Incremental Semantic Evaluation for Interactive Systems: Inertia, Pre-emption, and Relations

Although schemes for incremental semantic evaluation have been explored and refined for more than two decades, the demands of user interaction continue to outstrip the capabilities of these schemes. The feedback produced by a semantic evaluator must support the user's programming activities: it must be structured in a way that provides the user with meaningful insight into the program (directly, or via other tools in the environment) and it must be timely. In this paper we extend an incremental attribute evaluation scheme with three techniques to better meet these demands within the context of a modeless editing system with a flexible tool integration paradigm. Efficient evaluation in the presence of syntax errors (which arise often under modeless editing) is supported by giving semantic attributes inertia: a tendency to not change unless necessary. Pre-emptive evaluation helps to reduce the delays associated with a sequence of edits, allowing an evaluator to "keep pace" with the user. Relations provide a general means to capture semantic structure (for the user, other tools, and as attributes within an evaluation) and are treated efficiently using a form of differential propagation. The combination of these three techniques meets the demands of user interaction; leaving out any one does not

1st doctoral symposium of the international conference on software language engineering (SLE) : collected research abstracts, October 11, 2010, Eindhoven, The Netherlands

The first Doctoral Symposium to be organised by the series of International Conferences on Software Language Engineering (SLE) will be held on October 11, 2010 in Eindhoven, as part of the 3rd instance of SLE. This conference series aims to integrate the different sub-communities of the software-language engineering community to foster cross-fertilisation and strengthen research overall. The Doctoral Symposium at SLE 2010 aims to contribute towards these goals by providing a forum for both early and late-stage Ph.D. students to present their research and get detailed feedback and advice from researchers both in and out of their particular research area. Consequently, the main objectives of this event are: – to give Ph.D. students an opportunity to write about and present their research; – to provide Ph.D. students with constructive feedback from their peers and from established researchers in their own and in different SLE sub-communities; – to build bridges for potential research collaboration; and – to foster integrated thinking about SLE challenges across sub-communities. All Ph.D. students participating in the Doctoral Symposium submitted an extended abstract describing their doctoral research. Based on a good set of submisssions we were able to accept 13 submissions for participation in the Doctoral Symposium. These proceedings present final revised versions of these accepted research abstracts. We are particularly happy to note that submissions to the Doctoral Symposium covered a wide range of SLE topics drawn from all SLE sub-communities. In selecting submissions for the Doctoral Symposium, we were supported by the members of the Doctoral-Symposium Selection Committee (SC), representing senior researchers from all areas of the SLE community.We would like to thank them for their substantial effort, without which this Doctoral Symposium would not have been possible. Throughout, they have provided reviews that go beyond the normal format of a review being extra careful in pointing out potential areas of improvement of the research or its presentation. Hopefully, these reviews themselves will already contribute substantially towards the goals of the symposium and help students improve and advance their work. Furthermore, all submitting students were also asked to provide two reviews for other submissions. The members of the SC went out of their way to comment on the quality of these reviews helping students improve their reviewing skills

1st doctoral symposium of the international conference on software language engineering (SLE) : collected research abstracts, October 11, 2010, Eindhoven, The Netherlands

The first Doctoral Symposium to be organised by the series of International Conferences on Software Language Engineering (SLE) will be held on October 11, 2010 in Eindhoven, as part of the 3rd instance of SLE. This conference series aims to integrate the different sub-communities of the software-language engineering community to foster cross-fertilisation and strengthen research overall. The Doctoral Symposium at SLE 2010 aims to contribute towards these goals by providing a forum for both early and late-stage Ph.D. students to present their research and get detailed feedback and advice from researchers both in and out of their particular research area. Consequently, the main objectives of this event are: – to give Ph.D. students an opportunity to write about and present their research; – to provide Ph.D. students with constructive feedback from their peers and from established researchers in their own and in different SLE sub-communities; – to build bridges for potential research collaboration; and – to foster integrated thinking about SLE challenges across sub-communities. All Ph.D. students participating in the Doctoral Symposium submitted an extended abstract describing their doctoral research. Based on a good set of submisssions we were able to accept 13 submissions for participation in the Doctoral Symposium. These proceedings present final revised versions of these accepted research abstracts. We are particularly happy to note that submissions to the Doctoral Symposium covered a wide range of SLE topics drawn from all SLE sub-communities. In selecting submissions for the Doctoral Symposium, we were supported by the members of the Doctoral-Symposium Selection Committee (SC), representing senior researchers from all areas of the SLE community.We would like to thank them for their substantial effort, without which this Doctoral Symposium would not have been possible. Throughout, they have provided reviews that go beyond the normal format of a review being extra careful in pointing out potential areas of improvement of the research or its presentation. Hopefully, these reviews themselves will already contribute substantially towards the goals of the symposium and help students improve and advance their work. Furthermore, all submitting students were also asked to provide two reviews for other submissions. The members of the SC went out of their way to comment on the quality of these reviews helping students improve their reviewing skills

Contributions to the Construction of Extensible Semantic Editors

This dissertation addresses the need for easier construction and extension of language tools. Specifically, the construction and extension of so-called semantic editors is considered, that is, editors providing semantic services for code comprehension and manipulation. Editors like these are typically found in state-of-the-art development environments, where they have been developed by hand. The list of programming languages available today is extensive and, with the lively creation of new programming languages and the evolution of old languages, it keeps growing. Many of these languages would benefit from proper tool support. Unfortunately, the development of a semantic editor can be a time-consuming and error-prone endeavor, and too large an effort for most language communities. Given the complex nature of programming, and the huge benefits of good tool support, this lack of tools is problematic. In this dissertation, an attempt is made at narrowing the gap between generative solutions and how state-of-the-art editors are constructed today. A generative alternative for construction of textual semantic editors is explored with focus on how to specify extensible semantic editor services. Specifically, this dissertation shows how semantic services can be specified using a semantic formalism called refer- ence attribute grammars (RAGs), and how these services can be made responsive enough for editing, and be provided also when the text in an editor is erroneous. Results presented in this dissertation have been found useful, both in industry and in academia, suggesting that the explored approach may help to reduce the effort of editor construction

Towards Attribute Grammars for Metamodel Semantics

Of key importance for metamodelling are appropriate modelling formalisms. Most metamodelling languages permit the development of metamodels that specify tree-structured models enriched with semantics like constraints, references and operations, which extend the models to graphs. However, often the semantics of these semantic constructs is not part of the metamodel, i.e., it is unspeci ed. Therefore, we propose to reuse well-known compiler construction techniques to specify metamodel semantics. To be more precise, we present the application of reference attribute grammars (RAGs) for metamodel semantics and analyse commonalities and differences. Our focus is to pave the way for such a combination, by exemplifying why and how the metamodelling and attribute grammar (AG) world can be combined and by investigating a concrete example - the combination of the Eclipse Modelling Framework (EMF) and JastAdd, an AG evaluator generator

Functional programming, program transformations and compiler construction

Dit proefschrift handelt over het ontwerp van de compilergenerator Elegant. Een compiler generator is een computer programma dat vanuit een speci??catie een compiler kan genereren. Een compiler is een computer programma dat een gestructureerde invoertekst kan vertalen in een uitvoertekst. Een compiler generator is zelf een compiler welke de speci??catie vertaalt in de programmatekst van de gegenereerde compiler. Dit heeft het mogelijk gemaakt om Elegant met zichzelf te genereren. Van een compilergenerator wordt verlangd dat deze een krachtig speci??catie formalisme vertaalt in een eÆci??ent programma, een eis waar Elegant aan voldoet. Een compiler bestaat uit een aantal onderdelen, te weten een scanner, een parser, een attribuutevaluator, een optimalisator en een codegenerator. Deze onderdelen kunnen door het Elegant systeem geneneerd worden, ieder uit een aparte speci??catie, met uitzondering van de parser en attribuutevaluator, welke gezamenlijk worden beschreven in de vorm van een zogenaamde attribuutgrammatica. De scanner wordt gegenereerd met behulp van een scannergenerator en heeft tot taak de invoertekst te splitsen in een rij symbolen. Deze rij symbolen kan vervolgens ontleed worden door een parser. Daarna berekent de attribuutevaluator eigenschappen van de invoertekst in de vorm van zogenaamde attributen. De attributenwaarden vormen een datastructuur. De vorm van deze datastructuur wordt gede??nieerd met behulp van typeringsregels in de Elegant programmeertaal. De optimalisator en codegenerator voeren operaties op deze datastructuur uit welke eveneens beschreven worden in de Elegant programmeertaal. Dit proefschrift beschrijft de invloed die functionele programmeertalen hebben gehad op het ontwerp van Elegant. Functionele talen zijn programmeertalen met als belangrijkste eigenschap dat functies een centrale rol vervullen. Functies kunnen worden samengesteld tot nieuwe functies, ze kunnen worden doorgegeven aan functies en worden opgeleverd als functieresultaat. Daarnaast staan functionele talen niet toe dat de waarde van een variable wordt gewijzigd, het zogenaamde nevene??ect, in tegenstelling tot imperatieve talen die zo'n nevene??ect wel toestaan. Deze laatste beperking maakt het mogelijk om met behulp van algebra??ische regels een functioneel programma te herschrijven in een ander functioneel programma met dezelfde betekenis. Dit herschrijfproces wordt ook wel progammatransformatie genoemd. De invloed van functionele talen op Elegant omvat: ?? Het beschrijven van ontleedalgorithmen als functionele programma's. Traditioneel worden ontleedalgorithmen beschreven met behulp van de theorie van stapelautomaten. In hoofdstuk 3 wordt aangetoond dat deze theorie niet nodig is. Met behulp van programmatransformaties zijn vele uit de literauur bekende ontleedalgorithmen af te leiden en worden ook nieuwe ontleedalgorithmen gevonden. Deze aanpak maakt het bovendien mogelijk om de vele verschillende ontleedalgorithmen met elkaar te combineren. ?? De evaluatie van attributen volgens de regels van een attribuutgrammatica blijkt eveneens goed te kunnen worden beschreven met behulp van functionele talen. Traditioneel bouwt een ontleedalgorithme tijdens het ontleden een zogenaamde ontleedboom op. Deze ontleedboom beschrijft de structuur van de invoertekst. Daarna wordt deze ontleedboom geanalyseerd en worden eigenschappen ervan in de vorm van attributen berekend. In hoofdstuk 4 van het proefschrift wordt aangetoond dat het niet nodig is de ontleedboom te construeren. In plaats daarvan is het mogelijk om tijdens het ontleden functies die attributen kunnen berekenen samen te stellen tot nieuwe functies. Uiteindelijk wordt er zo ??e??en functie geconstrueerd voor een gehele invoertekst. Deze functie wordt vervolgens gebruikt om de attribuutwaarden te berekenen. Voor de uitvoering van deze functie is het noodzakelijk gebruik te maken van zogenaamde "luie evaluatie". Dit is een mechanisme dat attribuutwaarden slechts dan berekent wanneer deze werkelijk noodzakelijk zijn. Dit verklaart de naam Elegant, welke een acroniem is voor "Exploiting Lazy Evaluation for the Grammar Attributes of Non- Terminals". ?? Scanners worden traditioneel gespeci??ceerd met behulp van zogenaamde reguliere expressies. Deze reguliere expressies kunnen worden afgebeeld op een eindige automaat. Met behulp van deze automaat kan de invoertekst worden geanalyseerd en gesplitst in symbolen. In hoofdstuk 5 wordt uiteengezet hoe functionele talen het mogelijk maken om scanneralgorithmen te construeren zonder gebruik te maken van automatentheorie. Door een reguliere expressie af te beelden op een functie en de functies voor de onderdelen van samengestelde reguliere expressies samen te stellen tot nieuwe functies kan een scannerfunctie geconstrueerd worden. Door gebruik te maken van programmatransformaties kan deze scanner deterministisch worden gemaakt en minimaal worden gehouden. ?? Het typeringssysteem van Elegant wordt beschreven in hoodstuk 6 en vormt een combinatie van systemen die in functionele en imperatieve talen worden gevonden. Functionele typeringssystemen omvatten typen welke bestaan uit een aantal varianten. Elk van deze varianten bestaat uit een aantal waarden. Bij een dergelijk typeringssysteem wordt een functie gede??ni??eerd door middel van een aantal deeelfuncties. Elke deelfunctie kan met behulp van zogenaamde patronen beschrijven voor welke van de varianten hij gede??ni??eerd is. Het blijkt dat imperatieve typesystemen welke subtypering mogelijk maken een generalisatie zijn van functionele typesystemen. In deze generalisatie kan een patroon worden opgevat als een subtype en een deelfunctie als een parti??ele functie. Het Elegant typesystemen maakt deze vorm van typering en functiebeschrijving mogelijk. Bij toepassing van een functie wordt de bijbehorende deelfunctie geselecteerd door de patronen te passen met de waarden van de actuele functieargumenten. In dit proefschrift wordt een eÆci??ent algorithme voor dit patroonpassen met behulp van programmatransformaties afgeleid uit de de??nitie van patronen. Het Elegant typeringssystemen bevat ook typen voor de modellering van luie evaluatie. De aanwezigheid van nevene??ekten maakt het mogelijk om drie verschillende luie typen te onderscheiden, welke verschillen in de wijze waarop de waarde van een lui object stabiliseert. ?? In hoofdstuk 7 wordt aangetoond dat de regels uit een attribuutgrammatica ook kunnen worden gebruikt om eigenschappen van een datastructuur te berekenen in plaats van eigenschappen van een invoertekst. Elegant biedt de mogelijkheid om zulke attribuutregels te gebruiken voor dit doel. ?? In hoofdstuk 8 tenslotte worden de Elegant programmeertaal en de eÆci??entie van de Elegant vertaler en door Elegant gegenereerde vertalers ge??evalueerd. Het blijkt dat de imperatieve Elegant programmeertaal dankzij abstractie mechanismen uit functionele talen een zeer rijke en krachtige taal is. Daarnaast zijn zowel Elegant zelf als de door Elegant gegenereerde vertalers van hoge eÆci??entie en blijken geschikt voor het maken van compilers voor professionele toepassingen

Towards an aspect weaving BPEL engine

This position paper proposes the use of dynamic aspects and the visitor design pattern to obtain a highly configurable and extensible BPEL engine. Using these two techniques, the core of this infrastructural software can be customised to meet new requirements and add features such as debugging, execution monitoring, or changing to another Web Service selection policy. Additionally, it can easily be extended to cope with customer-specific BPEL extensions. We propose the use of dynamic aspects not only on the engine itself but also on the workflow in order to tackle the problems of Web Service hot deployment and hot fixes to long running processes. In this way, composing aWeb Service "on-the-fly" means weaving its choreography interface into the workflow

Extensible Languages for Flexible and Principled Domain Abstraction

Die meisten Programmiersprachen werden als Universalsprachen entworfen. Unabhängig von der zu entwickelnden Anwendung, stellen sie die gleichen Sprachfeatures und Sprachkonstrukte zur Verfügung. Solch universelle Sprachfeatures ignorieren jedoch die spezifischen Anforderungen, die viele Softwareprojekte mit sich bringen. Als Gegenkraft zu Universalsprachen fördern domänenspezifische Programmiersprachen, modellgetriebene Softwareentwicklung und sprachorientierte Programmierung die Verwendung von Domänenabstraktion, welche den Einsatz von domänenspezifischen Sprachfeatures und Sprachkonstrukten ermöglicht. Insbesondere erlaubt Domänenabstraktion Programmieren auf dem selben Abstraktionsniveau zu programmieren wie zu denken und vermeidet dadurch die Notwendigkeit Domänenkonzepte mit universalsprachlichen Features zu kodieren. Leider ermöglichen aktuelle Ansätze zur Domänenabstraktion nicht die Entfaltung ihres ganzen Potentials. Einerseits mangelt es den Ansätzen für interne domänenspezifische Sprachen an Flexibilität bezüglich der Syntax, statischer Analysen, und Werkzeugunterstützung, was das tatsächlich erreichte Abstraktionsniveau beschränkt. Andererseits mangelt es den Ansätzen für externe domänenspezifische Sprachen an wichtigen Prinzipien, wie beispielsweise modularem Schließen oder Komposition von Domänenabstraktionen, was die Anwendbarkeit dieser Ansätze in der Entwicklung größerer Softwaresysteme einschränkt. Wir verfolgen in der vorliegenden Doktorarbeit einen neuartigen Ansatz, welcher die Vorteile von internen und externen domänenspezifischen Sprachen vereint um flexible und prinzipientreue Domänenabstraktion zu unterstützen. Wir schlagen bibliotheksbasierte erweiterbare Programmiersprachen als Grundlage für Domänenabstraktion vor. In einer erweiterbaren Sprache kann Domänenabstraktion durch die Erweiterung der Sprache mit domänenspezifischer Syntax, statischer Analyse, und Werkzeugunterstützung erreicht werden . Dies ermöglicht Domänenabstraktionen die selbe Flexibilität wie externe domänenspezifische Sprachen. Um die Einhaltung üblicher Prinzipien zu gewährleisten, organisieren wir Spracherweiterungen als Bibliotheken und verwenden einfache Import-Anweisungen zur Aktivierung von Erweiterungen. Dies erlaubt modulares Schließen (durch die Inspektion der Import-Anweisungen), unterstützt die Komposition von Domänenabstraktionen (durch das Importieren mehrerer Erweiterungen), und ermöglicht die uniforme Selbstanwendbarkeit von Spracherweiterungen in der Entwicklung zukünftiger Erweiterungen (durch das Importieren von Erweiterungen in einer Erweiterungsdefinition). Die Organisation von Erweiterungen in Form von Bibliotheken ermöglicht Domänenabstraktionen die selbe Prinzipientreue wie interne domänenspezifische Sprachen. Wir haben die bibliotheksbasierte erweiterbare Programmiersprache SugarJ entworfen und implementiert. SugarJ Bibliotheken können Erweiterungen der Syntax, der statischen Analyse, und der Werkzeugunterstützung von SugarJ deklarieren. Eine syntaktische Erweiterung besteht dabei aus einer erweiterten Syntax und einer Transformation der erweiterten Syntax in die Basissyntax von SugarJ. Eine Erweiterung der Analyse testet Teile des abstrakten Syntaxbaums der aktuellen Datei und produziert eine Liste von Fehlern. Eine Erweiterung der Werkzeugunterstützung deklariert Dienste wie Syntaxfärbung oder Codevervollständigung für bestimmte Sprachkonstrukte. SugarJ Erweiterungen sind vollkommen selbstanwendbar: Eine erweiterte Syntax kann in eine Erweiterungsdefinition transformiert werden, eine erweiterte Analyse kann Erweiterungsdefinitionen testen, und eine erweiterte Werkzeugunterstützung kann Entwicklern beim Definieren von Erweiterungen assistieren. Um eine Quelldatei mit Erweiterungen zu verarbeiten, inspizieren der SugarJ Compiler und die SugarJ IDE die importierten Bibliotheken um die aktiven Erweiterungen zu bestimmen. Der Compiler und die IDE adaptieren den Parser, den Codegenerator, die Analyseroutine und die Werkzeugunterstützung der Quelldatei entsprechend der aktiven Erweiterungen. Wir beschreiben in der vorliegenden Doktorarbeit nicht nur das Design und die Implementierung von SugarJ, sondern berichten darüber hinaus über Erweiterungen unseres ursprünglich Designs. Insbesondere haben wir eine Generalisierung des SugarJ Compilers entworfen und implementiert, die neben Java alternative Basissprachen unterstützt. Wir haben diese Generalisierung verwendet um die bibliotheksbasierten erweiterbaren Programmiersprachen SugarHaskell, SugarProlog, und SugarFomega zu entwickeln. Weiterhin haben wir SugarJ ergänzt um polymorphe Domänenabstraktion und Kommunikationsintegrität zu unterstützen. Polymorphe Domänenabstraktion ermöglicht Programmierern mehrere Transformationen für die selbe domänenspezifische Syntax bereitzustellen. Dies erhöht die Flexibilität von SugarJ und unterstützt bekannte Szenarien aus der modellgetriebenen Entwicklung. Kommunikationsintegrität spezifiziert, dass die Komponenten eines Softwaresystems nur über explizite Kanäle kommunizieren dürfen. Im Kontext von Codegenerierung stellt dies eine interessante Eigenschaft dar, welche die Generierung von impliziten Modulabhängigkeiten untersagt. Wir haben Kommunikationsintegrität als weiteres Prinzip zu SugarJ hinzugefügt. Basierend auf SugarJ und zahlreicher Fallstudien argumentieren wir, dass flexible und prinzipientreue Domänenabstraktion ein skalierbares Programmiermodell für die Entwicklung komplexer Softwaresysteme darstellt