A Simulation Model Articulation of the REA Ontology

This paper demonstrates how the REA enterprise ontology can be used to construct simulation models for business processes, value chains and collaboration spaces in supply chains. These models support various high-level and operational management simulation applications, e.g. the analysis of enterprise sustainability and day-to-day planning. First, the basic constructs of the REA ontology and the ExSpect modelling language for simulation are introduced. Second, collaboration space, value chain and business process models and their conceptual dependencies are shown, using the ExSpect language. Third, an exhibit demonstrates the use of value chain models in predicting the financial performance of an enterprise

The resource-event-agent ontology as a foundation for business modeling

In de praktijk zijn bedrijfsinformatiesystemen—zoals een boekhoudsysteem, een voorraadbeheersysteem, een kostprijscalculatiesysteem, een ordermanagementsysteem — onderdeel van een veel grotere informatieverwerkende omgeving. Bijgevolg is het volgens Moody en Shanks onnuttig om bedrijfsinformatiesystemen los van elkaar te bekijken. In [MS03] stellen en tonen ze aan dat het beschouwen van informatiesystemen binnen deze bredere context cruciaal is voor het verkrijgen van kwaliteitsvolle informatiesystemen. Daarom voegen zijn ‘integratie’toe aan een lijst van reeds bestaande kwaliteitsfactoren voor het ontwerpen van informatiesystemen. Met integratie bedoelen ze de mate waarin de onderliggende infrastructuurmodellen van verschillende bedrijfsinformatiesystemen met elkaar overeenstemmen, wat de samenwerking tussen en het uitwisselen en hergebruik van data door deze systemen moet vergemakkelijken. Bij het ontwerpen van een informatiesysteem starten we met een conceptueel ontwerp. Zo’n conceptueel ontwerp stelt het beoogde informatiesysteem voor zonder details die specifiek zijn voor de gekozen technologie — zoals een webpagina, een database, software — te tonen. Een conceptueel model focust dus op het voorstellen van een conceptuele oplossing voor een bestaand probleem nog voor de technologische oplossing wordt ontworpen. Hoewel zo’n conceptueel model slechts een deel van de uiteindelijke oplossing voorstelt, stelt het de essentie van de oplossing voor—die dan eventueel in verschillende technologie¨en tegelijk kan worden uitgewerkt. Omdat deze oplossing essentieel is, moet een conceptueel model aan een reeks kwaliteitsparameters voldoen. Zo moet een conceptueel model een zo eenvoudig mogelijke maar toch volledige oplossing bieden voor een probleem. Ook moet de oplossing, voorgesteld in het conceptueel model, verstaanbaar zijn voor anderen dan de ontwerpers—bijvoorbeeld de programmeurs die de praktijkoplossing uitwerken of de klant die het systeem besteld heeft en zal gebruiken. Vaak probeert men ook te bereiken dat een systeem flexibel is, waarmee men bedoelt dat de oplossing rekening houdt met mogelijke veranderingen in de omgeving — zonder in te gaan tegen wat als gangbaar wordt beschouwd binnen de bredere informatieverwerkende omgeving of zonder moeilijk te verwezenlijken te zijn binnen het vooropgestelde budget en de beoogde planning. Zonder deze kwaliteitsfactoren uit het oog te verliezen, focussen we in deze doctoraatsthesis op de integratie van informatiesysteemontwerpen, die door Moody en Shanks werd voorgesteld en waarvan zij substanti¨ele voordelen aantoonden. Aangezien er vele verschillende soorten conceptuele modellen bestaan, kiezen wij er in deze thesis twee specifieke soorten uit, namelijk conceptuele datamodellen en simulatiemodellen. We kiezen datamodellen omdat zij een van de meest essenti¨ele soorten conceptuele modellen voorstellen. Conceptuele datamodellen stellen immers de basis van elke informatiesysteem voor. Bijgevolg is de keuze voor of het ontwerp van een datamodel een van de meest cruciale stappen in het ontwerp van een informatiesysteem die invloed heeft op o.a. de uiteindelijke kost van het project, de flexibiliteit van het resulterende systeem, de klantentevredenheid en de integratie met andere (bestaande) informatiesystemen. Waar conceptuele datamodellen ons toelaten een ontwerp te maken voor de data die in informatiesystemen worden bijgehouden over de huidige toestand en historiek van een voor ons relevant deel van de realiteit, laten simulatiemodellen ons toe een ontwerp — dat met potenti¨ele toekomstige situaties kan omgaan — te formuleren van een voor ons relevant deel van een omgeving. Samen laten conceptuele data- en simulatiemodellen ons dus toe het verleden, heden en de toekomst van een voor ons relevant deel van de realiteit voor te stellen. In deze thesis is dat relevant deel van de realiteit de bedrijfseconomische context. Aangezien deze bedrijfseconomische context dynamisch — en dus inherent onstabiel — is met steeds wijzigende en slechts gedeeltelijk gespecificeerde systeemvereisten — wat flexibiliteit vereist — is een speciale aanpak noodzakelijk. Deze aanpak heet ‘Design Science’ [HMJR04] en houdt ook rekening met hoe succesvolle informatiesysteemontwerpen afhankelijk zijn van de cognitieve en sociale vaardigheden van de mensen die deze systemen gebruiken, ontwikkelen en ontwerpen. Om deze flexibiliteit en sociale en cognitieve vaardigheden te ondersteunen, gebruiken we een ontologie als basis voor het ontwerpen van de conceptuele dataen simulatiemodellen in deze doctoraatsthesis. Zo’n ontologie is een gedeelde beschrijving van het probleemdomein (bijvoorbeeld de bedrijfseconomische realiteit). Dat deze beschrijving gedeeld wordt, ondersteunt de sociale en cognitieve vaardigheden van de groep mensen die een informatiesysteem ontwerpt, omdat de beschrijving kan gebruikt worden als een referentiekader voor deze groep mensen. Daarenboven kan dit delen ervoor zorgen dat de beschrijving hergebruikt en verbeterd wordt bij opeenvolgende projecten door verschillende groepen. Dit hergebruik van de beschrijving van het probleemdomein ondersteunt dan impliciet de integratie tussen verschillende projecten, aangezien ze gebaseerd zijn op (verschillende delen van) dezelfde probleembeschrijving. De ontologie die wij in deze thesis hoofdzakelijk hanteren is de Resource- Event-Agent (REA) ontologie. Deze ontologie werd begin jaren ’80 ontwikkeld voor boekhoudinformatiesystemen, met het oog op een gedeelde dataomgeving waarin boekhouders en niet-boekhouders informatie delen over dezelfde economische gebeurtenissen — zoals aankopen, verkopen, productie. De ‘Resources’ beschrijven de producten (i.e. goederen en diensten) die verhandeld en geproduceerd worden. De ‘Events’ beschrijven de gebeurtenissen die de voorraden van deze producten veranderen. Bijvoorbeeld, een verkoop van producten vermindert de voorraad van de verkoper en vermeerdert de voorraad van de aankoper. De ‘Agents’ beschrijven de economische actoren die de goederen en diensten produceren, verkopen en aankopen. Ondertussen werd de REA-ontologie al gebruikt als basis voor boekhoudinformatiesystemen en een ISO open-edi standaard [ISO07] voor het uitwisselen van elektronische bedrijfsdocumenten, als methode voor het onderwijzen van boekhoudinformatiesystemen en nog veel meer. [GLP08] In het eerste hoofdstuk van datamodelsectie gebruiken we de REA- en UFOontologie om conceptuele datamodellen te structureren en af te bakenen zodat ze makkelijker te interpreteren zijn, voornamelijk door onervaren systeemontwerpers. De UFO (i.e. Unified Foundational Ontology) is een ontologie die speciaal werd ontworpen om conceptuele modellen te duiden. [BGHS+05] Van de gestructureerde conceptuele datamodellen wordt verwacht dat ze onervaren ontwerpers helpen conceptuele datamodellen te maken die compleet zijn en geen overbodige onderdelen bevatten. Onvolledige modellen en overbodige onderdelen zijn immers de meest voorkomende fouten die onervaren ontwerpers maken. De gestructureerde datamodellen die aan de onervaren ontwerpers worden aangeboden zijn patronen waarvan al bewezen is dat ze waardevolle oplossingen zijn voor bepaalde problemen binnen een specifieke context. Door deze patronen te structureren volgens de REA- en UFO-ontologie wordt de ontwerper verwacht sneller de overbodige en ontbrekende delen van een patroon te kunnen identificeren, naargelang van het probleem dat hij wenst op te lossen. Door de aangeboden structuur kan de ontwerper ook op zoek naar ontbrekende delen van zijn oplossing in andere patronen, die hij dan kan integreren in zijn bestaande onvolledige oplossing. Dit integreren van patronen heeft twee voordelen. Ten eerste wordt de integratie tussen systemen die (delen) van dezelfde patronen bevatten vergemakkelijkt, ten tweede wordt de kwaliteit van de modellen die werden gemaakt door onervaren informatiesysteemontwerpers verhoogd. In het tweede hoofdstuk van de datamodelsectie gebruiken we de REA-ontologie als basis voor het ontwikkelen van een conceptueel referentiedatamodel dat geschikt is om zowel productie- als transactiedata van verschillende handelspartners voor te stellen. Dat het datamodel data van verschillende handelspartners tegelijkertijd kan voorstellen, heeft als gevolg dat de integratie tussen de bedrijfssystemen van deze handelspartners sterk vergemakkelijkt wordt. Zowel het integreren van de verschillende informatiesystemen van elke individuele handelspartner (bijvoorbeeld verkoopsysteem en voorraadbeheer) als het integreren van informatiesystemen van verschillende handelspartners (bijvoorbeeld een aankoopsysteem met een verkoopsysteem) worden vergemakkelijkt. Het voorstellen van productieen transactiedata van verschillende handelspartners wordt verwezenlijkt door zowel het perspectief van de individuele handelspartners als het perspectief van een onafhankelijke derde partij expliciet in het datamodel te integreren. Door deze keuze is het datamodel geschikt om volledige waardesystemen voor te stellen. Zo’n waardesysteem bestaat uit de transacties tussen handelspartners in een waardenetwerk of toeleveringsketen (supply chain) en de bedrijfsprocessen die elk van deze handelspartners uitvoert. In het derde en laatste hoofdstuk van de datamodelsectie gebruiken we het conceptuele datamodel dat werd voorgesteld in het tweede hoofdstuk om een toepassing te ontwikkelen die het mogelijk maakt historische, huidige en toekomstige product- en geldstromen te volgen in een waardesysteem. Het gekozen voorbeeld toont hoe akkerbouwgewassen worden gebruikt voor humane consumptie en veevoeder. De dierlijke producten worden dan weer gebruikt voor humane consumptie en samen met de landbouwgewassen verwerkt in consumentenproducten. De excrementen vloeien terug naar de akkerbouw. Het beschreven waardesysteem toont hoe goederen- en geldstromen kunnen worden gevolgd bij transacties tussen handelspartners (bijvoorbeeld akkerbouwer en voedermolen) en hoe goederenstromen kunnen worden gevolgd doorheen de productieprocessen van deze handelspartners (bijvoorbeeld het verwerken van akkerbouwgewassen van verschillende herkomst in een lading veevoer). Bovendien toont de ontwikkelde toepassing dat diezelfde data kunnen worden gebruikt om de transacties tussen handelspartners weer te geven (bijvoorbeeld een akkerbouwer die graan verkoopt aan een voedermolen en daarvoor een vergoeding ontvangt). Diezelfde informatie kan dan ook gebruikt worden om geldstromen in kaart te brengen zoals gebeurt met de goederenstromen. Daarenboven wordt gedemonstreerd hoe niet alleen huidige en gewezen, maar ook hoe toekomstige transacties en goederen- en geldstromen in kaart kunnen worden gebracht (o.a. aan de hand van contracten en productieschema’s). In de levensmiddelenindustrie hebben dergelijke systemen voor het traceren van huidige en gewezen goederenstromen al hun nut bewezen wanneer gecontamineerde voedingstoffen werden aangetroffen of getransporteerd vee ziek bleek. Aan de mogelijkheden van dergelijke traceringsystemen voegen wij toe dat niet enkel de bron van de besmetting, maar ook het doel van de goederen en de geldstromen, kan worden ge¨ıdentificeerd. Hierdoor kunnen we de economische gevolgen van zo’n besmetting inschatten aan de hand van contracten en productieschema’s. Met de beschikbare informatie kunnen dan eventueel noodscenario’s worden uitgewerkt om de economische gevolgen van zo’n besmetting te beperken. Ook in andere sectoren kan zo’n traceringssysteem nuttig zijn. Zo kan het in kaart brengen van een volledig waardenetwerk voorkomen dat namaakgoederen in de reguliere handel terechtkomen, of dat geldstromen uit de reguliere economie worden gebruikt om illegale activiteiten wit te wassen of te financieren. Waar het tweede en derde hoofdstuk van de datamodelsectie REA-gebaseerde datamodellen voor de integratie van de informatiesystemen van handelspartners voorstellen, bevat de simulatiemodelsectie REA-gebaseerde simulatiemodelelementen die het toelaten bedrijfsprocesmodellen over bedrijfsgrenzen heen met elkaar te integreren zodat ook simulatiemodellen voor volledige waardesystemen kunnen worden ontwikkeld. De hoofdstukken in de datamodelsectie bevatten dus geen bedrijfsprocesmodellen, maar superstructuren die het mogelijk maken bedrijfsprocesmodellen te hergebruiken en te integreren over de grenzen van de onderneming heen. Daarenboven werden deze superstructuren zo ontworpen dat ze ook als zelfstandige elementen van simulatiemodellen voor transacties tussen handelspartners kunnen worden gebruikt. Dit betekent dan wel dat men abstractie maakt van de bedrijfsprocessen die deze transacties ondersteunen. Het eerste hoofdstuk van de simulatiemodelsectie analyseert de mogelijke configuraties (bijvoorbeeld eerst betalen dan halen, eerst halen dan betalen) voor transacties tussen handelspartners en de manier waarop deze configuraties de interne structuur van een bedrijf be¨ınvloeden. In deze analyse wordt er vooral gekeken naar het vermogen van een bedrijf om zijn activiteiten te financieren met het krediet dat handelspartners verlenen (bijvoorbeeld de betalingstermijn op facturen, voorschotten). De structuren in dit hoofdstuk worden voorgesteld als Petri-net gebaseerde workflowmodellen. Deze workflowmodellen laten toe te evalueren of een gegeven sequentie van transacties externe financiering (bijvoorbeeld een banklening) vereist of niet. Door de verschillende configuraties voor een sequentie van transacties te evalueren kan men de meest optimale (bijvoorbeeld diegene die zo min mogelijk externe financiering vereist) selecteren. Het tweede hoofdstuk van de simulatiemodelsectie bouwt voort op de modellen in het voorgaande hoofdstuk om ook statistische analyses van deze verschillende configuraties mogelijk te maken. In deze analyses hoeft men dus niet meer te vertrekken van een gegeven sequentie van transacties, maar kan men ook onzekerheid en variatie in rekening brengen. Door de REA-elementen toe te voegen aan simulatiemodelelementen, worden de capaciteiten van de huidige generatie statistische simulatiemodellen uitgebreid van het analyseren van logistieke processen naar het analyseren van volledige bedrijfsmodellen met inbegrip van de financi¨ele parameters en resultaten. In tegenstelling tot de workflowmodellen in het eerste hoofdstuk van de simulatiemodelsectie, hebben de statistische simulatiemodellen een gelaagde opbouw. De bovenste laag modelleert de transacties tussen bedrijven, de middelste laag modelleert de interne financi¨ele structuur van bedrijven en de onderste laag bevat bedrijfsprocesmodellen voor individuele bedrijfsprocessen. De gelaagde opbouw laat ons toe zowel de individuele lagen te simuleren als bedrijfsprocesmodellen in interne structuurmodellen te integreren en deze dan weer in transactiemodellen te integreren. In deze thesis ontwikkelen we dus een benadering voor het ontwikkelen en integreren van modellen binnen een bedrijfseconomische context. Deze benadering houdt in dat we conceptuele modellen ontwikkelen vanuit en toetsen aan een bedrijfseconomische ontologie. De bedrijfseconomische ontologie die we in deze thesis gebruiken is de REA-ontologie. Deze thesis toont aan dat de REA-ontologie geschikt is als basis voor het ontwikkelen en integreren van zowel conceptuele datamodellen als simulatiemodellen binnen een bedrijfseconomische context. Door het gebruik van deze benadering zouden we de bedrijfswereld niet enkel moeten kunnen uitrusten met robuustere datamodellen voor de bedrijfsinformatiesystemen die ze dagdagelijks gebruiken, maar ook met krachtigere beslissingsondersteunende hulpmiddelen die hen voorzien van de informatie die ze nodig hebben voor het evalueren en voorspellen van de prestaties van hun bedrijf. Die informatie kan dan zowel van financi¨ele (bijvoorbeeld winstmarges) als operationele (bijvoorbeeld wachttijden) aard zijn. Het evalueren kan gebeuren op basis van de data die zijn opgeslagen in de bedrijfsinformatiesystemen en het voorspellen kan gebeuren door het genereren van hypothetische data in simulatiemodellen voor toekomstige bedrijfsprocessen en omgevingsomstandigheden

"The Speech of Dasein: Heidegger and Quotidian Discourse"

In § 35 of Sein und Zeit Heidegger’s denunciation of Gerede, idle talk, is confident and scathing. It sounds so sinister and threatening. What could Heidegger be talking about? One could cite numerous fictional characters (e.g., Pecksniff, Mrs. Gamp, Skimpole, Podsnap – all in Dickens), characters whose speech is very nearly an idiolect of bad faith. And yet there is something so fascinating and creative in their speech, an exuberance in their dissimulation, that one wouldn’t want to miss them. Could idle talk in Heidegger’s sense contribute to the theoretization of Bakhtin's idea of the dialogic and heteroglossia and to the notion of discours as it has been developed by Benveniste, Barthes, and Genette? In prose fiction language is valorized (often implicitly) in terms of meaning/nonsense, serious/non-serious, full/empty. When in fiction language that is deemed low, formulaic, or “empty”-- gossip, chatter, prattle, idiotismes – comes to the fore the narrative elements falters, “nothing much” is said. But a kind of speech as act and process is foregrounded. It is this kind of inadvertence in language, its “idling” state, that Gerede points to

Autonomous Agents for Business Process Management

Traditional approaches to managing business processes are often inadequate for large-scale organisation-wide, dynamic settings. However, since Internet and Intranet technologies have become widespread, an increasing number of business processes exhibit these properties. Therefore, a new approach is needed. To this end, we describe the motivation, conceptualization, design, and implementation of a novel agent-based business process management system. The key advance of our system is that responsibility for enacting various components of the business process is delegated to a number of autonomous problem solving agents. To enact their role, these agents typically interact and negotiate with other agents in order to coordinate their actions and to buy in the services they require. This approach leads to a system that is significantly more agile and robust than its traditional counterparts. To help demonstrate these benefits, a companion paper describes the application of our system to a real-world problem faced by British Telecom

The Natural Ontological Attitude in a Hermeneutic Context

My aim in this paper is to re-examine Arthur Fine’s concept of the natural ontological attitude. Whereas earlier critical interpretations focus on the compatibility of NOA with scientific realism, I argue that Fine’s conception is to be recast in terms of an interpretative theory of scientific research. Specifically, I make the case that the hermeneutic reformulation of NOA is unavoidable when at stake are the issues of the structural, conceptual, and experimental articulation of scientific domain. The paper concludes by considering the formation of local epistemological positions in the research process

Models, Modelling, Metaphors and Metaphorical Thinking - From an Educational Philosophical View

In this contribution, I present my view of models and metaphors within educational research, very broadly speaking. I start out by articulating my educational philosophical perspective as a form of applied philosophy. Inspired by Ricœur, I then define models as “instruments for configuration and reconfiguration”. I argue that metaphors and metaphorical thinking are more basic than models and modelling. The former can guide reasoning in a holistic, heuristic manner. The latter can be used analytically to develop the initial metaphorical similarity into articulated analogies. Models and metaphors may be deployed explicitly and consciously but may also (mis)lead cognition through implicit structuring of thinking. I proceed to give examples of the roles which models and metaphors have within different areas of (research in) education, teaching, and learning. One example is the explicit development of design patterns; another is implicit adherence to either an acquisition metaphor or a participation metaphor of learning. Towards the end, I provide tentative answers to three questions posed by my discussion pair, Willard McCarty, concerning 1) computer modelling, 2) open-endedness of models and metaphors, and 3) situated knowledge and relativism

Relational grounding facilitates development of scientifically useful multiscale models

We review grounding issues that influence the scientific usefulness of any biomedical multiscale model (MSM). Groundings are the collection of units, dimensions, and/or objects to which a variable or model constituent refers. To date, models that primarily use continuous mathematics rely heavily on absolute grounding, whereas those that primarily use discrete software paradigms (e.g., object-oriented, agent-based, actor) typically employ relational grounding. We review grounding issues and identify strategies to address them. We maintain that grounding issues should be addressed at the start of any MSM project and should be reevaluated throughout the model development process. We make the following points. Grounding decisions influence model flexibility, adaptability, and thus reusability. Grounding choices should be influenced by measures, uncertainty, system information, and the nature of available validation data. Absolute grounding complicates the process of combining models to form larger models unless all are grounded absolutely. Relational grounding facilitates referent knowledge embodiment within computational mechanisms but requires separate model-to-referent mappings. Absolute grounding can simplify integration by forcing common units and, hence, a common integration target, but context change may require model reengineering. Relational grounding enables synthesis of large, composite (multi-module) models that can be robust to context changes. Because biological components have varying degrees of autonomy, corresponding components in MSMs need to do the same. Relational grounding facilitates achieving such autonomy. Biomimetic analogues designed to facilitate translational research and development must have long lifecycles. Exploring mechanisms of normal-to-disease transition requires model components that are grounded relationally. Multi-paradigm modeling requires both hyperspatial and relational grounding