INTRODUCTION - Latest developments in Positive Psychology: The case of Greece

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες υπάρχει μια αλματώδης ανάπτυξη της ερευνητικής πρωτοβουλίας στο πεδίο της Θετικής Ψυχολογίας όχι μόνο διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα. Στόχος αυτού του ειδικού αφιερώματος είναι συγκεντρώσει τις σημαντικότερες έρευνες στην Ελλάδα, να αναδείξει τα ευρήματά τους και να προάγει την έρευνα και τις εφαρμογές της Θετικής Ψυχολογίας στο ελληνικό πλαίσιο. Αρχικά, οι επιμελητές του ειδικού αφιερώματος εισάγουν τους αναγνώστες στις αρχές της Θετικής Ψυχολογίας μέσω μιας ιστορικής αναδρομής κι εστιάζουν στην ανάδυση της έρευνας στη Θετική Ψυχολογία στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, δίνεται έμφαση στις πυρηνικές έννοιες της Θετικής Ψυχολογίας, όπως το ευ ζην, η βίωση θετικών συναισθημάτων, η ψυχική ανθεκτικότητα και τα δυνατά στοιχεία του χαρακτήρα. Οι επιμελητές εστιάζουν στην έρευνα, που έχει διεξαχθεί στην Ελλάδα, στην παρουσίαση των εργαλείων, που χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση αυτών των εννοιών, και στις εφαρμογές της Θετικής Ψυχολογίας, όπως η θετική εκπαίδευση, οι θετικοί οργανισμοί, η θετική ψυχοθεραπεία κι οι παρεμβάσεις θετικής ψυχολογίας. Κλείνοντας, οι επιμελητές εισάγουν τους αναγνώστες στα έντεκα άρθρα, που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το ειδικό αφιέρωμα παρουσιάζοντας τα κύρια ευρήματά τους.In the last two decades, there is a rapid growth of the research initiative on Positive Psychology not only internationally but also in Greece. The present special issue aims at bringing together, highlighting, and promoting research and applications of Positive Psychology in Greece. At first, the authors introduce readers to the history and roots of Positive Psychology and focus on how research on Positive Psychology flourished in Greece. Moreover, emphasis is given on the core concepts of Positive Psychology, namely wellbeing, experiencing positive emotions, psychological resilience, and character strengths. Authors focus on the research conducted in Greece, the psychological instruments that measure them, and the applications of Positive Psychology, e.g. positive education, positive organizations, positive psychotherapy, and positive psychology interventions. To close with, the authors introduce readers to the eleven articles, which are included in the present special issue by presenting their main findings

Humor in aging: is it able to enhance wellbeing in community dwelling older adults?

Η παρούσα μελέτη στοχεύει στον έλεγχο της επίδρασης του χιούμορ στα επίπεδα  ευ ζην ηλικιωμένων ατόμων. Μία παρέμβαση θετικής ψυχολογίας, που εστιάζει στο χιούμορ, εφαρμόστηκε σε ένα δείγμα ηλικιωμένων, μελών του Ανοιχτού Κέντρου Φροντίδας Ηλικιωμένων, με σκοπό την ενίσχυση πέντε συστατικών του ψυχολογικού ευ ζην (θετικά συναισθήματα, δέσμευση, θετικές σχέσεις, νόημα ζωής και επιτεύγματα). Το δείγμα αποτελούνταν από 40 συμμετέχοντες (20 άνδρες και 20 γυναίκες) ηλικίας 65-91 ετών, οι οποίοι εξετάστηκαν για πιθανή παρουσία καταθλιπτικής συμπτωματολογίας ή γνωστικής έκπτωσης. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες (πειραματική / ελέγχου) με σκοπό οι δύο ομάδες να είναι ίδιες ως προς την ηλικία, το φύλο και την εκπαίδευση των συμμετεχόντων. Κάθε ομάδα δέχθηκε οδηγίες να εφαρμόσει ένα διαφορετικό έργο (ανάκληση αστείων συμβάντων και ανάκληση πρώιμων εμπειριών αντίστοιχα) για διάστημα ενός μήνα. Το ευ ζην μετρήθηκε με τη χρήση του PERMA Profiler σε τρεις χρονικές στιγμές (πριν, αμέσως μετά κι έναν μήνα μετά την παρέμβαση). Τα αποτελέσματα αναφορικά με τα επίπεδα του ευ ζην έδειξαν, ότι τα μέλη της πειραματικής ομάδας σε αντίθεση με αυτά της ομάδας ελέγχου ανέφεραν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα ευ ζην μετά την παρέμβαση σε σύγκριση με πριν από αυτήν, ευρήματα που παρέμειναν αναλλοίωτα έως κι έναν μήνα μετά την παρέμβαση. Επομένως, μία θετική παρέμβαση, που βασίζεται στο χιούμορ, μπορεί να συνεισφέρει στη βελτίωση του ευ ζην των ηλικιωμένων οδηγώντας στην ψυχολογική τους άνθηση κατά τη γήρανση.The present study aimed at examining the effects of humor on community-dwelling older adults’ wellbeing. A humor-based intervention was introduced to older adults - members of the Open Care Center for Older Adults, in order to enhance five components of wellbeing as psychological flourishing (positive emotions, engagement, relationships, meaning, accomplishment). The sample consisted of 40 (20 male, 20 female) participants aged 65-91 years old, screened for depressive symptomatology and objective cognitive impairment. Participants were randomly divided into two groups (experimental / control group), matched in age, gender, and education, and were assigned two different researcher-administered tasks (recollection of humorous events / recollection of early memories) respectively. The Positive Psychological Intervention (PPI) of humor and the control condition lasted one month. Wellbeing was measured by the PERMA Profiler instrument at three times (pretest, posttest, follow-up). The results regarding the specific components of wellbeing as psychological flourishing showed that only the participants in the experimental condition tended to score higher in the posttest assessment compared to the pretest measurement and these results remained relatively unaffected one month after the intervention (follow-up). Hence a humor-based intervention could indeed contribute to the improvement of wellbeing as psychological flourishing in aging

The Role of Family Resilience on Parental Well-Being and Resilience Levels

Family well-being, conceptualized as the interaction between family members’ mental, physical health and psychological resilience, and family resilience, is crucial for the optimal functioning of the family unit. However, most research investigating the relationship between family resilience and psychological outcomes has focused on children instead of parents and no relevant research in the general Greek population has been conducted so far. Therefore, a sample of 83 Greek parents was recruited and the relationship of family resilience with parental well-being and parental resilience was examined. In addition, differences in the aforesaid constructs between mothers and fathers were explored. Results indicated that parents, who reported higher levels of coping strategies in terms of family resilience, were more likely to report higher levels of well-being and psychological resilience. Nevertheless, no significant differences in family resilience, parental well-being, and parental resilience between mothers and fathers were identified. Methodological limitations and future recommendations were discussed

PROMOTING SUBJECTIVE WELLBEING THROUGH A KINDNESS INTERVENTION

The present study aimed to examine the effects of the character strength of kindness on subjective wellbeing. It was conducted through an online free forum, which was constructed for the present study. The participants (N = 54) were 34 women and 20 men, aged 18-55 years old. They were divided into two groups, an experimental and a control group, matched in age and gender. Participants in the ‘counting kindness’ intervention were asked to keep track of their kind actions every day for a week and write them on the forum along with their feelings and thoughts on those actions. Participants in the control group were asked to write their daily routine also every day for a week. Participants were also asked to complete questionnaires measuring subjective wellbeing before the intervention, a month after, and two months after the intervention (follow-up measurement). The results showed that subjective wellbeing as an overall sense of wellbeing and its specific components was enhanced for participants in the kindness intervention. Possible mechanisms for the effectiveness of the intervention are discussed

Character strengths and virtues in the Greek cultural context

Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει το εννοιολογικό πλαίσιο των δυνατών στοιχείων του χαρακτήρα στην ελληνική κουλτούρα μέσω της διερεύνησης της παραγοντικής δομής της ελληνικής εκδοχής του Values In Action-120 (VIA-120) εργαλείου μέτρησης των δυνατών στοιχείων. Ένα δείγμα 3.211 συμμετεχόντων από όλο το ενήλικο ηλικιακό φάσμα χρησιμοποιήθηκε για να εξεταστούν η παραγοντική δομή και τα ψυχομετρικά χαρακτηριστικά του εργαλείου. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι επιβεβαιώθηκε η δομή των 24 δυνατών στοιχείων και ότι ένα μοντέλο πέντε πυρηνικών αρετών βρίσκεται πίσω από αυτήν. Συζητούνται οι ομοιότητες και οι διαφορές ανάμεσα στο ελληνικό μοντέλο και μοντέλα, που αναδύθηκαν σε άλλα πολιτισμικά πλαίσια. Το VIA-114GR παρουσίασε ικανοποιητική αξιοπιστία, συγκλίνουσα εγκυρότητα με δείκτες ευζωίας και αποκλίνουσα εγκυρότητα με αρνητικές εμπειρίες. Παρατηρήθηκαν διαφορές ηλικίας και φύλου αναφορικά με διάφορα δυνατά στοιχεία του χαρακτήρα και αρετές. Επίσης, τα ευρήματα έδειξαν ότι τα πέντε κυρίαρχα δυνατά στοιχεία του ελληνικού δείγματος ήταν η καλοσύνη, η αγάπη, η ειλικρίνεια, η αμεροληψία και η επιμονή, ενώ τα πέντε σπανιότερα δυνατά στοιχεία του χαρακτήρα ήταν η αγάπη για μάθηση, η πνευματικότητα, η προοπτική, η μετριοφροσύνη και ο αυτοέλεγχος. Οι περιορισμοί της μελέτης, προτάσεις για μελλοντικές έρευνες και πρακτικές εφαρμογές του VIA-114GR συζητούνται αναλυτικά.The aim of the present study was to examine the conceptual framework of character strengths in the Greek cultural context and, to do so, the factor structure of the Greek version of the Values In Action-120 (VIA-120) inventory of strengths was explored. A lifespan sample of 3,211 Greek adults was used to examine the factorial structure and psychometric characteristics of the measurement. The results indicated that the structure of the 24 character strengths was confirmed and a model of five virtues has emerged. The similarities and differences between the Greek and other cultures’ models are being discussed. The VIA-114GR demonstrated adequate reliability, convergent validity to wellbeing indices, and discriminant validity to negative experiences. Gender and age differences were found in several strengths and virtues. Also, the findings showed that the five signature strengths of the Greek sample were kindness, love, honesty, fairness, and persistence and the five bottom strengths were love of learning, spirituality, perspective, modesty, and self-regulation. Limitations, recommendations for future studies, and practical implications for the use of VIA-114GR are being discussed

Η σχέση ανάμεσα στις αντιλήψεις των εφήβων για την εργασία των γονέων τους και το μελλοντικό επαγγελματικό τους προσανατολισμό

The present study examined how adolescents’ perceptions of their parents’ jobs and parental support relate to their future orientation towards education and employment. The sample consisted of 243 students (89 boys and 154 girls), who were attending the 12th grade in four public high schools, coming from the municipalities of Thessaloniki and Kilkis. The students were asked to complete a questionnaire and to report their agreement or disagreement on a number of statements regarding their parents’ working conditions, parental support, as well as their expectations for the future. According to the results, the adolescents’ perceptions of their parents’ jobs and the levels of parental support correlate with how positively or negatively adolescents perceive their education and employment prospects. Concerning gender differences, results suggested that mothers are considered to demonstrate higher levels of career support to their daughters rather than their sons. Overall, the above data have important implications on adolescents’ future orientation towards education and employment as well as on career guidance programs in schools. Η παρούσα έρευνα εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι αντιλήψεις των εφήβων για τις συνθήκες εργασίας των γονέων τους και την παρεχόμενη γονεϊκή υποστήριξη σχετίζονται με τον προσανατολισμό των εφήβων όσον αφορά το ακαδημαϊκό και επαγγελματικό τους μέλλον. Το δείγμα αποτέλεσαν 243 μαθητές/τριες της Γ’ τάξης Γενικού Λυκείου (89 αγόρια και 154 κορίτσια) από τέσσερα δημόσια σχολεία των νομών Θεσσαλονίκης και Κιλκίς. Οι μαθητές/τριες συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο στο οποίο ανέφεραν τον βαθμό συμφωνίας ή διαφωνίας τους σε μία σειρά δηλώσεων που αφορούσαν τις συνθήκες εργασίας των γονέων τους, τη γονεϊκή υποστήριξη των επαγγελματικών τους στόχων και τις προσδοκίες των γονέων τους για το επαγγελματικό τους μέλλον. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι αντιλήψεις των εφήβων για τις συνθήκες εργασίας των γονέων τους, αλλά και για την υποστήριξη που λαμβάνουν από τους τελευταίους, σχετίζονται με το πόσο αισιόδοξα ή απαισιόδοξα αντιλαμβάνονται το ακαδημαϊκό και επαγγελματικό τους μέλλον. Ως προς τις διαφορές του φύλου, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μητέρες θεωρούνται ότι παρέχουν υψηλότερα επίπεδα υποστήριξης των επαγγελματικών στόχων των κοριτσιών από ό,τι των αγοριών τους. Τα παραπάνω δεδομένα παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τον επαγγελματικό προσανατολισμό των εφήβων και τα προγράμματα επαγγελματικής συμβουλευτικής που εφαρμόζονται στα σχολεία

THE REALTIONSHIPS BETWEEN GRATITUDE, FORGIVENESS, HOPE, AND SUBJECTIVE WELLBEING DURING THE COVID-19 LOCKDOWN

Η προληπτική απομόνωση λόγω COVID-19 αποτελεί συνθήκη που επιβάλλεται για λόγους δημόσιας υγείας. Ο ρόλος των δυνατών στοιχείων του χαρακτήρα σε μία τέτοια συνθήκη δεν έχει σχεδόν καθόλου ερευνηθεί. Στόχος της μελέτης ήταν να εξετάσει τη σχέση της ευγνωμοσύνης, της συγχώρεσης και της ελπίδας ως δυνατών στοιχείων του χαρακτήρα, με την υποκειμενική ευζωία ως ικανοποίηση από τη ζωή και το θυμικό (θετικό κι αρνητικό), σε περίοδο προληπτικής απομόνωσης. Aναμενόταν ότι όσοι διαθέτουν υψηλά επίπεδα αυτών των τριών δυνατών στοιχείων χαρακτήρα, θα παρουσίαζαν αυξημένο το αίσθημα της υποκειμενικής ευζωίας και στην περίοδο της προληπτικής απομόνωσης. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 250 ενήλικες, ηλικίας 19 - 75 ετών, στους οποίους χορηγήθηκαν, διαδικτυακά, ερωτηματολόγια αυτο-αναφοράς. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ελπίδα συνδέεται με την ικανοποίηση από τη ζωή και με το θετικό και αρνητικό θυμικό, η συναισθηματική συγχώρεση συσχετίζεται αρνητικά με τη βίωση αρνητικών συναισθημάτων, και η ευγνωμοσύνη συνδέεται θετικά με την ικανοποίηση από τη ζωή.Lockdown due to COVID-19 is a condition imposed for public health reasons. The role of character strengths in such a condition has hardly been investigated. The aim of the present study was to examine the relationship between gratitude, forgiveness, and hope, as character strengths, with subjective wellbeing in the form of life satisfaction and affect (positive and negative) in a lockdown context. It was predicted that those who have high levels of the character strengths, would show an increased sense of subjective wellbeing in this condition. The sample of the study consisted of 250 adults, aged 19-75 years, who were administered online self-report questionnaires. The results showed that hope was associated with all three dimensions of subjective wellbeing, emotional forgiveness was negatively related to the experience of negative emotions, and gratitude was positively related to life satisfaction.

Exploring friendship quality and the practice of savoring in relation to the wellbeing of Greek adults

Previous research findings demonstrate that both savoring ability and the presence of high-quality friendships play a significant role in enhancing one’s overall sense of wellbeing. However, these associations have not been thoroughly investigated within a diverse range of adults across their lifespans, nor have they been explored in the specific cultural context of Greece. Thus, the primary objective of this study was to delve into the relationships between close friendship quality, the utilization of savoring techniques, and wellbeing within the Greek cultural framework. The study involved 771 adults from Greece with an average age of 38.35 years, who completed the McGill Friendship Functions Questionnaire, the PERMA Profiler, and the Abridged Ways of Savoring Checklist. Results revealed that there exists a positive correlation between friendship quality and savoring strategies with overall wellbeing. Moreover, the study identified a significant association wherein a greater employment of savoring strategies was linked to higher levels of friendship quality. While this study contributes valuable insights, it also has limitations that warrant acknowledgment. Furthermore, suggestions for potential future research directions are proposed, and the implications of these findings are discussed in relation to interventions aimed at enhancing both friendships and the practice of savoring across various contexts