Nondestructive Testing Application for Aircraft Technical Condition Objectification

Import 26/06/2013Diplomová práce se zabývá použitím nedestruktivních metod technické diagnostiky na letecké technice. Popisuje obecně možné vady a provozní porušení, které se mohou vyskytnout v materiálu s přihlédnutím ke specifikům materiálů používaných v letectví. Dále prezentuje přehled všech standardních nedestruktivních metod technické diagnostiky, které nacházejí uplatnění v údržbě letadel. V práci jsou podrobněji popsány inovativní metody oboru: metoda magnetické paměti kovu a termovize. U obou se vychází z teoretických předpokladů, které byly prakticky odzkoušeny v reálném prostředí organizace pro údržbu letadel. Výsledky praktické aplikace byly analyzovány a byla zhodnocena vhodnost jejich použití.Master thesis is dealing with nondestructive testing application for aircraft. It describes in general possible defects and operation damages in material and it focuses on particularity of materials used in aviation. It presents an overview of all the standard nondestructive inspection methods which are applicable in aircraft maintenance. The thesis describes more precisly innovative methods of the branch: metal magnetic memory and thermography. In both it is dealing with theoretical preconditions which were practically tested in aircraft maintenance organization environment. Practical application results were analyzed and the suitability of usage was evaluated.340 - Katedra výrobních strojů a konstruovánívýborn

Leki złożone w terapii nadciśnienia tętniczego u chorych na cukrzycę

The fixed-dose combination in the treatment of hypertension in diabetic patients. Diabetes and hypertension are additive risk factor for developing atherosclerosis and cardiovascular diseases. High blood pressure in diabetc patients increases risk of stoke, coronary heart disease, congestive heart failure and renal damage. The diabetic patient usually requires a combination of several antihypertensive drugs for satisfactory blood pressure control. In this article goals of treatment, when to initiate antihypertensive treatment, and treatment strategies in diabetic patient were discussed. (Forum Zaburzen Metabolicznych 2010, vol. 1, no 3, 149–155)Cukrzyca i nadciśnienie tętnicze są czynnikami ryzyka rozwoju miażdżycy i chorób sercowo- -naczyniowych. Podwyższone ciśnienie tętnicze u chorych na cukrzycę zwiększa ryzyko wystąpienia udarów mózgu, choroby niedokrwiennej serca, niewydolności serca i uszkodzenia nerek. U pacjenta z cukrzycą należy zwykle stosować terapię wielolekową w leczeniu nadciśnienia tętniczego. W niniejszym artykule omówiono cele terapii hipotensyjnej, zasady rozpoczynania leczenia oraz schematy postępowania za pomocą leków złożonych u chorych z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą. (Forum Zaburzeń Metabolicznych 2010, tom 1, nr 3, 149–155

Equid herpesvirus type 1 (EHV-1) disrupt actin cytoskeleton during productive infection in equine leukocytes

Equid herpesvirus type 1 (EHV-1) is a prevalent causative agent of equine diseases worldwide. After primary replication in the respiratory epithelium the virus disseminates systemically through a peripheral blood mononuclear cell (PBMC)-associated viraemia. EHV-1 is the only alphaherpes-virus known so far which is capable of establishing latent infection not only in neurons but also in immune system cells (mainly in lymphocytes and macrophages). Since leukocytes are not the target cells for viral replication but are used to transport EHV-1 to the internal organs, the question remains how the virus avoids the immune response and whether it could potentially be associated with virus-induced cytoskeletal rearrangements. Therefore, the aim of this study was to investigate the progress of EHV-1 replication in leukocytes stimulated by phytohemagglutinin and the impact of EHV-1 infection on the actin cytoskeleton. Using the real-time PCR method we evaluated the quantity of viral DNA from samples collected at indicated time points post infection. In order to examine possible changes in actin cytoskeleton organization due to EHV-1 infection, we performed immunofluorescent staining using TRITC-phalloidin conjugate. The results showed that EHV-1 replicates in leukocytes at a restricted level but with the accompaniment of chromatin degradation. Simultaneously, infection with EHV-1 caused disruption of the actin cytoskeleton; this was particularly apparent in further stages of infection. Disruption of the actin cytoskeleton may lead to the limited release of the virus from the cells, but may be also beneficial for the virus, since at the same time it potentially impairs the immune function of leukocytes

Wpływ muzyki na częstość rytmu serca oraz ciśnienie tętnicze — przegląd literatury

Wpływ muzyki na zdrowie człowieka pozostaje niedoceniony. Parametry układu sercowo-naczyniowego, takie jak częstość rytmu serca (HR) oraz ciśnienie tętnicze (BP), ze względu na znaczenie kliniczne i łatwość pomiaru, są często śledzone w badaniach z zakresu muzykoterapii. Muzyka za pośrednictwem wywoływanych emocji wtórnie wpływa na czynność autonomicznego układu nerwowego, która manifestowana jest przez zmiany wartości BP i HR. U zdrowych osób obserwuje się wzrost HR i BP wprost proporcjonalny do tempa odsłuchiwanego utworu. Część publikacji wskazuje również, że HR i BP istotnie wzrastają podczas odsłuchu pobudzającego utworu jak i utworu, który podoba się słuchaczowi. Korzystny wpływ muzyki na tolerancję wysiłku (obniżenie HR i BP) obserwowano zarówno u osób zdrowych, jak i chorujących. Dostępne publikacje w czterech sytuacjach klinicznych tj. w okresie przedoperacyjnym, podczas wentylacji mechanicznej, u pacjentów z chorobą wieńcową oraz u pacjentów z chorobą nowotworową, wykazały istotne obniżenie HR i/lub BP pod wpływem muzyki. Głośny bodziec dźwiękowy aktywuje reakcję obrony/ucieczki. Tak zwana  prostota zastosowania muzykoterapii, bezpieczeństwo interwencji, niskie koszty oraz nieinwazyjność są jej zaletami. Trwałość pozytywnych efektów muzykoterapii wymaga potwierdzenia w przyszłych, starannie zaprojektowanych i zrealizowanych badaniach.Wpływ muzyki na zdrowie człowieka pozostaje niedoceniony. Parametry układu sercowo-naczyniowego, takie jak częstość rytmu serca (HR) oraz ciśnienie tętnicze (BP), ze względu na znaczenie kliniczne i łatwość pomiaru, są często śledzone w badaniach z zakresu muzykoterapii. Muzyka za pośrednictwem wywoływanych emocji wtórnie wpływa na czynność autonomicznego układu nerwowego, która manifestowana jest przez zmiany wartości BP i HR. U zdrowych osób obserwuje się wzrost HR i BP wprost proporcjonalny do tempa odsłuchiwanego utworu. Część publikacji wskazuje również, że HR i BP istotnie wzrastają podczas odsłuchu pobudzającego utworu jak i utworu, który podoba się słuchaczowi. Korzystny wpływ muzyki na tolerancję wysiłku (obniżenie HR i BP) obserwowano zarówno u osób zdrowych, jak i chorujących. Dostępne publikacje w czterech sytuacjach klinicznych tj. w okresie przedoperacyjnym, podczas wentylacji mechanicznej, u pacjentów z chorobą wieńcową oraz u pacjentów z chorobą nowotworową, wykazały istotne obniżenie HR i/lub BP pod wpływem muzyki. Głośny bodziec dźwiękowy aktywuje reakcję obrony/ucieczki. Tak zwana  prostota zastosowania muzykoterapii, bezpieczeństwo interwencji, niskie koszty oraz nieinwazyjność są jej zaletami. Trwałość pozytywnych efektów muzykoterapii wymaga potwierdzenia w przyszłych, starannie zaprojektowanych i zrealizowanych badaniach

Prevalence and Clinical Significance of Microalbuminuria in Essential Hypertension

Wstęp: Celem badania była ocena częstości mikroalbuminurii u chorych z nadciśnieniem tętniczym łagodnym i umiarkowanym oraz poszukiwanie korelacji między wydalaniem albumin z moczem a masą lewej komory serca, wartościami ciśnienia uzyskanymi w automatycznym, 24-godzinnym pomiarze (ABPM) oraz uznanymi czynnikami powikłań sercowo-naczyniowych. Materiał i metody: Do badań włączono 41 chorych (16 kobiet i 25 mężczyzn) w wieku 18–71 lat, z czasem trwania nadciśnienia 1–30 lat (średnio 71 miesięcy), ze wskaźnikiem masy ciała (BMI) średnio 28,8 ± 5,0 kg/m˛. W analizowanej grupie chorych oznaczono wielkość dobowej albuminurii, masę i indeks masy lewej komory serca (LVMI) oraz przeprowadzono automatyczny całodobowy pomiar ciśnienia. Badanie przeprowadzono u chorych nieprzyjmujących leków hipotensyjnych, po wykluczeniu jawnego białkomoczu, cukrzycy, infekcji dróg moczowych oraz przy prawidłowym przesączaniu kłębuszkowym. Dobowe wydalanie albumin z moczem (UAE) określano w dwóch kolejnych dniach z dobowej zbiórki moczu za pomocą metody radioimmunologiczej. Wyniki: Wydalanie albumin z moczem dla całej grupy wynosiło średnio 19,70 mg/d. U 8 osób (19,5%) wartości UAE wskazywały na obecność mikroalbuminurii; w grupie tej średnie wydalanie albumin wynosiło 57,83 mg/d. Zwiększone wydalanie albumin z moczem korelowało ze stężeniem trójglicerydów, przerostem lewej komory serca oraz wartościami ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego, mierzonymi metodą tradycyjną. Indeks masy lewej komory serca wynosił w badanej grupie średnio 121,36 g/m˛, u 19 osób (46,3%) stwierdzono wartości wskazujące na przerost lewej komory serca (LVH). Przerost lewej komory statystycznie częściej występował u chorych w starszym wieku, z dłuższym czasem trwania choroby, z większymi wartościami UAE oraz wyższymi wartościami skurczowego ciśnienia tętniczego mierzonego metodą tradycyjną i za pomocą ABPM. Wniosek: Współistnienie podwyższonego UAE z uznanymi czynnnikami rozwoju powikłań sercowo-naczyniowych może sugerować, że mikroalbuminuria występująca w nadciśnieniu tętniczym stanowi także czynnik ryzyka rozwoju tych powikłań.Background; The objective of this study was to evaluate the prevalence of microalbuminuria in mild and moderate essential hypertension, and to evaluate any relationship with left ventricular mass, ambulatory blood pressure monitoring (ABPM) and other cardiovascular risk factors. Material and methods: 41 patients (16 women and 25 men) aged 18–71, with the history of hypertension 1–30 years (mean 71 months), and with body mass index (BMI) mean 28,8 ± 5,0 kg/m˛ were studied. Urinary albumin excretion, left ventricular mass and ambulatory blood pressure monitoring were evaluated in each patient. We studied untreated patients without overt proteinuria, diabetes, urinary tract infection, and with normal GFR. Urinary albumin excretion (UAE) was determinated by the radioimmunoassay in urine collected within 24 hours during two seperate days. Results: 24-hour UAE levels in study patients were average 19,70 mg. The percentage of patients with microalbuminuria was 19,5% — mean UAE in this group were 57,83 mg/day. Microalbuminuria was significantly correlated with triglycerides level, left ventricular hypertrophy, office systolic and diastolic blood pressure. The mean LVMI was 121,36 g/m˛ — in 19 subjects (46,3%) left ventricular hypertrophy (LVH) was present. LVH was significantly higher in older patients, higher UAE and office and ambulatory SBP. Conclusion: Increased urinary albumin excretion is associated with recognised cardiovascular risk factors, therefore microalbuminuria in essential hypertension can be regarded as a marker to help indentify patients at higher cardiovascular risk

The analysis of salt consumption in patients with hypertension

WSTĘP: Nadciśnienie tętnicze jest w społeczeństwach rozwiniętych uznawane za najczęstsze schorzenie układu sercowo-naczyniowego. W terapii, oprócz szerokiej gamy leków, zaleca się leczenie niefarmakologiczne. Obejmuje ono różnorodne modyfikacje stylu życia. Podstawowym postulatem, tego rodzaju terapii jest ograniczenie spożycia soli kuchennej. Celem pracy jest oszacowanie ilości soli konsumowanej przez osoby chorujące na nadciśnienie tętnicze. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wykorzystano, specjalnie do tego celu skonstruowany, kwestionariusz ankiety oraz 24-godzinny wywiad żywieniowy. Grupę badawczą stanowiło 100 osób. WYNIKI: Znaczna część ankietowanych zwraca uwagę na ilość konsumowanej soli kuchennej oraz zmniejsza jej podaż od momentu zdiagnozowania nadciśnienia. Stosowane ograniczenia nie są jednak wystarczające do wypełnienia obowiązujących norm spożycia. Osoby biorące udział w badaniu spożywały dziennie średnio 6,93 g NaCl (wartość mediany 6,39 g). Spożycie soli było zgodne z zaleceniami u 24% badanych. Powodem takiego stanu rzeczy jest brak rezygnacji z dodawania chlorku sodu podczas przygotowywania posiłków oraz zbyt małe zainteresowanie zawartością NaCl w wybieranych produktach spożywczych. WNIOSKI: Otrzymane wyniki wykazały, że mimo znajomości zaleceń odnoszących się do ograniczenia spożycia soli większości badanych nie osiąga zaleconych poziomów. Konieczne jest podjęcie dalszych starań w celu edukacji chorych w zakresie leczenia niefarmakologicznego.INTRODUCTION: In advanced societies hypertension is known to be the most common disease of the cardiovascular system. Apart from a wide choice of medicines, in hypertension therapy a non-pharmacological treatment is highly recommended. It concer ns a variety of life style modifications of which reduction of salt intake is the most consequential. The aim of this study was to estimate the amount of salt consumed by patients with hypertension. MATERIAL AND METHODS: A specially constr ucted questionnaire has been used alongside to 24-hour interview on a group of a 100 subjects. RESULTS: Significant proportion of subjects paid more attention to reducing daily salt intake from the moment hypertension had been diagnosed. Despite increased awareness concerning the effects of exceeded salt intake in patients with hypertension it has been observed that the diet restrictions were not sufficient. An average daily salt intake among subjects was 6.93 g NaCl (the median value was 6.39 g). The daily salt consumption consistent with recommendations was observed in only 24% of patients. It has been concluded that adding salt to meals during cooking and not enough interest in salt content in chosen food products was responsible for exceeded daily salt intake among most of patients with hypertension. CONCLUSIONS: The results has shown that despite the knowledge of recommendations for dietary salt restriction, most respondents did not achieve the recommended levels. It is necessary to undertake further efforts to patient education in the field of non-pharmacological treatment

Myonectin serum concentration changes after short-term physical activity among young, healthy people

Background: Myonectin is a myokine secreted by skeletal muscles in response to physical activity (PhA)in rodents. It was shown that myonectin may be positively associated with insulin resistance parameters.The aim of the study was to evaluate changes in the concentration of myonectin after short-term PhA.Methods: A total of 29 young, healthy volunteers, were included in the study. Each participant completeda life-style questionnaire, underwent a physical examination with anthropometric measurement followedby a treadmill test according to theBruce protocol. Blood samples were collected before and after PhA.An ELISA Assay was used to investigate the myonectin serum level.Results: The myonectin serum level did not change significantly after PhA (0.62[0.14-2.9] vs. 1.08[0.15-2.44] ng/ml; p=0.84). Before PhA the myonectin serum level differed significantly between men and women (respectively: 3.92[2.24-5.30] vs. 0.56[0.15-1.75] ng/ml; p=0.02). Before PhA it had a positive association with weight, BMI, serum creatinine and uremic acid (p < 0.05). The change in the level of myonectin serum after PhA had negative associations with weight, BMI, fasting insulin level and HOMA-IR (p < 0.05).Conclusions: Myonectin serum concentration does not change after short-term physical activity amongyoung, healthy people. Changes in the myonectin serum level after short-term physical activity may beassociated with fasting insulin resistance

Ocena stanu odżywienia u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w zależności od stopnia uszkodzenia mięśnia sercowego

Introduction. Hypertension is the most frequently diagnosed chronic disease in Poland. It may be asymptomatic in years. However, over time affects the most important organs. Among many complications is damage to the myocardium. In addition to pharmacological treatment, proper diet and lifestyle modification are the basis for therapy. The aim of the study was to assess the nutritional status of patients with hypertension depending on the level of myocardial damage. Material and methods. The study involved 33 patients aged 35–70 years with diagnosed hypertension and normal ejection fraction of the heart. In all subjects, the body composition was analyzed using the bioelectrical impedance method, echocard iography and NT-proBNP measurement. Results. Analyzing the left ventricle mass for the entire study group, a positive correlation was found with body weight (r = 0.5125, p = 0.0023), muscle mass (r = 0.5395, p = 0.0012), adipose tissue mass (r = 0.4488, p = 0.0088), body mass index (r = 0.3913, p = 0.0243), total water volume (r = 0.5273, p = 0.0016), lean body mass (r = 0.5375, p = 0.0013), protein (r = 0.5328, p = 0.0014), waist circumference (r = 0.5282, p = 0.0055), waist-to-hip ratio (r = 0.4914; p = 0.0043). The thickness of the intraventricular septum correlates positively with the duration of hypertension (r = 0.6979, p = 0.0248). The composition of the body of patients with hypertension correlates with the level of damage to the left ventricle. Weight reduction in obese or overweight people can have a positive effect on the condition of the heart muscle. Conclusions. It is necessary to educate patients about the proper diet and lifestyle changes. It is advisable to cooperate with a dietician. The inclusion of the body composition analysis in the diagnostics may improve the prognosis of the patients and motivate them to take an active part in the therapy.WSTĘP: Nadciśnienie tętnicze jest najczęściej diagnozowaną chorobą przewlekłą w Polsce. Latami może przebiegać bezobjawowo. Zaniedbanie leczenia może prowadzić do wielu powikłań, a wśród nich do uszkodzenia mięśnia sercowego. Obok leczenia farmakologicznego, odpowiednia dieta i modyfikacja stylu życia są podstawą terapii. Celem badania była ocena stanu odżywienia u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w zależności od stopnia uszkodzenia mięśnia sercowego. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wzięło udział 33 pacjentów w wieku 35–70 lat, ze zdiagnozowanym nadciśnieniem tętniczym i prawidłową frakcją wyrzutową serca. U wszystkich badanych wykonano analizę składu ciała metodą impedancji bioelektrycznej, badanie echokardiograficzne oraz pomiar NT-proBNP. WYNIKI: Analizując masę lewej komory dla całej grupy badanej, wykazano dodatnią korelację z masą ciała (r = 0,5125; p = 0,0023), masą mięśniową (r = 0,5395; p = 0,0012), masą tkanki tłuszczowej (r = 0,4488; p = 0,0088), indeksem masy ciała (r = 0,3913; p = 0,0243), całkowitą objętością wody (r = 0,5273; p = 0,0016), beztłuszczową masą ciała (r = 0,5375; p = 0,0013), białkiem (r = 0,5328; p = 0,0014), obwodem talii (r = 0,5282; p = 0,0055), wskaźnikiem talia–biodro (r = 0,4914; p = 0,0043). Grubość przegrody międzykomorowej koreluje dodatnio z czasem trwania nadciśnienia (r = 0,6979; p = 0,0248). Kompozycja składu ciała pacjentów z nadciśnieniem tętniczym koreluje ze stopniem uszkodzenia lewej komory serca. Redukcja masy ciała u osób otyłych lub z nadwagą może mieć pozytywny wpływ na stan mięśnia sercowego. WNIOSKI: Niezbędne jest edukowanie pacjentów w zakresie prawidłowej diety i zmian stylu życia. Wskazana jest współpraca lekarza z dietetykiem. Włączenie do diagnostyki badania analizy składu ciała może poprawić rokowanie chorych oraz stanowić dla nich motywację do brania czynnego udziału w terapii

Pacjent z podejrzeniem zespołu pozornego nadmiaru mineralokortykosteroidów — trudności diagnostyczne

Pozorny nadmiar mineralokortykosteroidów (AME) jest rzadką postacią dziedzicznego nadciśnienia tętniczego związaną z zaburzeniami w funkcjonowaniu dehydrogenazy 11β-hydroksysteroidowej 2. Diagnostyka tego schorzenia opiera się na ocenie fenotypu, na który składają się charakterystyczne objawy kliniczne, zaburzenia w gospodarce elektrolitowej oraz analiza profilu steroidowego (mineralo- i glikokortykosteroidowego). Ponadto wykonuje się genotypowanie mające na celu ustalenie występowania mutacji w genie HSD11B2. W niniejszej pracy przedstawiono trudności w diagnostyce AME na podstawie przypadku pacjenta, u którego ocena jedynie fenotypu mogłaby doprowadzić do błędnego rozpoznania