Oxygen Free Radicals and Arterial Hypertension

Stres oksydacyjny będący brakiem równowagi między czynnikami pro- i antyoksydacyjnymi, powodujący liczne uszkodzenia i zmiany na poziomie subkomórkowym, może być przyczyną procesu starzenia oraz wielu stanów patologicznych i chorób. Celem dokonanego przeglądu piśmiennictwa było przedstawienie poznanych do tej pory przesłanek wskazujących na udział wolnych rodników tlenowych w patogenezie nadciśnienia tętniczego. Źródłem wolnych rodników w układzie naczyniowym mogą być enzymy komórek śródbłonka, miocytów, makrofagów, neutrofilów: oksydazy NADH/ /NAD(P)H, oksydaza ksantynowa, syntaza tlenku azotu, cyklooksygenazy. Skutkiem działania wolnych rodników jest uszkodzenie błon komórkowych i organelli, inaktywacja enzymów, przeciążenie komórek jonami wapnia, uszkodzenie genomu, niedobory energetyczne. W wyniku reakcji rodnika ponadtlenkowego z tlenkiem azotu dochodzi do jego unieczynnienia i zmniejszenia jego biodostępności, co leży u podłoża zaburzenia czynności śródbłonka. Wobec niedoboru tlenku azotu przewagę zyskują czynniki naczyniozwężające, jak angiotensyna, endotelina, prostaglandyna H2, i tromboksan A2, jego niedobór sprzyja też ujawnieniu sodowrażliwości związanej z zaburzeniem natriurezy. Wyniki badań prowadzonych w ostatnich latach wykazały, że wolne rodniki są mediatorami działania angiotensyny II, najpewniej również endoteliny i bradykininy. Są mediatorami działania czynników wzrostowych, aktywują protoonkogeny c-fos i c-jun, biorą udział w przebudowie ściany naczyniowej. Wyniki wielu badań wykazywały zależność między aktywnością enzymów uwalniających wolne rodniki lub stężeniem wolnych rodników a wartością ciśnienia tętniczego. Udział wolnych rodników w stymulowaniu reakcji skurczowej i przebudowie naczyń potwierdza możliwość blokowania i zapobiegania tym zmianom oraz obniżenia ciśnienia tętniczego przez zastosowanie przeciwutleniaczy. Choć dotychczasowe badania nie pozwalają na wysunięcie hipotezy o roli przyczynowej wolnych rodników w wywoływaniu nadciśnienia tętniczego, to dokumentują ich udział w rozwoju powikłań naczyniowych.An oxidative stress is a result of an imbalance between pro- and antioxidants, and leads to several alterations on subcellular level, and therefore may be involved in aging and numerous pathological disorders. The aim of this review of literature was to present current knowledge on contribution of free radicals in pathogenesis of essential hypertension. The sources of free radicals in vascular system are NADH/NAD(P)H oxidases, xanthine oxidase, nitric oxide synthase, cyclooxygenase of endothelial cells, vascular myocytes, macrophages and neutrophiles. Free radicals cause destruction of cell membranes, intracellular Ca2+ overload, genome impairment, and deficit of energy. The reduced activity of nitric oxide found in arterial hypertension may be a result of either decreased synthesis or increased inactivation by superoxide anions, and contributes to endothelial dysfunction. Low activity of nitric oxide results in domination of vasoconstrictive activity such factors as angiotensin II, endothelin, prostaglandin H2 and thromboxane A2. Moreover, the deficit in nitric oxide seems to be partially responsible for deterioration of natriuresis. Recently, it has been revealed that free radicals are mediators of angiotensin’s as well as endothelin and bradykinin action. They act also as mediators of growth factors, through activation of protooncogens c-fos and c-jun, and therefore may contribute to hypertensive arterial wall remodeling. Some studies have demonstrated presence of positive relationship between blood pressure values and activity of enzyme, which are responsible for release of free radicals, or concentration of free radicals. Finally, the possibility of preventing vasoconstriction and arterial wall remodeling by antioxidants confirms partial contribution of free radicals in promoting vascular alterations. Although published studies don’t allow to consider free radicals as an proved reason of arterial hypertension, they evidence the contribution of free radicals in development of hypertension complications

De sphygmologia... Doktorat Onufrego Dzianotta z 1836 roku i próba oceny jego wartości

W pracy przeprowadzono analizę wartości pracy doktorskiej, pochodzącej z 1836 r., pod tytułem De Sphygmologia seu Doctrina de Pulsu, autorstwa krakowskiego lekarza Onufrego Dzianotta. Łaciński tekst przetłumaczono i poddano ocenie pod kątem przydatności w swojej epoce, walorów nowoczesności w obliczu realiów ówczesnej krakowskiej medycyny oraz zgodności zawartych treści z dzisiejszą wiedzą medyczną. W niniejszym opracowaniu zestawiono wybrane z dzieła Dzianotta informacje z historii sfygmologii, wiadomości o istocie pulsu oraz o zasadach praktycznego posługiwania się tym badaniem. Według autorów niniejszej pracy Dzianott dokonał nie tylko próby własnego spojrzenia na tę metodę diagnostyczną, ale przede wszystkim stworzył prawdziwe kompendium XIX-wiecznej wiedzy z zakresu sfygmologii. Zaprezentował wiele terminów medycznych dotyczących tętna, usiłując równocześnie przyporządkować poszczególnym obserwacjom różne jednostki chorobowe. Przeprowadził też ocenę nowego, bo wprowadzonego 2 lata wcześniej, pulsomierza, przyrządu wynalezionego przez Herrisona, francuskiego lekarza. Praca Dzianotta według dzisiejszych kryteriów naukowych zawiera kilka błędów merytorycznych i nie należy do najnowocześniejszych opracowań z tej dziedziny. Nie ustrzegła się także pewnego nieładu w nazewnictwie i posiada braki z zakresu logiki wywodu naukowego. Jest to jednak cenny dokument dziejowy o niewątpliwej wielkiej wartości historycznej dla polskiej medycyny i dokonanie na miarę tworzenia się zalążków rodzimej kardiologii w pierwszej połowie XIX wieku. Cenne informacje zawarte w tej pracy, a przede wszystkim możliwość zapoznania się na jej podstawie z pojmowaniem problemów kardiologicznych w owym czasie, sprawiają, że niekwestionowane pozytywy przeważają zdecydowanie nad pewnymi niedostatkami. Autorzy przypomnieli tę pracę, bowiem stanowi ona cząstkę dziedzictwa polskiej kardiologii, a z perspektywy minionych lat błędów popełnionych przez Dzianotta nie można oceniać inaczej jak tylko z wyrozumiałością. (Folia Cardiol. 2004; 11: 61–73

De sphygmologia... Doktorat Onufrego Dzianotta z 1836 roku i próba oceny jego wartości

W pracy przeprowadzono analizę wartości pracy doktorskiej, pochodzącej z 1836 r., pod tytułem De Sphygmologia seu Doctrina de Pulsu, autorstwa krakowskiego lekarza Onufrego Dzianotta. Łaciński tekst przetłumaczono i poddano ocenie pod kątem przydatności w swojej epoce, walorów nowoczesności w obliczu realiów ówczesnej krakowskiej medycyny oraz zgodności zawartych treści z dzisiejszą wiedzą medyczną. W niniejszym opracowaniu zestawiono wybrane z dzieła Dzianotta informacje z historii sfygmologii, wiadomości o istocie pulsu oraz o zasadach praktycznego posługiwania się tym badaniem. Według autorów niniejszej pracy Dzianott dokonał nie tylko próby własnego spojrzenia na tę metodę diagnostyczną, ale przede wszystkim stworzył prawdziwe kompendium XIX-wiecznej wiedzy z zakresu sfygmologii. Zaprezentował wiele terminów medycznych dotyczących tętna, usiłując równocześnie przyporządkować poszczególnym obserwacjom różne jednostki chorobowe. Przeprowadził też ocenę nowego, bo wprowadzonego 2 lata wcześniej, pulsomierza, przyrządu wynalezionego przez Herrisona, francuskiego lekarza. Praca Dzianotta według dzisiejszych kryteriów naukowych zawiera kilka błędów merytorycznych i nie należy do najnowocześniejszych opracowań z tej dziedziny. Nie ustrzegła się także pewnego nieładu w nazewnictwie i posiada braki z zakresu logiki wywodu naukowego. Jest to jednak cenny dokument dziejowy o niewątpliwej wielkiej wartości historycznej dla polskiej medycyny i dokonanie na miarę tworzenia się zalążków rodzimej kardiologii w pierwszej połowie XIX wieku. Cenne informacje zawarte w tej pracy, a przede wszystkim możliwość zapoznania się na jej podstawie z pojmowaniem problemów kardiologicznych w owym czasie, sprawiają, że niekwestionowane pozytywy przeważają zdecydowanie nad pewnymi niedostatkami. Autorzy przypomnieli tę pracę, bowiem stanowi ona cząstkę dziedzictwa polskiej kardiologii, a z perspektywy minionych lat błędów popełnionych przez Dzianotta nie można oceniać inaczej jak tylko z wyrozumiałością. (Folia Cardiol. 2004; 11: 61–73

Rodzaje urazów i częstość ich występowania w siatkówce wyczynowej kobiet = Types of injuries and frequency of occurrence in women's volleyball

Wójcik Gustaw, Skalska-Izdebska Renata, Śliwińska Ewa, Szulc Anna. Rodzaje urazów i częstość ich występowania w siatkówce wyczynowej kobiet = Types of injuries and frequency of occurrence in women's volleyball. Journal of Education, Health and Sport. 2016;6(12):98-108 eISSN 2391-8306. DOI http://dx.doi.org/10.5281/zenodo.192457http://ojs.ukw.edu.pl/index.php/johs/article/view/4036    The journal has had 7 points in Ministry of Science and Higher Education parametric evaluation. Part B item 755 (23.12.2015).755 Journal of Education, Health and Sport eISSN 2391-8306 7© The Author (s) 2016;This article is published with open access at Licensee Open Journal Systems of Kazimierz Wielki University in Bydgoszcz, PolandOpen Access. This article is distributed under the terms of the Creative Commons Attribution Noncommercial License which permits any noncommercial use, distribution, and reproduction in any medium,provided the original author(s) and source are credited. This is an open access article licensed under the terms of the Creative Commons Attribution Non Commercial License(http://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/) which permits unrestricted, non commercial use, distribution and reproduction in any medium, provided the work is properly cited.This is an open access article licensed under the terms of the Creative Commons Attribution Non Commercial License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/) which permits unrestricted, non commercialuse, distribution and reproduction in any medium, provided the work is properly cited.The authors declare that there is no conflict of interests regarding the publication of this paper.Received: 02.11.2016. Revised 22.11.2016. Accepted: 03.12.2016.   RODZAJE URAZÓW I CZĘSTOŚĆ ICH WYSTĘPOWANIA W SIATKÓWCE WYCZYNOWEJ KOBIET TYPES OF INJURIES AND FREQUENCY OF OCCURRENCE IN WOMEN'S VOLLEYBALL Gustaw Wójcik1, Renata Skalska-Izdebska2, Ewa Śliwińska2, Anna Szulc3 1Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej. Wydział Nauk o Zdrowiu i Nauk Społecznych, Katedra Kultury Fizycznej i Fizjoterapii2Uniwersytet Rzeszowski, Wydział Medyczny, Instytut Fizjoterapii3Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Wydział Nauk o Zdrowiu, Katedra Rehabilitacji  STRESZCZENIEWstęp: Sport wyczynowy od zawsze był nieodłącznie związany z kontuzjami i uszkodzeniami narządu ruchu. Medialna promocja sportu oraz jego komercjalizacja zmusiły zawodowych sportowców do znoszenia obciążeń treningowych przekraczających możliwości organizmu. W celu osiągnięcia jak najlepszych wyników, zaczęto wprowadzać do sportu wyczynowego coraz młodszych zawodników, których organizmy trudno znoszą nadmierne obciążenia treningowe. Ciągła pogoń za sukcesem, realizowana zgodnie z zasadą „cel uświęca środki”, doprowadziła do gwałtownego wzrostu liczby urazów i uszkodzeń narządu ruchu od drugiej połowy XX wieku.Cel pracy: celem pracy było zbadanie, jaki rodzaj urazu występował najczęściej wśród zawodowych siatkarek, jakiej okolicy ciała najczęściej dotyczył oraz czy powodował wystąpienie dysfunkcji w uszkodzonej części ciała.Materiał i metody: Badanie przeprowadzono na grupie 31 zawodowych siatkarek trenujących w polskich klubach orlenligowych i pierwszoligowych. W celu oceny rodzaju i częstotliwości najczęściej występujących urazów posłużono się ankietą autorską. W opracowaniu wyników wykorzystano program Statistica 10.0Wyniki: Wśród badanych zawodniczek 96,7% doznało w swojej karierze urazu. Większość kontuzji dotyczyła stawów w tym najwięcej skokowego (67,7%) i kolanowego (48,3%).Wnioski: Najczęściej występującym urazem wśród siatkarek trenujących wyczynowo były skręcenia stawu. Obszarem ciała, najczęściej ulegającym kontuzjom, był staw skokowy. Słowa kluczowe: uraz sportowy, piłka siatkowa, zwichnięcia, skręcenia ABSTRACTBackground: Professional sport is always integrally connected with injuries of body. Media promotion of sport and its commercialisation forces players to endure training load, which crosses their bodies possibilities. To achieving the best scores, people was starting to bring younger players to proffesional sport. Their bodies wasn’t completely formed and not be able to  match excessive training load. Unstoppable pursuit of success led to sudden increase of sport injuries since the second half of 20th century.Aim: The aim of this thesis is examination which kind of injury is generally appearance and in which part of the body it generally occurs.Material and methods: The thesis is conducted on a group of 31 professional women volleyball players from Orlenliga and first league. To assessment the kind and frequency of the most common injuries the own questionnaire has been used. In elaboration of results, the Statisctica 10.0 program has been used.Results: Among professional women volleyball players 97,6% had an injury. Injuries mostly concern joints, especially ankle and knee.Conclusion: The most common injuries in professional women volleyball is joint sprains. Injuries mostly occur in the ankle. Key words: sport injury, volleyball, dislocations, torsion joint