Ψυχολογική καταπόνηση και συμπεριφορές κινδύνου σε χρήστες θεραπευόμενους με χορήγηση υποκαταστάτων

Ιστορικό: Η σύγχρονη έρευνα στο πεδίο των εξαρτήσεων θεωρεί απαραίτητη την ανάπτυξη και χρήση εμπειρικά τεκμηριωμένων μεθόδων αξιολόγησης των θεραπευτικών παρεμβάσεων, παρακολούθησης της ψυχολογικής καταπόνησης και αποτίμησης της πιθανότητας εκδήλωσης επικίνδυνων συμπεριφορών των θεραπευομένων σε προγράμματα απεξάρτησης. Στο μεγαλύτερο δίκτυο φαρμακευτικής αντιμετώπισης της οπιοεξάρτησης στην Ελλάδα, τον ΟΚΑΝΑ, η χρήση τέτοιων μεθόδων εξακολουθεί να είναι περιορισμένη με την πορεία κάθε μέλους στο πρόγραμμα να αποτιμάται κυρίως από την μέτρηση των υποτροπών ή την δοσολογία του φαρμάκου. Σκοπός : Η εισαγωγή του CORE-OM 34 στο εγχώριο πεδίο των ουσιοεξαρτήσεων και η μελέτη της συμπεριφοράς του στο πρόγραμμα φαρμακευτικής αντιμετώπισης της εξάρτησης του ΟΚΑΝΑ. Συμμετέχοντες : Μέλη του Π.Υ. ΟΚΑΝΑ, θεραπευόμενοι με χορήγηση του υποκαταστάτου Βουπρενορφίνη. Ερευνητικός Σχεδιασμός : Συγχρονική έρευνα με χορήγηση ερωτηματολογίων (CORE-OM 34) για την μέτρηση της Ψυχολογικής Καταπόνησης και της Πιθανότητας Εκδήλωσης Συμπεριφορών Κινδύνου στα μέλη του Π.Υ.. Η χορήγηση του εργαλείου (20/7 – 31/10/2017) έλαβε χώρα στο γραφείο κάθε θεραπευτή αμέσως μετά τη λήψη του υποκαταστάτου και πριν την θεραπευτική συνεδρία. Οι θεραπευτές πριν την χορήγηση συμπλήρωσαν την φόρμα αποτίμησης πιθανότητας εκδήλωσης συμπεριφορών κινδύνου (RAF) για το μέλος που θα έβλεπαν. Δημογραφικά στοιχεία και κλινικά δεδομένα της χρήσης ουσιών λήφθηκαν από τον ΔΑΘ/TDI που διατηρείται στο φάκελο του κάθε ασθενούς. Η εσωτερική συνέπεια του εργαλείου ελέγχθηκε με τον δείκτη α του Cronbach ενώ τα δεδομένα αναλύθηκαν με το SPSS μέσω περιγραφικής και επαγωγικής στατιστικής (ANOVA, post-hoc με Fisher’s LSD, t-test, X2). Πλαίσιο διεξαγωγής : Θ.Μ.Υ. ΟΚΑΝΑ Π.Γ.Ν. «Αττικόν». Κύριο Ερευνητικό Εργαλείο : CORE-OM 34. Ερωτηματολόγιο αυτοαναφοράς 34 προτάσεων που αντιστοιχούν σε σημεία – συμπτώματα της γενικής ψυχικής κατάστασης του ατόμου την τελευταία εβδομάδα πριν την χορήγηση. Οι τιμές του γενικού δείκτη αποτελούν άθροισμα 4 παραγόντων (Υποκειμενική Ευημερία – Προβλήματα – Λειτουργικότητα – Πιθανότητα Εκδήλωσης Συμπεριφορών Κινδύνου). Αποτελέσματα : Συνολικά 100 θεραπευόμενοι του ΟΚΑΝΑ, ελληνικής υπηκοότητας, με μέσο όρο ηλικίας τα 43,7 έτη εκ των οποίων 13% γυναίκες, δέχτηκαν να λάβουν μέρος στην έρευνα. Πρόκειται για εξαρτημένους πρώην χρήστες ηρωίνης (97%) σε καθημερινή βάση (87,9%). Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους ήταν Χ.Ε.Ν. (81%) με μέσο χρόνο παρακολούθησης του Π.Υ. τα 4,24 έτη. Το CORE-OM 34 και οι κυριότεροι παράγοντές του επέδειξαν αποδεκτές έως άριστες τιμές εσωτερικής συνέπειας (0,74< α <0,95). Πιο επιδραστικός ήταν ο παράγοντας Χρόνος Παρακολούθησης του Π.Υ. τονίζοντας την σημασία που έχει η συγκράτηση των θεραπευομένων για ικανό χρόνο στο Π.Υ.. Η Ψυχική Καταπόνηση των μελών παρουσιάζεται χαμηλή ενώ σε υψηλότερα επίπεδα εμφανίζεται η πιθανότητα τους να εκδηλώσουν συμπεριφορές κινδύνου (ΠΕΣΚ). Η Αυτοκτονία που ιεραρχείται πρώτη ΠΕΣΚ για τους συμμετέχοντες κατατάσσεται τελευταία στις εκτιμήσεις των θεραπευτών. Εκείνοι βλέπουν πιο επικίνδυνη την Βλάβη προς Εαυτόν θεωρώντας το CORE-OM ως ένα εργαλείο αποκλειστικής διερεύνησής της και αντιλαμβανόμενοι την αυτοκαταστροφικότητα των θεραπευομένων τους ως ένα αδιαφοροποίητο αίσθημα επιθετικότητας που μπορεί να εξελιχθεί σε κάθε ΠΕΣΚ εκτός της παραβατικότητας. Παρά το γεγονός ότι Βλάβη προς Άλλους και Παραβατικότητα συσχετίστηκαν με στατιστικά σημαντικό τρόπο μόνο το 50% όσων είναι πιθανό να παρανομήσουν ενδέχεται να εκδηλώσουν Βλάβη προς Άλλους δείχνοντας τον χαρακτήρα της παραβατικότητας των χρηστών εντός των Π.Υ.. Συμπεράσματα : Η εργασία κατάφερε να εισάγει μεθοδολογικά και να μελετήσει εμπειρικά το CORE-OM 34 εντός μιας μονάδας υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ. Εκτός από σύντομο και εύχρηστο εργαλείο το CORE-OM έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει τους ήδη έμπειρους θεραπευτές των Π.Υ. να ταυτοποιήσουν γρηγορότερα υψηλής επικινδυνότητας θεραπευόμενους αλλά και να ανιχνεύσουν την ψυχολογική υποτροπή πριν επέλθει η υποτροπή στην χρήση βελτιώνοντας έτσι το θεραπευτικό τους έργο. Είναι επίσης ικανό να φωτίσει σκοτεινά σημεία της θεραπευτικής πορείας όπως η ανάσχεση της βελτίωσης και η επιστροφή σε αρχικό στάδιο ορισμένων κλινικών χαρακτηριστικών της χρήσης μετά τα 5+ έτη στο Π.Υ. αλλά και να μειώσει τα ποσοστά υποδιάγνωσης ή δυσκολίας εντοπισμού ατόμων υψηλής επικινδυνότητας στην Βλάβη προς Άλλους και την Παραβατικότητα.

Μεταβολές στους δείκτες της αερόβιας ικανότητας κατά την περίοδο διακοπής του πρωταθλήματος σε ερασιτέχνες αθλητές καλαθοσφαίρισης

Στη παρούσα πειραματική έρευνα θέλουμε να μελετήσουμε εάν κατά την περίοδο διακοπής του πρωταθλήματος παρουσιάζονται μεταβολές στην αερόβια ικανότητα των ερασιτεχνών αθλητών καλαθοσφαίρισης. Διακοπή του πρωταθλήματος έχουμε κατά την περίοδο εορτών και μετά το τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Σε ερασιτεχνικό επίπεδο η διακοπή του πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης συνεπάγεται τη μείωση ή τη διακοπή προπόνησης. Στην έρευνα συμμετείχαν 15 ερασιτέχνες αθλητές καλαθοσφαίρισης, βασικοί και αναπληρωματικοί (n=15, ηλικίας 23.2±5.7 χρονών, ύψους 188.78±7.35 cm και βάρους 86.73±11.36 kg) οι οποίοι πραγματοποίησαν δύο δοκιμασίες μέγιστης κόπωσης, πριν τη διακοπή της προπόνησης (Τ1) και μετά από 14 ημέρες αποχής από οποιασδήποτε μορφής άσκησης (Τ2). Τα αποτελέσματα παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η διακοπή της προπόνησης παρουσίασε μείωση στην αερόβια ικανότητα στο σύνολο των αθλητών. Βρέθηκε αύξηση του σωματικού βάρους κατά 1,77% και μείωση σε όλους τους άλλους δείκτες. Συγκεκριμένα, η VO2max είχε μείωση κατά 6,04%, η VO2 κατά 7,78%, ο Αναερόβιος ουδός μείωση 9,02%, το VE/VCO2 μείωση 3,24%, η VO2/t-slope μείωση 14,03% και ο Χρόνος Αναερόβιου ουδού μείωση 10,66%. Επίσης, κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων με βάση το ρόλο των παικτών, στους αναπληρωματικούς βρέθηκε στατιστικώς σημαντική αύξηση στο βάρος κατά 1,64% και μείωση στον Αναερόβιο ουδό 9,87%, στο VE/VCO2 12,14%, στον Χρόνο Αναερόβιου ουδού 17,59% και στον χρόνο άσκησης 12,06%. Αντίστοιχα στους βασικούς παίκτες βρέθηκε στατιστικώς σημαντική αύξηση στο σωματικό βάρος κατά 1,93% και μείωση στην VO2max(l/min) και στην VO2max(ml/kg/min) κατά 10,89% και 12,82% αντίστοιχα. Το διάστημα 14 ημερών επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την αερόβια ικανότητα των ερασιτεχνών αθλητών καλαθοσφαίρισης και συνεπώς την απόδοσή τους. Η μείωση της απόδοσης μπορεί να έχει επιπτώσεις σε ολόκληρη την ομάδα και στον προπονητή.In the research of this Master’s thesis we investigate changes in the aerobic capacity of amateur basketball players during a championship break. A break of the championship can take place during the holiday season and after the end of the championship. Usually, on an amateur level a break means reduction or total cessation of training. 15 amateur basketball players (n = 15, aged 23.2 ± 5.7 years, height 188.78 ± 7.35 cm and WEIGHT 86.73 ± 11.36 kg), starters and alternates, performed a maximum fatigue test twice, before the cessation of training (T1) and after 14 days of detraining (T2). The cessation of training resulted in a decrease of aerobic capacity to all athletes. O gain at WEIGHT of 1.77% and a decrease in all other indicators were found. Specifically, in VO2max(l/min) there was a decrease of 6.04%, in VO2max(lm/kg/min) 7.78%, in AT 9.02%, in VE / VCO2 3.24%, in VO2 / t-slope 14.03% and in AT TIME 10.66%. The analysis of the results based on the role of the players showed a statistically significant increase in WEIGHT of 1.64% and a decrease in AT 9.87%, in VE / VCO2 12.14%, in AT TIME 17,59% and in EXERCISE TIME 12.06% for the alternate group. A statistically significant increase in WEIGT of 1.93% and a decrease in VO2max(l/min) and VO2max(ml/kg/min) of 10.89% and 12.82% respectively was found for the starter group. The 14-day period of detraining affects the aerobic capacity of amateur basketball players and therefore their performance. A decreased performance during the championship can affect the whole team and the coach

Unresolved issues on the antenatal use of corticosteroids for fetal lung maturation

Antenatal corticosteroids (ACS) for fetal lung maturation is celebrating the 50th anniversary. The most recent Cochrane review concluded that there is robust evidence that a single course of ACS reduces the risk of perinatal death and respiratory distress syndrome. Some aspects of ACS remain unresolved, including variations in the steroids regimen, effectiveness in certain groups, long-term effects, optimal timing of ACS administration in elective cases. it is well established that a single course of betamethasone or dexamethasone is beneficial in cases of anticipated preterm birth and delivery eventually occurs between two and seven days from administration. The main focus for future research should be on limiting the unnecessary exposure in low-risk pregnancies and investigating the effect in specific groups, periviable and late preterm fetuses

Hedgehog pathway mutations drive oncogenic transformation in high-risk T-cell acute lymphoblastic leukemia.

The role of Hedgehog signaling in normal and malignant T-cell development is controversial. Recently, Hedgehog pathway mutations have been described in T-ALL, but whether mutational activation of Hedgehog signaling drives T-cell transformation is unknown, hindering the rationale for therapeutic intervention. Here, we show that Hedgehog pathway mutations predict chemotherapy resistance in human T-ALL, and drive oncogenic transformation in a zebrafish model of the disease. We found Hedgehog pathway mutations in 16% of 109 childhood T-ALL cases, most commonly affecting its negative regulator PTCH1. Hedgehog mutations were associated with resistance to induction chemotherapy (P = 0.009). Transduction of wild-type PTCH1 into PTCH1-mutant T-ALL cells induced apoptosis (P = 0.005), a phenotype that was reversed by downstream Hedgehog pathway activation (P = 0.007). Transduction of most mutant PTCH1, SUFU, and GLI alleles into mammalian cells induced aberrant regulation of Hedgehog signaling, indicating that these mutations are pathogenic. Using a CRISPR/Cas9 system for lineage-restricted gene disruption in transgenic zebrafish, we found that ptch1 mutations accelerated the onset of notch1-induced T-ALL (P = 0.0001), and pharmacologic Hedgehog pathway inhibition had therapeutic activity. Thus, Hedgehog-activating mutations are driver oncogenic alterations in high-risk T-ALL, providing a molecular rationale for targeted therapy in this disease

Case Report Miller-Fisher Syndrome: Are Anti-GAD Antibodies Implicated in Its Pathophysiology?

Miller-Fisher syndrome (MFS) is considered as a variant of the Guillain-Barre syndrome (GBS) and its characteristic clinical features are ophthalmoplegia, ataxia, and areflexia. Typically, it is associated with anti-GQ1b antibodies; however, a significant percentage (>10%) of these patients are seronegative. Here, we report a 67-year-old female patient who presented with the typical clinical features of MFS. Workup revealed antibodies against glutamic acid decarboxylase (GAD) in relatively high titers while GQ1b antibodies were negative. Neurological improvement was observed after intravenous gamma globulin and follow-up examinations showed a continuous clinical amelioration with simultaneous decline of anti-GAD levels which finally returned to normal values. This case indicates that anti-GAD antibodies may be associated with a broader clinical spectrum and future studies in GQ1b-seronegative patients could determine ultimately their clinical and pathogenetic significance in this syndrome

Management of preterm labor: Clinical practice guideline and recommendation by the WAPM-World Association of Perinatal Medicine and the PMF-Perinatal Medicine Foundation

: This practice guideline follows the mission of the World Association of Perinatal Medicine in collaboration with the Perinatal Medicine Foundation, bringing together groups and individuals throughout the world, with the goal of improving the management of preterm labor. In fact, this document provides further guidance for healthcare practitioners on the appropriate use of examinations with the aim to improve the accuracy in diagnosing preterm labor and allow timely and appropriate administration of tocolytics, antenatal corticosteroids and magnesium sulphate and avoid unnecessary or excessive interventions. Therefore, it is not intended to establish a legal standard of care. This document is based on consensus among perinatal experts throughout the world in the light of scientific literature and serves as a guideline for use in clinical practice

First Trimester Examination of Fetal Anatomy: Clinical Practice Guideline by the World Association of Perinatal Medicine (WAPM) and the Perinatal Medicine Foundation (PMF)

This recommendation document follows the mission of the World Association of Perinatal Medicine in collaboration with the Perinatal Medicine Foundation. We aim to bring together groups and individuals throughout the world for precise standardization to implement the ultrasound evaluation of the fetus in the first trimester of pregnancy and improve the early detection of anomalies and the clinical management of the pregnancy. The aim is to present a document that includes statements and recommendations on the standard evaluation of the fetal anatomy in the first trimester, based on quality evidence in the peer-reviewed literature as well as the experience of perinatal experts around the world.info:eu-repo/semantics/publishedVersio

Monoclonal B-cell lymphocytosis in a hospital-based UK population and a rural Ugandan population : a cross-sectional study

BACKGROUND: Reported incidence of B-cell malignancies shows substantial geographical variation, being more common in the Americas and Europe than in Africa. This variation might reflect differences in diagnostic capability, inherited susceptibility, and infectious exposures. Monoclonal B-cell lymphocytosis (MBL) is a precursor lesion that can be screened for in apparently healthy people, allowing comparison of prevalence across different populations independently of health-care provision. We aimed to compare the prevalence and phenotypic characteristics of MBL in age-and-sex-matched populations from rural Uganda and the UK. METHODS: In this cross-sectional study, we recruited volunteers aged at least 45 years who were seronegative for HIV-1 from the established Ugandan General Population Cohort and obtained their whole-blood samples. We also obtained blood samples from anonymised waste material of age-and-sex-matched individuals (aged >45 years, with a normal blood count and no history of cancer) in the UK. We used flow cytometry to determine the presence of MBL, defined according to standard diagnostic criteria, in the samples and compared differences in the proportion of cases with chronic lymphocytic leukaemia (CLL)-phenotype MBL and CD5-negative MBL, as well as differences in absolute monoclonal B-cell count between the two cohorts. FINDINGS: Between Jan 15 and Dec 18, 2012, we obtained samples from 302 Ugandan volunteers and 302 UK individuals who were matched by age and sex to the Ugandan population. Overall MBL prevalence was higher in the Ugandan participants (42 [14%] individuals) than in the UK cohort (25 [8%]; p=0·038). CLL-phenotype MBL was detected in three (1%) Ugandan participants and 21 (7%) UK participants (p=0·00021); all three Ugandan participants had absolute monoclonal B-cell count below one cell per μL, whereas the 21 UK participants had a median absolute number of circulating neoplastic cells of 4·6 (IQR 2-12) cells per μL. The prevalence of CD5-negative MBL was higher in the Ugandan cohort (41 [14%], of whom two [5%] also had CLL-phenotype MBL) than in the UK cohort (six [2%], of whom two [33%] also had CLL-phenotype MBL; p<0·0001), but the median absolute B-cell count was similar (227 [IQR 152-345] cells per μL in the Ugandan cohort vs 135 [105-177] cells per μL in the UK cohort; p=0·13). INTERPRETATION: MBL is common in both Uganda and the UK, but the substantial phenotypic differences might reflect fundamental differences in the pathogenesis of B-cell lymphoproliferative disorders. FUNDING: UK Medical Research Council and UK Department for International Development

Combined Patterns of IGHV Repertoire and Cytogenetic/Molecular Alterations in Monoclonal B Lymphocytosis versus Chronic Lymphocytic Leukemia

Background:Chronic lymphocytic leukemia (CLL)-like monoclonal B lymphocytosis (MBL) with (MBLhi) or without (MBLlo) absolute B-lymphocytosis precedes most CLL cases,the specific determinants for malignant progression remaining unknown.Methodology/Principal Findings:For this purpose, simultaneous iFISH and molecular analysis of well-established cytogenetic alterations of chromosomes 11, 12, 13, 14 and 17 together with the pattern of rearrangement of the IGHV genes were performed in CLL-like cells from MBL and CLL cases. Our results based on 78 CLL-like MBL and 117 CLL clones from 166 subjects living in the same geographical area, show the existence of three major groups of clones with distinct but partially overlapping patterns of IGHV gene usage, IGHV mutational status and cytogenetic alterations. These included a group enriched in MBLloclones expressing specific IGHV subgroups (e.g. VH3-23) with no or isolated good-prognosis cytogenetic alterations, a second group which mainly consisted of clinical MBLhiand advanced stage CLL with a skewed but different CLL-associated IGHV gene repertoire (e.g. VH1-69), frequently associated with complex karyotypes and poor-prognosis cytogenetic alterations, and a third group of clones with intermediate features, with prevalence of mutated IGHV genes, and higher numbers of del(13q)+clonal B-cells.Conclusions/Significance:These findings suggest that the specific IGHV repertoire and IGHV mutational status of CLL-like B-cell clones may modulate the type of cytogenetic alterations acquired, their rate of acquisition and/or potentially also their clinical consequences. Further long-term follow-up studies investigating the IGHV gene repertoire of MBLloclones in distinct geographic areas and microenvironments are required to confirm our findings and shed light on the potential role of some antigen-binding BCR specificities contributing to clonal evolution

Gli3 in fetal thymic epithelial cells promotes thymocyte positive selection and differentiation by repression of Shh

Gli3 is a Hedgehog (Hh)-responsive transcription factor that can function as a transcriptional repressor or activator. We show that Gli3 activity in mouse thymic epithelial cells (TECs) promotes positive selection and differentiation from CD4+ CD8+ to CD4+ CD8− single positive (SP4) cells in the fetal thymus and that Gli3 represses Shh. Constitutive deletion of Gli3, and conditional deletion of Gli3 from TECs, reduced differentiation to SP4, whereas conditional deletion of Gli3 from thymocytes did not. Conditional deletion of Shh from TECs increased differentiation to SP4, and expression of Shh was upregulated in the Gli3-deficient thymus. Use of a transgenic Hh reporter showed that the Hh pathway was active in thymocytes, and increased in the Gli3- deficient fetal thymus. Neutralisation of endogenous Hh proteins in the Gli3−/− thymus restored SP4 differentiation, indicating that Gli3 in TECs promotes SP4 differentiation by repression of Shh. Transcriptome analysis showed that Hh-mediated transcription was increased whereas TCR-mediated transcription was decreased in Gli3−/− thymocytes compared with wild type