38 Zastosowanie optymalizacji geometrycznej w brachyterapii HDR raka piersi – analiza parametrów rozkładu dawki

Cel pracyPorównanie parametrów rozkładu dawki dla dwupłaszczyznowych implantów w gruczole piersiowym z wykorzystaniem optymalizacji geometrycznej oraz bez optymalizacji.Materiał i metodaW naszej pracy dokonaliśmy analizy parametrów rozkładu dawki oraz indeksu jakości rozkładu dawki QI 20 aplikacji wykonanych w naszej praktyce klinicznej. Porównaliśmy następujące parametry: objętość leczona (V100), objętość napromieniana (V50), objętość wysokiej dawki (V200). Dokonaliśmy analizy parametrów w przypadku optymalizacji geometrycznej i bez optymalizacji. Porównaliśmy histogramy rozkładu dawki oraz indeksy jakości rozkładu dawki.WnioskiStosując optymalizację geometryczną uzyskujemy poprawę QI. Wzrasta nieznacznie udział objętości V200 w objętości referencyjnej V100. Jednocześnie obserwujemy spadek V50 w stosunku do objętości referencyjnej

39 Wyniki leczenia niepowodzeń u chorych z rozpoznaniem ziarnicy złośliwej w materiale Regionalnego Centrum Onkologii w Bydgoszczy

W Centrum Onkologii w Bydgoszczy w latach 1990–1996 leczono 142 pacjentów z rozpoznaniem ziarnicy złośliwej. Przeprowadzono retrospektywną ocenę wyników leczenia niepowodzeń u chorych, u których zastosowano leczenie 1-rzutu. Mediana obserwacji wynosiła 34 miesiące, średnia obserwacja 38 miesięcy. Niepowodzenie, czyli progresja w trakcie pierwotnego leczenia lub brak odpowiedzi na leczenie lub wznowa po leczeniu wystąpiła u 50 pacjentów/35%/. Przeprowadzono analizę wyników uwzględniając czas jego wystąpienia dzieląc pacjentów na grupy:1– z progresją lub brakiem regresji w trakcie leczenia pierwotnego,2– ze wznową wczesną/remisja krótsza niż 12 miesięcy3– ze wznową późną /remisja dłuźsza niż 12 miesięcy/Zastosowano leczenie drugiego rzutu uwzględniając: czas, jaki upłynął od ukończenia leczenia pierwotnego, lokalizację wznowy i zaawansowania choroby.W grupie niepowodzeń samodzielną chemioterapię zastosowano u 19 pacjentów/38%/, leczenie skojarzone u 18/36%/, samodzielną radioterapię u 4/8%/, nie leczono 9 pacjentów/18%/.Najczęściej niepowodzenia dotyczą pacjentów z rozpoznaniem histopatologicznym NS II i MC. Ogółem 5-letnie aktualizowane przeżycie dla całej grupy wynosiło 42%, odpowiednio w grupie 1–38%, w grupie 2–46%, w grupie 3–63% różnice statystycznie istotne.Dane uzyskane z analizy wyników, świadczą, iż najczęstszą przyczyną zgonów jest niepowodzenie leczenia chorych z grupy 1 i 2. Za niekorzystny czynnik rokowniczy można uznać czas od ukończenia leczenia pierwotnego do pojawienia się wznowy

17 Wyniki leczenia ziarnicy złośliwej w stopniu klinicznym od I do IV w materiale Regionalnego Centrum Onkologii w Bydgoszczy

Przeprowadzono retrospektywną analizę grupy 142 pacjentów z rozpoznaniem ziarnicy złośliwej leczonych w Regionalnym Centrum Onkologii w Bydgoszczy w latach 1990–1996. Prawdopodobieństwo całkowitego 5-letniego przeżycia dla wszystkich chorych wyniosło 72% dla przeżyć bezobjawowych 65%. Średnia czasu obserwacji wynosiła 38 miesięcy, mediana obserwacji 34 miesiące. Oceniono odsetki przeżyć 5-letnich w zależności od płci, stopnia zaawansowania klinicznego, obecności objawów ogólnych oraz zastosowanych metod leczenia.Uzyskane odsetki 5-letnich przeżyć różniły się statystycznie w obrębie: stopnia zaawansowania klinicznego, występowania objawów ogólnych. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic w czasie przeżycia w zależności od płci i postaci histopatologicznej. W tym okresie stosowano samodzielną chemioterapię wg schematu MOPP lub MOPP/ABV lub leczenie skojarzone (od 1993 r. z polami płaszczowymi) lub samodzielną radioterapię.Uzyskane wyniki potwierdzają gorsze rokowania u pacjentów, u których zastosowano mniej niż 6 serii chemioterapii (różnica statystycznie istotna). Uzyskano też lepszy 5-letni odsetek przeżyć u chorych, u których w leczeniu zastosowano chemioterapię i radioterapię niż u pacjentów poddanych wyłącznie chemioterapii (różnice statystycznie istotne). Oceniono częstość występowania objawów ubocznych i powikłań w trakcie leczenia

38 Zastosowanie optymalizacji geometrycznej w brachyterapii HDR raka piersi – analiza parametrów rozkładu dawki

Cel pracyPorównanie parametrów rozkładu dawki dla dwupłaszczyznowych implantów w gruczole piersiowym z wykorzystaniem optymalizacji geometrycznej oraz bez optymalizacji.Materiał i metodaW naszej pracy dokonaliśmy analizy parametrów rozkładu dawki oraz indeksu jakości rozkładu dawki QI 20 aplikacji wykonanych w naszej praktyce klinicznej. Porównaliśmy następujące parametry: objętość leczona (V100), objętość napromieniana (V50), objętość wysokiej dawki (V200). Dokonaliśmy analizy parametrów w przypadku optymalizacji geometrycznej i bez optymalizacji. Porównaliśmy histogramy rozkładu dawki oraz indeksy jakości rozkładu dawki.WnioskiStosując optymalizację geometryczną uzyskujemy poprawę QI. Wzrasta nieznacznie udział objętości V200 w objętości referencyjnej V100. Jednocześnie obserwujemy spadek V50 w stosunku do objętości referencyjnej

Genomic-Bioinformatic Analysis of Transcripts Enriched in the Third-Stage Larva of the Parasitic Nematode Ascaris suum

Differential transcription in Ascaris suum was investigated using a genomic-bioinformatic approach. A cDNA archive enriched for molecules in the infective third-stage larva (L3) of A. suum was constructed by suppressive-subtractive hybridization (SSH), and a subset of cDNAs from 3075 clones subjected to microarray analysis using cDNA probes derived from RNA from different developmental stages of A. suum. The cDNAs (n = 498) shown by microarray analysis to be enriched in the L3 were sequenced and subjected to bioinformatic analyses using a semi-automated pipeline (ESTExplorer). Using gene ontology (GO), 235 of these molecules were assigned to ‘biological process’ (n = 68), ‘cellular component’ (n = 50), or ‘molecular function’ (n = 117). Of the 91 clusters assembled, 56 molecules (61.5%) had homologues/orthologues in the free-living nematodes Caenorhabditis elegans and C. briggsae and/or other organisms, whereas 35 (38.5%) had no significant similarity to any sequences available in current gene databases. Transcripts encoding protein kinases, protein phosphatases (and their precursors), and enolases were abundantly represented in the L3 of A. suum, as were molecules involved in cellular processes, such as ubiquitination and proteasome function, gene transcription, protein–protein interactions, and function. In silico analyses inferred the C. elegans orthologues/homologues (n = 50) to be involved in apoptosis and insulin signaling (2%), ATP synthesis (2%), carbon metabolism (6%), fatty acid biosynthesis (2%), gap junction (2%), glucose metabolism (6%), or porphyrin metabolism (2%), although 34 (68%) of them could not be mapped to a specific metabolic pathway. Small numbers of these 50 molecules were predicted to be secreted (10%), anchored (2%), and/or transmembrane (12%) proteins. Functionally, 17 (34%) of them were predicted to be associated with (non-wild-type) RNAi phenotypes in C. elegans, the majority being embryonic lethality (Emb) (13 types; 58.8%), larval arrest (Lva) (23.5%) and larval lethality (Lvl) (47%). A genetic interaction network was predicted for these 17 C. elegans orthologues, revealing highly significant interactions for nine molecules associated with embryonic and larval development (66.9%), information storage and processing (5.1%), cellular processing and signaling (15.2%), metabolism (6.1%), and unknown function (6.7%). The potential roles of these molecules in development are discussed in relation to the known roles of their homologues/orthologues in C. elegans and some other nematodes. The results of the present study provide a basis for future functional genomic studies to elucidate molecular aspects governing larval developmental processes in A. suum and/or the transition to parasitism

Age at onset as stratifier in idiopathic Parkinson’s disease – effect of ageing and polygenic risk score on clinical phenotypes

Several phenotypic differences observed in Parkinson’s disease (PD) patients have been linked to age at onset (AAO). We endeavoured to find out whether these differences are due to the ageing process itself by using a combined dataset of idiopathic PD (n = 430) and healthy controls (HC; n = 556) excluding carriers of known PD-linked genetic mutations in both groups. We found several significant effects of AAO on motor and non-motor symptoms in PD, but when comparing the effects of age on these symptoms with HC (using age at assessment, AAA), only positive associations of AAA with burden of motor symptoms and cognitive impairment were significantly different between PD vs HC. Furthermore, we explored a potential effect of polygenic risk score (PRS) on clinical phenotype and identified a significant inverse correlation of AAO and PRS in PD. No significant association between PRS and severity of clinical symptoms was found. We conclude that the observed non-motor phenotypic differences in PD based on AAO are largely driven by the ageing process itself and not by a specific profile of neurodegeneration linked to AAO in the idiopathic PD patients

3 Wpływ leczenia chirurgicznego na ryzyko wystąpienia popromiennych przetok pochwowo-odbytniczych u chorych na raka szyjki macicy poddanych radioterapii

Celem pracy jest ocena wpływu radykalnej histerektomii na ryzyko wystąpienia przetoki pochwowo odbytniczej u chorych na raka szyjki macicy, u których zastosowano radykalną radioterapię.Materiał stanowi grupa 222 kolejnych chorych na raka szyjki macicy leczonych w RCO Bydgoszczy w latach 1993–1995, u których zastosowano śródmaciczną brachyterapię LDR. Stopnie klinicznego zaawansowania wg FIGO wynosiły 1–81, 11–84, III-56 i IV-1 chora. Stosowano dwa schematy leczenia: wyłączną radioterapię (140 chorych) i metodę skojarzoną (82 chorych) polegającą na brachyterapii przedoperacyjnej – operacji i, w przypadku niekorzystnych czynników rokowniczych, napromienianiu od zewnątrz (36 chorych). Dla każdej chorej wyznaczono dawkę obciążającą przednią ścianę odbytnicy w punkcie R1 wg 38. Raportu ICRU i stosując model liniowo kwadratowy znormalizowano ją do wartości standardowych. Zastosowano model regresji logitowej dla estymacji krzywych ryzyka wystąpienia przetoki pochwowo odbytniczej i dokonano kategoryzacji wg sposobu leczenia. Poddano ocenie statystycznej zmienną kategoryzującą tj. zastosowania leczenia chirurgicznego oraz wyznaczono efektywne dawki ED5 i ED50.WynikiŚredni czas obserwacji wynosił 30 miesięcy, 39 w grupie poddanej leczeniu skojarzonemu i 26 – wyłącznej radioterapii. Odnotowano 17 przetok pochwowo-odbytniczych (7,7%) ogółem, 4 u chorych leczonych w sposób skojarzony (4,9%) i 13 – poddanych wyłącznie napromienianiu (9,2%). Ryzyko wystąpienia przetoki silnie zależy od znormalizowanej dawki całkowitej (b=0,06,