19,432 research outputs found

    Indigenous and introduced species of the Bemisia tabaci complex in sweet potato crops from Argentina

    Get PDF
    La batata (Ipomoea batatas (L.) Lam) es uno de los cultivos más importantes en el mundo. Recientemente se observó una severa sintomatología viral en cultivos de la región pampeana argentina, en la que están identificados begomovirus y crinivirus, ambos transmitidos exclusivamente por mosca blanca. El objetivo de este estudio fue identificar las especies de B. tabaci en cultivos de batata en Colonia Caroya, mediante el análisis de secuencias mitocondriales de la citocromo oxidasa subunidad I (mtCOI). Se identificaron dos haplotipos (especies crípticas) ya descriptos en el mundo: New World2 (especie nativa) y MEAM1 (especie introducida). Los resultados indican la presencia de ambas especies, las cuales son potenciales vectores de begomovirus y crinivirus en batata en Argentina.Sweet potato (Ipomoea batatas (L.) Lam) is one of the most important crops worldwide. Recently, the appearance of severe viral symptoms has been observed in sweet potato crops in the pampas region of Argentina and both begomovirus and crinivirus, exclusively transmitted by whiteflies, have been identified. The aim of this study was to identify B. tabaci species from sweet potato crops in Colonia Caroya by analysing mitochondrial cytochrome c oxidase subunit I (mtCOI) sequences. Two previously described haplotypes were identified: New World2 (indigenous species) and MEAM1 (introduced species). The results indicate the presence of both species, which are potential vectors of begomovirus and crinivirus in Argentina.Fil: Alemandri, V.. Instituto Nacional de Tecnología Agropecuaria. Centro de Investigaciones Agropecuarias. Instituto de Patología Vegetal; ArgentinaFil: Martino, Julia Andrea. Instituto Nacional de Tecnología Agropecuaria. Centro de Investigaciones Agropecuarias. Instituto de Patología Vegetal; Argentina. Consejo Nacional de Investigaciones Científicas y Técnicas; ArgentinaFil: Di Feo, Liliana del Valle. Instituto Nacional de Tecnología Agropecuaria. Centro de Investigaciones Agropecuarias. Instituto de Patología Vegetal; Argentina. Consejo Nacional de Investigaciones Científicas y Técnicas; ArgentinaFil: Truol, G.. Instituto Nacional de Tecnología Agropecuaria. Centro de Investigaciones Agropecuarias. Instituto de Patología Vegetal; Argentin

    Transcriptómica en "Mytilus galloprovincialis": validación de xenes expresados diferencialmente fronte á toxina do ácido okadaico

    Get PDF
    [Resumo]O acido okadaico atópase entre as toxinas marinas mais abundantes en Galicia, tendo a capacidade de producir periodicamente a síndrome gastrointestinal Diarrhetic Shellfish Poisoning tras o consumo de moluscos bivalvos contaminados. Este traballo avalía a expresión diferencial dos xenes citocromo oxidasa subunidades II e III, caspasa 3 7-3, p53, citocromo P450 e heat shock protein 70 na branquia do mexillón Mytilus galloprovincialis en tempos curtos de exposición a toxina ácido okadaico coa finalidade de obter biomarcadores de contaminación temperá. Os mexillóns tratados foron divididos en dous grupos e alimentáronse con cultivos da microalga productora de ácido okadaico Prorocentrum lima a concentracións de 200 e 20000 células/mL. Os resultados mostran a sobreexpresión do xene citocromo P450 a ambas as concentracións, confirmando o seu potencial como biomarcador de resposta a acido okadaico. O xene caspasa 3 7-3 aparece sobreexpresado unicamente a 200 cél/mL, polo que e preciso profundizar no seu estudo.Traballo fin de grao (UDC.CIE). Bioloxía. Curso 2013/201

    Evaluation of cytochrome P-450 concentration in Saccharomyces cerevisiae strains

    Get PDF
    Saccharomyces cerevisiae has been widely used in mutagenicity tests due to the presence of a cytochrome P-450 system, capable of metabolizing promutagens to active mutagens. There are a large number of S. cerevisiae strains with varying abilities to produce cytochrome P-450. However, strain selection and ideal cultivation conditions are not well defined. We compared cytochrome P-450 levels in four different S. cerevisiae strains and evaluated the cultivation conditions necessary to obtain the highest levels. The amount of cytochrome P-450 produced by each strain varied, as did the incubation time needed to reach the maximum level. The highest cytochrome P-450 concentrations were found in media containing fermentable sugars. The NCYC 240 strain produced the highest level of cytochrome P-450 when grown in the presence of 20 % (w/v) glucose. The addition of ethanol to the media also increased cytochrome P-450 synthesis in this strain. These results indicate cultivation conditions must be specific and well-established for the strain selected in order to assure high cytochrome P-450 levels and reliable mutagenicity results.Linhagens de Saccharomyces cerevisiae tem sido amplamente empregadas em testes de mutagenicidade devido à presença de um sistema citocromo P-450 capaz de metabolizar substâncias pró-mutagênicas à sua forma ativa. Devido à grande variedade de linhagens de S. cerevisiae com diferentes capacidades de produção de citocromo P-450, torna-se necessária a seleção de cepas, bem como a definição das condições ideais de cultivo. Neste trabalho, foram comparados os níveis de citocromo P-450 em quatro diferentes linhagens de S. cerevisiae e avaliadas as condições de cultivo necessárias para obtenção de altas concentrações deste sistema enzimático. O maior nível enzimático foi encontrado na linhagem NCYC 240 em presença de 20 % de glicose (p/v). A adição de etanol ao meio de cultura também produziu um aumento na síntese de citocromo P-450. Estes resultados indicam que as condições de cultivo devem ser específicas e bem definidas para a linhagem selecionada, garantindo assim elevados níveis de citocromo P-450 e, conseqüentemente, a confiabilidade nos testes de mutagenicidade.Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq

    Atividade citocromo C oxidase em espermatozoide bovinos.

    Get PDF
    A enzima citrocromo C oxidase participa do metabolismo energético dos espermatozoides, podendo sua atividade ser quantificada por método citoquímico em uma variedade de espécies de animal. Atividade enzimática e estabelecimento de coeficientes de correlação com diversas caracteristicas do semen e da fertilidade.Resumo

    Evaluation of cytochrome P-450 concentration in Saccharomyces cerevisiae strains

    Get PDF
    Saccharomyces cerevisiae has been widely used in mutagenicity tests due to the presence of a cytochrome P-450 system, capable of metabolizing promutagens to active mutagens. There are a large number of S. cerevisiae strains with varying abilities to produce cytochrome P-450. However, strain selection and ideal cultivation conditions are not well defined. We compared cytochrome P-450 levels in four different S. cerevisiae strains and evaluated the cultivation conditions necessary to obtain the highest levels. The amount of cytochrome P-450 produced by each strain varied, as did the incubation time needed to reach the maximum level. The highest cytochrome P-450 concentrations were found in media containing fermentable sugars. The NCYC 240 strain produced the highest level of cytochrome P-450 when grown in the presence of 20 % (w/v) glucose. The addition of ethanol to the media also increased cytochrome P-450 synthesis in this strain. These results indicate cultivation conditions must be specific and well-established for the strain selected in order to assure high cytochrome P-450 levels and reliable mutagenicity results.Linhagens de Saccharomyces cerevisiae tem sido amplamente empregadas em testes de mutagenicidade devido à presença de um sistema citocromo P-450 capaz de metabolizar substâncias pró-mutagênicas à sua forma ativa. Devido à grande variedade de linhagens de S. cerevisiae com diferentes capacidades de produção de citocromo P-450, torna-se necessária a seleção de cepas, bem como a definição das condições ideais de cultivo. Neste trabalho, foram comparados os níveis de citocromo P-450 em quatro diferentes linhagens de S. cerevisiae e avaliadas as condições de cultivo necessárias para obtenção de altas concentrações deste sistema enzimático. O maior nível enzimático foi encontrado na linhagem NCYC 240 em presença de 20 % de glicose (p/v). A adição de etanol ao meio de cultura também produziu um aumento na síntese de citocromo P-450. Estes resultados indicam que as condições de cultivo devem ser específicas e bem definidas para a linhagem selecionada, garantindo assim elevados níveis de citocromo P-450 e, conseqüentemente, a confiabilidade nos testes de mutagenicidade

    Efecto de la infección de Newcastle Disease Virus en distintas fases del ciclo celular

    Get PDF
    Trabajo Fin de Máster presentado por la licenciada en Biotecnología Elena Martín Doncel para optar al título de Máster en Biología y Clínica del Cáncer por la Universidad de Salamanca, que ha sido realizado en el Instituto de Biología Molecular y Celular del Cáncer (Curso 2013/2014).Peer Reviewe

    Variabilidade genética em populações de Anticarsia gemmatalis Hübner (Lepidoptera: Noctuidae) nas regiões produtoras de soja no Brasil.

    Get PDF
    Com o uso de ferramentas moleculares é possível sequenciar genes e caracterizar populações de insetos. Assim, este trabalho teve por objetivo estudar a variabilidade genética entre subpopulações de Anticarsia gemmatalis Hübner (Lepidoptera: Noctuidae) nas principais regiões produtoras de soja, utilizando sequências de genes mitocondriais. Foram coletadas populações de A. gemmatalis nas localidades de: Santa Helena de Goiás (GO), Luis Eduardo Magalhães (BA); Mauá da Serra (PR), Coxilha (RS) e Campo Verde (MT), seu DNA foi extraído para amplificação e sequenciamento. A Análise de Variância Molecular (AMOVA) foi aplicada para estimar a estrutura genética utilizando três fragmentos do mtDNA, o gene da subunidade de citocromo oxidase I (COI), citocromo oxidase II (COII) e citocromo B (CytB). A distribuição e frequência de haplótipos foi determinada pelo programa TCS. Foi sequenciado um total de 71 indivíduos de A. gemmatalis. A subpopulação de MT apresentou a menor variação na frequência dos haplótipos para todas as regiões estudadas. O haplótipo mais representativo foi o h2, sendo encontrado em indivíduos da Bahia (9), Paraná (1) e Rio Grande do Sul (1). A maior frequência haplotípica foi observada em MT, PR e RS. Na análise das sequencias de A. gemmatalis foi possível observar que há potencial para identificar possíveis haplótipos que possam caracterizar uma determinada subpopulação. Para isso seria necessário à utilização de outras ferramentas, como por exemplo, estudos de PCR-RFLP e análise de outras regiões gênicas, que possam contribuir na identificação de haplótipos nas subpopulações de A. gemmatalis no Brasil

    Taxonomic identification with cytochrome b applied to a Patagonian archaeological case

    Get PDF
    En este trabajo presentamos los primeros resultados de la identificación taxonómica mediante el análisis del citocromo b de muestras óseas subactuales y arqueológicas (Holoceno tardío) procedentes de Patagonia. El bajo grado de determinación taxonómica de los restos óseos recuperados en el sitio Acevedo (localidad de Río Pico, provincia del Chubut, Argentina), alcanzada mediante el análisis zooarqueológico tradicional, y la necesidad del Laboratorio de Genética Forense del Equipo Argentino de Antropología Forense de identificar especies animales en contextos forenses, nos llevó a aunar esfuerzos y realizar un trabajo conjunto en torno al análisis del citocromo b en restos óseos no humanos. La identificación taxonómica de muestras subactuales lograda con este análisis confirma la efectividad de los protocolos seguidos en dicho laboratorio. Su aplicación a contextos arqueológicos, como lo prueban los resultados alcanzados en este trabajo, dependerá de la degradaciónde los materiales analizados. En el caso del sitio Acevedo, este análisis además permitió aportar la primera identificación arqueológica de huemul en el Centro Oeste cordillerano del Chubut, aplicando una combinación del análisis del citocromo b con la morfología ósea comparativa. A pesar de los resultados positivos, el carácter destructivo del análisis y sus altos costos hacen que su aplicación deba ser evaluada adecuadamente en función de la problemática arqueológica bajo estudio.First results for taxonomic identification by cytochrome b on Patagonian subactual and archaeological (Late Holocene) bone samples are presented. The low identifiability level achieved at Acevedo archaeological site (Río Pico, Chubut, Argentina), by traditional zooarchaeological analysis, and the need of the EAAF Laboratory of Forensic Genetics to identify vertebrate species in forensic contexts, took us to work jointly on the analysis of cytochrome b in non-human bones. Subactual sample taxonomic identification obtained with this analysis confirms the effectiveness of the protocols followed in the laboratory. Its application to archaeological contexts, as evidenced by the results obtained in this work, will depend on the degradation of the materials. In the case of Acevedo, analysis provided the first archaeological identification of huemul in Central Andean Chubut, obtained by a combination of cytochrome b analysis with comparative bone morphology. Despite the positive results, the destructive nature of the analysis and high costs make their application should be adequately evaluated according to the archaeological problem under study.Fil: Scheinsohn, Vivian Gabriela. Secretaría de Cultura de la Nación. Dirección Nacional de Cultura y Museos. Instituto Nacional de Antropología y Pensamiento Latinoamericano; ArgentinaFil: Fernández, Pablo Marcelo. Secretaría de Cultura de la Nación. Dirección Nacional de Cultura y Museos. Instituto Nacional de Antropología y Pensamiento Latinoamericano; ArgentinaFil: Garrone, Florencia. Equipo Argentino de Antropología Forense; ArgentinaFil: Catelli, Laura. Equipo Argentino de Antropología Forense; ArgentinaFil: Longaray, Micaela. Equipo Argentino de Antropología Forense; ArgentinaFil: Romero, Magdalena. Equipo Argentino de Antropología Forense; ArgentinaFil: Salado, Mercedes. Equipo Argentino de Antropología Forense; ArgentinaFil: Fernández, Mercedes Grisel. Secretaría de Cultura de la Nación. Dirección Nacional de Cultura y Museos. Instituto Nacional de Antropología y Pensamiento Latinoamericano; ArgentinaFil: Tchilinguirian, Pablo. Secretaría de Cultura de la Nación. Dirección Nacional de Cultura y Museos. Instituto Nacional de Antropología y Pensamiento Latinoamericano; ArgentinaFil: Vullo, Carlos. Equipo Argentino de Antropología Forense; Argentin

    Análise das flutuações na efetividade da barreira biogeográfica do Amazonas através da datação das divergências de espécies-irmãs entre o Brasil e o Caribe

    Get PDF
    TCC(graduação) - Universidade Federal de Santa Catarina. Centro de Ciências Biológicas. Biologia.Estudos de biogeografia auxiliam no entendimento melhor sobre a biosfera, a história da Terra, e os processos que atuam na formação e diferenciação de espécies. Boa parte desses estudos são análises de barreiras biogeográficas e as suas respectivas efetividades na especiação de fauna. Porém, apesar de existirem muitas pesquisas sobre biogeografia e biodiversidade de fauna marinha, são poucos os trabalhos que focam no Oceano Atlântico Ocidental tropical, e menos ainda que trazem como resultados principais a efetividade da ação do fluxo de água doce Amazonas-Orinoco na especiação entre as províncias biogeográficas do Brasil e do Caribe. Esse trabalho buscou compilar dados de pares de espécies-irmãs Brasil-Caribe através de um levantamento bibliográfico, a fim de analisar suas respectivas divergências genéticas pelo relógio molecular e avaliar a efetividade da Barreira Amazônica como barreira biogeográfica nos processos de especiação entre províncias. Para esse estudo, foram colhidos dados genéticos de 38 pares de espécies-irmãs de seis grupos distintos de organismos marinhos associados a ambientes recifais: peixes, algas, corais, crustáceos, gastrópodes, e equinodermos. Os dados de cada par incluíram informações de porcentagem de distância genética entre sequências analisadas, taxa de evolução pelo relógio molecular em porcentagem por milhão de anos, e datação do início da divergência entre espécies em milhões de anos. As datações de divergência dos pares de espécies-irmãs foram comparadas com as flutuações no nível do mar ao longo do tempo. A partir dessas, foi possível avaliar a ação da Barreira Amazônica na especiação de organismos marinhos do Atlântico Ocidental tropical em geral, com anotações específicas para cada grupo individual. Os resultados finais indicam que as flutuações na efetividade da Barreira Amazônica estão diretamente relacionadas às flutuações no nível eustático do mar ao longo da história geológica da Terra, visto que os períodos de nível do mar reduzido coincidem com períodos com maior ocorrência de separações entre sequências genéticas de espécies Brasil-Caribe. Esta observação apoia a hipótese de que a dispersão entre províncias pode ocorrer com mais facilidade quando o aumento do nível do mar provoca uma diminuição nas mudanças físicas da área de descarga no Oceano Atlântico. Por outro lado, a divergência molecular ocorre com mais facilidade quando o nível do mar diminui, favorecendo mais a especiação por vicariância, por dificultar a dispersão e a passagem de indivíduos de populações Brasil-Caribe pela barreira.Studies of biogeography aid in the better understanding of the biosphere, the history of Earth, and the processes that act in the formation and differentiation of species. A good portion of these studies are analyses of biogeographical barriers and their effectiveness of the speciation of fauna. However, although there are many studies about biogeography and biodiversity of marine fauna, few of them focus on the Tropical Western Atlantic, with even fewer examples focusing on the effectiveness of the freshwater Amazon-Orinoco outflow on speciation between the biogeographical provinces of Brazil and the Caribbean. This study sought to compile data for pairs of Brazil-Caribbean sister species from the available literature, so as to analyze their respective genetic divergences using molecular clocks and thus evaluate the effectiveness of the Amazon Barrier as a biogeographical barrier in the processes of speciation between provinces. For this study, genetic data were gathered from 38 sister species pairs from six distinct groups of marine reef organisms: fish, algae, coral, crustaceans, gastropods, and echinoderms. The data for each pair included percentage of divergence between analyzed sequences, rate of evolution according to the molecular clock in percentage per million years, and estimated dates of the beginning of divergence between species in millions of years. The divergence dates of the pairs of sister species were compared with fluctuations in sea level throughout time. From these, it was possible to evaluate the action of the Amazon Barrier in the speciation of marine organisms of the Tropical West Atlantic in general, with specific notes for each individual group. The final results indicate that fluctuations in the effectiveness of the Amazon Barrier are directly related to fluctuations in eustatic sea level throughout the Earth's geological history, since the observed periods of relatively low sea level coincide with periods of greater incidence of separation between genetic sequences of Brazil-Caribbean species. This observation supports the hypothesis that dispersal between provinces may occur more easily when a rise in sea level provokes a decrease in the physical changes of the discharge area in the Atlantic Ocean. On the other hand, molecular divergence occurs more easily when sea level drops, favoring speciation by vicariance by impeding dispersal and passage of individuals of Brazil-Caribbean populations through the barrier

    Nuevas perspectivas moleculares y agronómicas de la resistencia a fungicidas en Podosphaera fusca

    Get PDF
    El cultivo de las cucurbitáceas es de especial importancia en España. Una limitación importante de estos cultivos es el desarrollo de enfermedades. El oídio de las cucurbitáceas (Podosphaera fusca) ha sido descrito como una de las principales enfermedades que afecta a estos cultivos. Los síntomas se caracterizan por la aparición de manchas redondeadas de color blanquecino y aspecto pulverulento, que se extienden gradualmente sobre las hojas y tallos, provocando la senescencia temprana de la planta, así como importantes reducciones en la cantidad, calidad y tamaño de los frutos. El uso de cultivares resistentes, organismos antagonistas y fungicidas, son las principales herramientas para el control de la enfermedad. Actualmente aunque se desarrollan estrategias de control integrado que combinan todas estas herramientas, el uso extensivo de fungicidas es la principal estrategia de control, ya que al ser P. fusca un hongo de desarrollo externo en la planta, el fungicida entra fácilmente en contacto con él. Destaca el uso de fungicidas sistémicos, que son absorbidos por la planta y transportados por el xilema, siendo inocuos para la planta y suelen actuar de forma específica en los hongos. El uso de estas materias se convierte en un arma de doble filo, ya que al ser compuestos muy específicos afectan a puntos concretos del patógeno, pero este puede desarrollar fácilmente mecanismos de resistencia. En España, el control del oídio de las cucurbitáceas provocado por Podosphaera fusca se basa principalmente en el uso de compuestos químicos como los fungicidas QoI (inhibidores de la cadena respiratoria) y los fungicidas DMI (inhibidores de la síntesis de ergosterol). Estos productos han perdido parte de su eficacia debido a la aparición de cepas resistentes, lo que ha conducido en muchos casos al fracaso de las estrategias de control de la enfermedad. Trabajos anteriores, se detectaron elevadas frecuencias de aislados resistentes de P. fusca en las principales zonas de producción de cucurbitáceas. Por ello, entre los objetivos del presente estudio se ha profundizado en el conocimiento de los diferentes mecanismos moleculares implicados en la resistencia a los fungicidas QoI y DMI en P. fusca en España. Los fungicidas QoI son un importante grupo de fungicidas que actúan inhibiendo la cadena respiratoria, actuando en el sitio de oxidación del ubiquinol (Qo) Éste Qo se encuentra en el citocromo bc1 (CYTBC1); formado por el citocromo b (CYTB), citocromo c1 (CYTC1) y dominios de la sulfo-proteína de Rieske (ISP). La inhibición de la respiración mitocondrial se logra mediante el bloqueo del transporte de electrones entre el citocromo b (CYTB) y citocromo c1 (CYTC1), que en consecuencia conduce a una interrupción del ciclo de energía suspendiendo la producción de ATP. Hasta ahora, el mecanismo por el cual las poblaciones de P. fusca en España adquirían la resistencia a estos fungicidas no estaba claro. En estudios previos, la inducción de una respiración alternativa sostenida por la oxidasa fue descartada. En este trabajo, el papel del CYTB en la resistencia a fungicidas QoI ha sido re-analizado mediante el examen molecular de una colección de cepas de P. fusca. Nuestros datos sugieren que el mecanismo responsable de la resistencia QoI en P. fusca es la típica mutación G143A en el CYTB y que la proporción de mitocondrias mutadas es un factor importante para el desarrollo de la resistencia. Además, existen otros mecanismos alternativos que pueden estar implicados en la resistencia a fungicidas. En la naturaleza, los hongos filamentosos están expuestos a una amplia variedad de compuestos tóxicos como pueden ser los fungicidas. Así, gracias a la participación de los transportadores de membrana, los hongos pueden autoprotegerse contra la acción de toxinas exógenas y endógenas.Estudiamos el papel de estos transportadores en aislados resistentes a fungicidas QoI y DMI, utilizando moléculas fluorescentes e incubando con diferentes protonóforos para conocer su carácter bioenergético. Se observó una sobreexpresión de transportadores tipo ABC en cepas resistentes a fungicidas QoI y DMI en P. fusca. Además, aislamos un fragmento de un supuesto gen tipo ABC en P. fusca (PfABC1), del cual se analizó su expresión en presencia de fungicidas. Los resultados indicaron que PfABC1 parece estar implicado en la protección de P. fusca frente a la toxicidad de fungicidas DMI. Además, debido a las elevadas frecuencias de aislados resistentes de P. fusca a fungicidas QoI y DMI, realizamos estudios de fitness cost asociados a estas resistencias. El fitness cost asociado a la resistencia a fungicidas es un parámetro fundamental para la utilización de fungicidas en programas de gestión de resistencias. Sirve para determinar el resultado de la competencia entre las cepas resistentes y sensibles de patógenos, así como para evaluar la utilidad de los fungicidas a medio y largo plazo. Estudiamos la germinación de conidios, y el tamaño de la colonia en cepas sensibles y resistentes a fungicidas QoI y DMI. Comparamos los datos obtenidos a diferentes condiciones de temperatura, entre las diferentes cepas sensibles y resistentes de P. fusca a los fungicidas QoI y DMI. Los valores de germinación en el grupo de los aislados resistentes a fungicidas QoI presentaron valores significativamente más altos que los del grupo de los aislados sensibles, mientras que el grupo de los aislados resistentes a fungicidas DMI presentaron valores significativamente más bajos que los del grupo de los aislados sensibles. Con respecto a los valores de crecimiento no detectamos diferencias en ninguno de los grupos de resistencia (a fungicidas QoI o DMI) frente al de los sensibles. Los resultados indicarían que no se detectó coste de fitness asociado a la resistencia a fungicidas QoI en ninguno de los parámetros estudiados. Sin embargo, sólo algunos valores de germinación presentaron un coste de fitness asociado a la resistencia a fungicidas DMI. Estos resultados sugieren que el uso de fungicidas QoI debería limitarse puesto que implicaría la selección de cepas resistentes sin ningún tipo de coste. Esto se traduciría en la aparición de una población mayoritaria estable y resistente a fungicidas QoI con el paso del tiempo. Con respecto al uso de fungicidas DMI, podríamos seguir utilizándolos moderadamente, o en combinación con otros fungicidas de diferente modo de acción. Tras profundizar nuestro conocimiento sobre los mecanismos moleculares implicados en la resistencia a los principales grupos de fungicidas utilizados para P. fusca frente, creímos de gran interés aportar información detallada sobre la distribución y niveles de resistencia a otros fungicidas utilizados en España para el control del oídio de las cucurbitáceas. Se realizaron ensayos de discos estudiando la sensibilidad frente a bupirumato, quinoxifen y metiltiofanato en una colección de 237 aislados recolectados entre los años 2002-2011 en las principales zonas productoras de cucurbitáceas. Los resultados obtenidos fueron unos elevados niveles de resistencia frente a metiltiofanato, sugiriendo su falta de utilidad para el control del oídio de las cucurbitáceas. Sin embrago, no se detectó resistencia a bupirumato y quinoxifén, lo que indica que siguen siendo materias efectivas contra el control de la enfermedad
    corecore