Visualization as Assemblage: How Modesty, Ethics, and Attachment Inform a Critical Design Practice

Visualization is a form of design practice that deploys representational processes of enormous rhetorical and analytical power. What is often left out of the picture is the network of processes which it assembles and the non-visual effects it produces. This study asks how visualization can operate as a critical design practice that attends to the representational and performative processes it arranges. In order to contextualize this form of arrangement in design, the study undertakes a review of Bruno Latours interpretation of design as a form of modest restyling and arrangement. It also addresses this question through the use of a productive alignment between Latours development of actor-network theory and Deleuze and Guattaris assemblage theory which allows to both describe how things and processes mobilize knowledge and how human subjectivity emerges from human-nonhuman entanglements, respectively. The assemblage framework is applied to three case studies that offer distinct instances of critical visualization practices with each emphasizing a specific aspect. Liquid Traces (2014present), from Forensic Architecture (a research project based at Goldsmiths, University of London), is a project that condemns NATO forces for criminal negligence that led to the deaths of 63 refugees fleeing Libya by boat in 2011, and also reveals the ways a surface may assemble components and highlight its own form of construction. Anti-Eviction Mapping Project (2013present), from the San Francisco Tenants Union, advocates for housing justice by mobilizing maps, events, and site-specific installations, and illustrates how visualization is a process that exists beyond any one artifact. In The Air, Tonight (2013present), from the Public Visualization Studio, is my own research-creation project highlights the connection between housing and climate through an annual visualization event, and shows how design can operate through iteration, reworking, and connection to allied processes. What emerges from this study is an ethics of visualization that refocuses criticality on the potential of design to act modestly (Latour), to reveal its own construction, and to maintain the quality of attachments made

Architecture and sustainability recovering green areas in the construction process

Trabalho de projeto de mestrado em Arquitetura (área de Construção e Tecnologia)O ambiente é um valor importante que tem de ser tido em conta. A arquitectura tem um grande impacto ambiental devido à quantidade de edifícios que são construídos e à área que ocupam. Para tal, a arquitectura tem de adquirir um pensamento mais ambiental e sustentável. Este é o futuro da arquitectura. Infelizmente, actualmente, o construtor está mais preocupado com o custo da obra do que com o custo que o habitante terá durante a sua vida no edifício, ou o que poderia ser mais benéfico para o ambiente. A sustentabilidade está a trazer uma nova visão que pode mudar este pensamento. Isto não se mede apenas na escolha de materiais, tipo de isolamento e aquecimento, mas também no seu impacto na redução da área verde, no destino da água pluvial ou do desperdício dos habitantes e na sua capacidade de oferecer as valências de que realmente necessitam, evitando, por exemplo, deslocações e custos desnecessários. Esta questão levanta questões que a arquitectura não considera. Sempre que uma construção é feita, um projectista consegue aumentar esta área em altura, contudo a área verde que é removida do local não é normalmente restaurada ali. O objectivo será pensar na possibilidade de restaurar esta área de vegetação no edifício, identificando soluções arquitectónicas de como esta pode ser mantida pelo próprio edifício e como pode também ser aproveitada, de modo a que não seja apenas uma decoração, mas algo útil e benéfico para os residentes. O objectivo será propor a imposição de uma nova regra no momento da nova construção, exigindo a substituição de uma percentagem da área verde removida no edifício a ser construído. Obviamente, esta regra terá de ser economicamente viável, pelo que terá de ser enquadrada dentro de um ideal de construção que apoie esta exigência. Numa última etapa, questionar-se-iam os hábitos diários da comunidade e como estes poderão ser afectados se esta regra for imposta. Dentro destes hábitos, pensei em mencionar o tema da agricultura doméstica como algo que pode ser feito dentro do edifício, resultando numa ligação mais estreita com a natureza e entre as pessoas.The environment is an important value that has to be taken into account. Architecture has a great environmental impact because of the amount of buildings that are constructed and the area they occupy. In order to do this, architecture has to acquire a more environmental and sustainable thinking. This is the future of architecture. Unfortunately, nowadays the builder is more concerned with the cost of the work than with the cost that the inhabitant will have during his life in the house, or what could be more beneficial to the environment. Sustainability is bringing a new vision that can change this thinking. This is not only measured in the choice of materials, type of insulation and heating, but also in its impact on the reduction of green area, the destination of rainwater or waste of the inhabitants and its ability to offer the valences they really need, avoiding, for example, unnecessary displacements and costs. This issue raises questions that architecture does not consider. Whenever a construction is done, a designer manages to increase this area in height, however the green area that is removed from the site is not usually restored there. The goal will be to think about the possibility of restoring this area of vegetation in the building, identifying architectural solutions of how it can be maintained by the building itself and how it can also be taken advantage of, so that it is not just a decoration, but something useful and beneficial to the residents. The goal will be to propose the imposition of a new rule at the time of new construction, requiring the replacement of a percentage of the green area removed in the building to be constructed. Obviously, this rule will have to be economically feasible, so it will have to be framed within a building ideal that supports this requirement. In a final step, I would like to question the daily habits of the community and how these might be affected if this rule is imposed. Within these habits, I thought of mentioning the topic of home farming as something that can be done within the building, resulting in a closer connection with nature and between people

Can plantar pressure predict foot motion?

In zijn voortbewegen onderscheidt de mens zich van andere zoogdieren door het gebruik van slechts twee benen. De meest voorkomende vormen van voortbewegen van de mens zijn wandelen, lopen, en sprinten. Het menselijk voortbewegingssyteem is onderhevig aan blessures en afwijkingen die het patroon verstoren van zijn natuurlijke vorm naar een onnatuurlijk, pijnlijk of ine±cient patroon. Hierdoor belemmeren ze de mens in zijn voortbewegen en functioneren. Een verstoring van het voortbewegingssysteem heeft een grote invloed op het indi- vidu, in het bijzonder het beperken van zijn mobiliteit, als mede op de maatschappij, in de vorm van ziektekosten en vermindering van arbeidsproductiviteit. Het moge duidelijk zijn dat er een uitgebreide medische en wetenschappelijke gemeenschap ac- tief is op het gebied van de ganganalyse. Eerst genoemde is het aanspreekpunt voor individuen met letsels of afwijkingen en poogt met een behandelingsplan de verstorin- gen van het systeem op te lossen. Laatst genoemde gemeenschap poogt een beter zicht te krijgen op de gang van de mens door het uitvoeren van onderzoek en exper- imenten. De opgedane kennis wordt op zijn beurt terug gekoppeld naar de medische gemeenschap. Bij het menselijk voortbewegen is de voet de verbinding tussen de omgeving en de zich voortbewegende mens. De voet bestaat uit tenminste 26 botjes en uit een veelvoud aan ligamenten, pezen en spieren. Samen vormen ze ¶e¶en functionele struc- tuur die een aantal functies vervult tijdens de voortbeweging. Bij ¶e¶en voetafwikkeling onderscheiden we vier fases: hielcontact, voorvoet vorming, stand, en propulsie. Tij- dens de eerste fase maakt de voet het eerste contact met de grond en absorbeert het zachte weefsel rond de hiel een deel van de schokgolf die door het contact ontstaat. Deze absorptie is vereist omdat hoger gelegen organen, zoals bijvoorbeeld de hersenen, slecht bestand zijn tegen schokgolven. Tijdens de voetafwikkeling is de kinematica van de voet gericht op een e±cient gebruik van de beweging van de rest van het lichaam. De voet gedraagt zich als een stabiele basis tijdens het middelste gedeelte van voet- grond contact, stand. In de propulsie fase verandert de taak van de voet van een stabiliserend systeem naar een voortstuwingssyteem. Het onderzoek naar het mechanisch gedrag van de voet is een belangrijk onderdeel van de ganganalyse, dat echter pas de laatste decennia de voet als een drie-dimensional segment is gaan beschouwen. Daarv¶o¶or bestond de meetapparatuur die kwantitatieve metingen mogelijk maakte niet. In het onderzoek dat geleid heeft tot dit proefschrift is gebruik gemaakt van een meetopstelling waarin drie typen metingen zijn uitgevoerd: plantaire drukverdelingen, krachten en drie-dimensionale bewegingen van de voet. De doelstelling van het onderzoek is het ontwerpen van een mechanische voetmodel dat de voetbeweging simuleert. Input van het model is data van plantaire drukmetingen uitgevoerd met een drukplaat. Het ontwerp richt zich vooral op de structuren van de voet die het meest bijdragen aan de beweging tijdens voet-grond contact, zoals het hielcomplex, de metatarsale hoofden, en de grote teen. Het onderzoek is gebaseerd op een breed opgezet experiment waaraan 126 in- dividuen hun medewerking hebben verleend. In dit experiment uitgevoerd in het biomechanisch laboratorium van de Vrije Universiteit Brussel is gebruik gemaakt van een bewegingsanalysesysteem, een krachten platform en een drukplaat. Deze meetap- paraten zijn op elkaar afgestemd zowel in tijd als ruimte. Voor zover bekent, is er in het verleden slechts ¶e¶en experiment uitgevoerd en gerapporteerd waarin deze meetap- paraten op elkaar werden afgestemd. Validatie van tijd- en ruimteafstemming komen in ons onderzoek ruim aan bod. Er werd aangetoond dat de afstemming binnen de meetnauwkeurigheid valt van het minst nauwkeurige apparaat. Het bewegingsanalysesysteem heeft 3D-posities bepaald van markers die bevestigd werden op de voet. In totaal is gebruik gemaakt van 12 markers per voet: 4 op de hiel, 3 op de grote teen, en 5 op de metatarsalen. Door deze marker set-up ontstaat een vier segmenten voetmodel. Het krachten platform en de drukplaat leggen grootte en plaats van de drukverdeling tijdens voetafrol vast. Onze populatie van 126 individuen bestond uit 78 mannen en 48 vrouwen met een leeftijdsvariatie van 10jaar tot 72jaar en een gewichtsvariatie van 32kg tot 116.5kg. De leeftijdsgroep tussen 15 en 25 jaar domineerde de populatie. Een belangrijk re- sultaat van het onderzoek is de database waarin de resultaten van de metingen op een gestructureerde wijze zijn weergegeven. Deze database wordt samen met het proefschrift beschikbaar gesteld. Achtereenvolgens is deze database geanalyseerd met betrekking tot de hielbeweging tijdens hielcontact, de bewegingen van de metatarsale hoofden, en de bewegingen in het eerste metatarsofalangaal gewricht. De hiel voert aan het begin van contact tussen voet en grond een rolbeweging uit die stopt ergens tijdens volledig voet contact. Het hielcomplex werd gemodelleerd als een star lichaam met een convexe vorm. De gemeten plantaire drukverdeling onder de hiel beschrijft in het model het contact tussen het rollende stare lichaam en de grond. De rollende beweging van het starre lichaam wordt eenduidig vastgelegd door de hoeksnelheid van het starre lichaam en het contactpad. Voor validatie werd als star lichaam een bol gebruikt. Een bol met een vaste straal van 7cm leidde tot acceptabele resultaten, waarbij het model 75% van de gemeten hielbewegingen verklaart tijdens de initiÄele contact fase. Voor de metatarsale hoofden blijkt beweging in zijwaartse en voor-achterwaartse richting te bestaan. Deze bewegingen zijn klein met betrekking tot de totale voetbe- wegingen. De gebruikte drukplaat kan deze bewegingen van de metatarsale hoofden niet waarnemen omdat de grote van de bewegingen binnen de sensor grootte liggen. In het model is dus aangenomen dat de grootte van de beweging van de metatarsale hoofden verwaarloosbaar is tijdens het grootste deel van contact. Met behulp van de plantaire drukverdeling kan een kromme bepaald worden, de metatarsale boog, waarop de hoofden zich blijvend bevinden. Validatie van de bepaling van de metatarsale boog op basis van drukverdelingen vond plaats met behulp van dezelfde boog maar bepaald op grond van het bewegingsanalysesysteem. Het voorvoetmodel maakt dus gebruik van het concept metatarsale boog. De bewegingsbepalende component van dit model is een gekromde cilinder waarbij de contactkromme met de grond gelijk is aan de metatarsale boog. Rollen rond deze cilinder beschrijft de propulsie fase van voet- contact. Deze beweging kan echter niet rechtstreeks uit de drukverdeling onder de metatarsale hoofden worden afgeleid. Het proefschrift beschrijft enige suggesties hoe deze rolbeweging indirect uit deze drukverdeling zou kunnen worden afgeleid. Een suggestie is deze beweging te bepalen van uit de beweging van het eerste metatarsofalangaal gewricht. In het onderzoek is de relatie tussen 92 druk gerela- teerde variabelen en 30 variabelen van de beweging van het eerste metatarsofalangaal gewricht nagegaan. Met correlaties en regressievergelijkingen is aangetoond dat de °exie/extensie beweging in het gewricht druk gerelateerd is. Het onderzoek dat we met dit proefschrift afsluiten concentreert zich op de vraag of met plantaire drukverdeling het bewegingsverloop van de voet kan worden voorspeld. We menen een bevestigend antwoord te hebben gevonden op de vraag die als titel van dit proefschrift fungeert

Version and subversion: Control versus reinscription and reappropriation in the postmodern landscape

This thesis questions and discusses some current trends that appear to place new restrictions on urban space both through overt and also less obvious means of surveillance and control. It is argued that these measures may compromise the social interactions possible within some urban sites as they impede certain members of society whilst facilitating access to others. Further, the more widespread effects on society of such processes and their resultant impacts are considered. These processes are taking place at a time when the design and management of spaces is increasingly concerned with the observation of individuals and when control mechanisms are an intrinsic feature of architectural plans. Gated communities and malls in particular provide working examples of such occurrences, expressing a trend towards monitored and commodified space which is not productive in supporting socially diverse communities. Consideration is given to how the ethos of commodification is spreading into more generalised areas of society impacting the way urban space is managed and controlled. These observations are balanced, however, by the work of social commentators and researchers who think of space and place as still holding a multiplicity of meanings and values. Further support for this view is provided by my own field research which suggests that individuals carry around, and sometimes act out, their own 'versions' of the spaces they use and inhabit. This balancing factor will validate multiple viewpoints and bring a fresh point of view to understandings of how space and place bear various meanings for the members of society interacting within them

Visual encoding quality and scalability in information visualization

Information visualization seeks to amplify cognition through interactive visual representations of data. It comprises human processes, such as perception and cognition, and computer processes, such as visual encoding. Visual encoding consists in mapping data variables to visual variables, and its quality is critical to the effectiveness of information visualizations. The scalability of a visual encoding is the extent to which its quality is preserved as the parameters of the data grow. Scalable encodings offer good support for basic analytical tasks at scale by carrying design decisions that consider the limits of human perception and cognition. In this thesis, I present three case studies that explore different aspects of visual encoding quality and scalability: information loss, perceptual scalability, and discriminability. In the first study, I leverage information theory to model encoding quality in terms of information content and complexity. I examine how information loss and clutter affect the scalability of hierarchical visualizations and contribute an information-theoretic algorithm for adjusting these factors in visualizations of large datasets. The second study centers on the question of whether a data property (outlierness) can be lost in the visual encoding process due to saliency interference with other visual variables. I designed a controlled experiment to measure the effectiveness of motion outlier detection in complex multivariate scatterplots. The results suggest a saliency deficit effect whereby global saliency undermines support to tasks that rely on local saliency. Finally, I investigate how discriminability, a classic visualization criterion, can explain recent empirical results on encoding effectiveness and provide the foundation for automated evaluation of visual encodings. I propose an approach for discriminability evaluation based on a perceptually motivated image similarity measure

Actas do 12º Encontro Português de Computação Gráfica

Actas do 12º Encontro Portugês de Computação Gráfica, Porto, 8-10 de Outubro de 2003O Encontro Português de Computação Gráfica teve lugar nesse ano 2003, naquela que foi a sua 12ª edição, no ISEP – Instituto Superior de Engenharia do Porto, entre os 8 a 10 de Outubro. O 12º Encontro Português de Computação Gráfica (12EPCG) veio no seguimento de encontros anteriores realizados anualmente e reuniu investigadores, docentes e profissionais nacionais e estrangeiros, que realizam trabalho ou utilizam a Computação Gráfica, Realidade Virtual e Multimédia, assim como todas as suas áreas afins, no sentido de permitir a divulgação de projectos realizados ou em curso e fomentar a troca de experiências e a discussão de questões relacionadas com a Computação Gráfica em Portugal, entre as comunidades académica,industrial e a de utilizadores finais. Este é o livro de actas do 12EPCG.Fundação Ilídio PinhoFC

Angelology in situ : recovering higher-order beings as emblems of transcendence, immanence and imagination

The aim of this study is twofold: to identify the theological purpose underlying the depiction of angels at certain key points in the history of their use, and to explore how far that deeper theological rationale can be re-appropriated for our own day. This study first traces the progression of the angelic motif in the Hebrew Scriptures. By examining numerous pericopes in the Pentateuch, major prophets and Daniel, I demonstrate that the metamorphosis of higher-order beings like the angel of the Lord, cherubim and seraphim, is directly related to the writers’ desire to enhance God’s transcendence. Next, I evaluate pseudo-Denys’ hierarchical angelology, which prominent theologians like Luther and Calvin condemned as little more than a Neoplatonic scheme for accessing God through angels. I propose that not only has pseudo-Denys’ Neoplatonism been overstated, but that his angelology is particularly noteworthy for the way it accentuates Christ’s eucharistic immanence to the Church. Then I maintain that because assessments of Aquinas’ angelology are often based upon the Summa Theologiae, his views are wrongly portrayed as overtly philosophical, rather than biblical and exegetical. In his lesser-known biblical commentaries, however, Aquinas pushes the semantic range of the word ‘angel’ to include aspects of the physical world, which unveils an imaginative, Christocentric, and scriptural dimension of his angelology that is rarely acknowledged. The conclusion considers how contemporary figures and movements relate to these three angelologies. Barth emphasises the transcendent God but unlike Hebrew Scripture, weakens connections between God and angels. New Ageism affirms the immanent angel but unlike pseudo-Denys, does so at the expense of Christology and ecclesiology. Contemporary ecological discourse generally lacks Aquinas’ appreciation for an imaginative, supernatural approach to the world. Finally, I ground the angels’ relationship to transcendence, immanence and imagination in an experiential, eucharistic context