Ocena wpływu środków do higieny protez ruchomych na właściwości mechaniczne wybranych tworzyw akrylowych : na podstawie badań pilotażowych

Wprowadzenie. Najczęściej stosowanymi uzupełnieniami protetycznymi są ruchome protezy akrylowe. Użytkowanie takich uzupełnień wiąże się z koniecznością codziennej ich higienizacji za pomocą środków czyszczących i dezynfekujących. Istnieje wiele niejasności dotyczących wpływu środków dezynfekujących na właściwości mechaniczne akrylu. Cel pracy. Celem pracy była ocena „in vitro”, czy środki stosowane do dezynfekcji protez akrylowych mają wpływ na twardość oraz wytrzymałość na rozciąganie akrylu. Materiały i metody. Do badań wybrano dwa materiały akrylowe, z których powszechnie wykonywane są protezy ruchome, tzn. akryl SR Triplex Hot firmy Ivoclar Vivadent oraz Rapid Simplifield firmy Vertex i preparaty stosowane do dezynfekcji protez: 2% roztwór glukonianu chlorheksydyny, 2% roztwór podchlorynu sodu, tabletki czyszczące Corega Tabs oraz tabletki czyszczące Fittydent. Z każdego materiału wykonano po 24 próbki. Próbki podzielono na 3 grupy. W grupie pierwszej próbki przechowywano w wodzie destylowanej o temperaturze 37°C i raz dziennie zanurzano je w jednym z czterech środków dezynfekujących na 15minut. W grupie drugiej próbki przechowywano w wodzie destylowanej i nie poddawano ich dezynfekcji. W grupie trzeciej (kontrolnej) próbki przebadano tuż po ich wykonaniu. Po upływie 2 i 4 tygodni w grupie pierwszej i drugiej zbadano twardość oraz wytrzymałość na rozciąganie. Wytrzymałość na rozciąganie badano z zastosowaniem maszyny wytrzymałościowej, a twardość za pomocą twardościomierza (według metody Vickersa). Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki. Roztworem, który w największym stopniu wpływał na obniżenie twardości i wytrzymałości akrylu była chlorheksydyna. Najmniejszy spadek właściwości wytrzymałościowych akrylu odnotowano w przypadku tabletek czyszczących Fittydent, Corega Tabs i roztworu podchlorynu sodu. Wnioski. Wszystkie środki zastosowane do dezynfekcji akrylu powodowały obniżenie jego właściwości mechanicznych.Introduction. Removable acrylic dentures are the most commonly used prosthetic restorations. Their use involves daily hygienic care with cleaning agents and disinfectants. There are many uncertainties regarding the effect of disinfectants on the mechanical properties of acrylics. Aim of the study. To assess in vitro whether acrylic denture disinfectants have an effect on the hardness and tensile strength of acrylic materials. Materials and methods. The study was conducted with two acrylic materials of which removable dentures are commonly made, i.e. SR Triplex Hot from Ivoclar Vivadent and Rapid Simplifield from Vertex. The following preparations used for the disinfection of dentures were assessed: 2% chlorhexidine gluconate solution, 2% sodium hypochlorite solution, Corega Tabs cleansing tablets and Fittydent cleansing tablets. Twenty-four samples were made from each material. The samples were divided into three groups. In the first group, samples were stored in distilled water at 37°C and dipped in one of the four disinfectants for 15 minutes once a day. In the second group, samples were stored in distilled water and they were not disinfected. In the third group (control group), samples were tested right after they were made. After 2 and 4 weeks, samples in the first and second groups were tested for hardness and tensile strength. Tensile strength was tested using a universal testing machine, and hardness was tested using a hardness gauge (Vickers method). The results obtained were analysed statistically. Findings. Chlorhexidine was the solution that reduced the hardness and strength of acrylic the most. The smallest drop in the strength properties of acrylic was observed for Fittydent and Corega Tabs cleansing tablets and sodium hypochlorite solution. Conclusions. All the acrylic disinfectants used reduced the mechanical properties of acrylic

Analiza nawyków higienicznych oraz stanu błony śluzowej jamy ustnej u pacjentów użytkujących akrylowe protezy ruchome

Wstęp. Rehabilitacja protetyczna może być uznana za sukces, jeżeli zapewnia pacjentowi dobre samopoczucie i kiedy pacjent jest świadomy potrzeby skutecznego zachowania higieny jamy ustnej. Cel pracy. Celem pracy było zbadanie zależności między nawykami higienicznymi a stanem błony śluzowej jamy ustnej u osób użytkujących akrylowe protezy ruchome. Materiał i metoda. Badaniem objęto 60 pacjentów użytkujących protezy akrylowe w szczęce (30 kobiet i 30 mężczyzn). Na podstawie kwestionariusza oceniono dane dotyczące nawyków higienicznych, a w wyniku badania klinicznego, z zastosowaniem klasyfikacji według Newtona, oceniono stan błony śluzowej. Wyniki opracowano statystycznie za pomocą testu chi-kwadrat Pearsona (p <0,05). Wyniki. Wiek pacjentów wynosił od 41 do 84 (średnio 66,3 lat). Najczęstszym sposobem czyszczenia protez było szczotkowanie z pastą do zębów (82%). 27 pacjentów (45%) nie wyjmowało protez z jamy ustnej w nocy. W wyniku badania klinicznego u 40% pacjentów stwierdzono zdrową błonę śluzową na podniebieniu. Jakość higieny jamy ustnej nie była skorelowana z wiekiem, płcią lub długością używania protez. Stwierdzono istotną korelację pomiędzy sposobem przechowywania protezy w nocy a stanem zapalnym błony śluzowej podniebienia (p = 0,001). Wniosek. Nieprzestrzeganie higieny protez ruchomych ma wpływ na stan błony śluzowej jamy ustnej. Pozostawianie protez w jamie ustnej w nocy jest najistotniejszym czynnikiem w rozwoju patologicznych zmian błony śluzowej.Introduction. Prosthetic rehabilitation can be considered a success when it leaves the patient with a sense of well-being and when the patient is aware of the need for effective oral hygiene behaviour. Aim of the study. To analyse the relationship between oral hygiene habits and the condition of oral mucosa in people using acrylic removable dentures. Material and methods. The research involved sixty patients using acrylic dentures (30 women and 30 men). The study was based on a questionnaire to evaluate patients’ hygiene habits, and a clinical examination of the mucous membrane using Newton classification was carried out. The data were statistically analysed using Pearson’s chi-square test (p < 0.05). Results. The patients were aged between 41 and 84 years (mean 66.3 years). Brushing with toothpaste was the most frequent cleaning method (82%). Twentyseven patients (45%) did not remove their dentures at night. Upon clinical examination, 40% of the patients had healthy mucous membrane on the palate. The quality of denture hygiene did not vary significantly with age, gender, or the duration of prosthesis use. There is a significant correlation between the way the prosthesis is handled at night and denture stomatitis (p=0.001). Conclusion. Failure to maintain hygienic practices with regard to removable dentures has an influence on the condition of the oral mucosa. Wearing dentures overnight is the most significant factor in the development of pathological changes of the mucous membrane

Idea protez bionicznych w nowoczesnej protetyce

Over the past decades, a tremendous progress has been made in creating artificial machines and systems. Breakthroughs in this field have been possible through the collaboration of scientists, biologists, computer scientists, engineers and patients. A particularly promising area is the invention of bionic artificial limbs as well as bionic ear and eye prostheses. The connection of the nervous system with a bionic prosthesis enables it to partly fulfill the functions of a real limb. This is an opportunity for a disabled person to live a fairly normal life. The article discusses the progress made in recent years in creating bionic prostheses and presents the requirements of bionic prostheses, their advantages, disadvantages, applied solutions and directions for their further development

İstatiksel Tasarım Yöntemi Kullanılarak İnsan Kalça Ekleminin Mekanik Davranışının Belirlenmesi

Konferans Bildirisi -- Teorik ve Uygulamalı Mekanik Türk Milli Komitesi, 2015Conference Paper -- Theoretical and Applied Mechanical Turkish National Committee, 2015Bu çalışmada protezli insan kalça ekleminin mekanik davranışı istatistik olarak tasarlanmış sonlu elemanlar yöntemi (SEY) kullanılarak incelenmiştir. Çalışma kapsamında Charnley ve Hipokrat isimli 2 farklı tip çimentolu protez tam kalça yenileme ameliyatının (THA) mekanik davranışını ve ameliyat sonrası kemik-protez adaptasyonunu tahmin etmek için kullanılmıştır. İki farklı yükleme durumu olarak noktasal ve yüzeysel kas ve kalça temas kuvvetleri yürüme ve merdiven çıkma hareketleri için çimentolu THA’lı kalça eklemine uygulanmıştır. Sonlu elemanlar modeli ve analizleri, bu hareket ve protezleri dikkate alan 23 faktöriyel tasarım metoduna göre oluşturulmuştur. Sonlu elemanlar analizlerinde kemiğin katmanları olan kortikal ve trabeküler kemiklerde, protezde ve protezi kemiğe bağlamada kullanılan çimentoda oluşan maksimum von Mises gerilme değerleri belirlenmiştir. Bu verilerin istatistik analizi varyans analiziyle gözlemlenen değerler üzerinde ana faktörlerin ilişkisini ve katkısını değerlendirmede kullanılmıştır. Bu istatistik çalışma sonucunda çimentolu THA uygulamasından sonra bileşenlerin maksimum von-Mises gerilmelerinin ana faktörler ve ikili etkilerin büyük çoğunluğunda önemli ölçüde farklılıklar gösterdiği tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Biyomekanik, Kalça Eklemi, Kalça Protezi, Sonlu Elemanlar Yöntemi, Faktöriyel Tasarım, ANOVAIn the study, the mechanical behavior of human hip joint with prosthesis was investigated by using statistically designed finite element method. In the scope of the study, two different cemented prostheses types namely; Charnley and Hipokrat were used for predicting bone adaptation and mechanical behavior of cemented total hip reconstructions (THR). The concentrated or distributed muscle and hip contact forces were applied to the cemented THR during walking and climbing of stairs. The finite element modeling and analyses were then pursued according to 23 factorial design method using these prostheses and activities. The maximum von Mises stresses occurred on the components of the cemented THR having the cortical and trabecular layers of bones, prosthesis and cement mantle were determined in the finite element analysis. The statistical analysis of these data was then carried out using variance analysis method to evaluate the contribution and interaction of main factors on the observed values. It was identified from this statistical study that the maximum von Mises stresses of the cemented THR’s components showed significant differences for the majority of main factors and their two-factor interactions. Key Words: Biomechanics, Hip joint, Finite Element Method, Factorial Design, ANOV

Technologie bioresorbowalnych wyrobów medycznych – opracowane w wyniku realizacji projektu kluczowego „Biodegradowalne wyroby włókniste”

Pod koniec 2008 r. rozpoczęto realizację projektu kluczowego pt. „Biodegradowalne wyroby włókniste”, POIG 01.03.01–00– 007/08 o akronimie BIOGRATEX. Projekt jest współfinansowany z funduszy strukturalnych w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka. Celem głównym projektu jest opracowanie innowacyjnych rozwiązań technologicznych, niezbędnych dla poszerzenia oferty wyrobów włóknistych produkowanych z użyciem polimerów biodegradowalnych, w większości pozyskiwanych z surowców odnawialnych, kierowanych nie tylko do sektora włókienniczego, ale również dla rolnictwa i medycyny. Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie opisu trzech technologii odnoszących się do wyrobów przeznaczonych do zastosowań w medycynie regeneracyjnej. Opisano technologię formowania włókien z roztworu polimeru będącego kopolimerem L-laktydu i glikolidu (PGLA), którego syntezę opracowano w ramach projektu. Kolejna technologia dotyczy materiałów nanowłóknistych wytwarzanych metodą elektroprzędzenia z roztworu polimeru PGLA oraz z roztworu mieszaniny polimerów PGLA i hydroksymaślanu (PHB). Oba roztwory polimeru w DMSO przędziono z dodatkiem hydroksyapatytu (HAp). Wytworzony materiał włóknisty zaprojektowano do stosowania przy regeneracji tkanki kostnej, jako materiał osteokonduktywny, osteoinduktywny i bioresorbowalny. Trzecia opisana technologia odnosi się do wytwarzania prototypów bioresorbowalnych protez naczyń krwionośnych z PGLA o średnicach poniżej 6 mm. Przedstawiono możliwość zastosowania techniki elektroprzędzenia ze stopu polimeru wraz z wprowadzeniem dodatkowego procesu stabilizacji termicznej do wytwarzania struktur 3D o małych średnicach

Siły okluzyjne generowane przez pacjentów bezzębnych z niekorzystnymi warunkami podłoża protetycznego użytkujących protezy całkowite wykonane według systemu biofunkcjonalnego

Głównym celem rehabilitacji protetycznej pacjentów bezzębnych jest przywrócenie warunków biomechanicznych narządu żucia poprzez zastosowanie rozwiązań konstrukcyjnych najbardziej sprzyjających realizacji tego celu. Cel badań. Celem badań była ocena: czy konstrukcja protez całkowitych ma wpływ na wartości i symetrię generowanych sił okluzyjnych oraz dynamiki zmian w zakresie generowanych sił okluzyjnych po zastosowaniu protez całkowitych wykonanych według systemu biofunkcjonalnego. Materiał i metody. Grupa 30 bezzębnych kobiet w przedziale wiekowym 65-80 lat, z niekorzystnymi warunkami podłoża protetycznego. W I etapie pacjentki zostały zaopatrzone protezami całkowitymi wykonanymi w trybie postępowania tradycyjnego (grupa K). Po 3-miesięcznym okresie użytkowania tych protez przeprowadzono instrumentalne pomiary wartości sił okluzyjnych (badanie I). W II etapie tej samej grupie pacjentek, zastosowano protezy wykonane według zasad biofunkcjonalnego systemu protetycznego (BPS) (grupa Z). Instrumentalne pomiary wielkości sił okluzyjnych przeprowadzano po 24 godzinach (badanie II), 1 tygodniu (badanie III) oraz 3 miesiącach użytkowania protez (badanie IV) za pomocą specjalnego przyrządu mierniczego. Uzyskane wyniki zostały opracowane przy zastosowaniu specjalistycznego pakietu programów komputerowych STATISTICA. Wyniki. Wielkości sił zgryzowych u osób użytkujących protezy całkowite wykonane metodą tradycyjną wynosiły w zakresie zębów siecznych 49,49N, w zakresie zębów trzonowych prawych 91,12N, a zębów lewych 75,95N. Zastosowanie uzupełnień protetycznych wykonanych w systemie biofunkcjonalnym, spowodowało wzrost sił okluzyjnych generowanych na poziomie zębów trzonowych prawych i lewych w kolejnych badaniach. W stosunku do wartości osiągniętych podczas użytkowania poprzednich protez uległy one zwiększeniu średnio o 30N. Różnice w wielkości generowanych sił były statystycznie istotne. Wnioski. 1. Konstrukcja protezy całkowitej ma istotny wpływ na wielkość generowanych sił okluzyjnych. 2. Generowanie większych sił okluzyjnych po zastosowaniu protez wykonanych wg systemu biofunkcjonalnego może wskazywać na ich dobre utrzymanie na podłożu. 3. Systematyczny wzrost sił zgryzowych oraz ich symetryczny rozkład na powierzchni okluzyjnej po zastosowaniu protez wykonanych według systemu biofunkcjonalnego może świadczyć, że uzupełnienia te stwarzają korzystniejsze warunki biomechaniczne dla pracy mięśni.The main aim of prosthetic rehabilitation of edentulous patients is to restore the biomechanical conditions of the masticatory system through the use of structural solutions that are most conducive to achieving this goal. Aim of the study. To evaluate whether the method of construction of full prostheses affects the magnitude and symmetry of the occlusal forces that are generated and to study the dynamics of changes in the occlusal forces that occur when using prostheses made according to the biofunctional system. Materials and methods. Thirty edentulous women aged 65–80 years with unfavourable prosthetic base conditions were included in the study. In the first stage, all patients were fitted with full prostheses constructed in accordance with traditional procedures (group K). After a three-month period of using these prostheses, instrumental measurements of the occlusal force were made (Test 1). In the second stage, the same patients were given prostheses constructed according to the principles of the biofunctional prosthetic system (BPS) (Group Z). Instrumental measurements of the occlusal forces thus generated were made after 24 hours (Test 2), one week (Test 3), and three months (Test 4) of use of these prostheses in order to assess their dynamics. The occlusal force measurements were carried out using a special measuring device that was inserted between the upper and lower incisors, then between the molars on the left and the right side. The measurements were processed using the Statistica software package. Results. The magnitude of the occlusal force in patients using the traditional full prostheses was 49.49 N at the incisors, 91.12 N at the right molars, and 75.95 N at the left molars. Replacing the prostheses with ones constructed according to the biofunctional system produced an increase in the occlusal force generated at the right and left molars; this force systematically increased in subsequent measurements – an average increase of 30 N over the forces produced with the traditional prostheses. These differences in the generated forces were statistically significant. Conclusions. 1. The method used to construct prostheses has a significant impact on the magnitude of the generated occlusal force. 2. The generation of larger occlusal forces with biofunctional prostheses may indicate that they have good retention in the prosthetic base. 3. When using a biofunctional prosthesis, a systematic increase in occlusal forces and their symmetric distribution across the occlusal surface can provide evidence that the prosthesis is creating favourable biomechanical conditions for muscle action

Socket restoration by simple incision

Objectives: To ensure reconstruction of contracted eyesocket with the use of simple incision and appropriateconformer.Materials and Methods: A total 54 cases who appliedbetween 1991-2006 years, due to the complaint of notfitting the prosthesis were enrolled.Results: The mean follow up time was 72.8 (6-119)months. After simple incision 28 patients was able to fittheir prosthesis after first operation. This incision was repeatedtwo times in 7 patients and three times in 2 patients.We were unable to follow 7 patients with simpleincision. In 37 out of 47 patients the results were found tobe successful, in 12 patients other methods were used.Conclusion: In anophthalmic socket and postenucleationsocket syndrome, simple incision can be taken intoconsideration before deciding for an enhancement operation

The Histopathologic and Clinical Changes of the Oral Mucosa Occurred with the Bridge of the Pontic Prosthetesis

In this study 34 dental bridges constructed for 30 individuals. The bridges removed at the department of Prosthetic Dentistry University of Dicle.The results revealed that the rate of bridges failure %100 . The major reasons for failure revealed by this study were periodontal disease and mucosal inflamations. The average life span for bridges was 4 years. All of the bridges used materials metal- acrylic and used pontic design was saddle

The stable-functional osteosynthesis of clavicular fractures with external fixator

Department of Trauma, Emergency Medicine Institute, Chisinau, District Hospital Rascani, the Republic of MoldovaBackground: Over the past two decades has been paid insufficient attention to the treatment of patients with clavicle fractures. Analysis is of the recent available literature and the personal practice allow us to have a special position to this issue, solving the problem of the clavicle fractures treatment with a new and more efficient method. Material and methods: For a better deduction and appreciation of the fracture fixation methods results we established a task based on the effectiveness evaluation of the external fixator utilization as a way for a stable osteosynthesis of the fragments performance. It was tested experimentally the efficacy of clavicle fragments fixation with different fixators. The experiment was performed at 30 anatomical specimens of clavicle aged from 38 to 70 years. The mechanical force of the osteosynthesised fragments fixation at flexion and stretching was appreciated in the Alfred G. Amsler German machine with a deviation from 0 to 50 Kn/cm and the capacity of a unit equal to 0.5 Kn/cm. Results: After the application of the stable-functional osteosynthesis method in clavicle fractures treatment with the external fixator’s help, the experimental samples prove objectively the qualities of the proposed fixator, which has an essential priority in the mechanical force of fixing the fragments compared to the traditional fixators used in most cases at the patients with clavicle fractures. Conclusions: The new method of stable-functional osteosynthesis of the clavicle fractures by using the external fixator, which is simple in assembly and manufacture, excludes the shortcomings of the traditional methods of surgical treatment and allows its application at any level of specialized surgical aid