Performance of apparent diffusion coefficient values and ratios for the prediction of prostate cancer aggressiveness across different MRI acquisition settings

PURPOSE:In this study, we assessed the performance of apparent diffusion coefficient (ADC) and diffusion-weighted imaging (DWI) metrics and their ratios across different magnetic resonance imaging (MRI) acquisition settings, with or without an endorectal coil (ERC), for the evaluation of prostate cancer (PCa) aggressiveness using whole-mount specimens as a reference.METHODS:We retrospectively reviewed the data of prostate carcinoma patients with a Gleason score (GS) of 3+4 or higher who underwent prostate MRI using a 3T unit at our institution. They were divided into two groups based on the use of ERC for MRI acquisition, and patients who underwent prostate MRI with an ERC constituted the ERC (n = 55) data set, while the remaining patients accounted for the non-ERC data set (n = 41). DWI was performed with b-values of 50, 500, 1000, and 1,400 s/mm2, and ADC maps were automatically calculated. Additionally, computed DWI (cDWI) was performed with a b-value of 2000 s/mm2. Six ADC and two cDWI parameters were evaluated. In the ERC data set, receiver operating characteristic (ROC) curves were plotted for each metric to determine the best cutoff threshold values for differentiating GS 3+4 PCa from that with a higher GS. The performance of these cutoff values was assessed in non-ERC dataset. The diagnostic accuracies and area under the curves (AUCs) of the metrics were compared using Fisher’s exact test and De Long’s method, respectively.RESULTS:Among all metrics, the ADCmean-ratio yielded the highest AUC, 0.84, for differing GS 3+4 PCa from that with a higher GS. The best threshold cutoff values of ADCmean-ratio (£0.51) for discriminating GS 3+4 PCa from that with a higher GS classified 48 patients out of 55 with an accuracy of 87.27%. However, there was no significant difference between each metric in terms of accuracy and AUC (p = 0.163 and 0.214). Similarly, in the non-ERC data set, the ADCmean-ratio provided the highest diagnostic accuracy (82.92%) by classifying 34 patients out of 41. However, Fisher’s exact test yielded no significant difference between DWI and ADC metrics in terms of diagnostic accuracy in non-ERC data (p = 0.561).CONCLUSION:The mean ADC ratio of the tumor to the normal prostate showed the highest accuracy and AUC in differentiating GS 3+4 PCa and PCa with a higher GS across different MRI acquisition settings; however, the performance of different ADC and DWI metrics did not differ significantly

Can computer-aided diagnosis assist in the identification of prostate cancer on prostate MRI? a multi-center, multi-reader investigation.

For prostate cancer detection on prostate multiparametric MRI (mpMRI), the Prostate Imaging-Reporting and Data System version 2 (PI-RADSv2) and computer-aided diagnosis (CAD) systems aim to widely improve standardization across radiologists and centers. Our goal was to evaluate CAD assistance in prostate cancer detection compared with conventional mpMRI interpretation in a diverse dataset acquired from five institutions tested by nine readers of varying experience levels, in total representing 14 globally spread institutions. Index lesion sensitivities of mpMRI-alone were 79% (whole prostate (WP)), 84% (peripheral zone (PZ)), 71% (transition zone (TZ)), similar to CAD at 76% (WP, p=0.39), 77% (PZ, p=0.07), 79% (TZ, p=0.15). Greatest CAD benefit was in TZ for moderately-experienced readers at PI-RADSv2 <3 (84% vs mpMRI-alone 67%, p=0.055). Detection agreement was unchanged but CAD-assisted read times improved (4.6 vs 3.4 minutes, p<0.001). At PI-RADSv2 ≥ 3, CAD improved patient-level specificity (72%) compared to mpMRI-alone (45%, p<0.001). PI-RADSv2 and CAD-assisted mpMRI interpretations have similar sensitivities across multiple sites and readers while CAD has potential to improve specificity and moderately-experienced radiologists' detection of more difficult tumors in the center of the gland. The multi-institutional evidence provided is essential to future prostate MRI and CAD development

How do we feed the surgical newborns?

Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde değişik endikasyonlarla ameliyat edilen yenidoğanlarda beslenme şekillerinin irdelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Cerrahi yenidoğan yoğun bakım ünitemizde 2001-2002 yılları arasında teşhis ve tedavi edilen ve beslenme kayıtları düzenli tutulmuş olgular geriye dönük olarak irdelendi. Olgular başvuru yaşı, ağırlık, oral beslenmeye başlama zamanı ve şekli açısından incelendi. Olgular laparatomi ve rezeksiyon anostomoz yapılan (Grup 1), rezeksiyon anostomoz yapılmayan (Grup 2), stoma açılan (Grup 3), özofagus atrezisi nedeni ile opere edilen (Grup 4), torokotomi yapılan (Grup 5) ve diğerleri (Grup 6) (sakrokoksigeal teratom, üriner sistem patolojileri vb) olmak üzere 6 farklı grupta irdelendi. Bulgular: Toplam 44 olgu değerlendirmeye alındı. Kız/ erkek oranı 1/3 idi. Ort. başvuru yaşı 3,4 gün (133), ort. ağırlık ise 2695 gr (1286-3960) idi. Grup 1 (n11): Bu olguların ortalama enteral beslenmeye başlama zamanı 4,8 gün (1-6) idi, 9 olgu oral beslenirken, 2 olgu da nazogastrik gavajla beslenmeye başlandı. Beslenme 31 (3 saat sürekli 1saat ara & residiv bakma) şeklinde uygulandı. Residiv miktarına göre kademeli arttırmaya gidildi. Grup 2 (n8): Bu olgularda beslenmeye başlanma zamanı ise ort. 3,5 gün (1-14), ort. beslenme miktarı ise 9,5 cc (2-30) idi. Tamamı oral beslenme ile başlanıp ve beslenme miktarı günlük kademeli arttırılarak devam edildi. Grup 3 (n10): Bu olguların ort. beslenme zamanı 1,5 gün (1-3), beslenme miktarı 5 cc ve tamamı oral idi. Grup 4 (n8): Özefagus atrezili olgularda ort. beslenmeye başlama zamanı 4,3 gün (3-6) idi. Olguların 5'i oral, 3'ü nazogastrik gavajla, ort. 3,3 cc (3-5) ile beslenmeye başlandı. Grup 5 (n2): Torakotomi yapılan olgular ise postop 1. gün 5cc ile oral beslenmeye başlandı. Grup 6 (n5): Diğer nedenlerle olguların tamamı postop 1. gün ort. 15 cc (5-30) ile oral beslenmeye başlandı. Sonuç: Çalışmamızda GI sistemde rezeksiyon yapılan olgular en geç beslenmeye alınan grup olarak gözlenmiş, oral beslenme sıklıkla başlangıç için tercih edilen metod olmuştur. Bu parenteral beslenmenin meydana getireceği komplikasyonları da engellemiş olmaktadır.Objective: In this study we aimed to investigate the type of enteral feeding in newborns that have been operated for various reasons. Materials and methods: We investigated retrospectively the cases which were diagnosed, treated and followed up in our surgical intensive care unit between 2001 and 2002. All cases were studied according to their age at presentation, weight, initiation and mode of oral feeding. Six groups were setup for the investigation: patients with laparatomy and resection anastomosis (group 1), patients with laparatomy without intestinal resection anastomosis (group 2), patients with stoma (group 3), patients operated for esophageal atresia (group 4), patients with toracotomy (group 5) and the others (sacrococcygeal teratoma, urinary system pathologies etc, group 6). Results: 44 cases were included in our study. Female/male ratio was 1/3 and the mean age at presentation was 3, 4 days (1-33). The mean weight was 2695 gm (12863960). Group1 (n11): The mean duration between operation and initiation of enteral feeding was 4, 8 days (1-6). While 9 cases were being fed orally 2 cases were started nasogastric feeding. Feeding was in the mode of 31 (3 hours continuously 1 hour interval and checking residue). Feeding was increased gradually according to the amount of residue. Group 2 (n8): The mean duration between operation and initiation of enteral feeding in these cases was 3, 5 days (1-14) and the mean amount was 9,5cc (2-30). All the cases were started to be fed orally and increased gradually. Group 3 (n10): The mean duration between operation and initiation of enteral feeding in these cases was 1,5 days (1-3) and the mean amount was 5cc. Group 4 (n8): In esophagial atresia cases duration of time of starting feeding was 4,3 days (3-6). 5 cases were started orally and 3 cases with nasogastric mode with the amount of 3,3cc (3-5). Group 5 (n2): Cases with toracotomy were fed posoperatively on day 1 with 5cc. Group 6 (n6): All other cases were fed postoperatively on day 1 with 15cc (5-30). Conclusion: In this study, the cases in which intestinal resection was performed were found to be fed latest and oral feeding was the type of feeding preference. Except for the clinically high risk cases (short bowel syndrome, sepsis and ventilator therapy) postoperative early enteral feeding can be tolerated easily in the newborn patients and with this feeding strategy the complications of parenteral feeding can be avoided

Helis Dişli Pompalarda Kıyaslama (Benckmarkıng) Analizi Sonucunda Yeni Bir Ürün Tasarımı Ve Enerji Tüketiminde Optimizasyon

The various types of helical gear pumps can be produced to transfer the gasoline, diesel, chemicals, and oil. Helical gear pumps are used by motor power in fuel selling and transfer points, and by gear shafts at mobile transfer trucks. These pumps are classified in three main groups as internal gear, pallet, and helical pumps. The common feature of them is sucking the liquid from the container placed under ground level and transferring it to the high levels. The lower flow rates, noisy working, and the quick corrosion of gear when the pump is running closing outlet valve are the disadvantages of these pumps produced in our country. The aim of this study is to design a new generation of helical gear pump which will eliminate or at least decrease these disadvantages. It is expected to minimize energy consumption, and to protect the corrosion of gears coming from the high pressure at this new design. The dimensions of this pump will be appropriated to the chassis of the truck and at minimum weight. For this reason, benchmarking study is applied; the by-pass system of the pumps that are currently produced, the fluid voids between the teeth, and faults in the inlet-outlet design, and a new type design has been proposed. Besides these the transfer capacity of the pump is increased from 400 l/min to 600 l/min. The energy requirement for 1 liter of liquid is compared with the other products to measure its energy efficiency. The result is also positive at this point of view. Then, this new design is protected by patent registration.Benzin, mazot, kimyasal ve yağların aktarımı için farklı tipte dişli pompaların üretimi yapılabilmektedir. Dişli pompalar, transfer setlerinde ve akaryakıt dolum istasyonlarında motor bağlantısıyla, yakıt tankerlerinde ise “shaft” bağlantısıyla çalışmaktadırlar. İçten dişli, paletli ve helis dişli pompalar olmak üzere gruplandırılan pompaların genel özelliği, yerin altından akaryakıtı çekip yüksek metrajlara basabilmesidir. Ülkemizde üretimi yapılan helis dişli pompanın debi kapasitesinin düşüklüğü, çok sesli çalışması, pompa çıkış vanasının transfer sırasında kapatıldığında dişli ömrünü kısaltması gibi olumsuz sonuçları vardır. Bu çalışmada, söz konusu sonuçları azaltacak yeni bir tip ürün geliştirilmesi amaçlanmaktadır. Bu yeni üründe, minimum enerji tüketimi ve yüksek basınç oluşmasından kaynaklanan dişlilerde oluşabilecek zararların önlenmesi beklenmektedir. Pompa hacmi tanker şasesi bağlantısına sığacak ölçülerde ve montaj kolaylığı için minimum ağırlıkta olmalıdır. Bu nedenle benchmarking çalışması uygulanarak; hali hazırda üretimi yapılan pompaların “by pass” sistemi, dişler arasındaki akışkan boşluğu ve giriş-çıkış tasarımındaki hatalar gözlenmiş ve yeni bir tip tasarım önerilmiştir. Bu tasarım, diş sayısı azaltılarak ve giriş - çıkış kavitasyonu önlenecek şekilde yapılmıştır. Çalışmada yapılan analizlere göre, aynı enerji tüketimi ile dolum kapasitesi 400 litre/dk debiden 600 litre/dk debiye çıktığı gözlemlenmiştir. 1 litre yakıt transferi için gerekli olan enerji tüketimi, diğer ürünler ile karşılaştırmalı olarak incelenerek enerji verimliliği ölçülmüş ve sonuçlar alınmıştır. Bu yeni tasarım, patent ile koruma altına alınmıştır

HELİS DİŞLİ POMPALARDA KIYASLAMA (BENCKMARKING) ANALİZİ İLE TASARIM VE ENERJİ TÜKETİMİNDE OPTİMİZASYON

Benzin, mazot, kimyasal ve yağların aktarımı için farklı tipte dişli pompaların üretimi yapılabilmektedir.  Dişli pompalar, transfer setlerinde ve akaryakıt dolum istasyonlarında motor bağlantısıyla, yakıt tankerlerinde ise “shaft” bağlantısıyla çalışmaktadırlar. İçten dişli, paletli ve helis dişli pompalar olmak üzere gruplandırılan pompaların genel özelliği, yerin altından akaryakıtı çekip yüksek metrajlara basabilmesidir. Ülkemizde üretimi yapılan helis dişli pompanın debi kapasitesinin düşüklüğü, çok sesli çalışması, pompa çıkış vanasının transfer sırasında kapatıldığında dişli ömrünü kısaltması gibi olumsuz sonuçları vardır. Bu çalışmada, söz konusu sonuçları azaltacak yeni bir tip ürün geliştirilmesi amaçlanmaktadır. Bu yeni üründe, minimum enerji tüketimi ve yüksek basınç oluşmasından kaynaklanan dişlilerde oluşabilecek zararların önlenmesi beklenmektedir. Pompa hacmi tanker şasesi bağlantısına sığacak ölçülerde ve montaj kolaylığı için minimum ağırlıkta olmalıdır.  IPT (Ismet Pump Technology) Akaryakıt kuruluşunun Ar-Ge bölümü ile kıyaslama (benchmarking) çalışması yapılarak ülkemizde ve yurt dışında üretimi yapılan helis dişli pompalar debi, hacim, ağırlık, enerji tüketimi ve maksimum basınç kriterleri dikkate alınarak incelenmiştir. Kıyaslama çalışması sonunda ürünlerin sessiz çalışma özellikleri ve yüksek debilere ulaşma sebepleri ortaya çıkarılmıştır. Bu çalışmada hali hazırda üretimi yapılan pompaların “by pass” sistemi, dişler arasındaki akışkan boşluğu ve giriş-çıkış tasarımındaki hatalar gözlenmiş ve yeni bir tip tasarım önerilmiştir. Bu tasarım, diş sayısı azaltılarak ve giriş - çıkış kavitasyonu önlenecek şekilde yapılmıştır. Çalışmada yapılan analizlere göre, aynı enerji tüketimi ile dolum kapasitesi 400 litre/dk debiden 600 litre/dk debiye çıktığı gözlemlenmiştir. 1 litre yakıt transferi için gerekli olan enerji tüketimi, diğer ürünler ile karşılaştırmalı olarak incelenerek enerji verimliliği ölçülmüş ve sonuçlar alınmıştır. Bu yeni tasarım, patent ile koruma altına alınmıştır

The Optimization of Design and Energy Consumption for Helical Gear Pumps by Benchmarking

The various types of helical gear pumps can be produced to transfer the gasoline, diesel, chemicals, and oil. Helical gear pumps are used by motor power in fuel selling and transfer points, and by gear shafts at mobile transfer trucks. These pumps are classified in three main groups as internal gear, pallet, and helical pumps. The common feature of them is sucking the liquid from the container placed under ground level and transferring it to the high levels. The lower flow rates, noisy working, and the quick corrosion of gear when the pump is running closing outlet valve are the disadvantages of these pumps produced in our country. The aim of this study is to design a new generation of helical gear pump which will eliminate or at least decrease these disadvantages. It is expected to minimize energy consumption, and to protect the corrosion of gears coming from the high pressure at this new design. The dimensions of this pump will be appropriated to the chassis of the truck and at minimum weight. The various types of helical gear pumps,  both domestic production and imported, are evaluated in a study performed with the R amp;D department of the petroleum industrialist firm IPT (Ismet Pump Technology) on their energy consumptions, flow rates, dimensions, weights, and maximum pressure criteria. The reasons of the noiseless working and the high flow rates are explored at the end of this benchmarking analysis. Through the benchmarking, by-pass system, liquid clearance between the gears, and the faults at the inlet and outlet design of the domestic products are identified and a new design is proposed. In the new designed pump the number of teeth is decreased and the cavitation of the inlet and outlet is minimized. Besides these the transfer capacity of the pump is increased from 400 l/min to 600 l/min. The energy requirement for 1 liter of liquid is compared with the other products to measure its energy efficiency. The result is also positive at this point of view. Then, this new design is protected by patent registration

HELİS DİŞLİ POMPALARDA KIYASLAMA (BENCKMARKING) ANALİZİ İLE TASARIM VE ENERJİ TÜKETİMİNDE OPTİMİZASYON

Benzin, mazot, kimyasal ve yağların aktarımı için farklı tipte dişli pompaların üretimi yapılabilmektedir.  Dişli pompalar, transfer setlerinde ve akaryakıt dolum istasyonlarında motor bağlantısıyla, yakıt tankerlerinde ise “shaft” bağlantısıyla çalışmaktadırlar. İçten dişli, paletli ve helis dişli pompalar olmak üzere gruplandırılan pompaların genel özelliği, yerin altından akaryakıtı çekip yüksek metrajlara basabilmesidir. Ülkemizde üretimi yapılan helis dişli pompanın debi kapasitesinin düşüklüğü, çok sesli çalışması, pompa çıkış vanasının transfer sırasında kapatıldığında dişli ömrünü kısaltması gibi olumsuz sonuçları vardır. Bu çalışmada, söz konusu sonuçları azaltacak yeni bir tip ürün geliştirilmesi amaçlanmaktadır. Bu yeni üründe, minimum enerji tüketimi ve yüksek basınç oluşmasından kaynaklanan dişlilerde oluşabilecek zararların önlenmesi beklenmektedir. Pompa hacmi tanker şasesi bağlantısına sığacak ölçülerde ve montaj kolaylığı için minimum ağırlıkta olmalıdır.  IPT (Ismet Pump Technology) Akaryakıt kuruluşunun Ar-Ge bölümü ile kıyaslama (benchmarking) çalışması yapılarak ülkemizde ve yurt dışında üretimi yapılan helis dişli pompalar debi, hacim, ağırlık, enerji tüketimi ve maksimum basınç kriterleri dikkate alınarak incelenmiştir. Kıyaslama çalışması sonunda ürünlerin sessiz çalışma özellikleri ve yüksek debilere ulaşma sebepleri ortaya çıkarılmıştır. Bu çalışmada hali hazırda üretimi yapılan pompaların “by pass” sistemi, dişler arasındaki akışkan boşluğu ve giriş-çıkış tasarımındaki hatalar gözlenmiş ve yeni bir tip tasarım önerilmiştir. Bu tasarım, diş sayısı azaltılarak ve giriş - çıkış kavitasyonu önlenecek şekilde yapılmıştır. Çalışmada yapılan analizlere göre, aynı enerji tüketimi ile dolum kapasitesi 400 litre/dk debiden 600 litre/dk debiye çıktığı gözlemlenmiştir. 1 litre yakıt transferi için gerekli olan enerji tüketimi, diğer ürünler ile karşılaştırmalı olarak incelenerek enerji verimliliği ölçülmüş ve sonuçlar alınmıştır. Bu yeni tasarım, patent ile koruma altına alınmıştır

Optimization of casting process for mass produced fittings

Bu çalışmada petrol ve doğalgaz hatlarında yaygın olarak kullanılan ½", ¾", 1", 1½", 2" çaplarındaki boru bağlantı elemanlarının tasarım ve üretiminde optimizasyonlar gerçekleştirilerek üretim verimliliğinin arttırılması araştırılmıştır. Yapılan çalışmalarda TS EN 10242 standart ölçülerine göre üretim ve inceleme yapılmıştır. Üretim verimliliğini etkileyen faktörler neden sonuç diyagramı yardımıyla incelenmiştir. Ürünlerin standartlara göre ortalama %12 daha ağır olduğu tespit edilmiş, modellerin yerleşiminde ise çeşitli hatalar saptanmıştır. 300400 mm'lik derece sisteminin boru bağlantı üretimi için uygun olmadığı gözlemlenmiştir. Bunun yanında yolluk ağırlığının fazla ve yolluk giriş tasarımının hatalı olduğu belirlenmiştir. Bu sorunların çözümü için model üretim yöntemlerinin oluşturduğu hatalar araştırılmıştır. Bu araştırmalar sonrasında üretimde yeni bir yöntem geliştirilerek optimizasyon sağlanmıştır. Ayrıca boru bağlantı elemanlarının model üzerindeki yerleşim planının dizilim parametreleri matematiksel formüllerle ifade edilmiştir. Elde edilen bu formüllere göre boru bağlantı elemanları için en iyi sonucu 420x500' lük derece sisteminin verdiği saptanmıştır. Kullanılan bu yöntem sonucu firmada seri üretimi gerçekleştirilen ½", ¾", 1", 1½", 2'' çaplarındaki boru bağlantı elemanları gözden geçirilip bu ürünlerde düzenlenmeye gidilmiştir. Bu sayede üretimin %90'ı optimize edilmiştir. Toplam yıllık hurda malzeme ağırlığı 246,660 kg'dan 188,496 kg'a düşürülmüştür. Ürünler TSE standart ölçülerine göre şekillendirilerek hata oranı azaltılmıştır ve malzeme ağırlıklarında %8-20 arasında düşüş sağlanmıştır. Geliştirilen yeni derece sistemi TÜBİTAK patent desteği almış ve 2013/00806 numaralı "Fittings malzemelerin dökümü için derece modeli'' adıyla Rusya'da incelenerek patente uygun görülmüştürIn this study, improvement of manufacturing efficiency was investigated by conducing optimizations on the design and production of ½", ¾", 1 ", 1½", 2" fittings which are widely used in the oil and natural gas pipe lines. Manufacturing processes and inspections were carried out according to TS EN 10242 standard dimensions. Factors which affect the production efficiency are analyzed by using cause and effect diagram. As a result of the investigations, it was determined that the products are averagely 12% heavier than standards and some errors were found at the placement of models. It was observed that, 300x400 flask system does not pertain for the for the fittings production. Besides, it was seen that runner weight is too much and runner gate is imperfect. For the solution of these problems, errors which are created by manufacturing methods were studied. After these studies, a new method of production was developed in order to perform an optimization. Also, layout parameters of fittings on the models were expressed with mathematical formulas. With the obtained information, it was detected that the best result was attained from 420x500 flask system. As a result of this method, ½'', ¾", 1 ", 1½", 2" fittings which are mass produced at the company were reviewed and adjusted. Thus, 90% of the production was optimized. Overall weights of scrap were reduced to 118,496 kg from 246,660 kg. Amount of error is decreased by shaping of products due to TSE standards and weights of products were decreased by 8-20%. New flask system took support of patent form TÜBİTAK and it was found suitable for patent in Russia with the name of “Flask model of fittings“(Patent nu: 2013/00806