Wtórny nowotwór złośliwy serca

We present a case of a 58 year-old patient with metastatic malignant cardiac tumour in whom the first manifestation of heart involvement was cardiac tamponade. Kardiol Pol 2010; 68, 12: 1402-140

Drenaż wysięku opłucnowego w przebiegu nierozpoznanego zaciskającego zapalenia osierdzia: przypadek ciężkich powikłań hemodynamicznych

Constrictive pericarditis (CP) is a rare disease which can be easily overlooked in the absence of typical pericardial calcification. One of its most frequent manifestations is pleural effusion. We present a case report of a patient with unrecognised CP in whom plerocentesis led to haemodynamic collapse, and we speculate about the potential pathomechanism. No obvious criterion of CP or severe systolic dysfunction was found in baseline echocardiography. We consider that patients with advanced CP are remarkably prone to haemodynamic decompensation secondary to pleural drainConstrictive pericarditis (CP) is a rare disease which can be easily overlooked in the absence of typical pericardial calcification. One of its most frequent manifestations is pleural effusion. We present a case report of a patient with unrecognised CP in whom plerocentesis led to haemodynamic collapse, and we speculate about the potential pathomechanism. No obvious criterion of CP or severe systolic dysfunction was found in baseline echocardiography. We consider that patients with advanced CP are remarkably prone to haemodynamic decompensation secondary to pleural drainage. Therefore every effort should be taken to recognise the disease and apply definitive treatment, i.e. pericardiectomy

Original articleTIMI Risk Score accurately predicts risk of death in 30-day and one-year follow-up in STEMI patients treated with primary percutaneous coronary interventions

Background: TIMI Risk Score for ST-elevation myocardial infarction (STEMI) was developed in a cohort of patients treated with fibrinolysis. It was though to predict in-hospital and short-term prognosis. Later studies validated this approach in large cohorts of patients, regardless of the applied treatment and presented its good power to predict 30-day mortality. Aim: We applied the TIMI Risk Score to our registry of STEMI patients treated with primary percutaneous intervention (pPCI) to validate the possibility to predict one-year survival. Methods: Our registry comprised 494 consecutive patients (mean age 58.5±11.3 years) with STEMI treated with pPCI who were followed for approximately one year. STEMI was diagnosed based on typical criteria: chest pain, ECG changes and rise in myocardial necrosis markers. In all patients TIMI Risk Score for STEMI was calculated and they were divided into three groups: low risk (0-5 points), medium risk (6-7) and high risk (>7 points). Multivariate logistic regression analysis, Kaplan-Meier survival analysis with Cox and log-rank tests as well as c statistics from receiver-operator curves (ROC) were used for statistical analysis. Results: TIMI 3 flow was obtained in 95.5% of patients. Median TIMI risk score was 4 (ranging from 0 to 10). During follow-up there were 47 deaths (9.5%). There was a statistically significant difference in survival between all risk groups both in 30-day and one-year follow-up (pWstęp: Ocena rokowania pacjentów z zawałem z uniesieniem odcinka ST (STEMI) jest ważnym elementem postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Jedną z najczęściej opisywanych skal ryzyka jest TIMI Risk Score, opracowana na podstawie kohorty pacjentów z badania InTIME II do szybkiego prognozowania śmiertelności 30-dniowej w populacji pacjentów leczonych fibrynolitycznie. Jednak jej przydatność do oceny ryzyka zgonu w odległej obserwacji w grupie chorych leczonych interwencyjnie budzi kontrowersje. Istotnym z punktu widzenia praktyki klinicznej zadaniem byłoby znalezienie skali ryzyka, która wyliczona w momencie hospitalizacji mogłaby być użyteczna również w późniejszej opiece ambulatoryjnej. Cel: Ocena przydatności TIMI Risk Score w określaniu śmiertelności 30-dniowej i rocznej w rejestrze pacjentów ze STEMI leczonych pierwotną przezskórną interwencją wieńcową (pPCI). Metodyka: Badaniem objęto 494 kolejnych chorych z ostrym STEMI (średni wiek 58,5±11,3 lat), z czego 118 (24%) to kobiety, leczonych pPCI w ciągu pierwszych 12 godz. od wystąpienia objawów, poddanych następnie rocznej obserwacji, w której oceniano wystąpienie zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych. Każdemu pacjentowi obliczano wartość TIMI Risk Score. Na podstawie analizy odsetków zgonów w zależności od liczby punktów, arbitralnie podzielono badanych na 3 grupy ryzyka: niskiego (0–5 punktów), średniego (6–7) i wysokiego (ł8). W analizie statystycznej użyto analizy przeżycia Kaplana-Meiera, testu log-rank, oceny krzywych ROC oraz modelu regresji Coksa. Wyniki: Wartości 14-punktowego TIMI Risk Score w grupie badanej wahały się w granicach 0–10 (mediana 4). Pierwotna PCI była skuteczna angiograficznie (przepływ TIMI 3 po zabiegu) u 472 (95,5%) pacjentów. W rocznej obserwacji zanotowano 47 (9,5%) zgonów. Śmiertelność 30-dniowa w poszczególnych grupach ryzyka wynosiła odpowiednio: 2,07% (n=8), 13,58% (n=11) i 44,4% (n=12). Śmiertelność roczna kształtowała się odpowiednio na poziomie: 3,8% (n=15), 19,75% (n=16) i 59,25% (n=16). W analizie przeżycia 30-dniowego i rocznego różnice między poszczególnymi grupami były istotne statystycznie (

Pojedynczy pomiar peptydu natriuretycznego typu B pozwala na określenie rokowania w zawale serca z uniesieniem odcinka ST u pacjentów niskiego ryzyka

Background: In patients with acute myocardial infarction (AMI), B-type natriuretic peptide (BNP) is a predictor of short- and medium-term mortality. Aim: To evaluate the long-term prognostic value of a single measurement of plasma BNP in low risk patients with first ST-elevation myocardial infarction (STEMI). Methods: Plasma BNP concentrations were analysed on admission in 211 patients, median age 68 (56.0&#8211;75.0) years, admitted with first STEMI and treated with primary percutaneous coronary intervention (PPCI). Left ventricular ejection fraction (LVEF) was assessed by echocardiography during the first 24 h. Patients were followed for a median 48.2 (42.3&#8211;72.6) months. Results: The median BNP level was 92.5 (36.3&#8211;199.2) pg/mL. During the follow-up period, 79.6% of patients survived. Logistic regression analysis indicated that among the assessed clinical, biochemical, angiographic and echocardiographic parameters, the best predictors of mortality were age, LVEF, maximal creatinine concentration and BNP measurements, (p < 0.05). In multivariate Cox regression analysis for the prediction of death, only age remained significant (p = 0.00007). Admission BNP level > 400 pg/mL indicated patients with the highest risk of death (47.1% vs 22% and 18.4% in patients with BNP level < 100 pg/mL and 100&#8211;400 pg/mL, respectively; p < 0.05). Conclusions: A single measurement of BNP on admission can improve long-term risk stratification in low risk first STEMI patients treated with PPCI. Kardiol Pol 2011; 69, 10: 1008&#8211;1014Wstęp: Peptyd natriuretyczny typu B (BNP) jest ważnym wskaźnikiem śmiertelności w obserwacji krótko- i średnioterminowej u pacjentów z ostrym zawałem serca. Cel: Celem pracy była ocena znaczenia rokowniczego pojedynczego pomiaru BNP w ocenie ryzyka śmiertelności odległej w grupie niskiego ryzyka u chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Metody: Osoczowe stężenia BNP (MEIA) mierzono przy przyjęciu u 211 pacjentów z pierwszym STEMI (mediana wieku 68 lat, 56&#8211;75 lat), leczonych interwencyjnie metodą pierwotnej angioplastyki wieńcowej (PPCI). Frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF) oceniano echokardiograficznie w pierwszej dobie pobytu w szpitalu. Okres obserwacji odległej wyniósł średnio 48,2 miesiąca (42,3&#8211;72,6 miesiąca). Wyniki: Wyjściowa mediana stężenia BNP wynosiła 92,5 (36,3&#8211;199,2) pg/ml. W czasie obserwacji długoterminowej przeżyło 79,6% pacjentów. Analiza regresji logistycznej wykazała, że spośród klinicznych, biochemicznych, angiograficznych i echokardiograficznych czynników wpływających na rokowanie najwyższa śmiertelność wiązała się z wiekiem, LVEF, maksymalnym stężeniem kreatyniny i BNP (p < 0,05). Jednak w modelu regresji wieloczynnikowej Coxa jedynie wiek pozostawał istotny statystycznie (p = 0,00007). Analiza przeżycia metodą Kaplana-Meiera wykazała, że wartości BNP > 400 pg/ml wiążą się z najwyższą śmiertelnością odległą (47,1% v. 22% i 18,4% w grupie chorych z BNP < 100 pg/ml i 100&#8211;400 pg/ml; p < 0,05). Wnioski: Pojedynczy pomiar stężenia BNP przy przyjęciu u chorych niskiego ryzyka z pierwszym STEMI leczonych PPCI stanowi ważny czynnik prognostyczny w obserwacji odległej. Kardiol Pol 2011; 69, 10: 1008&#8211;101

Original articleThe effect of glycoprotein IIIa A1/A2 gene polymorphism on one-year outcome in patients with ST-segment elevation myocardial infarction treated with primary percutaneous coronary intervention

Introduction: Glycoprotein IIb/IIIa (GP IIb/IIIa) is a platelet receptor composed of two subunits coded by individual genes. GP IIIa gene has two alleles: A1 and A2. The A2 allele determines higher platelet activity and was investigated many times as a potential risk factor of ACS. The influence of A1/A2 polymorphism on the prognosis in patients with ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI) has not been analysed so far. Aim: Evaluation of the relationship between GP IIb/IIIa A1/A2 gene polymorphism and one-year prognosis in patients with STEMI treated with primary percutaneous coronary intervention (pPCI). Methods: 171 patients (23.9% &#8211; women, 39.7% &#8211; anterior MI) with STEMI treated successfully with pPCI as well as 121 healthy subjects from a reference group were enrolled in the study. Genotyping was performed using restriction fragment length polymorphism analysis (RFLP). In one-year follow-up the primary end point included deaths and infarctions. The following methods were used in statistical analysis: c2 as well as Mann-Whitney test, Kaplan-Meier survival analysis, Cox regression model and multivariate analysis. Results: The percentage of A2 allele carriers was similar in STEMI patients and in subjects from the reference group (27.4% vs. 21.5%, p=0.24). No statistically significant difference in the incidence of primary end point between the A1A1 homozygotes and A2 allele carriers (A1A2/A2A2 genotype) was observed among STEMI patients. In Cox regression analysis, the variables associated with death or MI were: ejection fraction (RR 0.912, p=0.01) and systolic blood pressure on admission (RR 0.97, p=0.049). The variables categorised as unfavourable predictors included: Killip class >2 and heart ratio on admission >100/min (pWstęp: Glikoproteina IIb/IIIa (GPIIb/IIIa) jest receptorem płytek krwi zbudowanym z 2 podjednostek kodowanych przez oddzielne geny. Gen GPIIIa ma allele A1 i A2. Allel A2 warunkuje wyższą aktywnoś&#230; płytek i był wielokrotnie badany jako potencjalny czynnik ryzyka ostrych zespołów wieńcowych. Dotychczas nie oceniano wpływu polimorfizmu A1/A2 na rokowanie pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Cel: Zbadanie związku między polimorfizmem A1/A2 genu GPIIIa a rocznym rokowaniem pacjentów ze STEMI leczonych pierwotną przezskórną interwencją wieńcową (pPCI). Metodyka: Do badania włączono 171 chorych ze STEMI skutecznie leczonych pPCI (23,9% kobiet, 39,7% zawał przedni) oraz 121 osób z grupy referencyjnej. Genotyp oznaczano metodą polimorfizmu długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP). W rocznej obserwacji pierwotny punkt końcowy uwzględniał zgony i zawały. W analizie statystycznej użyto testów &#967;2 i Manna-Whitneya, analizy przeżycia Kaplana-Meiera, modelu regresji Coxa oraz analizy wieloczynnikowej. Wyniki: Odsetek nosicieli allela A2 był zbliżony u chorych ze STEMI i w grupie referencyjnej (27,4% vs 21,5%; p=0,24). Wśród pacjentów ze STEMI nie obserwowano istotnej statystycznie różnicy w występowaniu dodatniego punktu końcowego między grupą homozygot A1A1 i nosicieli allela 2 (genotyp A1A2/A2A2). W modelu regresji Coxa zmiennymi związanymi z wystąpieniem zgonu lub zawału były: frakcja wyrzutowa (RR 0,912; p=0,01) i ciśnienie skurczowe przy przyjęciu (RR 0,97; p=0,049). Ze zmiennych kategoryzowanych z niepomyślnym rokowaniem wiązały się klasa wg Killipa >2 oraz HR przy przyjęciu >100/min (