Lawsuits of the Pochayiv Monastery by Starosta of Sandomierz and Castellan of Belz Andrzej Firlej

ks. archimandryta Andrzej BorkowskiThe story of the Pochayiv Monastery began with the visit of the greek Metropolitan Neofit to a woman named Anna Gojska at Orla estate, several miles from Pochaev. He gave Anna an icon brought from Constantinople, and it stayed in her private chapel for some 30 years. In 1597 Anna gave the icon to the monastery on the mountain. She also gave lands and money. The monks built a new stone Dormition church to house the icon, for which Anna also gave funds. In 1604, the monastic community was joined by Ivan Zalizo. He received the monastic name of Job and was elected the monastery’s hegumen. Job introduced strict discipline and other reforms of monastic life. After Anna died, the mountain on which the monastery lay was inherited by Anna’s grandson Andrzej Firlej, governor of Sandomierz and Castellan of Belz, a convert to the Lutheran Church and very opposed to Eastern Orthodoxy. In 1623 Firlej raided the monastery, taking the holy icon and many jewelry. Job was initiated lawsuits of the Pochaiyv Monastery with Castellan of Belz. Thanks his to the efforts the Court of Lublin ordered the return image of what actually occurred. Court decision Andrzej Firlej finally returned the icon to the monks in 1644. Job of Pochayiv died on October 25, 1651.Historia monasteru poczajowskiego związana jest z wizytą greckiego metropolity Neofita u szlachcianki o imieniu Anna Gojska z Orli, miejscowości położonej kilka mil od Poczajowa. Hierarcha podarował Annie przywiezioną z Konstantynopola ikonę, która została umieszczona w jej prywatnej kaplicy na około 30 lat. W 1597 Anna przekazała ikonę do monasteru na górze poczajowskiej. Podarowała jemu także grunta i fundusze. Dzięki hojnym ofiarom szlachcianki mnisi wznieśli nową kamienną Cerkiew, do której przenieśli ikonę. W 1604 r. do wspólnoty monastycznej dołączył Iwan Zalizo. Otrzymał imię mnisze Hioba i został wybrany igumenem monasteru. Hiob wprowadził surową regułę, dyscyplinę i inne reformy życia monastycznego. Po śmierci Anny, górę, na której był położony monaster odziedziczył wnuk Anny Andrzej Firlej, starosta sandomierski i kasztelan bielski, po konwersji do Kościoła luterańskiego nastawiony nieprzychylnie do prawosławia. W 1623 r. Firlej najechał zbrojnie monaster, rabując cudowną ikonę oraz wiele kosztowności. Hiob był inicjatorem procesów sądowych monasteru poczajowskiego z kasztelan bielski. Dzięki jego staraniom Trybunał Lubelski polecił zwrot wizerunku, co faktycznie nastąpiło. Decyzją sądu Andrzej Firlej ostatecznie zwrócił ikonę mnichom w 1644 r. Hiob Poczajowski zmarł 25 października [email protected] Teologii Prawosławnej, Uniwersytetu w Białymstoku, PolskaAdamczuk L. i Mironowicz A., Duchowieństwo prawosławne w X-XVIII wieku, [w:] Kościół prawosławny w Polsce. Dawniej i dziś, Warszawa 1993, s. 75 – 83.Boniecki A., Firleje, [w:] Herbarz polski, t. 5, Warszawa 1902, s. 285-295.Borkowski A., Patriarchaty Wschodu w dziajach Rzeczypospolitej (1583-1601), Białystok 2014.Borkowski A., Początki monastycyzmu wołyńskiego, „Cerkovnyj Vestnik”, 2014, nr 4, s. 30-63.Chodynicki K., Kościół prawosławny a Rzeczypospolita polska. Zarys historyczny 1370 - 1632, Warszawa 1934.Ergetowski R., Poczajowska Ławra, „Wrocławskie Studia Wschodnie”, 2005, nr 9, s. 101 - 123.Góralski Z., Urzędy i godności w dawnej Polsce, Warszawa 1983.Hodyna T., Między królem a carem. Moskwa w oczach prawosławnych Rusinów – obywateli Rzeczypospolitej (na podstawie piśmiennictwa końca XVI – połowy XVII stulecia, Kraków 2008.Kaczmarczyk J., Bohdan Chmielnicki, Wrocław-Warszawa 1988.Lewickij W., K woprosu o wremieni osnowanija Poczajewskoj Lawry i o pierwoj ustroitielnice jeja Annie Gojskoj, „Волынския Епархиальные Ведомости”, 1913, nr 6, s. 96-100, nr 7, s. 126-128, nr 8, s. 138-142, nr 9, s. 165-167, nr 11, s. 201-204.Mironowicz A., Kościół prawosławny w dziejach dawnej Rzeczypospolitej, Białystok 2001.Mironowicz A., The Activities of the Patriarch Teofanes III in the Polish-Lithuanian Commonwealth, [w:] The Orthodox Church in the Balkans and Poland. Connections and Common Tradition, Białystok 2007, s. 77-87.Niesiecki K., Firlej, [w:] Herbarz Polski, t. 4, Lipsk 1839-1845, s. 24-41.Osadczy W., Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji, Lublin 2007.Батюшков П.Н., Волынь. Исторические судьбы Юго-Западного края, СПб. 1888.Беднов В.А, Православная Церковь в Польше и Литве (no Volumina Legum), Екатеринослав 1908.Грушевський М. С., Історія України-Руси, t. 7, Київ 1995.Иванов В., Епископы древней Луцкой епархии, Почаев 1891.Лаппо И. И. , Великое Княжество Литовское за время от заключения Люблинской Унии до смерти Стефана Батория (1569-1586): опыт исследования политического и общественного строя, t. 1, С.-Петербург 1901.Макарий (Булгаков), митр. История Русской Церкви, t. 6, Москва 1996.Малевич A., Древняя Жыдычинская архимандрия на Волыни, Почаев 1905.Орловский П.И., Участие запорожских казаков в восстановлении Иерусалимским патриархом Феофаном православной Западно-русской церковной иерархии в 1620 году и Киевский церковный собор 1629 года, „Киевская Старина”, 1905, nr 10, s. 133-141.Παπαδόπουλος Χρ., Η εν Ρωσσία υπέρ της Ορθοδοξίας ενέργεια του πατριάρχου Ιεροσολύμων Θεοφάνους, „Νέα Σιών”, 1904, nr 1, s. 339-342.Сендулский, Местечко Домбровица, Ровенского уезда, „Волынския Епархиальные Ведомости”, 1882, nr 9, s. 232-245.Щеглов М., Историческая записка о Дубенской Крестовоздвиженской пустыни, „Волынския Епархиальные Ведомости”, 1884, nr 23 – 25, s. 18-31.17658

The image of John Hus in Maria Konopnicka’s poetry

The study provides an outline of interpretation of Maria Konopnicka’s poem, which was inspired by a painting by Václav Brožík Mistr Jan Hus před koncilem kostnickým (1883). The poem employs Christian imagery (swan, dove, myrrh), bibli-cal paraphrases of St. Paul’s and Christ’s words. Such allusions suggest the poetess’s deep artistic intention and reveal the considerable literary value of the poem. The article is the completed version of a paper which was delivered at the XXIX Interna-tional Comeniological Colloquium in Uhersky Brod Hus, Komenský a česká refor-mace 15. – 16. října 2014

Landscape Information Model (LIM): a case study of Ołtarzew Park in Ożarów Mazowiecki municipality

BIM is penetrating more and more areas of human activity. Currently, it is not only volume or infrastructure objects that are being digitised, but also public spaces such as parks. To achieve this, a number of BIM tools are used to build a LIM model. The LIM model can contain a quantum of information necessary for the park management process. A municipality, for example, can use the LIM model to perform ongoing maintenance or plan rearrangements of the park space. The model itself can serve as a database for the reconstruction of a park in the event of its destruction, e.g. by forces of nature. This paper presents the LIM model of Ołtarzew Park in Ożarów Mazowiecki (Poland), which can serve as a model for building similar models in other cases. In addition to the construction methodology, examples of analyses are presented and the benefits and advantages of using a LIM are described

Evaluation and management of male lower urinary tract symptoms : treatment patterns and guidelines in a correlation study among Polish urology consultants

Introduction: In March 2013, the European Association of Urology (EAU) released a new edition of the guidelines on management of male lower urinary tract symptoms (LUTS), including benign prostatic obstruction. The objective of this study was to evaluate how well the EAU guidelines have been implemented in day-to-day practice by Polish urologists. Material and methods: A structured questionnaire, which explored how urologists diagnose and manage male lower urinary tract symptoms, was emailed to all certified, actively practicing urologists from a list provided by the Polish Urological Association. Results: The questionnaire return rate was 33.7% (135/400). Overall, the median (quartile 1; quartile 3) frequency of correct answers was 65.0% (58.0%; 69.0%). Analysis of the association of availability and acceptance of the EAU guidelines with question answers showed no pattern. A multivariate regression model showed a positive correlation with regards to correct answers given in the survey and doctors’ participation in international congresses (p = 0.018, r = 0.181). Basket analysis showed the strongest association for those who failed to correctly answer the questions regarding diagnosis of LUTS and overactive bladder (OAB) (support = 27.41%, confidence = 86.05%). Conclusions: Although there is a significant degree of adherence to the 2013 EAU guidelines, some discrepancies between urologists’ practice and the recommendations regarding diagnosis and treatment of male LUTS do exist. The data obtained provide valuable benchmarks and also identify possible interventions that may improve the standard of care in this population of patient

Evolution in the approach to overlooked ureteral injuries after gynecological surgery

Objectives: To analyzed the therapeutic results for patients with overlooked iatrogenic ureteral injuries after gynecological surgery, treated at the department since 1990. Before the era of endourology, ureteral injuries were operated on immediately after making a diagnosis. This approach was changed after the popularization of percutaneous nephrostomy (PN) and ureteral stenting using a JJ stent. Material and methods: 27 patients who were diagnosed with a ureteral injury between the first and sixty-fourth day after injury were included. Only PN was performed in 21 patients (group A). In 6 patients, a JJ stent was introduced either immediately after making a diagnosis or after PN (group B). Results: In group A, a good therapeutic result was obtained in only 6 patients (28.6%). Of the 12 patients subjected to PN up to two weeks after injury, 5 had a good result without a need for repair surgery. Of the 9 patients with an injury diagnosed after 3 weeks, only one had a good therapeutic outcome. In Group B, a good result was achieved in 5 out of 6 patients. In 2 patients, a JJ stent was introduced immediately after making the diagnosis, and, in 3 patients, after PN. A successful attempt to „tunnelize” a complete and long obstruction in the sixth patient failed. Conclusions: Attempting to introduce a JJ stent should be the treatment of choice in patients with an overlooked iatrogenic ureteral injury. If an attempt to introduce the JJ stent fails, PN should be performed as a first step to manage the injury

Poznawcze i dydaktyczne funkcje symboli w dziełach Jana Amosa Komeńskiego

Artykuł dotyczy zagadnienia symbolu i symboliki w twórczości Jana Amosa Komeńskiego

Uwagi o symbolu i alegorii. Przegląd wybranych koncepcji i teorii od starożytności do współczesności

This article presents important theories of a symbol in the European culture – from the antiquity to the present. It is necessary to underline that many concepts and theories of a symbol he treats as a riddle, a secret etc. The article shows that a symbol is a synonym of the allegory in the modern Polish theory of literature (Adam Kulawik). Historians of literature should remember that a symbol can be defined differently in psychology, sociology, the theory of literature, the study of religions or art

The Institution of the Family in Pauline theology and Byzantium in Despotat Epirus’s Church Court Opinions

St Paul teaches that family life is founded on the union of a man and woman, which symbolises the relation between Christ and His Church. A second guideline to family life is the education and upbringing of children “in Christ.” The Apostle Paul, in his letters provides parents with advice on how they should raise their children, and children on how they should behave in relation to their parents. In this advice, although limited in number and extend, one can distinguish the basic elements of Christian education for children. For the Apostle Paul, the cultivation of healthy relations is indispensable, not only in the relations between husbands and wives, but also in the relationship between parents and children. Parents have the main responsibility for the creation of pedagogic relation with their children and they can contribute to their education, by providing them social stimuli. The institution of the family has long attracted the interest of Byzantine scholars. Influenced by, among other things, the social sciences, the focus has expanded in recent years to include the function of the family as a social and economic unit in Byzantine society. Since marriage is the basis for the formation of a family, the field of study embraces the rules governing the contracting of a marriage (age, criteria for the selection of a spouse), betrothal, impediments to marriage, the institution of marriage portions and bridal gifts, the status of the wife and children, divorce and so on. Under the Romans, marriage was a civil act. As Christianity spread, the Church gradually came to intervene and acquire a role in the institution. The purpose of marriage is procreation and the perpetuation of the human race, and in this sense, it is of interest to both church and state. A turning-point was reached with the promulgation by Leo VI the Wise (886-912) of Novella 89, which laid down that only marriages blessed by the Church were legal. Later statues, beginning with the Tome (997) of Patriarch Sisinnius, codified the impediments to marriage by reason of kinship or affinity. Among the most illuminating sources for the study of the family and the legal relations deriving from marriage are the decisions and opinions of the ecclesiastical courts of the principality of Epirus and specifically those of the Metropolitan, John Apokaukos, and the Archdiocese of Ochrid, under Demetrios Chomatenos. It is interesting to note that these two prelates considered the cases brought before them not only in the light of the secular law and Church rules, but also with a certain broadness of mind and social sensitivity.Św. Paweł naucza, że życie rodzinne opiera się na związku mężczyzny i kobiety, które symbolizuje związek między Chrystusem i Jego Cerkwią. Drugą wskazówką życia rodzinnego jest edukacja i wychowanie dzieci „w Chrystusie”. Apostoł Paweł w swoich listach udziela rodzicom rad, w jaki sposób należy wychowywać swoje dzieci, a dzieciom, jak powinni się zachowywać wobec swoich rodziców. W tych zaleceniach można wyróżnić podstawowe elementy edukacji chrześcijańskiej dzieci. Dla apostoła Pawła zachowanie zdrowych relacji jest niezbędne nie tylko w stosunkach między małżonkami, ale także w relacjach między rodzicami i dziećmi. Rodzice ponoszą główną odpowiedzialność za tworzenie pedagogicznych relacji z dziećmi i mogą przyczynić się do ich edukacji, poprzez dostarczanie im właściwych bodźców społecznych. Instytucja rodziny od dawna przyciąga zainteresowanie uczonych bizantyjskich. Pod wpływem - między innymi - nauk społecznych, w ostatnich latach położono szczególny nacisk na funkcję rodziny jako jednostki społecznej i ekonomicznej w społeczeństwie bizantyńskim. Ponieważ małżeństwo jest podstawą do tworzenia rodziny, omawiany obszar badawczy obejmuje przepisy regulujące zawieranie małżeństw (wiek, kryteria wyboru małżonka), zaręczyn, przeszkód do zawarcia małżeństwa, instytucji posagu, statusu żony i dzieci, rozwodów, itd. U Rzymian, małżeństwo było aktem cywilnym. W miarę rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa, Cerkiew stopniowo zajmowała stanowisko odnośnie tej instytucji. Celem małżeństwa jest prokreacja i utrwalenie rasy ludzkiej, pod tym względem jest przedmiotem zainteresowania zarówno Cerkwi i państwa. Istotny punkt zwrotny został osiągnięty przez Leona VI Mądrego (886-912), który uznał małżeństwo pobłogosławione przez Cerkiew za jedyne legalne. Później, poczynając od Tomosu (997) patriarchy Sysaniusza, skodyfikowano przeszkody do zawarcia małżeństwa z powodu pokrewieństwa lub powinowactwa. Ważnymi źródłami do badań nad rodziną i stosunkami prawnymi wynikającymi z małżeństwa są decyzje i opinie sądów cerkiewnych Despotatu Epiru, a zwłaszcza te należące do biskupów Jana Apokaukosa i Demetriosa [email protected] Teologii Prawosławnej, Uniwersytet w Białymstoku, PolskaΒασιλικά, red. H. J. Scheltema-D. Hohlwerda, Basilicorum libri LX, Groningen 1961.Δημήτριος Χωματηνός, Πονήματα διάφορα, wyd. G. Prinzing, Demetrii Chomateni Ponemata diaphora [CFHB 38, Series Berolinensis], Berolini-Novi Eboraci 2002.Ecloga. Das Gesetzbuch Leons III. und Konstantinos’ V. Herausgegeben von L. Burgmann [Forschungen zur Byzantinischen Rechtsgeschichte 10].Ιωάννης Απόκαυκος, red. N. Bees, Unedierte Schriftstücke aus der Kanzlei des Johannes Apokaukos des Metropoliten von Naupaktos (in Aetolien), „Byzantinisch-Neugriechische Jahrbücher” 21 (1971/76) 57-160.Jan Chryzostom, Εις το αποστολικόν ρητόν „Διά τάς πορνείας έκαστος τήν εαυτού γυναίκα εχέτω”, PG 51.Jus Graecoromanum, red. Ι. Ζέπων, Π. Ζέπων, t. Ι, Αθήναι 1931.Klemens Aleksandryjski, Παιδαγωγός, PG 10.Νεαρές του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού, JGR I.Les Novelles de Léon VI le Sage, red. P. Noailles-A. Dain, Paris 1944.Ράλλης Γ. Α. – Πότλης Μ., Σύνταγμα των θείων και Ιερών Κανόνων των Αγίων και Πανευφήμων Αποστόλων, και των Ιερών Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, και των κατά μέρος Αγίων Πατέρων, t. Β΄, Αθηνήσιν 1852.Dyczewski L., Rodzina – społeczeństwo – państwo, [w:] Rodzina w okresie transformacji systemowej, red. A. Kurzynowski, Suwałki – Warszawa 1995, s. 51-68.Dziecko potrzebujące pomocy. Możliwości, kierunki, formy wsparcia w środowisku lokalnym, red. J. Izdebska, Suwałki – Warszawa 2003.Ferenz K., Wprowadzenie dzieci w kulturę, Wrocław 1993.Herrin J., Bizancjum. Niezwykłe dziedzictwo średniowiecznego imperium, Poznań 2010.Janke A., Wychowanie rodzinne – kluczowe pojęcie pedagogicznych rozważań nad rodziną, [w:] Wychowanie w kontekście teoretycznym, red. A. Tchorzewski, Bydgoszcz 1993.Kawula S., Brągiel J., Janke A. W., Pedagogika rodziny. Obszary i panorama problematyki, Toruń 1998.Krzesińska-Żach B., Pedagogika rodziny, Białystok 2007.Meyendorff J., Teologia bizantyjska. Historia i doktryna, Kraków 2007.Przecławska A., Relacje między ludźmi jako przedmiot badań pedagogicznych, Warszawa 1993.Świat Bizancjum, t. 3, Bizancjum i jego sąsiedzi 1204-1453, red. A. Laiou, C. Morrisson, Kraków 2013.Świat Bizancjum, t. 2, Cesarstwo Bizantyńskie 641-1204, red. J-C. Cheynet, Kraków 2011.Znosko A., Prawosławne prawo kościelne, Warszawa 1973.Angold M., Βυζαντινή Εκκλησία και τα προβλήματα του γάμου: η συμβολή του Ιωάννου Αποκαύκου μητροπολίτου Ναυπάκτου, „Δωδώνη” 17.1 (1988) 179-194.Βασιλόπουλος Χ., Η ανατροφή των τέκνων στον Ιουδαϊσμό, την Ελληνιστική Κοινωνία και τον Απόστολο Παύλο, [w:] Ζ΄ Παύλεια, Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο „Εκκλησία και Κράτος κατά τον Απόστολο Παύλο”, Βέροια 2001, s. 98-112.Γιανναράς Χρ., Ενάντια στη θρησκεία, Αθήνα 2007.Κάβακα Α., Νέοι Γονείς με Χαρούμενα και Υπάκουα Παιδιά, Αθήνα 1985.Κακαβούλης Α., Συναισθηματική Ανάπτυξη και Αγωγή, Αθήνα 1997.Καραβιδόπουλος Ι., Αποστόλου Παύλου Επιστολές. Προς Εφεσίους, Φιλιππησίους, Κολοσσαείς, Φιλήμονα, Θεσσαλονίκη 1992.Kazhdan P., Η βυζαντινή οικογένεια και τα προβλήματά της, „Βυζαντινά” 14 (1988) 223-236.Κιουσοπούλου Α., Ο θεσμός της οικογένειας στην Ήπειρο κατά τον 13ο αιώνα, Αθήνα 1990.Λαΐου Α., Ο θεσμός της μνηστείας στο δέκατο τρίτο αιώνα, Αφιέρωμα στον Νίκο Σβορώνο, t. Α΄, Ρέθυμνο 1986, s. 280-296.Νικολαΐδης Απ., Γάμος και οικογένεια: Εκκλησιαστική προσέγγιση [w:] Γάμος και οικογένεια : διαπιστώσεις και προοπτικές : πρακτικά της Β’ Διεπιστημονικής Συσκέψεως, Διορθόδοξον Κέντρον της Εκκλησίας της Ελλάδος, Πεντέλη, 5 & 6 Νοεμβρίου 2004, Αθήναι 2008, s. 67-74.Παπαδάτος Σ. Ι., Περί της μνηστείας εις το βυζαντινόν δίκαιον [Πραγματείαι της Ακαδημίας Αθηνών t. 50], Αθήναι 1984.Παρασκευαΐδης Χρ. (Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος), Οικογένεια στην 3η χιλιετία, „Εκκλησία” 10 (2002) 651-657.Παρασκευόπουλος Ι., Εξελιτική Ψυχολογία: Σχολική Ηλικία, t. 3, Αθήνα 1985.Περσελής Ε., Χριστιανική αγωγή και σύγχρονος κόσμος. Θέματα θεωρίας και πράξης της Χριστιανικής αγωγής, Αθήνα 1994.Πιτσάκης Κ. Γ., Ζητήματα κωλυμάτων γάμου από την νομολογία και την πρακτική του „δεσποτάτου” της Ηπείρου, [w:] Πρακτικά Διεθνούς Συμποσίου για το Δεσποτάτο της Ηπείρου (Άρτα, 27-31 Μαΐου 1990), Άρτα 1992, s. 355-374.Πιτσάκης Κ. Γ., Το κώλυμα γάμου λόγω συγγενείας εβδόμου βαθμού εξ αίματος στο βυζαντινό δίκαιο, Αθήνα-Κομοτηνή 1985.Ράνσιμαν Σ., Βυζαντινός πολιτισμός, Αθήναι 1969.Σταυρίδου-Ζαφράκα Α., Από την εκκλησιαστική οργάνωση του κράτους της Ηπείρου. Εκκλησιαστικά οφφίκια κκαι υπηρεσίες του κλήρου τον 13ο αι., [w:] Η βυζαντινή Άρτα και η περιοχή της. Πρακτικά Β΄ Διεθνούς Αρχαιολογικού και Ιστορικού Συνεδρίου (Άρτα 12-14 Απριλίου 2002), Αθήνα 2007, s. 161-196.Σταυρίδου-Ζαφράκα Α., Η κοινωνία της Ηπείρου στο κράτος του Θεοδώρου Δούκα, [w:] Πρακτικά Διεθνούς Συμποζίου για το Δεσποτάτο της Ηπείρου (Άρτα, 27-31 Μαϊου 1990), Άρτα 1992, s. 313-333.Τρωιάνος Σ. Ν., Δημήτριος ο Χωματιανός κατά Θεοδώρου του Βαλσαμών: Είναι γνήσια τα τέκνα από ιερολογημένη μνηστεία; [w:] Πρακτικά Διεθνούς Συμποσίου για το Δεσποτάτο της Ηπείρου (Άρτα, 27-31 Μαϊου 1990), Άρτα 1992, s. 345-353.Τρωιάνος Σ. Ν., Οι Νεαρές Λέοντος Στ΄ του Σοφού. Προλεγόμενα, κείμενο, απόδοση στη νεοελληνική, ευρετήρια και επίμετρο, Αθήνα 2017.37-4418374