Burden of Uncontrolled Severe Asthma With and Without Elevated Type-2 Inflammatory Biomarkers

Background: Many patients with asthma have type-2 airway inflammation, identified by the presence of biomarkers, including history of allergy, high blood eosinophil (EOS) count, and high fractional exhaled nitric oxide levels. Objective: To assess disease burden in relation to type-2 inflammatory biomarker status (history of allergy, blood EOS count, and fractional exhaled nitric oxide level) in patients with uncontrolled and controlled severe asthma in the NOVEL observational longiTudinal studY (NOVELTY) (NCT02760329). Methods: Asthma diagnosis and severity were physician-reported. Control was defined using Asthma Control Test score (uncontrolled = 20) and/or 1 or more severe physician-reported exacerbation in the previous year. Biomarker distribution (history of allergy, blood EOS count, and fractional exhaled nitric oxide level), symptom burden (Asthma Control Test score, modified Medical Research Council dyspnea scale), health status (St George's Respiratory Questionnaire score), exacerbations, and health care resource utilization were assessed. Results: Of 647 patients with severe asthma, 446 had uncontrolled and 123 had controlled asthma. Among those with uncontrolled asthma, 196 (44%) had 2 or more positive biomarkers, 187 (42%) had 1 positive biomarker, 325 (73%) had low blood EOS, and 63 (14%) were triple-negative. Disease burden was similarly high across uncontrolled subgroups, irrespective of biomarker status, with poor symptom control (Asthma Control Test score 14.9-16.6), impaired health status (St George's Respiratory Questionnaire total score 46.7-49.4), clinically important breathlessness (modified Medical Research Council grade >= 2 in 47.3%-57.1%), and 1 or more severe exacerbation (70.6%-76.2%). Conclusions: Type-2 inflammatory biomarkers did not differentiate disease burden in patients with severe asthma. Patients with low type-2 inflammatory biomarker levels have few biologic therapy options; their needs should be addressed

O współczesnej aktualności Behemota

Gdy zwrócono się do mnie, bym omówił kwestię „aktualności Behemota”, od razu pomyślałem, że w tytule brak jednego słowa: „dzisiaj”. Szczególnie dzisiaj, gdy ponownie analizujemy reżim narodowosocjalistyczny – nie tylko w Niemczech, lecz na wszystkich kontynentach – warto zadać sobie pytanie, dlaczego Franz Neumann nie jest częściej cytowany w publikowanych obecnie książkach. To zrozumiałe w czasach, gdy ukazuje się tak wiele książek, że fundamentalne idee, od których zależy tak wiele badań i tekstów, nareszcie stają się częścią książek, bez przywoływania ich autorów. Długość jednego pokolenia – gdy mowa o ludziach – wynosi zapewne 25 lat, a przy małym przyroście naturalnym być może 30 lat, natomiast w działalności wydawniczej możemy mówić nawet o dziesięciu latach; w tym czasie pojawia się nowa generacja autorów, których książki mają nową formę i pisane są z nowego punktu widzenia. W tym sensie od wydania Behemota minęło kilka pokoleń.</jats:p

Czy istnieje nowy antysemityzm? Rozmowa z Raulem Hilbergiem

Ostatni wywiad z Raulem Hilbergiem&#x0D; Logos: Znany jest pański pogląd, iż istniały trzy rozwiązania kwestii żydowskiej: konwersja, wypędzenie i wreszcie eksterminacja. Czy może pan wyjaśnić, co pan przez to rozumie?&#x0D; Raul Hilberg: Te trzy rozwiązania układają się niewidoczny na pierwszy rzut oka wzór, który nasunął mi się we wczesnej fazie mych badań. Patrząc z perspektywy historycznej,  nie można mieć wątpliwości, że celem   świata chrześcijańskiego była nawrócenie Żydów. Wypędzenia miały miejsce w późnym Średniowieczu, kiedy wydawało się, że Żydzi nie są gotowi nawrócić się na chrześcijaństwo. Ten wzorzec utrzymywał się w Europie przez kilkaset lat:  w Oksfordzie, później w 1492 r. Hiszpanii, a kilka lat później w Portugalii. A zatem, mówiąc o wygnaniach, odnosimy się do  późnego średniowiecza i początków ery nowożytnej.&#x0D; Sprawa ostatecznego rozwiązania, rozwiązania  trwałego, to pomysł nazistów. Kiedy prześledzimy początki partii nazistowskiej, okaże się, że i wówczas nadal rozważano projekt o emigracji żydów – tak zwany „plan Madagaskar”, który rozpatrywano również w Polsce, a  nawet we Francji (jako że Madagaskar był kolonią francuską).  Projekt ten dotyczył przesiedlenia na tę wyspę wszystkich Żydów. Pomysł ten krążył jeszcze w 1940 r. w niemieckim Ministerstwie Spraw Zagranicznych,  docierając do bliskiego otoczenia Hitlera, zwłaszcza po  kapitulacji Francji w czerwcu tego roku.  Kiedy wojna na zachodzie nie zakończyła się zgodnie z oczekiwaniami Niemiec (już wtedy trwały przygotowywania do ataku na Związek Sowiecki), pojawiła się idea unicestwienia Żydów. Po raz pierwszy była o niej mowa w lutym 1941 r. podczas spotkania Hitlera z grupą funkcjonariuszy partyjnych. Wówczas nie podjął tej decyzji, ale było to tylko kwestią czasu.</jats:p