Transformative learning for social integration : overcoming the challenge of greetings

Many universities in different parts of the world are seeking to enhance the cultural diversity of their staff and student body and yet repeated studies have shown that good integration can be difficult to achieve. Although several studies have examined the reasons why such integration is difficult, there has been very little research into the actual process of social integration. This paper addresses this gap through a qualitative study of intercultural learning. Students were asked to focus on a behaviour that was personally or professionally important to them but that they were having difficulty adapting to. The paper reports the varying, unfolding experiences of six of these students as they faced the affective, behavioural and cognitive challenges of adjusting to different greeting patterns and the strategies they used for gradually overcoming them. Drawing on the literature and the findings, an intercultural growth model is proposed. The paper ends with a discussion of the implications of the findings for enhancing social integration at university

Linguistically and culturally diverse project partnerships and teams

This chapter examines conceptual and empirical research into the impact of language and culture on project partnerships and teams. Research on this topic takes place in several different disciplinary fields, with international business/management being particularly dominant. This chapter thus includes work in this area, as well as in pragmatics/discourse studies. The first main section, which takes a historical perspective, argues that much work in the international business field has attempted to demonstrate the impact (positive or negative) of the diversity of team members on team performance, yet has found a complex picture that requires a more contextual and process-oriented approach. Early work on language demonstrated the importance of language choice as well as the need to pay close attention to the construction of mutual understanding. The following sections explore ways in which this can be carried out, including research into critical issues such as the benefits and challenges of teamwork, virtual teams, team life cycles, and the impact of culture. Current research foci are reviewed, including the impact of faultlines, power relations and language proficiency, and team relations, as well as the wide variety of research methods used to investigate such issues. The chapter ends with several recommendations for practice and future research directions, including the need for more case studies that are longitudinal and/or process-oriented

LETs and NESTs:voices, views and vignettes

This book is a collection of essays written by teachers and academics working and researching in contexts where Native English-Speaking Teachers (NESTs) are employed and work on a daily basis with Local English Teachers (LETs)

Face : an interdisciplinary perspective

Celem książki jest możliwie najszersze przedstawienie pojęcia twarzy. Omawiane zagadnienie obejmuje zarówno elementy wynikające z fizycznego aspektu twarzy, jak i te związane z jej socjokulturowymi uwarunkowaniami. Mimo że moim zamiarem jest szeroka i gruntowna prezentacja pojęcia, za kwestię kluczową uznałam rolę, jaką odgrywa twarz w interakcjach społecznych. Stykając się z ludźmi, musimy zawsze brać pod uwagę: • twarz jako część ciała, z jej cechami stałymi i mimiką; • twarz rozumianą jako wizerunek własny, jaki każdy człowiek tworzy na potrzeby danej interakcji społecznej. Kulturowy wymiar pojęcia twarzy umożliwia interpretację różnorodnych zachowań ludzkich — zarówno językowych, jak i pozajęzykowych. Tłumaczy również relacje międzyludzkie, które kształtują treść pojęcia twarzy specyficzną dla danej kultury. Kategoria twarzy znajduje się w centrum zainteresowania wielu dyscyplin naukowych, a w szczególności nauk społecznych: antropologii kulturowej, studiów nad komunikacją (międzykulturową), psychologii (w szczególności psychologii społecznej) oraz socjologii. Twarz jest przedmiotem dociekań filozoficznych. W medycynie traktowana jest jako część ciała ludzkiego, poprzez którą ujawnia się choroba. Rysy twarzy — jako oznaki natury przestępczej — interesują również kryminologów. Powstała nawet „nauka” poświęcona twarzy — fizjonomia. Twarz jako wizerunek własny stała się jednym z głównych przedmiotów socjolingwistycznych badań nad uprzejmością. Obecność omawianego pojęcia w tak wielu dziedzinach badań jest wystarczającym uzasadnieniem przyjęcia perspektywy interdyscyplinarnej. Twarz nie była dotąd tematem „popularnym” wśród polskich uczonych. Istnieje zaledwie kilka publikacji omawiających to zagadnienie. Zupełnie natomiast brak opracowań dotyczących polskiego rozumienia pojęcia twarzy. Niniejsza rozprawa ma tę lukę wypełnić. Książka składa się z pięciu rozdziałów oraz wniosków końcowych. Rozdział pierwszy, zatytułowany „Kognitywne studium pojęcia TWARZY w języku angielskim i polskim”, poświęcony jest ogólnej prezentacji pojęcia, poprzedzonej semantyczną analizą angielskiego słowa face i polskiego słowa twarz. W oparciu o założenia językoznawstwa kognitywnego, TWARZ przedstawiona została jako kategoria radialna. W drugiej części rozdziału podjęto próbę kognitywnej analizy metafor i metonimii TWARZY występujących w kulturze anglojęzycznej oraz polskiej. Rozdział drugi, „Twarz jako część ciała”, prezentuje twarz w kategoriach funkcji, jakie pełni ona w życiu człowieka. Rozważany jest wpływ jej wyglądu na relacje z innymi ludźmi i na ogólnie pojętą jakość życia. Ta specyficzna część ciała przez wieki wzbudzała wielkie zainteresowanie, stając się przedmiotem analizy różnych dziedzin naukowych i pseudonaukowych. Różnie też postrzegano i interpretowano twarz w poszczególnych kulturach. Rozdział ten stanowi anali-zę najczęściej występujących sposobów pojmowania twarzy w wielu dziedzinach wiedzy i w różnych kulturach. Pozostałe rozdziały traktują o twarzy jako o wizerunku własnym, który jest kreowany w trakcie interakcji społecznej. Analiza społecznego aspektu kategorii twarzy wymagała przede wszystkim rozpatrzenia pojęcia jaźni (self). Nie bez przyczyny bowiem mówi się, że „ja” uzewnętrznia się poprzez twarz. Rozdział trzeci przedstawia jaźń w różnych perspektywach: psychologicznej, socjologicznej i filozoficznej. Pojęcie jaźni stanowi centralny punkt wielu teorii społecznych tłumaczących złożoność doświadczenia ludzkiego oraz zachowań w trakcie interakcji społecznej. Dla pełnego zrozumienia pojęcia jaźni istotne jest również zrozumienie relacji między jaźnią a ciałem. Rozdział czwarty przedstawia twarz jako pojęcie w potocznym jego rozumieniu. Twarz jako konstrukt społeczny skorelowana tu jest z innymi pojęciami pokrewnymi, istotnymi dla relacji międzyludzkich, takimi jak godność, honor i moralność. Rozumienie pojęcia twarzy oraz zachowania społeczne z niego wynikające podlegają zróżnicowaniu kulturowemu. Dlatego też rozdział ten omawia pojęcie kultury oraz wybrane jego modele, które dostarczają kryteriów niezbędnych do interpretacji tych zachowań. Kultura i doświadczenie kulturowe mają silny wpływ na hierarchię wartości, sposób myślenia oraz relacje społeczne, kształtują one społeczne i indywidualne „ja”, jak również twarz (wizerunek własny). Główny element tego rozdziału stanowią analizy rozumienia pojęcia twarzy w trzech różnych kulturach oraz związanych z tym rozumieniem zachowań społecznych. Jako pierwsze przedstawiono chińskie rozumienie twarzy, gdyż Chiny uważane są za pierwotne źródło tego pojęcia. Twarz chińską zaprezentowano na podstawie literatury socjologicznej i językoznawczej. Pozostałe dwie analizy — wykorzystujące materiał empiryczny zgromadzony przez introspekcję, obserwację uczestniczącą, wywiad oraz ankiety przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych i w Polsce — dotyczą twarzy angloamerykańskiej i twarzy polskiej. Każda z analiz poprzedzona jest opisem charakteru danej kultury, specyfiki relacji międzyludzkich w niej panujących oraz roli wyrazu twarzy (w szczególności uśmiechu). Rozdział piąty poświęcony jest teoriom dotyczącym pojęcia twarzy. Na wstępie omówione zostały podstawowe pojęcia teorii interakcji społecznej Ervinga Goffmana (np. 1955, 1959, 1967) wybitnego socjologa amerykańskiego, który jako pierwszy potraktował pojęcie twarzy jako przedmiot badań naukowych. Oryginalne idee Goffmana, a w szczególności jego ujęcie twarzy, stały się inspiracją badań w różnych dziedzinach, takich jak psychologia społeczna, socjologia, studia nad komunikacją międzykulturową czy socjolingwistyka. Przegląd głównych teorii twarzy oraz teorii uprzejmości i komunikacji, w których twarz odgrywa centralną rolę, począwszy od teorii uprzejmości Brown i Levinsona (1987), stanowi kolejny element tego rozdziału. Podrozdział „Model Twarzy Kulturowej — podejście do interpretacji i zarządzania twarzą” stanowi wkład własny autorki w dyskusję na temat teoretycznego pojęcia twarzy. Rozdział kończą rozważania nad możliwościami zastosowania Modelu do analizy interakcji społecznych w kulturze angloamerykańskiej i polskiej. Uwagi końcowe zawierają wnioski dotyczące charakteru pojęcia twarzy

Being an immigrant academic

It was estimated that in 2014, almost a third of all academics working in Higher Education in UK were non-UK nationals (HEFCE, 2016). Many more are non-UK born. The presence of these academics in the UK offers both opportunities and challenges to them, their colleagues, their students and the higher education institutions they work for (Hosein, Shu-Hua Yeh, Rao N., & Kinchin, in preparation). We are two of those academics who left their countries of birth and have worked at the same university in the UK for some time. This article is based on conversations we have had over several years and, more specifically, a recent one that started when one the authors (MJ) shared an article with the other (AG) entitled ‘Pathways through life: Development at the junctions, inflections, disruptions and transitions of life' (Jankowska, 2016). The manuscript, which was initially part of MJ's ‘personal learning ecology’ (Jackson, 2016), served as the ‘learning object’ around which we could converse. It afforded further joint co-construction of knowledge and a new shared understanding of what it is like to be an immigrant academic. Through our conversations we have come to recognise some striking similarities, as well as some differences, in our experiences prior to and during our working lives in the UK. The broad and complex range of experiences we have had in the in this country relate to the concept of 'cosmopolitanism', understood as 'a perspective, a state of mind, or to take a more processual view- a mode of managing meaning', which 'entails first of all an orientation, a willingness to engage with the Other’ (Hannerz, 1990, pp. 238-239). Although we work in higher education, a sector that accepts many kinds of Others (staff and students) and prides itself on being diverse and gaining from diversity, as individuals, we have always had to work to understand this way of doing things (the British way) and of being academics, while at the same time, being aware of that other way of being academic that is rooted in our backgrounds and our surviving links. We want to draw on the notions of 'articulation' and 'dislocation' to try to elucidate our experiences and relationships with people, institutions and knowledge. We use these notions to examine the extraordinary opportunities to see the world from multiple perspectives and grow personally and professionally open to immigrant academics, but also want to highlight the psychological cost for such individuals.

Cultural Diplomacy in the UK and Germany: Two Models from the 21st Century

This research is about the concept of cultural diplomacy (CD). The questions asked in this project are the following: How has CD become such an important field in creating ties between states and ‘bridges’ in international relations? What was the impact of government approaches on the development of CD in the 21st century? Besides, what was the impact of concepts such as soft power and instrumentalization of arts and culture on the conceptualization of CD? On a theoretical basis, this Ph.D. project will try to find answers to these questions. On a methodological basis, UK’s British Council, and Germany’s Goethe Institute as the leading CD institutions will be the focus of this research. The thesis will analyse the changes in these two institutions’ activities and their approach to the concepts of soft power and cultural diplomacy in the 21st century by looking at their practices, cultural programs, the government advice they receive while creating these programs, and cultural relations policies. It will also analyse the discrepancies and challenges between cultural practitioners and CD policymakers. The thesis will serve as a contemporary analysis of the CD as a concept and field of practice