Prospective observational study on antibiotic-associated bloody diarrhea: report of 21 cases with a long-term follow-up from Turkey

WOS: 000303826200012PubMed ID: 22433794Objective Antibiotic-associated hemorrhagic colitis is a distinct form of antibiotic-associated bloody diarrhea (AABD) in which Clostridium difficile is absent. Although the cause is not exactly known, reports have suggested the role of Klebsiella oxytoca and/or C. difficile. Materials and Methods Between 2001 and 2006, stool samples of 21 consecutive patients with AABD were cultured for common enteric pathogens and K. oxytoca, and were tested for the presence of parasites and C. difficile toxin A + B within the first 24 h of their initial admission and a colonoscopy was performed when available. The patients were followed up prospectively by telephone interviews. Results The occurrence of symptoms ranged between 6 h and 14 days following the first dose of the antibiotic responsible and the duration of the AABD ranged between 6 h and 21 days. The antibiotic responsible was oral ampicillin/sulbactam in 18 (85%) cases. C. difficile toxin A + B production by enzyme-linked immunosorbent assay and K. oxytoca growth in stool cultures were detected in six (29%) and 11 (51%) of 21 patients, respectively. Endoscopic morphology and histology in a limited number of patients revealed no more than a nonspecific inflammation and acute colitis, respectively. Conclusion This study confirms that antibiotic-associated hemorrhagic colitis, as a distinct entity in relation to K. oxytoca, is seen in half of the patients with AABD. Most of the cases are seen within a week following the antibiotic use. Almost all of the patients did not develop any flares during the long-term antibiotic-free follow-up. In some of the patients with AABD, there was coexistence of K. oxytoca with C. difficile toxin A + B. Eur J Gastroenterol Hepatol 24: 688-69

M13mp18 İskele İpliğinden DNA Origami Nanodemetlerin Geliştirilmesi Ve İlaç Taşıyıcı Olarak Kullanımının İncelenmesi

Currently, in nanotechnology and biomedical field DNA nanotechnology is more and more used instead of conventional methods and important studies are carried out. Complementary base pairing of DNA has taken it to the next level in genomic studies. DNA origami is a multidisciplinary field and advanced nanomaterials are developed. DNA nanostructures have many advantages such as being modular, biocompatible, biodegredable and giving low immune response over polymer and lipid based drug delivery agents. In the common technique DNA origami, long single stranded DNA is folded by over hundreds of 'staple' strands via thermal annealing and 2D and 3D DNA nanostructures are created. In nanomedicine and biomedical field, utilized from DNA origami nanostructures in generating solutions for antimicrobial resistance. Various antibiotics are used against infectious diseases and the pathogens cause infections after surgeries. However pathogen agents develop resistance to antibiotics, it cause many challenges in therapy, after surgery and leads to financial burden in healthcare system. In cancer therapy conventional methods such as drug, surgery, chemotherapy, radiotherapy and phototherapy can kill normal cells as well. Moreover, particularly in cancer therapy many therapy methods weakens the patients' immune system and patient's resistance to infections. In this type of patients, effective antibiotic use improve the success of chemotheraphy too. Lantibiotics are post translational modified polycyclic peptite antibiotics. A member of lantibiotics class, nisin is FDA approved, shows high activity, low cytotoxicity, low possibility to develop bacterial resistance and has many advantages over other antibiotics against antimicrobial resisted epidemic nosocomial pathogens. Because nisin shows double mode of action, by binding one of cell wall initiators lipid II, it disrupts cell wall formation and it forms pores in cell membrane and leads cell to lysis. In the first part of the thesis, a) bare nisin, b) DNA nanostructures were built by m13mp18 scaffold strand and electrostatically loaded with nisin, c) bare DNA nanostructures were built by m13mp18 scaffold strand. Antimicrobial activities of these 3 samples against pathogen agents methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA ATCC 43300) and vancomycin resistant Enterococcus faecalis (VRE ATCC 51299) were investigated. In the concentration of 2500 nM, a) by bare nisin 97% of methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA ATCC 43300) bacteria was inhibited and by loading onto DNA nanoparticles (DNA-NP) 95% of inhibition achieved. In 2500 nM concentration a) bare nisin inhibited up to 96% and b) by loading nisin onto DNA nanoparticles up to 91% of vancomycin resistant Enterococcus faecalis (VRE ATCC 51299), c) for both pathogens bare DNA nanoparticles (DNA-NP) has not exhibited any inhibition. In the second part of the study, IC50 values calculated against methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA) for nisin as 1051 nM and for nisin loaded DNA-NP as 1567 nM. And against vancomycin resistant Enterococcus faecalis (VRE), IC50 values found for nisin and nisin loaded DNA NP are 1303 nM and 1387 nM, respectively. By using nisin against MRSA and VRE, highest inhibition values obtained as 97% and 96% compared with minimum inhibition concentration (MIC) values in the literature and found compatible. In the last part of the thesis, in vitro cytotoxic activity of nisin loaded DNA based drug delivery system investigated against human breast cancer cells (MCF-7) and mouse fibroblast cells (L929). Bare nisin in 2.5 µM concentration and nisin loaded DNA nanostructures showed cytotoxic effect in 45% and 43% of MCF-7 cells, respectively. And against L929 cells in 2.5 µM concentration, bare nisin and nisin loaded DNA nanostructures showed cytotoxic effect in only 8% and 17% of the cells, respectively. Furthermore as a result of the study, it is believed that the developed nisin loaded DNA nanostructures will be used in both against nosocomial multi resistant pathogens thanks to their antimicrobial effects and in cancer therapy with their selective anticancer activity.Günümüzde nanoteknoloji ve biyomedikal alanınında DNA nanoteknolojisinin konvansiyonel yöntemlerin yerini almakta olduğu ve bu konuda önemli çalışmaların yapıldığı görülmektedir. DNA'nın yapısı gereği komplementerlik arz eden baz çiftlerinde görülen etkileşim özgüllüğü, genomik çalışmalarda DNA'yı bir üst seviyeye taşımıştır. DNA origami multidisipliner bir alandır ve bu alanda üstün nanomalzemeler geliştirilmektedir. DNA nanoyapılar, polimer ve lipid bazlı ilaç taşıyıcı ajanlara kıyasla modülerlik, immün cevabı tetiklememek, biyouyumluluk, biyobozunurluk gibi avantajlar bulundurmaktadırlar. Yaygın olarak kullanılan DNA origami yöntemiyle uzun tek zincirli iskele DNA, yüzden fazla eşlenik kısa 'zımba' zincirle termal tavlama ile katlanarak 2 ve 3 boyutlu DNA nanoyapılar oluşturulmaktadır. Nanotıp ve biyomedikal alanında DNA origami nanoyapılardan antimikrobiyal dirence karşı çözüm üretmede yararlanılmaktadır. Bilindiği gibi enfeksiyon hastalıklarına ve cerrahi müdahale sonrası enfeksiyona neden olan patojen ajanlara karşı çeşitli antibiyotikler kullanılmaktadır. Ancak patojen ajanların antibiyotiklere karşı direnç geliştirmeleri, tedavide ve cerrahi müdahale sonrası enfeksiyonların sağıtımında zorluklar yaratmasının yanında ekonomik yönden de sağlık sistemini sıkıntıya sokmaktadır. Kanser hastalıkları tedavisinde kullanılan ilaç, ameliyat, kemo, radyo ve foto terapiler gibi konvansiyonel yöntemler sağlıklı hücrelere de zarar vermektedir. Ayrıca kanser hastalıkları başta olmak üzere bir çok hastalıkta çeşitli tedavi yöntemleri sonrası hastanın immün sistemi zayıflamakta ve hastanın mikrobiyal enfeksiyonlara karşı direnci düşmektedir. Bu tür hastalarda enfeksiyonları engellemek için etkin antibiyotiğin kullanılması uygulanan kemoterapinin de başarısını arttırmaktadır. Antibiyotik grubundan olan Lantibiyotikler, translasyon sonrası modifiye edilmiş polisiklik peptit antibiyotiklerdir. Lantibiyotiklerden özellikle nisinin FDA onayına sahip olması, etkinliğinin yüksek fakat düşük sitotoksisite göstermesi ve bakteriyel direnç oluşturma olasılığının düşük olması antimikrobiyal direnç kazanmış hastane kaynaklı ve epidemik özellikteki patojenlere karşı diğer antibiyotiklere kıyasla avantajlar sağlamaktadır. Çünkü nisinin çift etki mekanizması göstererek hem mikrorganizmaların hücre duvarı sentezinde lipid-II'ye bağlanarak sentezini inhibe etmekte, hem de hücre zarında porlar oluşturarak hücreyi lizize uğratmaktadır. Bu veriler ışığında yapılan tez çalışmasının ilk aşamasında, a) sadece nisin, b) m13mp18 iskele ipliği kullanılarak üretilen DNA Nano-Yapılara elektrostatik olarak nisin yüklenmiş, c) sadece m13mp18 iskele ipliği kullanılarak DNA Nanoyapılar sentezlenmiş ve bu üç farklı örneğin belli başlı patojen ajan olan metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA ATCC 43300) ve vankomisine dirençli Enterococcus faecalis (VRE ATCC 51299)'e karşı antimikrobiyal etkileri incelenmiştir. Bu bağlamda, a) Sadece nisin lantibiyotiğinin faklı konsantrasyonlarındaki denemeleri sonucunda, 2500 nM nisin derişiminde, metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA ATCC 43300) suşunda inhibisyonun %97, b) Nisin yüklü DNA nanoyapıda %95 olduğu; vankomisine dirençli Enterococcus faecalis (VRE ATCC 51299) suşunda ise a) sadece nisinli örnekte inhisyon oranının %96, b) nisin yüklü DNA nanoyapıda %91 olduğu, c) her iki patojenin sadece DNA nanoyapı bulunan örneklerinde herhangi bir inhibisyon olmadığı saptanmıştır. Çalışmanın ikinci aşamasında bu patojenlerin IC50 değerleri, metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA)'ya karşı sadece nisin için 1051 nM, nisin yüklü DNA nanoyapı için de 1567 nM olarak bulunmuştur. Vankomisine dirençli Enterococcus faecalis (VRE)'ye karşı ise IC50 değerleri incelendiğinde de yine sadece nisin için 1303 nM, nisin yüklü DNA-NY için de 1387 nM olarak bulunmuştur. Nisin kullanılarak MRSA ve VRE'ye karşı elde edilen en yüksek inhibisyon oranları sırasıyla %97 ve %96, literatürdeki %100'ünü inhibe eden miminum inhibisyon konsantrasyonu (MİK) değerleri ile karşılaştırılmış ve yakın değerler bulunmuştur. Çalışmamızın son aşamasında da in-vitro çalışmalar bağlamında, elde edilen nano yapıların hücre kültüründe etkinliğinin araştırılması için iki farklı hücre hattı; insan meme kanseri hücreleri (MCF-7) ve fare fibroblast hücreleri (L929)'ne karşı sitotoksik etkileri incelenmiştir. 2.5 µM konsantrasyonundaki sadece nisin ile MCF-7 hücrelerinin ölüm oranı %45, nisin yüklü DNA-NY ile ise %43'dür. L929 hücrelerine karşı ise 2.5 µM konsantrasyonda nisin hücrelerinin ölüm oranı %8, nisin yüklü DNA-NY'ların ise %17 dir. Çalışmalar sonucunda, geliştirilen nisin yüklü DNA-nanoyapılar antimikrobiyal etkileri ile gerek hastane kaynaklı ve epidemik boyutlarda çoklu ilaca direnç kazanmış patojenlerle mücadelede, gerekse de kanser hücrelerine karşı seçici olarak antikanser özellikleri ile kanser tedavisinde kullanım alanına sahip olacağı saptanmıştır

Gaia Çağında Bilinen Kataklismik Değişenlerin Galaksimizdeki Dağılımları ve HR Diyagramındaki Konumları

Bu çalışmada literatürde kataklismik değişen olarak sınıflandırılmış yıldız sistemlerinin Gaia DR2 kataloğundan derlenen trigonometrik paralaksları kullanılarak, doğrusal ve geometrik yöntemler ile elde edilmiş uzaklıkları belirlenmiştir. Kataklismik değişenlerin Güneş merkezli Galaktik koordinat sistemindeki uzay dağılımları elde edilmiş ve Gaia renklerinden oluşturulan Hertzsprung-Russell (HR) diyagramındaki konumları tartışılmıştır. Galaktik düzlemden dik uzaklıkları hesaplanan kataklismik değişenler için yükseklik ölçekleri Gaia DR2’nin duyarlı astrometrik verilerinden elde edilmiştir

Protein kinaz C aktivatörü forbol dibütiratın travmatik beyin ödemine ve aquaporin 4 ekspresyonu üzerine etkisi

AMAÇ Aquaporin-4 (AQP4) merkezi sinir sistemindeki başlıca su kanalıdır. Beyin ödemi travmatik beyin yaralanmasında (TBY) artmış AQP4 ekspresyonundan ortaya çıkmaktadır. Hücre çalışmaları protein kinaz aktivatörü forbol esterin AQP-4 ve su geçirgenliği üzerine baskılayıcı etkisi olduğunu göstermiştir. Bu çalışmanın amacı, bir forbol esteri olan forbol dibütiratın (PDBu) TBY’de AQP-4 ekspresyonu ve eşlik eden beyin ödemine etkisinin araştırılmasıdır. GEREÇ VE YÖNTEM Elli altı adet erkek Wistar cinsi sıçan öncelikle beyin dokusundaki su yüzdesinin değerlendirileceği ödem grubu ve AQP-4 ekspresyonunun araştırılacağı immünohistokimya grubu olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Bu iki grup da kendi içerisinde kontrol grubu, ciddi TBY grubu, %0,9’luk tuz çözeltisi ile tedavi edilen TBY grubu ve PDBu (2300 mg/kg, iv) ile tedavi edilen TBY grubu olmak üzere 4 ayrı alt gruba ayrıldı. Sonuçlar istatistiksel olarak değerlendirildi. BULGULAR PDBu tedavisi anlamlı derecede beyin su konsantrasyonunu düşürdü (p<0,001). Ayrıca PDBu’nun travmaya bağlı AQP-4 reseptörlerinin artışını engellendiği tespit edildi (p<0,05). SONUÇ AQP-4 reseptörlerini azaltma etkisi oluşturan intravenöz PDBu verilmesiyle travmatik beyin ödemi gelişmesi engellenmiştir. Ayrıca bu durum TBY’da AQP-4 ekspresyonunun önemini de vurgulamaktadır.BACKGROUND Aquaporin-4 (AQP4) is the major water channel in the central nervous system. Brain edema emerges from increased AQP4 expression in traumatic brain injury (TBI). Cell line studies have shown that the protein kinase activator phorbol ester exerts a suppressive effect on AQP4 and water permeability. The aim of this study was to investigate the effects of a phorbol ester, phorbol dibutyrate (PDBu), on increased TBI AQP4 expression and accompanying brain edema. METHODS Fifty-six male Wistar rats were first divided into two groups: the edema group, in which the percentage of water in brain tissue would be evaluated, and the immunohistochemical group, allowing AQP4 expression to be determined. Both groups were further sub-divided into four groups consisting of 7 subjects. These four groups were as follows: sham-operated control group, severe diffuse TBI group, 0.9% saline-treated diffuse TBI group, and the PDBu-treated diffuse TBI group (2300 &micro;g/kg, iv). The results were evaluated statistically. RESULTS PDBu treatment significantly reduced brain water concentration (p&lt;0.001). Furthermore, PDBu was found to reduce trauma-induced AQP4 upregulation (p&lt;0.05). CONCLUSION This study showed that traumatic brain edema was prevented by intravenous PDBu administration via AQP4 downregulation, supporting the idea emphasizing the importance of AQP4 expression control in TBI

The effects of tibolone on the human primary glioblastoma multiforme cell culture and the rat C6 glioma model

Objectives: In the light of recent advances in tumor biology and genetics, we hypothesized that tibolone, an estrogen receptor agonist, may have antiproliferative effects on primary human glioblastoma cells and rat C6 malignant glioma cell lines. We thought that tibolone should exert its antiproliferative effects by augmenting glial cell differentiation through the naive, nonhypermethylated estrogen receptors in the glioma cells

Performing gynecologic cancer surgery during the COVID-19 pandemic in Turkey: A multicenter retrospective observational study

Objective To report the perioperative outcomes of 200 patients with gynecologic cancer who underwent surgery during the Novel Coronavirus Disease (COVID-19) pandemic and the safety of surgical approach. Methods Data of patients operated between March 10 and May 20, 2020, were collected retrospectively. Data were statistically analyzed using IBM Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) Statistics for Windows v. SP21.0. Results Data of 200 patients were included. Their mean age was 56 years. Of the patients, 54% (n=108), 27.5% (n=55), 12.5% (n=25), and 2% (n=4) were diagnosed as having endometrial, ovarian, cervical, and vulvar cancer, respectively. Of them, 98% underwent non-emergent surgery. A minimally invasive surgical approach was used in 18%. Stage 1 cancer was found in 68% of patients. Surgeons reported COVID-related changes in 10% of the cases. The rate of postoperative complications was 12%. Only two patients had cough and suspected pneumonic lesions on thoracic computed tomography postoperatively, but neither was positive for COVID-19 on polymerase chain reaction testing. Conclusion Based on the present findings, it is thought that gynecologic cancer surgery should continue during the COVID-19 pandemic while adhering to the measures. Postponement or non-surgical management should only be considered in patients with documented infection. Gynecologic cancer surgery should continue during the COVID-19 pandemic while adhering to measures. Only 1% of patients developed COVID-19-related symptoms during the postoperative follow-up period