Studying and Recognizing the Background and Origin of Simorgh as a Medical Symbol of Iranians

زمینه و هدف: شناخت اساطیر و نمادها، ابزاری علمی برای آگاهی از فرهنگ، تفکر و آداب و رسوم انسان‌ها از روزگاران بسیار کهن است. هدف از پژوهش حاضر، مطالعه و بازشناسی پیشینه‌ و خاستگاه سیمرغ به عنوان نماد پزشکی ایرانیان می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه با رویکردی توصیفی و تعیین کلید واژه‌های نماد پزشکی، سیمرغ، مار، ققنوس، عنقا، همای پزشک، مرغ درمانگر و ایران باستان، به بررسی پایگاه‌های معتبر علمی، مقالات و منابع کهن تاریخ پزشکی پرداخته شد. اطلاعات جمع‌آوری شده، پس از کُدگذاری، طبقه‌بندی و تجزیه و تحلیل در قالبی منظم ارائه گردیدند. یافته‌ها: نماد و اسطوره ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند. اسطوره پهنه‌ی نمادهاست و این نماد است که به اسطوره معنا می‌دهد. مار و عصای کادوسه (مهمترین عنصر نماد پزشکی جهان که به عنوان سمبل دارو و درمان برگزید شده)، بُن مایه‌ای ایرانی دارد و با نفوذ باورهای میترائیسم در روم، یونان و ورود آن در مسیحیت، از سوی سایر ملت‌ها پذیرفته شده است. در اساطیر ایران باستان، سیمرغ را نشانه برتری، درمانگری و مظهر پادشاهی تلقی می‏کردند. ترکیب چندگونه‌ی حیوانی در سیمرغ که هر یک از حیوانات، نماد یکی از عناصر چهارگانه طبیعت بوده‏اند، می‏تواند متاثر از نیروی جاودانگی حیات و یاری رسانندگی باشد. ملاحظات اخلاقی: این پژوهش صرفا با تکیه بر منابع کتابخانه‌ای انجام شده و اصل امانتداری و صداقت استناد به متون مورد استفاده، اصالت منابع و پرهیز از جانبداری در مراجعه به متون یا تحلیل‌ها، رعایت شده است. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که دانش پزشکي در ايران باستان جايگاه ویژه‌ای داشته است. در میراث فرهنگیِ کهن ایران، نمادها سابقه‌ای چند هزار ساله دارند که با دانش پزشکی، گیاهان دارویی و عمل جراحی همراه بوده‌اند. بنابراین از نماد سیمرغ به عنوان نماد دارو و درمان، در ایران رونمایی شد تا اصالت فرهنگ و تمدن ایرانی، به خصوص در عرصه‌ی پزشکی رخ بنمایاند.Background and Aim: To know myths and symbols is a scientific tool for understanding the culture, thinking and customs of human beings from ancient times. The purpose of this research is to study and recognize the background and origin of Simorgh as a medical symbol of Iranians. Methods: In this study by a descriptive approach and determining the keywords of medical symbol, Simorgh, snake, phoenix, Angha, Homay pezeshk, bird therapist and ancient Iran, valid scientific databases, articles and ancient sources of medical history were examined. The collected information was presented in a regular format after coding, classification and analysis. Ethical Considerations: This research has been done only by relying on library resources and the principle of fidelity and honesty of quoting the used texts, the originality of the sources and avoiding bias in referring to texts or analyzes, has been observed. Results: Symbol and myth are closely related to each other. Myth is the area of symbols and the symbol gives meaning to myth. The snake and the staff of Kaduse (the most important element of the medical symbol of the world which has been chosen as a symbol of medication) have Iranian origins and have been accepted by other nations due to the influence of Mithraism in Rome, Greece and its conversion to Christianity. In ancient Iranian mythology, Simorgh was considered a symbol of superiority, healing and the symbol of the kingdom. The combination of animal species in Simorgh, each have been a symbol of one of the four elements of nature, can be influenced by the immortality of life and help. Conclusion: The results of this study show that medical knowledge had a special place in ancient Iran. In the ancient cultural heritage of Iran, the symbols have a history of several thousand years that have been associated with medical science, herbs and surgery. Therefore the symbol of Simorgh as a symbol of medication was unveiled in Iran to show the originality of Iranian culture and civilization especially in the field of medicine. Please cite this article as: Jafari F, Khabiri M, Hashemi N, Hashemimehr SM. Studying and Recognizing the Background and Origin of Simorgh as a Medical Symbol of Iranians. Tārīkh-i pizishkī, i.e., Medical History. 2022; 14(47): e3

عطار نیشابوری، شاعری عارف یا شاعری داروساز و طبیب

Background and Aim: Farid al-Din Mohammad Neyshaburi (1146- 1221 AD) known as Attar, is a pharmacist and Iranian poet in the 6th and 7th centuries AH. Attari meant a set of activities related to medicine including pharmacy, selling medicine and treatment. The purpose of this study is to introduce Attar as a physician and pharmacist and the effects of these sciences on his works. Materials and Methods: This is a descriptive-historical study based on library resources. By referring to the compilations of Attar and using the keywords Attar Neyshaburi, poet of physician and poet of pharmacist the desired materials were collected and presented after analysis. Findings: The use of words related to medicine and treatment in the works of Attar indicates his interest in pharmacy and medicine along with writing poems. Some great people have introduced Attar as greatness man in their works. The title of Attar has been attributed to him because he had a large pharmacy, made and sold medicine and treated patients. Ethical Considerations: This research has been done only by relying on library resources and the principle of fidelity and honesty of citing the used texts, the originality of the sources and avoiding bias in referring to texts or analyzes have been observed. Conclusion: Attar is one of the poets who has had enough information about the pharmaceutical knowledge of his time and knew the medicinal plants well. Therefore, we can consider him as a poet of pharmacy who is the pioneer in the phytotherapy. However, his name is not mentioned in the list of Iranian physicians but it is suggested that more research can be done on his poetic and prose works getting to know better of the high position of this great poet.   Cite this article as: Hashemimehr SM. Attar Neyshaburi, A mystic poet or a poet of pharmacist and physician. Medical History Journal 2021; 13(46): e18.زمینه و هدف: شیخ فریدالدین محمد نیشابوری (618-540 ه. ق) مشهور به عطار، داروساز و شاعر بزرگ ایرانی در قرون ششم و هفتم هجری قمری است که با ورود به عرفان، اشعارش رنگ و بوی معنوی به خود گرفت. در گذشته منظور از عطاري، مجموعه فعاليت‌هاي مربوط به طب اعم از داروسازي، داروفروشي و درمان بوده است. هدف از پژوهش حاضر، معرفی عطار به عنوان طبیبی داروساز و تأثیرات این علوم بر آثار وی می‌باشد. مواد و روش‌ها: این پژوهش، یک مطالعه‌ی کتابخانه‌ای، با روش توصیفی-تاریخی می‌باشد. با مراجعه به دو تالیف مهم عطار نیشابوری به نام‌های مصیبت‌نامه و الهی‌نامه و با مطالعه‌ی مقالات متعدد و جستجو در بانک‌های اطلاعاتی معتبر با کلید واژه‌های عطار نیشابوری، داروسازی، شاعرِ طبیب و شاعرِ داروساز، مطالب مورد نظر گردآوری و اطلاعات بدست آمده پس از تجزیه و تحلیل در قالبی منظم ارائه گردید. یافته‌ها: بکارگیری فراوان واژگان مرتبط با دارو و درمان در آثار عطار نیشابوری، نشان از علاقه وی به عطاری و طبابت در کنار شعرسُرایی دارد. بزرگانی چون مولوی، شیخ محمود شبستری و صائب تبریزی در آثارشان به معرفی و مدح عطار پرداخته‌اند. لقب عطار نیز به علت اینکه داروخانه بزرگی داشته و به ساخت و فروش دارو و درمان بیماران می‌پرداخته به او نسبت داده شده است. ملاحظات اخلاقی: این پژوهش صرفا با تکیه بر منابع کتابخانه‌ای انجام شده و اصل امانت­داری و صداقت استناد به متون مورد استفاده، اصالت منابع و پرهیز از جانب­داری در مراجعه به متون یا تحلیل‌ها، رعایت شده است. نتیجه‌گیری: عطار از جمله شاعرانی است كه از دانش داروسازی روزگار خود اطلاعات کافی داشته و گیاهان دارویی را خوب می‌شناخته است. بنابراین مي‌توان او را شاعر داروسازی به شمار آورد که در نهضت گیاه درمانی، از پيشگامان است. اگرچه نام او در ردیف اسامی اطبای سنتی ایرانی برده نمی‌شود، ولی پیشنهاد می‌شود تحقیقات بیشتری در آثار منظوم و منثور او از منظر پزشکی و داروسازی انجام گیرد تا جایگاه والای این مرد بزرگ بیشتر شناسانده شود

The Most Important Medical Theories and Works of Abu Sahl Masihi, an Iranian Scientist during the Golden Civilization of Islam

Abu Sahl Masihi is a physician, philosopher, mathematician, and famous astronomer of the first half of the 11th century AD. Some scientists have written that Abu Sahl was the master of Avicenna.This study aims to introduce him by using the most important medical theories and works of Abu Sahl Masihi.This library study has been carried out among the most important medical works of Abu Sahl Masihi. Common searches were performed on valid databases and papers. Abu Sahl did not agree with the detailed description of the treatment issues. He focused on the scientific and theoretical part of medicine including General basics and principles of prevention. In his medical works, Abu Sahl has explained the theoretical part in order and simply and the therapeutic part briefly. He has rejected other physicians' opinions that considered menstrual bleeding to be fetal food and thus ending it during menopause as a reason for termination of pregnancy and said that such blood that the body repels cannot be the source of fetal food. He considered the healthy blood of the mother's body as the source of fetal food. Like Aristotle, Abu Sahl has regarded the heart as the life force center, innate heat, and vital spirit. He also had a significant view of the heart structure and the vessels connected to it. We can introduce Abu Sahl as one of the pioneers of the theory of the beginning of digestion of food through the mouth due to being impregnated with saliva by the enzymes in the secretions of the digestive system. Despite the importance of Abu Sahl’s works, his writings have been less considered. It seems that more research on the noteworthy ideas of this great scientist is needed by scholars and researchers