The pelvic support osteotomy: indications and preoperative planning

The pelvic support osteotomy is a double level femoral osteotomy with the objective of eliminating a Trendelenburg and short limb gait in young patients with severe hip joint destruction as a consequence of neonatal septic arthritis. The osteotomy has seen several changes and a brief historical overview is provided to set the evolution of the modifications of the procedure in context. We present an analysis of the preoperative assessment that will assist the surgeon to plan out the procedure. Specifically, we set out to answer the following questions: (a) Where should the first osteotomy be performed and what is the magnitude of valgus and extension correction desired at this level? (b) Where should the second osteotomy be performed and what is the magnitude of varus and derotation desired at this level

Ilizarov treatment of humeral shaft nonunion in an antiepileptic drug patient with uncontrolled generalized tonic-clonic seizure activity

Nonunion of the humeral shaft in patients with antiepileptic drug associated metabolic bone disorder constitute a challenging surgical problem difficult to treat due to seizure activity, osteoporosis, and poor stabilization options. We report a case of nonunion of the humeral shaft in an antiepileptic drug patient with uncontrolled generalized tonic-clonic seizure activity successfully treated with Ilizarov external fixator and a follow-up of 4 years

Study of traumatic brachial plexus injuries management

Aim: Study of all patients with traumatic brachial plexus injury surgically treated at Orthopedic Department of University hospital of Ioannina during the 1998-2007 decade and evaluation of the functional results in order to define positive / negative prognostic factors as well as successful / unsuccessful techniques in specific injury types. Material and method: Fifty seven adult patients with traumatic brachial plexus injury were surgically treated at Orthopedic Department of University hospital of Ioannina early after the injury (30 years, associated injuries, synchronous cerebral injury, vascular injury and extensive type of injury (both of supra and subclavicular topography) were all statistically significant negative prognostic factors. The majority of patients with suprascapular / axillary / musculocutaneous nerve reconstruction achieved constantly a functional outcome (>M3 according to MRC scale) regardless of the nerve reconstruction technique. Radial nerve reconstruction led to marginal functional outcomes (M3), whereas median nerve reconstruction constantly led to non functional outcomes ( 30 έτη, οι συνοδές κακώσεις, η σύγχρονη ΚΕΚ, η ύπαρξη αγγειακής βλάβης και η εκτεταμένη τοπογραφία της βλάβης (υπερ & υποκλείδια) αποτελούν στατιστικά σημαντικούς αρνητικούς προγνωστικούς παράγοντες. Για το σύνολο των ασθενών με ανακατασκευή του υπερπλάτιου / μασχαλιαίου / μυοδερματικού νεύρου επιτεύχθηκε σταθερά λειτουργικό αποτέλεσμα (>Μ3 στην κλίμακα MRC) ανεξάρτητα της τεχνικής της νευρικής ανακατασκευής. Η ανακατασκευή του κερκιδικού απέφερε οριακά λειτουργικά αποτελέσματα (Μ3) ενώ η ανακατασκευή του μέσου σταθερά μη λειτουργικά αποτελέσματα (<Μ3). Συμπεράσματα: Η αποκατάσταση του μυοδερματικού, υπερπλατιού (± μασχαλαίου) νεύρου είναι ανταποδοτική και θα πρέπει πάντα να επιχειρείται. Δότες τόσο εντός όσο και εκτός του πλέγματος αποτελούν ισάξιες επιλογές, ωστόσο διαφαίνεται υπεροχή των δοτών εντός πλέγματος που δεν συμμετέχουν στην βλάβη (κλάδος κερκιδικού - κλάδος ωλενίου). Η αποκατάσταση του κερκιδικού και ιδίως του μέσου νεύρου είναι λιγότερο ανταποδοτική. Παρόλα αυτά η αποκατάσταση του μέσου θα πρέπει να επιχειρείται για επάνοδο της αισθητικότητας και δια αυτού μείωση του προεγχειρητικού πόνου