Food Safety Risks Associated with Hepatitis E Virus Detection in Wild Boar Liver

Hepatitis E virus (HEV) has significantly impacted humans due to its potential to cause acute viral hepatitis. Discovery of hepatitis E virus in domestic pigs and wild boars worldwide and the realization that it is highly prevalent, raised concerns of the implications for food-borne transmission of HEV in Europe. Present work focusses on molecular detection of hepatitis E virus in wild boar liver samples, underlining the possible role of wildlife as a source of HEV transmission to humans. During hunting season 2016-2017, liver samples were collected from 37 wild boars in Iași and Suceava County. All tissues samples were submitted for RNA isolation followed by nested RT-PCR. Genetic characterization of wild boar HEV targeted the structural gene in the ORF2 region of hepatitis E virus genome. After specific amplification by nested RT-PCR of a 348 nt fragment from HEV ORF2, five liver samples positive for hepatitis E virus genotype 3 RNA were identified. In the present study HEV detection in Romanian fresh liver from wild boars highlights the importance of swine as a possible source of foodborne transmission. Moreover, our results along with the reviewed literature data emphasize the necessity of efficient food safety control measures implementation

A New Tissue Doppler Index to Predict Cardiac Death in Patients with Heart Failure

Fundamento: Foi demonstrado que um novo índice de Doppler Tecidual, E/(E'×S'), incluindo a proporção entre a velocidade diastólica precoce transmitral e a do anel mitral (E/E'), e a velocidade sistólica do anel mitral (S'), tem uma boa precisão como preditor da pressão de enchimento do ventrículo esquerdo. Objetivo: Investigar o valor de E/(E'×S') para prever a morte cardíaca em pacientes com insuficiência cardíaca. Métodos: Foi realizado sucessivamente o ecocardiograma em 339 pacientes hospitalizados com insuficiência cardíaca, em ritmo sinusal, após tratamento médico adequado, no momento e um mês depois da alta. O agravamento de E/(E'×S') foi definido como um aumento do valor padrão. O ponto final foi a morte cardíaca. Resultados: Durante o período de acompanhamento (35,2 ± 8,8 meses), ocorreu a morte cardíaca em 51 pacientes (15%). O melhor valor mínimo para E/(E'× S') inicial na previsão da morte cardíaca foi de 2,83 (76% de sensibilidade, 85% de especificidade). No momento da alta, 252 pacientes (74,3%) apresentaram E/(E'×S') ≤ 2,83 (grupo I), e 87 (25,7%) apresentaram E/(E'×S') > 2,83 (grupo II), respectivamente. A morte cardíaca foi significativamente maior no grupo II em relação ao grupo I (38 mortes, 43,7% contra 13 mortes, 5,15%, p < 0,001). Através da análise de regressão multivariada de Cox, incluindo as variáveis que afetaram os resultados na análise univariada, a relação E/(E'×S') no momento da alta mostrou-se o melhor preditor independente da morte cardíaca (taxa de risco = 3,09, 95% intervalo de confiança = 1,81-5,31, p = 0,001). Pacientes com E/(E'×S') > 2,83 no momento da alta e com um agravamento após um mês apresentaram o pior prognóstico (todos p < 0,05). Conclusão: Em pacientes com insuficiência cardíaca a relação E/(E'×S') é um poderoso preditor da morte cardíaca, especialmente quando esta estiver associada com o seu agravamento

Subkliniczna przebudowa lewego przedsionka u chorego z częstymi przedwczesnymi skurczami komorowymi

Background: Premature ventricular contractions (PVCs) may cause subtle changes in left atrium (LA) structure and function which may not be readily detected by conventional parameters.Aim: To explore the relationship between PVCs and LA shape and size remodelling in patients without known structural heart disease.Methods: PVC frequency per 24 h was divided into tertiles. Echocardiographic measurements included left ventricular ejection fraction (LVEF) and volume, LA volume (LAV), mid-LA transverse diameter (LAt), and basal LA maximal transverse diameter (LAb). Trapezoidal LA shape was defined by LAt less than LAb. The association between PVCs and LA shape was explored bymultivariable adjusted logistic regression.Results: The 121 patients had a mean age of 43.1 years (63% male) and mean LVEF of 56%. Mean LAV was 57.7 mL in the lowest PVC tertile, 70.9 mL in the middle, and 87.1 mL in the highest PVC tertile (p &lt; 0.001). Trapezoidal LA shape was documented in 32 patients. Five per cent of patients in the lowest and 65% in the highest PVC tertile had trapezoidal LA shape (p &lt; 0.001). PVC frequency correlated with LAV (r = 0.87, p &lt; 0.001) and LAb (r = 0.56, p &lt; 0.001). Each 10% increase in PVCs was significantly associated with trapezoidal LA shape (OR = 1.32, 95% CI 1.17–1.48), after adjustment for age, sex, mean blood pressure, LVEF, and LV end-diastolic diameter.Conclusions: Frequent PVCs are associated with larger LAV and trapezoidal LA shape in otherwise healthy patients, suggesting LA remodelling in response to increased LV filling pressure. Wstęp: Przedwczesne skurcze komorowe (PVCs) mogą powodować subtelne zmiany w strukturze i czynności lewego przedsionka (LA), które mogą być trudne do wykrycia na podstawie analizy konwencjonalnych parametrów.Cel: Celem pracy była ocena zależności między występowaniem PVC a zmianą kształtu i wielkości LA u pacjentów bez stwierdzonej strukturalnej choroby serca.Metody: Częstość występowania PVC w ciągu 24 h podzielono na tercyle. Zmierzone parametry echokardiograficzne obejmowały frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF), objętość lewej komory, objętość lewego przedsionka (LAV), wymiar poprzeczny LA w połowie wysokości (LAt, mid-LA transverse diameter) i maksymalny wymiar poprzeczny LA mierzony u jego podstawy (LAb, basal LA maximal transverse diameter). Trapezoidalny kształt LA definiowano jako wartość LAt mniejszą niż wartość LAb. Zależności między występowaniem PVC a kształtem LA analizowano, stosując wieloczynnikową regresję logistyczną (dane skorygowane).Wyniki: W badaniu uczestniczyło 121 chorych, których średnia wieku wynosiła 43,1 roku (63% mężczyzn), a średnia LVEF— 56%. Średnia LAV wynosiła 57,7 ml w najniższym tercylu PVC, 70,9 ml w środkowym tercylu i 87,1 ml w najwyższym tercylu (p &lt; 0,001). Trapezoidalny kształt LA stwierdzono u 32 osób. U 5% chorych w najniższym tercylu i u 65% chorych w najwyższym tercylu kształt LA był trapezoidalny (p &lt; 0,001). Częstość PVC wiązała się z LAV (r = 0,87; p &lt; 0,001) i LAb(r = 0,56; p &lt; 0,001). Każde zwiększenie PVC o 10% istotnie korelowało z trapezoidalnym kształtem LA (OR = 1,32; 95% CI 1,17–1,48) po skorygowaniu względem wieku, płci, średniego ciśnienia tętniczego, LVEF i wymiaru końcowo rozkurczowego LV.Wnioski: Częste przedwczesne PVC wiążą się z większymi wartościami LAV i trapezoidalnym kształtem LA u pacjentów bez żadnych innych chorób, co sugeruje przebudowę LA w odpowiedzi na zwiększone ciśnienie napełniania LV

Przywrócenie rytmu zatokowego w trzepotaniu lub migotaniu przedsionków: dabigatran jako bezpieczny lek niewymagający kontroli za pomocą echokardiografii przezprzełykowej

Background and aim: To assess the safety of dabigatran in converting persistent atrial fibrillation (PAF) and atrial flutter (AFL) to sinus rhythm (SR) without transoesophageal echocardiography (TEE) evaluation. Methods: Consecutive patients with PAF or AFL were included between 2012 and 2015. Dabigatran was used for three weeks before and six months after cardioversion. Left atrium area (LAA) and left atrium volume (LAV) were assessed in all patients. Follow-up visits for major cardiac events occurred at 1, 3, 6, and 12 months. Results: The study included 82 patients (56 male, mean age 63.1 ± 10.4 years), of which 45 had PAF and 37 AFL. In patients with PAF, mean LAA was 30.3 ± 5.3 cm2 and LAV 114.4 ± 31.5 mL; in those with AFL mean LAA was 26.5 ± 4.2 cm2 and LAV 97 ± 24.9 mL at baseline. Forty-nine patients underwent uncomplicated electric cardioversion (38 with PAF and 11 with AFL), 11 patients were pharmacologically converted to SR (7 with PAF and 4 with AFL), and 22 patients with AFL underwent successful radiofrequency ablation. The mean CHA2DS2-VASc score was 2.96 ± 1.39 (score &gt; 3, 58.6%). No major cardiac events occurred during the follow-up period of 19.4 ± 9.5 months. Conclusions: Safe cardioversion using dabigatran was achieved in this small group of patients without the need for TEE.Wstęp i cel: Badanie przeprowadzono, aby przeanalizować bezpieczeństwo stosowania daibatranu w przywracaniu rytmu zatokowego (SR) u chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków (PAF) i trzepotaniem przedsionków (AFL) bez oceny za pomocą echokardiografii przezprzełykowej (TEE). Metody: Do badania włączono kolejnych chorych z PAF lub AFL w okresie od 2012 do 2015 r. Dabigatran stosowano 3 tygodnie przed kardiowersją i 6 miesięcy po kardiowersji. U wszystkich pacjentów zmierzono pole powierzchni (LAA) i objętość (LAV) lewego przedsionka. Wizyty kontrolne w celu oceny występowania poważnych zdarzeń sercowych odbywały się po 1, 3, 6 i 12 miesiącach. Wyniki: Badanie obejmowało 82 chorych (56 mężczyzn, średnia wieku 63,1 ± 10,4 roku), w tym 45 osób z PAF i 37 z AFL. Na początku badania u pacjentów z PAF średnie LAA wynosiło 30,3 ± 5,3 cm2, a średnia LAV — 114,4 ± 31,5 ml, natomiast u chorych z AFL średnie LAA wynosiło 26,5 ± 4,2 cm2, a średnia LAV — 97 ± 24,9 ml. Czterdziestu dziewięciu chorych poddano niepowikłanej kardiowersji elektrycznej (38 osób z PAF i 11 osób z AFL), u 11 pacjentów przywrócono SR, stosując kardiowersję farmakologiczną (7 osób z PAF i 4 osób z AFL), a u 22 chorych z AFL wykonano skuteczną ablację prądem o wysokiej częstotliwości. Średnia punktacja w skali CHA2DS2-VASc wynosiła 2,6 ± 1,39 (58,6% chorych z punktacją &gt; 3). W trwającej 19,4 ± 9,5 miesiąca obserwacji nie odnotowano poważnych zdarzeń sercowych. Wnioski: Stosowanie dabigatranu pozwoliło uzyskać w tej niewielkiej grupie pacjentów skuteczną kardiowersję bez konieczności wykonania TEE

Wartość prognostyczna przegrodowego wskaźnika E/(E’×S’) w ocenie ryzyka zgonu sercowego u chorych z niewydolnością serca

Background: A new tissue Doppler index, E/(E’×S’), including the early diastolic transmitral/mitral annular velocity (E/E’) ratio and systolic mitral annular velocity (S’), has a good accuracy in predicting left ventricular filling pressure.Aim: To investigate the value of E/(E’×S’) measured at different sites of the mitral annulus to predict cardiac death in patientswith heart failure (HF).Methods: Echocardiography was performed in 342 consecutive hospitalised patients with HF, in sinus rhythm, at hospital discharge and after one month. Velocities were determined at septal and lateral mitral annular sites, and average values obtained. E/(E’×S’) worsening was defined as a value greater than the value determined at discharge. The end point was cardiac death.Results: During the follow-up period (35 ± 8.8 months), cardiac death occurred in 52 (15.2%) patients. Septal E/(E’×S’) at hospital discharge presented the largest area under receiver operating characteristic (ROC) curve to predict cardiac death (0.85,95% CI 0.79–0.90, p &lt; 0.001). A statistical comparison of the ROC curves demonstrated no significant differences between septal and average E/(E’×S’) (p = 0.54), but the accuracy of septal E/(E’×S’) was better compared to the other analysed echocardiographic parameters [E/(E’×S’), E/E’, S’, etc., all p &lt; 0.05]. The optimal septal E/(E’×S’) cut-off was 3.03 (75% sensitivity,83% specificity). Before discharge, 96 (28.1%) patients presented septal E/(E’×S’) &gt; 3.03. Cardiac death was significantly higher in patients with E/(E’×S’) &gt; 3.03 (39 deaths, 40.2% vs. 13 deaths, 5.3%, p &lt; 0.001). Patients with septal E/(E’×S’) &gt; 3.03 at discharge and worsening after one month presented the worst prognosis in the overall population.Conclusions: Septal E/(E’×S’) is a powerful predictor of cardiac death in patients with HF.Wstęp: Nowy wskaźnik E/(E’×S’) stosowany w echokardiografii doplerowskiej, uwzględniający stosunek prędkości maksymalnej wczesnego napływu mitralnego do wczesnorozkurczowej prędkości pierścienia zastawki mitralnej (wskaźnik E/E’) oraz prędkość ruchu pierścienia zastawki mitralnej w skurczu (S’), charakteryzuje się dużą dokładnością w prognozowaniu ciśnienia napełniania lewej komory.Cel: Celem badania była ocena wartości wskaźnika E/(E’×S’) mierzonego w różnych punktach pierścienia zastawki mitralnej w prognozowaniu ryzyka zgonu sercowego u pacjentów z niewydolnością serca (HF).Metody: U 342 kolejnych chorych hospitalizowanych z powodu HF z rytmem zatokowym przeprowadzono badanie echokardiograficzne w momencie wypisania ze szpitala i miesiąc później. Zmierzono prędkości części przegrodowej i bocznej pierścienia zastawki mitralnej oraz obliczono wartości średnie. Pogorszenie w zakresie E/(E’×S’) definiowano jako wartość większą niż uzyskana przy wypisie. Punktem końcowym był zgon sercowy.Wyniki: W trakcie obserwacji (35 ± 8,8 miesiąca) odnotowano 52 przypadki zgonu sercowego (15,2% chorych). Przegrodowy wskaźnik E/(E’×S’) przy wypisie ze szpitala okazał się najsilniejszym czynnikiem predykcyjnym zgonu sercowego, na co wskazuje największe pole pod krzywą ROC (receiver operating characteristic) (0,85; 95% CI 0,79–0,90; p &lt; 0,001). Analizastatystyczna krzywych ROC nie wykazała istotnych różnic między przegrodowym i średnim wskaźnikiem E/(E’×S’) (p = 0,54), jednak przegrodowy wskaźnik E/(E’×S’) cechował się większą dokładnością niż pozostałe analizowane parametry echokardiograficzne [E/(E’×S’), E/E’, S’, itp., wszystkie p &lt; 0,05]. Optymalna wartość progowa przegrodowego wskaźnika E/(E’×S’) wynosiła 3,03 (czułość 75%, swoistość 83%). U 96 (28,1%) chorych wartość wskaźnika E/(E’×S’) przed wypisaniem ze szpitala wynosiła &gt; 3,03. Odsetek zgonów sercowych był istotnie wyższy u pacjentów, u których wskaźnik E/(E’×S’) był większy niż 3,03 (39 zgonów, 40,2% vs. 13 zgonów; 5,3%; p &lt; 0,001). Najgorsza prognoza spośród całej badanej populacji dotyczyła chorych, u których przegrodowy wskaźnik E/(E’×S’) był większy niż 3,03 przy wypisie, a po miesiącu nastąpiło jego pogorszenie.Wnioski: Przegrodowy wskaźnik E/(E’×S’) jest silnym czynnikiem predykcyjnym zgonu sercowego u chorych z HF

Comparison between Retrograde Flexible Ureteroscopy and Percutaneous Nephrolithotomy for the Treatment of Renal Stones of 2–4 cm

Background and objectives: Renal stones are widespread, with a lifetime prevalence of 10% in adults. Flexible ureteroscopy enables urologists to treat lower calyx stones or even complex renal stones through the natural orifice and achieve an acceptable stone-free rate. Hence, we analyzed the effectiveness and safety of FURS versus PCNL in treating renal stones between 20 and 40 mm in diameter. Materials and methods: We retrospectively analyzed 250 consecutive patients with large renal solitary stones (stone burden between 2 and 4 cm) from 1 January 2019 to 31 December 2020. The patients were divided into two groups: group 1 (125 patients), in which the patients were treated by a retrograde flexible ureteroscopic approach, and group 2 (125 patients), in which we used percutaneous nephrolithotomy. Stone characteristics and anatomical data were observed based on the computed tomography (CT) and/or KUB (Kidney-ureter-Bladder) radiography imaging archive. Results: The mean stone burden was 26.38 ± 4.453 mm in group 1 and 29.44 ± 4.817 mm in group 2. The stone-free rate after the first ureteroscopy was higher for the PNL(percutaneous nephrolithotomy) group (90.4%) than the F-URS group (68%). After two sessions of ureteroscopy, the SFR was 88.8% in the first group, and after three procedures, the SFR rose to 95.2%. The overall complication rate was higher in group 1 than in group 2 (18.4% vs. 16.8%), but without statistical relevance (p > 0.5). Furthermore, we encountered more grade III and IV complications in the PNL group (8.8% vs. 4.8%, p Conclusion: Flexible ureteroscopy proves to be efficient in treating renal stones over 2 cm. However, the patients must be informed that more than one procedure might be necessary to overcome the entire stone burden

How Much Malperfusion Is Too Much in Acute Type A Aortic Dissections?

(1) Background: Malperfusion is a central limiting factor in the setting of acute Type A aortic dissections (AAAD). We sought to find preoperative metabolic acidosis thresholds that might influence decision-making in this setting. (2) Methods: We retrospectively reviewed consecutive patients operated on with AAAD between January 2002 and December 2017. We analyzed preoperative variables that might influence early and long-term outcomes, with particular emphasis on malperfusion markers. (3) Results: Our sample consisted of 153 patients, most of them male (69.2%), with a mean age of 55.89 &plusmn; 12.8 years. Malperfusion was present in 20.9% of cases: peripheric 25, renal 7, cerebral 4, and mesenteric 3. Cardiogenic shock was present in 18.9% of patients. Logistic regression revealed entry site (odds ratio (OR) = 2.83, p = 0.03), cardiogenic shock (OR = 3.30, p = 0.03), prebypass pH (OR = 0.93, p = 0.02) as independent risk factors for early death (&lt;30 days). Receiver operating characteristic (ROC) analysis identified a prebypass pH of 7.25 as a cutpoint for an unfavourable early outcome. Patients whose prebypass pH was &le;7.25 had a 2.98 higher relative risk (65.7% vs. 22%, p &lt; 0.001). Prebypass pH 7.25 (hazard ratio (HR) = 4.00, p &lt; 0.01) and entry site (HR = 2.10, p = 0.04) were independent predictors of early phase survival (&lt;30 days), while long-term survival (&gt;30 days) was determined by age &gt;65 years (HR = 3.12, p = 0.02). (4) Conclusions: Patients with a prebypass pH &le; 7.25 have an unacceptably high early mortality after AAAD repair. Those patients might benefit from a two-stage approach

ARTYKUŁ ORYGINALNYZwiązek pomiędzy elektrofizjologicznymi i echokardiograficznymi parametrami sprzyjającymi migotaniu przedsionków u chorych bez organicznej choroby serca

Background: The electroanatomical substrate of dilated atria is characterised by increased non-uniform anisotropy and macroscopic slowing of conduction, which promote reentrant circuits. Aim: To analyse the relationship between electrophysiological properties of atria and echocardiographic markers of dilatation and increased filling pressure. Methods: The study group consisted of 79 patients without structural heart disease, aged 53&#177;22 years, who were referred for electrophysiological study. In order to examine the atrial electrophysiological characteristics we studied interatrial conduction time (iaCT), double potentials and fragmented atrial activity during premature stimulation of the high right atrium (HRA). The analysed parameters included: duration of atrial activity, baseline iaCT (iaCTb) between HRA and distal coronary sinus (CS), iaCT during HRA pacing S1S1 600 ms (iaCTS1), maximum prolongation of iaCT during S2 and S3 delivery (iaCTS2, iaCTS3). We also calculated the decremental index (DI)=iaCT S3- iaCTS1/iaCTS1%. The following echocardiographic parameters were assessed: left atrial (LA) dimensions, surface (LAs), volume using ellipse formula (LAv), right surface (RAs), total atrial surface (TAs=LAs+RAs), and global myocardial index (GMI). Results: Patients were divided into two groups. Group 1 consisted of 37 patients with evidence of slow atrial conduction (atrial fragmentation/iaCTb>80ms/DI>50%/double atrial potentials), whereas group 2 was composed of 42 patients without slow conduction properties. There were no significant differences concerning age, body mass index or LA parasternal dimensions between the groups. Thirty-seven patients, of whom 32 were from group 1, had documented episodes of paroxysmal atrial fibrillation. GMI, LAs, LAv and TAs values were significantly higher in patients from group 1 than in group 2 subjects. A statistically significant linear correlation between iaCTb and TAs (r=0.52 pWstęp: Elektroanatomiczne parametry sprzyjające występowaniu migotania przedsionków (AF) u chorych z powiększonym lewym przedsionkiem (LA) polegają na anizotropii i zwolnieniu przewodzenia, co stanowi podłoże nawrotnych arytmii. Cel: Zbadanie związku pomiędzy elektrofizjologicznymi właściwościami przedsionków a powiększeniem przedsionka i zwiększonym ciśnieniem napełniania. Metodyka: Grupę badaną stanowiło 79 chorych bez organicznej choroby serca w średnim wieku 53&#177;22 lata, którzy zostali zakwalifikowani do wykonania inwazyjnego badania elektrofizjologicznego. Podczas stymulacji programowanej prawego przedsionka (HRA) oceniano takie parametry elektrofizjologiczne jak czas przewodzenia międzyprzedsionkowego (iaCT) i występowanie podwójnych potencjałów oraz fragmentację potencjałów przedsionkowych. W szczególności oceniano czas pobudzenia przedsionków, podstawowy iaCT (iaCTb) pomiędzy HRA a dystalnym odcinkiem zatoki wieńcowej (CS), iaCT podczas stymulacji HRA o długości cyklu S1-S1 600 ms (iaCTS1) i maksymalne wydłużenie iaCT po bodźcach przedwczesnych S2 i S3 (iaCTS2, iaCTS3). Obliczono także indeks zwolnienia przewodzenia (ang. decremental index) (DI)=iaCTS3-iaCTS1/iaCTS1%. Parametry hemodynamiczne, oceniane przy pomocy echokardiografii, obejmowały ocenę wielkości LA, powierzchni LA (LAs), objętości LA przy użyciu wzoru elipsowego (LAv), powierzchni RA (RAs), całkowitej powierzchni przedsionków (TAs=LAs+RAs) oraz globalnego indeksu sercowego (GMI). Wyniki: Chorych podzielono na dwie grupy w zależności od zmierzonych parametrów elektrofizjologicznych. Grupę 1 stanowiło 37 chorych ze zwolnionym przewodzeniem (fragmentacja potencjałów przedsionkowych, iaCTb >80 ms, DI >50% lub obecność podwójnych potencjałów), podczas, gdy grupę 2 stanowiło 42 chorych bez zaburzeń przewodzenia w przedsionkach. Obie grupy nie różniły się istotnie pod względem wieku, indeksu masy ciała lub wymiarami LA. U 37 chorych (w tym 32 pacjentów z grupy 1) występowały w przeszłości udokumentowane napady AF. Wartości GMI, LAs, LAv i TAs były istotnie większe w grupie 1 niż w grupie 2. Wykazano istotną liniową korelację pomiędzy iaCTb i TAs (r=0.52,

Um novo índice de doppler tecidual para a predição de fibrilação atrial futura em pacientes com insuficiência cardíaca

FUNDAMENTO: O aparecimento de Fibrilação Atrial (FA) em pacientes com Insuficiência Cardíaca (IC) está em geral associado a uma alta ocorrência de complicações cardiovasculares. Constatou-se que a relação E/(E' × S') (E = velocidade transmitral diastólica inicial, E' = velocidade diastólica inicial no anel mitral e S = velocidade sistólica no anel mitral) reflete a pressão de enchimento do ventrículo esquerdo. Objetivo: Investigamos se E/(E' × S') poderia ser um preditor de FA de início recente em pacientes com IC. MÉTODOS: Foram analisados 113 pacientes consecutivos hospitalizados com IC, em ritmo sinusal, após o tratamento médico adequado. Os pacientes com histórico de FA, imagens ecocardiográficas inadequadas, cardiopatia congênita, ritmo acelerado, doença valvar primária significativa, síndrome coronariana aguda, revascularização coronária durante o seguimento, doença pulmonar ou insuficiência renal grave não foram incluídos. E/(E' × S') foi determinado utilizando a média das velocidades das bordas septal e lateral do anel mitral. A meta principal do estudo foi a FA de início recente. RESULTADOS: Durante o período de seguimento (35,7 ± 11,2 meses), 33 pacientes (29,2%) desenvolveram FA. A média de E/(E' × S') foi de 3,09 ± 1,12 nesses pacientes, ao passo que foi de 1,72 ± 1,34 no restante (p 2,2. A FA de início recente foi maior em pacientes com E/(E' × S') > 2,2 que em pacientes com E/(E' × S') < 2,2 [29 (59,1%) versus 4 (6,2%), p < 0,001]. Na análise multivariada de Cox incluindo as variáveis que previram FA em análise univariada, a relação E/(E' × S') foi o único preditor independente de FA de início recente (relação de risco = 2,26, 95% de intervalo de confiança = 1,25 - 4,09, p = 0,007). CONCLUSÃO: Em pacientes com IC, a relação E/(E' × S') parece ser um bom preditor de FA de início recente