The New Media – the age of visual communication. The turn of 20th/21st century

W artykule omawia się zagadnienia znaczenia nowych mediów na przełomie wieków. Media pokazywane są jako integralny komponent kultury wizualnej i podnoszony jest ich wpływ również na ekonomię. Zwraca się uwagę na rolę nowych mediów w propagandzie politycznej i procesach cywilizacyjnych. Ukazana jest też ich rola w skracaniu dystansu kulturowego między Polską a Japonią. Autor diagnozuje zjawiska dotyczące artysty, rozwoju społecznego, kulturalnego i ekonomicznego w kontekście szybkiego rozwoju mediów w krajach zachodnich, często w kontekście Japonii. Wypowiada interesujący pogląd na temat znaczenia narracji wizualnej w biznesie, kulturze i komunikacji. Odkrywcze, choć może i kontrowersyjne, są jego wnioski dotyczące siły perswazyjnej i propagandowej mediów odnośnie do nowego zjawiska „wojny hybrydowej”. W tezach tych, zaprezentowanych w kilku punktach, stwierdza się m.in.: – Tendencje zachodzące na styku mediów–kultury–gospodarki są kluczowymi zagadnieniami do zrozumienia sukcesu wielu procesów cywilizacyjnych współczesnego świata. Komercjalizacja obrazu elektronicznego, nowych mediów oraz tendencje w sektorze kultury traktowanej jako element gospodarki, przynoszący przychód i zysk (kultura masowa), to znane zjawiska, warte jednak przypomnienia. – Dynamiczny rozwój mediów jest ważną determinantą rozwoju społecznego i gospodarczego krajów zachodnich. Jest to wyraźna tendencja obserwowana w Japonii, USA i Europie, a ostatnio również w Chinach, gdzie rok 2012 ustanowiono rokiem prymatu kultury nad gospodarką. – Burzliwy rozwój technologii IT oraz mediów widoczny w zjawisku tzw. „cywilizacji obrazkowej” obserwowany od czasu rozwoju prasy, kina i telewizji – nazwa powstała w USA. Kultura obrazu zagarnia coraz większe obszary życia społecznego i politycznego oraz wyobraźni współczesnego człowieka. Interesujące tematy: przemysł kultury masowej i nowe pola dla twórców kultury i artystów. – Pojawienie się masowo używanego Internetu stało się zjawiskiem kluczowym w stosunku do innych mediów tradycyjnych z połowy XX wieku (TV, radio, prasa) i zmieniło układ sił. – Nowa „era Skype’a, Facebook’a i YouTube’a” końca XX wieku. Wynalazki technologiczne w IT, informatyce i środkach elektronicznej komunikacji dotarły pod strzechy (spełnione zostało marzenie Mac Luhana o tzw. „wiosce globalnej”), stając się dostępnym, „hiper-masowym” produktem. – Autor przypomina (za Erykiem Mistewiczem) ważną rolę narracji, atrakcyjną „story”. Pole własnej narracji, politycznej, gospodarczej czy artystycznej, pełni tu rolę „marketingu narracyjnego”. Jednym z przykładów może być „casus Chopina” – wielka popularność Chopina w Japonii (poprzez konkursy chopinowskie). – Autor mówi o zagrożeniach, jakie płyną ze strony mediów. Nowe zjawiska przełomu wieków to: złodziej informacji w funkcji „smart” (np. wymuszanie nieświadomego posiadania aplikacji w telefonach komórkowych, umożliwiających szpiegowanie, kradzież danych, utrata prywatności także poprzez masowe użytkowanie systemu „Cloud” – dane w chmurze). Powszechnym, nowym fenomenem jest handel personalnymi danymi osobowymi (wycieki danych, szantaż, „teatr wojny politycznej”, z użyciem mediów masowych, przez korporacje, np. zastraszanie, wymuszanie – wysoka skuteczność tego narzędzia). Obserwuje się wpływ mediów na nowe scenariusze i formy prowadzenia wojny, tak zwanej „hybrydowej”, w czasie ostatnich dekad. Media w tym „teatrze wojennym” stanowią drugą (a czasem pierwszorzędną – propagandową) siłę, obok potencjału militarnego. Pojawia się nowy typ wojny, ze zwiększonym naciskiem na perswazję mediów, już od czasu Iraku/Kuwejtu (tzw. „pustynna burza”), aż po pole ostatniej, już spopularyzowanej nazwy „wojny hybrydowej” na Ukrainie (przypadek Krymu, czy strategie tzw. państwa islamskiego: np. nagłaśniane w mediach „wyroki śmierci”). Przekazy medialne mogą też we współczesnej wojnie pełnić funkcję odstraszającą.The organizers of the conference wish to acknowledge the National Bank of Poland’s generous funding of this publication

Translocal imagination of Hong Kong connections: the shifting of Chow Yun-Fat's star image since 1997

Anyone who is interested in Hong Kong cinema must be familiar with one name: Chow Yun-fat (b. 1955). He rose to film stardom in the 1980s when Hong Kong cinema started to attract global attention beyond East Asia. During his early screen career, Chow established a star image as an urban citizen of modern Hong Kong through films such as A Better Tomorrow/Yingxiong bense (John Woo, 1986), City on Fire/Longhu fengyun (Ringo Lam, 1987), All About Ah-Long/A Lang de gushi (Johnnie To, 1989), God of Gamblers/Du shen (Wong Jing, 1989), and Hard Boiled/Lashou shentan (John Woo, 1992)