Wetterbedingungen beim olympischen Rudern und Kanu-Kajak Regatta in Athen im Olympischen Rudern-Zentrum in Schinias

In water sports like rowing and canoe-kayak weather conditions are important factors to the competition and can probably reduce the performance of athletes. Thus, the aim of this study was to analyze the weather conditions during August and September in the past 10-13 years in the Schinias area where the Olympic Rowing and Canoe-Kayak Regattas were held. A secondary aim was to relate the data with the environmental conditions from previous Olympic Games. Wind speed (m/s), relative humidity (%) and temperature (oC) daily from 800 to 2100 were recorded and collected from the National Meteorological Bureau. The results revealed that the wind speed was under 5m/s during races and training hours, temperature and humidity were 29oC and under 60%, respectively. However, there were some exceptions in the weather but during the Olympic Games 2004, the weather conditions were normal and the athletes participated in the competition without problems.Uvod Vremenski uvjeti mogu utjecati na uspješnost sportaša, osobito u sportovima koji se održavaju na otvorenom, kao što su veslanje i kanu-kajak - visoke temperature, visoka relativna vlažnost i velika brzina vjetra lako mogu odgoditi ili čak uništiti dobro planirano natjecanje. Interakcija između vremenskih uvjeta i sportske uspješnosti uočena je ne samo na olimpijskim natjecanjima, već i na natjecanjima nacionalnog ili internacionalnog ranga. Brojna su istraživanja pokazala da dugotrajno vježbanje u vrlo toplim i vlažnim uvjetima dovodi do dehidracije i hemokoncentracije, da opterećuje kardiovaskularni sustav i, konačno, narušava sportsku/fizičku uspješnost. Nadalje, brzina i smjer vjetra, koji su značajni faktori vremenskih uvjeta u veslanju, mogu bitno utjecati na hidrodinamiku i tehniku. Stoga je cilj ovog istraživanja bio analizirati vremenske uvjete u kolovozu i rujnu u proteklih 10 do 13 godina u regiji Schinias (Marathon, Grčka) gdje se održavala olimpijska veslačka regata u kanuu i kajaku na mirnim vodama. Cilj je bio i usporediti podatke o vremenskim uvjetima s onima s prošlih olimpijskih igara. Metode rada Podaci o prosječnoj minimalnoj i maksimalnoj brzini vjetra (m/s), prosječnoj temperaturi (oC) i relativnoj vlažnosti (%) za područje Marathona, oso-bito za područje Veslačkog olimpijskog centra, prikupljani svakodnevno svakog sata (od 800-2100) tijekom kolovoza i rujna tijekom proteklih jedanaest godina (1990-2000), preuzeti su iz statistike Grčkog državnog meteorološkog zavoda. Rezultati Dobiveni rezultati pokazuju da je brzina vjetra (m/s) u razdoblju od 1990. do 2000. godine bila viša u kolovozu nego u rujnu, a poprimala je vrijednosti od 2,9 m/s u jutarnjim satima do 6,5 m/s te se smanjivala u vrijeme popodnevnih treninga (1800--2000). Brzina vjetra bila je prilično velika; dosezala je do 19 m/s za vrijeme Svjetskog juniorskog prvenstva 2003, što je bio izuzetak u odnosu na ostala mjerenja. Brzina vjetra za vrijeme Olimpijskih igara 2004. godine varirala je manje od 5m/s. Osim toga, temperaturne vrijednosti kretale su se između 22,5 i 29,8oC, a vlažnost zraka bila je uglavnom ispod 60%. Konačno, smjer vjetra bio je uglavnom sjever- sjeverozapad, a kišni dani bili su rijetkost. Rasprava i zaključak Vremenski uvjeti za vrijeme Olimpijskih igara 2004. u Grčkoj bili su takvi da nisu ugrozili izvedbu ni uspješnost sportaša. Na temelju usporedbe pri-kupljenih meteoroloških podataka za vrijeme Olimpijskih igara u Ateni s onima iz Atlante i Sydneyja, može se zaključiti da su vremenski uvjeti za vrijeme Olimpijskih igara u Ateni bili najbolji za natjecanje.Beim Wassersport wie Rudern und Kanu-Kajak sind die Wetterbedingungen sehr wichtig für den Wett-bewerb und können die Leistungen von Sportlern vermindern. Das Ziel dieser Forschung war, die Wetter-bedingungen im August und September in den letzten 10 – 13 Jahren im Bereich von Schinias zu analysieren, wo die olympische Rudern- und Kanu-Kajak-Regatta stattfand. Das zweite Ziel war, die Daten mit den Umgebungsbedingungen bei den vorherigen Olympischen Spielen zu korrelieren. Die Windgeschwindigkeit (m/s), relative Luftfeuchtigkeit (%) und die Temperatur (oC) wurden täglich ab 8 Uhr morgens bis 21 Uhr abends im National Meteorological Bureau niedergeschrieben und gesammelt. Die Ergebnisse zeigten, dass während der Wettbewerben und Trainingszeit die Windgeschwindigkeit weniger als 5 m/s, die Temperatur 29oC und der Luftfeuchtigkeit weniger als 60% waren. Es gab einige Ausnahmen im Bezug auf das Wetter, aber während der Olympischen Spielen im Jahre 2004 waren die Wetterbedingungen normal und die Sportler hatten keine Probleme während der Wettbewerbe

Comparison of Resistance and Chair Yoga Training on Subjective Sleep Quality in MCI Women

Background: Self-rated sleep disorders are common in older adults, resulting in various health problems. Two types of exercise are suggested as an affordable and accessible non-pharmacological treatment and are being compared and discussed. Objectives: This randomized, controlled, 12-week trial investigates the effects of different types of exercise (resistance vs chair yoga training) on subjective sleep quality, in women with Mild Cognitive Impairment (MCI). Methods: In order to measure cognitive function, the Mini-Mental State Examination (MMSE) was used. Forty nine participants enrolled in the study were randomized to a resistance training program (n=16), or a chair yoga program (n=15), or a control group (n=18). All participants engaged in cognitive activities. Results: At baseline, PSQI scores for CYG, RTG and CG (8.2±5.1, 6.1±4.3, 7.4±4.1, respectively) and MMSE (28.3±1.4, 27.8±1.2, 28.0±2.3, respectively) did not differ statistically between the three groups (F2,46= 1.993, p= 0.143). After the intervention, a significant improvement in PSQI total score was noted in resistance training group (t=2.335, df15, p=0.03). Conclusions: There were no significant differences between groups before and after test for the PSQI subscale scores (sleep onset latency (h), time spent in bed before sleep (min), morning waking up (h) and sleep duration (h)). No significant difference was found in PSQI subscales scores within each group. This study proposes that resistance training is an effective treatment approach to improve sleep quality in women with mild cognitive impairment

Η επίδραση του ρυθμού και της αγωνιστικής τακτικής στα φυσιολογικά και κινητικά χαρακτηριστικά κατά την κωπηλατοεργομέτρηση 2Km

Η παρούσα έρευνα σχεδιάστηκε για να εξετάσει τη σχέση του κωπηλατικού ρυθμού με τα κινητικά χαρακτηριστικά νεαρών κωπηλατών και κωπηλατριών καθώς και την επίδραση της απόστασης κωπηλάτησης και των διαφορετικών αγωνιστικών τακτικών στην απόδοση. Στην πρώτη εργασία, το δείγμα αποτέλεσαν 36 αγόρια (15.09±0.7 έτη) και 12 κορίτσια (14.9±0.5 έτη) αγωνιστικού επιπέδου. Τους ζητήθηκε να κωπηλατήσουν σε εργόμετρο Concept2 την αγωνιστική απόσταση των 2km με σκοπό να πραγματοποιήσουν τον καλύτερο δυνατό χρόνο τους. Η στατιστική ανάλυση έγινε με ανάλυση διασποράς (Anova) για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις και Pearson’s product. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το μήκος της κουπιάς (SL) στα αγόρια μειώνεται με την αύξηση του ρυθμού (r= -0.6, p=0.001). Αντίθετα, στα κορίτσια το SL δε συσχετίζεται με το ρυθμό. Το SL συσχετίζεται με το ανάστημα και το μήκος των άνω και κάτω άκρων στα δύο φύλα. Αλλαγές παρουσιάστηκαν σε όλα τα κινητικά χαρακτηριστικά ανά 500m μεταξύ των δύο φύλων. Παρατηρήθηκε ότι τα δύο φύλα, κωπηλάτησαν τα 2km με τη μέθοδο τακτικής της παραβολής. Στη δεύτερη εργασία που είχε σκοπό να εξετάσει τρεις διαφορετικές μεθόδους τακτικής και πώς επηρεάζουν τις κινητικές και φυσιολογικές παραμέτρους, συμμετείχαν 15 κωπηλάτες (15.37±1.34 έτη, ανάστημα 175.96±6.34 cm, σωματική μάζα 72.84±10.13 kg). Στην πρώτη επίσκεψη υπεβλήθησαν σε σωματομετρήσεις και στη δοκιμασία της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου (59.97±4.86 ml•kg-1•min-1). Στη συνέχεια, πραγματοποίησαν προσομοιωμένο αγώνα στο Concept2 κατά βούληση (αυτοεπιλογή τακτικής, BPS) και στη συνέχεια με τρόπο αργό (SPS) και σταθερό (EPS) τα πρώτα 1000m και τα υπόλοιπα 1000m ελεύθερα. Η στατιστική ανάλυση έγινε με ανάλυση διασποράς (Anova) για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η καλύτερη επίδοση στην απόσταση των 2km παρουσιάστηκε στην BPS (7:09:12min:sec:ms) συγκριτικά με την επίδοση της SPS (7:14:13 min:sec:ms) και της EPS (7:14:08 min:sec:ms). Στην τακτική BPS ο ρυθμός ήταν υψηλότερος σε σύγκριση με τις άλλες μεθόδους τακτικής (29.8±1.3 έναντι 28.5±1.4 και 28.8±1.4 strokes.min-1) ενώ το μήκος της κουπιάς (SL) στην ίδια τακτική ήταν μικρότερο (150.1±8.8 έναντι 155.1±6.7 και 152.5±6.7 cm). Στα υπόλοιπα κινητικά χαρακτηριστικά (Hv, Fstr, Fpeak, Pstr) δε βρέθηκαν διαφορές μεταξύ των τριών μεθόδων τακτικής. Oι σχετικές τιμές της VO2 (ml•Kg-1•min-1) δε διέφεραν μεταξύ των τριών μεθόδων τακτικής. Ο πνευμονικός αερισμός (VE) ήταν υψηλός και στις τρεις μεθόδους τακτικής στα 2 km, με τη μέθοδο BPS να εμφανίζει τις υψηλότερες τιμές χωρίς όμως να διαφέρει στατιστικά σημαντικά από τις άλλες τακτικές. Επιπλέον, η συγκέντρωση γαλακτικού κατά την αποκατάσταση δε διέφερε σημαντικά (p=0.308) μεταξύ των τακτικών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η καμπύλη της κινητικής της πρόσληψης οξυγόνου (t/1/2) όπου δε βρέθηκε να διαφέρει σημαντικά μεταξύ των τριών μεθόδων τακτικής. Από τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας συμπεραίνουμε ότι ο ρυθμός έχει σχέση με το μήκος κουπιάς και η απόσταση κωπηλάτησης έχει επίδραση στην απόδοση στους παίδες και στις κορασίδες. Επιπρόσθετα, με τη μέθοδο τακτικής BPS, που μοιάζει με αυτή της παραβολικής τακτικής ή του αντίστροφου J, επιτυγχάνεται καλύτερη επίδοση στα 2 km σε κωπηλατοεργόμετρο και φαίνεται ως προς τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά να μην είναι λιγότερο οικονομική σε σύγκριση με την SPS και EPS. Η τακτική αυτή χρησιμοποιείται από τους περισσότερους κωπηλάτες υψηλού επιπέδου όπως έχει καταγραφεί από τους Garland (2005), Brown et al., (2010) and Muehlbauer & Melges (2011).The aim of the study was to investigate the relationship of stroke rate and pacing in physiological and kinetic parameters during 2 km rowing ergometer. In the first part of the study, 36 male (15.09±0.7 yrs) and 12 female (14.9±0.5 yrs) rowers participated in the study. Both sexes were asked to row 2 km on the Concept 2 Model D rowing ergometer at the best possible time. For the statistical analysis Anova repeated measures were used and Pearson’s product. The results showed that male rowers decreased the SL in higher stroke rate(r= -0.6, p=0.001). Strong relationship for both genders was found between SL and height and upper and lower extremities. Kinetic variables changed every 500m. Both sexes, rowed the 2km using the parabolic-shaped pacing strategy. In the second part, 15 male rowers aged 15.37± 1.34 yrs, height 175.96±6.34 cm, body mass 72.84±10.13 kg completed 3 different pacing strategies in Concept II rowing ergometer. The purpose of the study was to investigate the influence of different pacing strategies on performance and selected metabolic and kinetic parameters. Participants first performed in Concept 2 an incremental test to determine VO2peak (59.97±4.86 ml•kg-1•min-1). After a week, performed a baseline 2km ergometer rowing trial. From the baseline data (BPS), pacing strategies were developed for the first 1000m. A slow pacing strategy (SPS) 4% slower from mean velocity of BSP and an even pacing strategy (EPS) were developed. The results showed best performance time in BPS. Kinetic characteristics were found to be consisted over BPS, SPS and EPS with the exception of stroke length which was greater in SPS. No differences were found in La (mmol.l-1) in recovery between pacing strategies (p=0.308) No significant differences were found in metabolic parameters. In conclusion, stroke rate has a strong relationship with stroke length (SL) and the kinetic characteristics of male and female rowers change every 500m of the race. In addition, male and female performance is different. BPS allowed rowers to cover the 2 km distance in higher stroke rate and in shorter performance time compared to SPS and EPS pacing strategies presenting same physiological responses

The effect of stroke rate and pacing on kinetic and physiological variables during 2 km rowing ergometer

The aim of the study was to investigate the relationship of stroke rate and pacing in physiological and kinetic parameters during 2 km rowing ergometer. In the first part of the study, 36 male (15.09±0.7 yrs) and 12 female (14.9±0.5 yrs) rowers participated in the study. Both sexes were asked to row 2 km on the Concept 2 Model D rowing ergometer at the best possible time. For the statistical analysis Anova repeated measures were used and Pearson’s product. The results showed that male rowers decreased the SL in higher stroke rate(r= -0.6, p=0.001). Strong relationship for both genders was found between SL and height and upper and lower extremities. Kinetic variables changed every 500m. Both sexes, rowed the 2km using the parabolic-shaped pacing strategy. In the second part, 15 male rowers aged 15.37± 1.34 yrs, height 175.96±6.34 cm, body mass 72.84±10.13 kg completed 3 different pacing strategies in Concept II rowing ergometer. The purpose of the study was to investigate the influence of different pacing strategies on performance and selected metabolic and kinetic parameters. Participants first performed in Concept 2 an incremental test to determine VO2peak (59.97±4.86 ml•kg-1•min-1). After a week, performed a baseline 2km ergometer rowing trial. From the baseline data (BPS), pacing strategies were developed for the first 1000m. A slow pacing strategy (SPS) 4% slower from mean velocity of BSP and an even pacing strategy (EPS) were developed. The results showed best performance time in BPS. Kinetic characteristics were found to be consisted over BPS, SPS and EPS with the exception of stroke length which was greater in SPS. No differences were found in La (mmol.l-1) in recovery between pacing strategies (p=0.308) No significant differences were found in metabolic parameters. In conclusion, stroke rate has a strong relationship with stroke length (SL) and the kinetic characteristics of male and female rowers change every 500m of the race. In addition, male and female performance is different. BPS allowed rowers to cover the 2 km distance in higher stroke rate and in shorter performance time compared to SPS and EPS pacing strategies presenting same physiological responses.Η παρούσα έρευνα σχεδιάστηκε για να εξετάσει τη σχέση του κωπηλατικού ρυθμού με τα κινητικά χαρακτηριστικά νεαρών κωπηλατών και κωπηλατριών καθώς και την επίδραση της απόστασης κωπηλάτησης και των διαφορετικών αγωνιστικών τακτικών στην απόδοση.Στην πρώτη εργασία, το δείγμα αποτέλεσαν 36 αγόρια (15.09±0.7 έτη) και 12 κορίτσια (14.9±0.5 έτη) αγωνιστικού επιπέδου. Τους ζητήθηκε να κωπηλατήσουν σε εργόμετρο Concept2 την αγωνιστική απόσταση των 2km με σκοπό να πραγματοποιήσουν τον καλύτερο δυνατό χρόνο τους. Η στατιστική ανάλυση έγινε με ανάλυση διασποράς (Anova) για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις και Pearson’s product. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το μήκος της κουπιάς (SL) στα αγόρια μειώνεται με την αύξηση του ρυθμού (r= -0.6, p=0.001). Αντίθετα, στα κορίτσια το SL δε συσχετίζεται με το ρυθμό. Το SL συσχετίζεται με το ανάστημα και το μήκος των άνω και κάτω άκρων στα δύο φύλα. Αλλαγές παρουσιάστηκαν σε όλα τα κινητικά χαρακτηριστικά ανά 500m μεταξύ των δύο φύλων. Παρατηρήθηκε ότι τα δύο φύλα, κωπηλάτησαν τα 2km με τη μέθοδο τακτικής της παραβολής.Στη δεύτερη εργασία που είχε σκοπό να εξετάσει τρεις διαφορετικές μεθόδους τακτικής και πώς επηρεάζουν τις κινητικές και φυσιολογικές παραμέτρους, συμμετείχαν 15 κωπηλάτες (15.37±1.34 έτη, ανάστημα 175.96±6.34 cm, σωματική μάζα 72.84±10.13 kg). Στην πρώτη επίσκεψη υπεβλήθησαν σε σωματομετρήσεις και στη δοκιμασία της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου (59.97±4.86 ml•kg-1•min-1). Στη συνέχεια, πραγματοποίησαν προσομοιωμένο αγώνα στο Concept2 κατά βούληση (αυτοεπιλογή τακτικής, BPS) και στη συνέχεια με τρόπο αργό (SPS) και σταθερό (EPS) τα πρώτα 1000m και τα υπόλοιπα 1000m ελεύθερα. Η στατιστική ανάλυση έγινε με ανάλυση διασποράς (Anova) για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η καλύτερη επίδοση στην απόσταση των 2km παρουσιάστηκε στην BPS (7:09:12min:sec:ms) συγκριτικά με την επίδοση της SPS (7:14:13 min:sec:ms) και της EPS (7:14:08 min:sec:ms). Στην τακτική BPS ο ρυθμός ήταν υψηλότερος σε σύγκριση με τις άλλες μεθόδους τακτικής (29.8±1.3 έναντι 28.5±1.4 και 28.8±1.4 strokes.min-1) ενώ το μήκος της κουπιάς (SL) στην ίδια τακτική ήταν μικρότερο (150.1±8.8 έναντι 155.1±6.7 και 152.5±6.7 cm). Στα υπόλοιπα κινητικά χαρακτηριστικά (Hv, Fstr, Fpeak, Pstr) δε βρέθηκαν διαφορές μεταξύ των τριών μεθόδων τακτικής. Oι σχετικές τιμές της VO2 (ml•Kg-1•min-1) δε διέφεραν μεταξύ των τριών μεθόδων τακτικής. Ο πνευμονικός αερισμός (VE) ήταν υψηλός και στις τρεις μεθόδους τακτικής στα 2 km, με τη μέθοδο BPS να εμφανίζει τις υψηλότερες τιμές χωρίς όμως να διαφέρει στατιστικά σημαντικά από τις άλλες τακτικές. Επιπλέον, η συγκέντρωση γαλακτικού κατά την αποκατάσταση δε διέφερε σημαντικά (p=0.308) μεταξύ των τακτικών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η καμπύλη της κινητικής της πρόσληψης οξυγόνου (t/1/2) όπου δε βρέθηκε να διαφέρει σημαντικά μεταξύ των τριών μεθόδων τακτικής. Από τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας συμπεραίνουμε ότι ο ρυθμός έχει σχέση με το μήκος κουπιάς και η απόσταση κωπηλάτησης έχει επίδραση στην απόδοση στους παίδες και στις κορασίδες. Επιπρόσθετα, με τη μέθοδο τακτικής BPS, που μοιάζει με αυτή της παραβολικής τακτικής ή του αντίστροφου J, επιτυγχάνεται καλύτερη επίδοση στα 2 km σε κωπηλατοεργόμετρο και φαίνεται ως προς τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά να μην είναι λιγότερο οικονομική σε σύγκριση με την SPS και EPS. Η τακτική αυτή χρησιμοποιείται από τους περισσότερους κωπηλάτες υψηλού επιπέδου όπως έχει καταγραφεί από τους Garland (2005), Brown et al., (2010) and Muehlbauer & Melges (2011)

The Influence of Physical Training on Blood Levels of Human Growth Hormone, Testosterone and Procollagen in Young Rowers

Objective: The purpose of this study was to investigate muscle strength and skeletal age in trained and untrained pubertal boys and its relationship to the levels of Testosterone (T), Growth Hormone (GH) and Procollagen (PICP). Methods: Both the exercise and control groups consisted of 24 (mean 12.91, sd = 0.63) and 17 (mean 12.91, sd = 0.48) year old boys, respectively. The exercise group (EG), in addition to school activities, participated in a rowing training program for six months (rowing technique, strength aerobic exercises, 60 min/day, three days/week). The control group (CG) only participated in the school physical education program, two to three times/week. Hormonal concentrations were measured by radioimmunoassay techniques. Venus blood samples were taken at rest from both groups. Results: Testosterone was increased in both groups (p0.001). Significant differences were found within groups in T before training (p0.01) There was an increase of PICP in EG after training (p0.01). Differences on GH were observed before the training period in both groups (p0.01). Both groups significantly differed in upper and lower limbs strengths. Significant correlation was found between PICP and skeletal age in both (p0.05 and p0.02, respectively) Conclusions: The gains in muscle strength in both groups may partly be explained by the increase in the concentrations of hormone levels and the changes in body size.Key words: skeletal age, muscle strength, anabolic hormones, rowin

The Influence of Physical Training on Blood Levels of Human Growth Hormone, Testosterone and Procollagen in Young Rowers

Objective: The purpose of this study was to investigate muscle strength and skeletal age in trained and untrained pubertal boys and its relationship to the levels of Testosterone (T), Growth Hormone (GH) and Procollagen (PICP). Methods: Both the exercise and control groups consisted of 24 (mean 12.91, sd = 0.63) and 17 (mean 12.91, sd = 0.48) year old boys, respectively. The exercise group (EG), in addition to school activities, participated in a rowing training program for six months (rowing technique, strength & aerobic exercises, 60 min/day, three days/week). The control group (CG) only participated in the school physical education program, two to three times/week. Hormonal concentrations were measured by radioimmunoassay techniques. Venus blood samples were taken at rest from both groups. Results: Testosterone was increased in both groups (p<0.001). Significant differences were found within groups in T before training (p<0.01) There was an increase of PICP in EG after training (p<0.01). Differences on GH were observed before the training period in both groups (p<0.01). Both groups significantly differed in upper and lower limbs strengths. Significant correlation was found between PICP and skeletal age in both (p<0.05 and p<0.02, respectively) Conclusions: The gains in muscle strength in both groups may partly be explained by the increase in the concentrations of hormone levels and the changes in body size. Key words: skeletal age, muscle strength, anabolic hormones, rowin

Comparison of Resistance and Chair Yoga Training on Subjective Sleep Quality in MCI Women

Background: Self-rated sleep disorders are common in older adults, resulting in various health problems. Two types of exercise are suggested as an affordable and accessible non-pharmacological treatment and are being compared and discussed. Objectives: This randomized, controlled, 12-week trial investigates the effects of different types of exercise (resistance vs chair yoga training) on subjective sleep quality, in women with Mild Cognitive Impairment (MCI). Methods: In order to measure cognitive function, the Mini-Mental State Examination (MMSE) was used. Forty nine participants enrolled in the study were randomized to a resistance training program (n=16), or a chair yoga program (n=15), or a control group (n=18). All participants engaged in cognitive activities. Results: At baseline, PSQI scores for CYG, RTG and CG (8.2±5.1, 6.1±4.3, 7.4±4.1, respectively) and MMSE (28.3±1.4, 27.8±1.2, 28.0±2.3, respectively) did not differ statistically between the three groups (F2,46= 1.993, p= 0.143). After the intervention, a significant improvement in PSQI total score was noted in resistance training group (t=2.335, df15, p=0.03). Conclusions: There were no significant differences between groups before and after test for the PSQI subscale scores (sleep onset latency (h), time spent in bed before sleep (min), morning waking up (h) and sleep duration (h)). No significant difference was found in PSQI subscales scores within each group. This study proposes that resistance training is an effective treatment approach to improve sleep quality in women with mild cognitive impairment