Risk Stratification for Sudden Cardiac Death In Patients With Non-ischemic Dilated Cardiomyopathy

Non ischemic dilated cardiomyopathy (NIDCM) is a disorder of myocardium. It has varying etiologies. Albeit the varying etiologies of this heart muscle disorder, it presents with symptoms of heart failure, and rarely as sudden cardiac death (SCD). Manifestations of this disorder are in many ways similar to its counterpart, ischemic dilated cardiomyopathy (IDCM). A proportion of patients with NIDCM carries a grave prognosis and is prone to sudden cardiac death from sustained ventricular arrhythmias. Identification of this subgroup of patients who carry the risk of sudden cardiac death despite adequate medical management is a challenge .Yet another method is a blanket treatment of patients with this disorder with anti arrhythmic medications or anti tachyarrhythmia devices like implantable cardioverter defibrillators (ICD). However this modality of treatment could be a costly exercise even for affluent economies. In this review we try to analyze the existing data of risk stratification of NIDCM and its clinical implications in practice

ICD discrimination of SVT versus VT with 1:1 V-A conduction: A review of the literature

AbstractInappropriate ICD shocks are associated with increased mortality. They also impair patients' quality of life, increase hospitalizations, and raise health-care costs. Nearly 80% of inappropriate ICD shocks are caused by supraventricular tachycardia. Here we report the case of a patient who received a single-lead dual-chamber sensing ICD for primary prevention of sudden cardiac death and experienced inappropriate ICD shocks. V-A time, electrogram morphology, and response to antitachycardia pacing suggested atrioventricular nodal reentry tachycardia, which was confirmed in an electrophysiology study. Inspired by this case, we performed a literature review to discuss mechanisms for discrimination of supraventricular tachycardia with 1:1 A:V relationship from ventricular tachycardia with 1:1 retrograde conduction

Implantable cardioverter defibrillators: Uses, abuses, gains and complications

Sudden cardiac death (SCD) due to a ventricular arrhythmia is one of the most common causes of death, yet its management continues to be a challenge. Controlled clinical trials have provided evidence that implantable cardioverter defibrillators (ICDs) are effective in reducing the risk of SCD in selected patients with ischaemic or non-ischaemic cardiomyopathy and/or ventricular arrhythmias. As increasing numbers of patients become eligible for ICDs, deciding whom should receive these becomes more complex, especially in patients with borderline risk factors and those with co-morbidities in whom the risk of death from nonarrhythmic cardiovascular cause is higher. What type of ICD a patient should receive remains a challenge. While ICD shocks themselves can affect outcomes adversely, no other therapy has proven more effective to date. Risks of implantation include infection, lead dislodgement and perforation. An ongoing challenge which also needs to be addressed includes whom will be footing the bill for device implants. More data is required to determine which patient population will benefit the most from ICD implants

Implantable defibrillator therapy: more than defibrillation...

During the past 25 years, the implantable cardioverter-defibrillator (ICD) has evolved from the treatment of last resort to the gold standard for patients at high risk for life­threatening ventricular tachyarrhythmias. Patients at high risk include those who survived life-threatening ventricular tachyarrhythmias, and patients with cardiac diseases who carry an increased risk for these tachyarrhythmias. We performed a clinical assessment during implantation and follow-up of our patients in Rotterdam. Part I Prognosis and follow-up of patients with an ICD In Chapter 1, the clinical benefit of ICD therapy, survival, and adverse events of patients who received an ICD at the Erasmus MC Rotterdam are described. Our data confirm the benefit from ICD implantation, especially for those patients with a poor left ventricular function. In Chapter 2, defibrillation efficacy testing is investigated. The role of a second defibrillation threshold test after implantation appears questionable. With the advances in ICD technology, defibrillation thresholds are low and stable, which changed the mode of death in ICD patients from instantaneous arrhythmic death to heart failure. Our data demonstrate that despite the advanced ICD technology, a subset of patients may require a second defibrillation efficacy test to confirm a poor prognosis. The feasibility of remote monitoring of ICD therapy is discussed in Chapter 3. The expanding indications for ICD therapy and the complexity of current devices have a high impact on follow-up policy. Currently, the quality of medical supervision only depends on scheduled regular follow-up visits, which is time consuming and expensive. Too long follow-up intervals may have the disadvantage of a delay in the awareness of changes of the clinical course of the underlying disease or in the technical status of the device. TransmiHet concept van de implantable cardioverter-defibrillator (ICD) heeft de afgelopen 25 jaar een grote ontwikkeling doorgemaakt. De eerste generatie defibrillatoren was uitsluitend in staat om ventrikelfibrilleren te herkennen en te onderbreken door middel van een elektrische shock. De volgende generaties defibrillatoren werden uitgerust met functies om verschillende ritmestoornissen te herkennen en te behandelen. Vanuit klinisch oogpunt is er een verschuiving opgetreden van secundaire preventie naar primaire preventie van plotse dood ten gevolge van ventriculaire ritmestoornissen. Dit proefschrift beschrijft zowel de klinische als technische aspecten van defibrillator therapie. Deel 1 Prognose en follow-up van ICD patiënten Hoofdstuk 1 beschrijft zowel het klinische voordeel als de potentiële complicaties van defibrillator therapie bij patiënten, bij wie een ICD in het Erasmus MC werd geïmplanteerd. De rol van het testen van de defibrillatie effectiviteit wordt in Hoofdstuk 2 behandeld. Door de technische vooruitgang kunnen ventriculaire ritmestoornissen effectief met lage energie gedefibrilleerd worden. Vanuit dit technisch oogpunt is een tweede defibrillatie test niet nodig, echter vanuit klinisch oogpunt kan deze test een slechte prognose bij een kleine groep patiënten bevestigen. Veranderingen in de klinische status van de ICD patiënt worden vaak pas vastgesteld bij het volgende poliklinisch bezoek. In Hoofdstuk 3 wordt de mogelijkheid van het op afstand waarnemen van zowel klinische als technische aspecten van defibrillator therapie beschreven. Het verzenden van opgeslagen data in de ICD heeft een potentiële meerwaarde voor de klinische follow-up van de patiënt. Ter illustratie wordt in Hoofdstuk 4 een voorbeeld van het op afstand waarnemen van ICD data gepresenteerd. Bij interpretatie van de ontvangen data werd een malfunctie van de ventriculaire elektrode vastgesteld. Deel 2 Onderscheiden van ritmestoornissen door de ICD Hoofdstuk 5 behandelt een voorbeeld van een opgeslagen registratie van een ventriculaire ritmestoornis, die na nauwkeurige analyse een ander ontstaansmechanisme heeft dan het op eerste oog doet lijken. In Hoofdstuk 6 wordt een nieuw tweekamer detectie algoritme, SMART, geëvalueerd. Na de vergelijking van de atriale en ventriculaire frequentie worden enkelkamer detectie criteria toegepast om een ritmestoornis te classificeren. Ventriculaire ritmestoornissen worden met behulp van dit algoritme betrouwbaar waargenomen. Ondanks een goede discriminatie tussen atriale en ventriculaire ritmestoornissen, worden atriale ritmestoornissen met een stabiele atrioventriculaire geleiding vooral verkeerd geclassificeerd. De ontwikkeling van detectie algoritmen om onterechte therapie ten gevolge van atriale ritmestoornissen te vermijden, wordt in Hoofdstuk 7 gepresenteerd. De classificatie van de ritmestoornis door de ICD is primair gebaseerd op de timing van ventriculaire signalen. De originele eenkamer detectie algoritmen zijn in de tweekamer ICD geïmplementeerd. De toevoeging van atriale informatie heeft tot betere en geavanceerde detectie algoritmen geleidt. Echter, onderzoeken die eenkamer met tweekamer detectie algoritmen vergeleken, lieten geen afname van onterechte therapie zien. Hoofdstuk 8 gaat over klinische variabelen die een verhoogd risico op onterechte therapie kunnen voorspellen. Uit onderzoek blijkt dat de aanwezigheid van atriale ritmestoornissen in het verleden en het voorkomen van trage ventriculaire ritmestoornissen, beide een verhoogd risico op onterechte therapie voorspellen. De beslissing om een tweekamer defibrillator bij patiënten met atriale ritmestoornissen te implanteren is een open vraag. Onterechte therapie werd namelijk in gelijke mate bij zowel eenkamer als tweekamer defibrillatoren waargenomen. Een gerandomiseerd onderzoek tussen eenkamer en tweekamer detectie algoritmen wordt in Hoofdstuk 9 gepresenteerd. De resultaten van dit onderzoek laten geen verschil zien in de discriminatie

Risk Stratification for Sudden Cardiac Death: Current Approaches and Predictive Value

Sudden cardiac death (SCD) is a serious public health problem; the annual incidence of out-of-hospital cardiac arrest in North America is approximately 166,200. Identifying patients at risk is a difficult proposition. At the present time, left ventricular ejection fraction (LVEF) remains the single most important marker for risk stratification. According to current guidelines, most patients with LVEF <35% could benefit from prophylactic ICD implantation, particularly in the setting of symptomatic heart failure. Current risk stratification strategies fail to identify patients at risk of SCD in larger population groups encompassing a greater number of potential SCD victims. However, the best approach to identifying patients and the value of various risk stratification tools is not entirely clear. The goal of this review is to discuss the problem of SCD and the value of the different risk stratification markers and their potential clinical use either alone or in combination with other risk stratification markers

1091-207 Primary and secondary prevention implantable cardioverter defibrillator patients have similar proportions of ventricular tachyarrhythmia detections and equivalent risk for spurious therapies: Results from painFREE Rx II

Tarrasó, Olga;Fuente Fuente, Carlos;Reventós, Manue