±14.77 ng/ml after treatment, with severe deficiency ( 0.05). However, as BMI increased, the response given to the treatment decreased.Conclusions: The current study showed that vitamin D deficiency is common in study population. The current findings demonstrate that treatment and follow-up should be continued until achieving normal serum 25(OH)D levels, taking into account geographic and ethnical structures to bring vitamin D levels to adequate levels.Giriş: Bu çalışmada Türkiye’nin bir Orta Anadolu kentinde yaşayan, osteomalazi tanısı alan hastalarda 25 hidroksivitamin D [25(OH)D] düzeylerinin demografik, klinik ve laboratuvar parametreleriyle olan ilişkisi ve tedaviye yanıtının incelenmesi amaçlandı.Yöntem: Karasal iklimdeki şehirde, 25(OH)D 18 yaşından büyük olan 533 hasta prospektif olarak dahil edildi. Hastaların yaşı, vücut kitle indeksi (VKİ), giyim şekli, tanı aldığı mevsim, tedavi şekli ve süresi kaydedildi. Hastalar tanı anında, 1., 2. ve 4. aylarda klinik ve laboratuvar parametreleri ile değerlendirildi.Bulgular: Tanı anında ortalama serum 25(OH)D 7,59±4,41 ng/mL idi. Hastaların %74’ünde ciddi eksiklik (0,05). Ancak VKİ arttıkça tedaviye verilen cevabın azaldığı bulundu.Sonuç: Bu çalışma, bölgemizde vitamin D eksikliğinin yaygın olarak görüldüğünü ortaya koymuştur. Bulgularımız D vitamini düzeyini yeterli seviyeye çıkarmak için coğrafik ve etnik yapıların da göz önünde bulundurularak, normal serum 25(OH)D düzeyine ulaşıncaya kadar tedavi ve takibe devam edilmesi gerektiğini göstermektedir

Evaluation of the response given to the vitamin D treatment in patients with osteomalacia

Introduction: The current study aimed to examine the relationship between 25 hydroxyvitamin D [25(OH)D] levels and demographic, clinical and laboratory parameters and response to treatment in patients living in a Central Anatolian city of Turkey and diagnosed with osteomalacia.Methods: A total of 533 patients who live in the continental climate, older than 18 years old, and have 25(OH)D levels lower than 30 ng/ml were enrolled prospectively. Patients' age, body mass index (BMI), type of clothing, season in which they were diagnosed, type of treatment and duration were recorded. At the time of diagnosis, the patients were evaluated with clinical and laboratory parameters at 1st, 2nd, and 4th months.Results: Mean serum 25(OH)D level was 7.59±4.41 ng/mL at the time of diagnosis. 25(OH)D level was 24.42±14.77 ng/ml after treatment, with severe deficiency ( lt;10 ng/mL) in 74% of patients, deficiency ( lt;20 ng/mL) in 24.2%, insufficiency in 1.3% (20-29.99 ng/mL). 74.4% of the women had a closed clothing style. Vitamin D levels during diagnosis and at the end of treatment did not differ according to the BMI and the diagnosis period (p gt; 0.05). However, as BMI increased, the response given to the treatment decreased.Conclusions: The current study showed that vitamin D deficiency is common in study population. The current findings demonstrate that treatment and follow-up should be continued until achieving normal serum 25(OH)D levels, taking into account geographic and ethnical structures to bring vitamin D levels to adequate levels.Keywords: 25-hydroxytamin D; Osteomalacia; vitamin D deficienc

Investigation of creative personality traits and educational game playing self-efficacy of physical education and sports teaching and coaching students

Araştırma, beden eğitim ve spor öğretmenliği ve antrenörlük bölümü öğrencilerinin yaratıcı kişilik özellikleri ve eğitsel oyun oynatma öz yeterliliklerinin incelenmesine odaklanmıştır. Araştırmanın evrenini Gazi Üniversitesi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara Üniversitesi ve Yıldırım Beyazıt Üniversitesinde öğrenim gören 645 kadın, 1264 erkek toplam 1909 öğrenci oluştururken; örneklem grubunu aynı kurumlarda eğitim gören 426 kadın, 604 erkek olmak üzere toplam 1030 üniversite öğrencisi oluşturmuştur. Araştırma, tarama modelinde tasarlanmıştır. Verilerin toplanmasında “Yaratıcı Kişilik Özellikleri” (Şahin ve Danışman 2017), ve “Eğitsel Oyun Oynatma Öz Yeterlilik” (Altınkök ve Yılmaz 2018) ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 20 paket programı kullanılmıştır. Ölçeğin önce çarpıklık ve basıklık değerleri incelenmiş, normal dağılım gösterdiği tespit edilmiştir. Parametrik testlerden ikili karşılaştırmalar için (İndependent Samples T Testi) ve çoklu karşılaştırmalar için de (One-way Anova) testi yapılıp farklılıkların hangi gruplar arasında olduğunu tespit etmek için de (Tukey Testi) yapılıp, anlamlılık değeri p<.0,05 olarak alınmıştır. Bulgular, araştırmada, katılımcıların yaratıcı kişilik özellikleri ile cinsiyet arasında yapılan analizler sonucunda amaç yönelimlilik ile kendine güven alt boyutu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir (P<0,05). Bu anlamlı farklılığın amaç yönelimlilik alt boyutunda erkekler lehine olduğu tespit edilmiştir. Kendine güven alt boyutunda ise kadınlar lehine olduğu tespit edilmiştir. Okul değişkenine göre tüm alt boyutlarda anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir (P<0,05). Bölümlerine göre amaç yönelimlilik alt boyutu hariç diğer alt boyutlarda anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir (P<0,05). Sınıf değişkenine göre incelendiğinde risk alma alt boyutu dışında diğer alt boyutlar arasında anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir (P<0,05). Oyun alanına göre, yalnızca risk alma alt boyutunda anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir (P<0,05). Oynatılan oyun türü değişkenine göre, risk alma VII alt boyutunda anlamlı bir farklılık tespit edilirken; diğer alt boyutlar arasında anlamlı bir farklılık tespit edilememiştir (P<0,05). Yine araştırmada, katılımcıların eğitsel oyun oynatma öz yeterlilikleri ile cinsiyet değişkeni arasındaki analizler sonucunda alt boyutlar arasında anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir (P>0,05). Okul değişkenine göre, uygulama alt boyutunda anlamlı bir farklılık tespit edilemezken; planlama ve değerlendirme alt boyutunda anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir (P<0,05). Bölüme göre, istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir (P>0,05). Sınıf değişkenine göre, planlama ve değerlendirme alt boyutunda istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilemezken; uygulama alt boyutunda istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir (P<0,05). Oynatılan oyun alanına göre, uygulama ve değerlendirme alt boyutunda anlamlı bir farklılık tespit edilmezken; planlama alt boyutunda istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir (P<0,05). Oyun türüne göre inceleme yapıldığında, tüm alt boyutlarda istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir (P<0,05). Çalışmamızda yaratıcı kişilik özelliği ile eğitsel oyun oynatma öz yeterliliği ölçeği arasındaki ilişki incelenmiştir. Buna göre, yaratıcı kişilik özellikleri ölçeği ile eğitsel oyun oynatma öz yeterlilik ölçeği arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki bulunamamıştır (r=,012, p>,05). Sonuç olarak; beden eğitimi ve spor öğretmenliği ile antrenörlük eğitimi alan öğrencilerin, yaratıcı kişilik özelliklerinde amaç yönelimlilik, içsel motivasyon, kendine güven ve risk alma yönünden eksiklerinin olduğu saptanmıştır. Eğitsel oyun oynatma öz yeterlilikleri açısından ise planlama, uygulama ve değerlendirme kademelerinde yetersizlik yaşadıkları görülmektedi

Cost analysis of plastic solid waste recycling in an urban district in Turkey

The usage of plastics has exponentially increased in our daily lives over the past 50 years because of its durability, low costs and potential for diverse applications, such as widespread use as disposable items. In this study, first, the recycling cost of plastic wastes has been estimated by using actual data taken from a recycling centre, where plastic solid wastes were collected separately. The total amount of plastic wastes recycled at the centre was approximately 695 tonnes. The operating cost of plastics separation at the recycling centre, the transport of plastic wastes, labouring, maintenance, electricity, insurance and chemical costs were taken into consideration in the cost evaluation. Accordingly, the unit cost of recycling was calculated as US$0.40 kg-1 of plastic waste. This cost was compared with the predicted plastic recycling cost in the same region using statistical values. The predicted recycling cost was estimated based on assuming segregated collection by the municipalities of all PSW in municipal solid waste. Then the resulting unit cost of recycling was found to be US$0.25 kg-1 of plastic waste. In addition, the recycling costs were also evaluated including the revenue from the sales of recycled plastic granular. According to the evaluated total cost of plastic recycling, it can be concluded that mechanical recycling of plastics can only be an economical option if the recovery of plastics is improved. © The Author(s) 2019

Geçmişten günümüze Çıkrıkçılar Yokuşu ve Ankara ticaret hayatındaki önemi

Ankara : İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi İktisadi, İdari ve Sosyal Bilimler Fakültesi, Tarih Bölümü, 2013.This work is a student project of the The Department of History, Faculty of Economics, Administrative and Social Sciences, İhsan Doğramacı Bilkent University.by Sadiye Sena Dinçyürek.Dinçyürek, Sadiye Sena. HIST 200-14DİNÇYÜREK HIST 200-14/3 2012-1

Increased epicardial adipose tissue thickness is associated with microalbuminuria in hypertensive patients with left ventricular hypertrophy

Objective Epicardial adipose tissue (EAT) is a cardiometabolic risk factor, and its possible relationship with hypertension has been previously reported. Microalbuminuria (MA) is associated with target-organ damage, especially in patients with hypertension with left ventricular hypertrophy (LVH) and suggest endothelial dysfunction. This study aimed to investigate the relationship between echocardiographic EAT thickness and presence of MA in patients with hypertension. Methods A total of 297 newly diagnosed hypertension patients who applied to the outpatient clinic were enrolled consecutively in this study. Patients were divided into two groups regarding the presence of LVH in echocardiography. An age and gender matched control group was set including 156 healthy patients without HT. All subjects underwent transthoracic echocardiography for the measurement of EAT thickness. Spot urine samples were collected for the assessment of MA. Results In hypertensive patients with LVH, the EAT thicknesses (6.6 ± 1.8 vs 5.3 ± 1.5 vs 5.1 ± 1.3, p < .001; respectively) and prevalence of MA (41.2 vs 20.1 vs 3.2%; p < .001 respectively) were significantly higher than the other two groups. In hypertensive patiens without LVH, no relationship was found between the presence of MA and EAT thickness. In multivariate regression analyses, EAT thickness (OR: 3.141, 95%CI: 2.425–6.123, p < .001) and left ventricular mass index (OR: 1.339, 95%CI: 1.145–2.143, p = .003) were determined as independent predictors for MA development in hypertensive patients with LVH. Conclusion Measurement of EAT thickness may help to identify high-risk hypertensive patients for target-organ damage especially among patients with LVH