Komórki macierzyste i progenitorowe w biostrukturze ścian naczyń krwionośnych

Development of vascular and hematopoietic systems during organogenesis occurs at the same time. During vasculogenesis, a small part of cells does not undergo complete differentiation but stays on this level, “anchored” in tissue structures described as stem cell niches. The presence of blood vessels within tissue stem cell niches is typical and led to identification of niches and ensures that they are functioning. The three-layer biostructure of vessel walls for artery and vein, tunica: intima, media and adventitia, for a long time was defined as a mechanical barrier between vessel light and the local tissue environment. Recent findings from vascular biology studies indicate that vessel walls are dynamic biostructures, which are equipped with stem and progenitor cells, described as vascular wall-resident stem cells/progenitor cells (VW-SC/PC). Distinct zones for vessel wall harbor heterogeneous subpopulations of VW-SC/PC, which are described as “subendothelial or vasculogenic zones”. Recent evidence from in vitro and in vivo studies show that prenatal activity of stem and progenitor cells is not only limited to organogenesis but also exists in postnatal life, where it is responsible for vessel wall homeostasis, remodeling and regeneration. It is believed that VW-SC/PC could be engaged in progression of vascular disorders and development of neointima. We would like to summarize current knowledge about mesenchymal and progenitor stem cell phenotype with special attention to distribution and biological properties of VW-SC/PC in biostructures of intima, media and adventitia niches. It is postulated that in the near future, niches for VW-SC/PC could be a good source of stem and progenitor cells, especially in the context of vessel tissue bioengineering as a new alternative to traditional revascularization therapies

Między współpracą, grą o niezależność a świadomą opozycją. Polityka historyczna w relacjach rządowo-samorządowych – wybrane aspekty

Celem artykułu jest analiza roli lokalnej polityki historycznej w kontekście relacji rządowo-samorządowych. Odwołując się do kategorii typów idealnych Maxa Webera, przyjęto założenie, że w stosunkach między rządem a samorządem w kontekście wspomnianej polityki można dostrzec trzy typy relacji: współpracę, dążenie do niezależności ze strony samorządu oraz świadomą opozycję. Rozwiązanie problemu badawczego wymagało też określenia funkcji polityki historycznej na poziomie samorządu. Założyłem, że ma ona charakter integracyjny, legitymizacyjny, ideologiczny i promocyjny. Może być też wykorzystywana jako jeden z czynników ograniczających omnipotencję władzy centralnej. Sformułowanie konkluzji jest utrudnione przez fakt zróżnicowanych działań podejmowanych przez samorządy oraz dynamicznie zmieniające się interakcje między władzą centralną a samorządem. Analiza aktów prawnych, wybranych przykładów polityki pamięci prowadzonej przez władze lokalne oraz publicystyki prowadzi do wniosku, iż lokalne polityki historyczne prowadzone są we współpracy z administracją państwową. W ostatnim okresie wykorzystuje się jednak spór o miejsca pamięci do podkreślenia niezależności samorządu. Świadoma opozycja występuje na poziomie ideowym i związana jest z odmienną wizją przeszłości eksponowaną przez samorządy zdominowane przez opozycyjne wobec rządu partie polityczne

Potencjał turystyczny a możliwości kształtowania produktów turystycznych w regionie

The article presents issues concerning tourist potential as one of the factors, but a very complex one, which determine creation of tourist products in a region. Considerations presented herein are part of the doctoral dissertation of the author (Nit k iew icz ‑Ja n kowsk a, 2009a). The following elements were discussed in order to determine the role of tourist potential as a determining factor for creation of tourist products: basic tourism‑related notions, functions of tourism, tourist potential including tourist values and facilities, tourist attractiveness and tourist products

POLSKIE ANALIZY STRATEGICZNE – PRZEGLĄD 2016 ROKU

This article is the third edition of a review of articles published in selected Polish academic journals in the field of international security. Covering the year 2016 the author has made a (necessarily subjective) selection of papers published in four periodicals: „Bellona”, „Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego” (International Security Yearbook), „Rocznik Strategiczny” (Strategic Yearbook) and „Stosunki Międzynarodowe” (International Relations). Inevitably the subjects taken up by authors of texts under review reflect the current state of the international security environment and prognosis on its future evolution.Niniejszy artykuł stanowi kolejną odsłonę przygotowywanego od dwóch lat przeglądu artykułów publikowanych w wybranych polskich czasopismach naukowych poświęconych tematyce bezpieczeństwa międzynarodowego. W odniesieniu do roku 2016 autor dokonał (siłą rzeczy) subiektywnego wyboru tekstów, które znalazły się na łamach czterech publikacji – „Bellony”, „Rocznika Bezpieczeństwa Międzynarodowego”, „Rocznika Strategicznego” oraz „Stosunków Międzynarodowych”. W naturalny sposób tematyka podejmowana przez autorów rzeczonych publikacji stanowi odzwierciedlenie obecnego stanu międzynarodowego środowiska bezpieczeństwa oraz prognoz co do kierunków jego dalszej ewolucji

Proces wdrażania Partnerstwa Wschodniego Unii Europejskiej a problemy transformacji gospodarczej państw poradzieckich na przykładzie Mołdawii

Artykuł analizuje znaczenie programu Partnerstwa Wschodniego Unii Europejskiej dla szerszego procesu transformacji systemowej państw poradzieckich, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji w Mołdawii. W oparciu o wskaźniki i dane statystyczne publikowane przez unijne instytucje oraz amerykańskie ośrodki naukowo-badawcze nakreślono implikacje strategii realizowanych wobec sześciu państw byłego Związku Radzieckiego. Na tym tle ukazano sytuację polityczno-gospodarczą Mołdawii oraz jej powiązania handlowe z Unią Europejską.The article analyzes the signifi cance of the Eastern Partnership Program for the wider systemic transformation of post-Soviet states, with particular emphasis on the situation in the Republic of Moldova. On the basis of indicators and statistical data published by the European Union institutions and American research centers, the implications of strategies realized towards six post-Soviet states were outlined. Against this background, the political and economic situation of Moldova and its trade relations with the European Union were shown

Doktryny zjednoczeniowe Ojców Europy drogą do pogłębionej integracji (smart specialisation) Wielkie nazwiska – wielkie marki.

Politechnika Łódzka, Wydział Organizacja i Zarządzania, Katedra Integracji Europejskiej i Marketingu MiędzynarodowegoLodz University of Technology, Faculty of Organization and Management, Department of European Integration and International Marketing„Aby drogę mierzyć przyszłą, trzeba pomnieć skąd się wyszło” – tymi słowami Cyprian Kamil Norwid chciał uświadomić nam wielkie znaczenie przeszłości, którą traktować należy jako drogowskaz do budowania dobrej i bezpiecznej przyszłości. Zgodnie z tym mottem, by zrozumieć integrację europejską, jej cele, sens istnienia, a także konieczność jej kontynuacji i pogłębiania, należy powrócić do źródeł Wspólnot Europejskich. Zaś tymi źródłami są doktryny Ojców Europy oraz pozostałych „konstruktorów” i realizatorów europejskiego procesu integracji, ludzi, których wyobraźnia intelektualna wykraczała ponad wąskie widzenie interesów narodowych

Struktura religijno-etniczna mieszkańców województwa podlaskiego

Zdigitalizowano i udostępniono w ramach projektu pn. Rozbudowa otwartych zasobów naukowych Repozytorium Uniwersytetu w Białymstoku, dofinansowanego z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministra Edukacji i Nauki na podstawie umowy SONB/SP/512497/2021.11514

Przyszłość procesu internacjonalizacji polskiego szkolnictwa wyższego (CPP RPS 68/2014)

Artykuł stanowi fragment książki „Uniwersytet ponad granicami. Internacjonalizacja szkolnictwa wyższego w Polsce i w Niemczech” (Warszawa, 2014). Jego celem jest zakreślenie najnowszych perspektyw dla rozwoju procesu internacjonalizacji polskich uczelni. Analizie poddana zostaje debata publiczna nt. internacjonalizacji polskiego szkolnictwa wyższego – od 2009 do końca 2013 roku. Przedstawione zostają rozwiązania legislacyjne oraz inicjatywy uczelni, grup uczelni, władz i organizacji pozarządowych wspierające rozwój procesu internacjonalizacji realizowane w tym okresie. Jako praktyczne uzupełnienie rozważań przeprowadzona zostaje analiza SWOT procesu internacjonalizacji polskiego szkolnictwa wyższego i na jej podstawie zaproponowany zostaje obszerny Zestaw Rekomendacji dla stymulacji tego procesu – na zróżnicowanych poziomach decyzyjnych: poziomie centralnym, poziomie władz samorządowych i poziomie uczelni

Znaczenie współpracy transgranicznej w rozwoju społeczności lokalnych i regionalnych

Praca składa się z siedmiu rozdziałów, których taki a nie inny podział ma swoje logiczne uzasadnienie. Prezentacja zasadniczej części została poprzedzona teoretycznym wprowadzeniem w problematykę tematu. Rozdział pierwszy mojej dysertacji poświęcam regionalizmowi i regionalizacji na kontynencie europejskim, gdyż jest to ważny aspekt mający na celu zrozumienie dalszych rozważań. Trzeba mieć cały czas na względzie fakt, że szeroko rozumiana kwestia regionalna zawsze budziła i nadal budzi wiele emocji i dyskusji. To zjawisko uwydatniło się szczególnie w obliczu współczesnych problemów integracyjnych w Europie kiedy można zacząć się zastanawiać, czy rozwój tendencji regionalistycznych stanowi szansę czy zagrożenie dla jednoczącej się Europy. Dlatego oprócz samego regionalizmu wyjaśniona została regionalizacja, rozumiana jako polityka regionalna, a więc celowa ingerencja państwa w rozwój regionów. Zrozumienie polityki regionalnej oczywiście nie byłoby możliwe bez określenia i pokazania stosownych narzędzi służących realizacji tejże polityki dlatego w podrozdziale drugim opisałem Fundusze Strukturalne i Inicjatywy Wspólnotowe. W tym rozdziale wyjaśniłem także niektóre terminy i pojęcia, w tym zwłaszcza pojęcie „regionu transgranicznego”. W rozdziale drugim dokonałem zdefiniowania współpracy transgranicznej, głównych uwarunkowań w jej rozwoju, funkcji i stadiów oraz barier w realizacji tej współpracy. Opisałem również kwestie społeczności lokalnych i regionalnych oraz warunków ich rozwoju. Wydaje mi się, że właśnie dokładne zrozumienie tych zjawisk od strony teoretycznej pozwala dopiero na prawidłową analizę rezultatów jakie współpraca tego typu przynosi dla społeczności lokalnych i regionalnych. Co więcej można nawet na jej podstawie wnioskować bardziej ogólnie o jej roli w budowie społeczeństwa otwartego. Trzeci rozdział z kolei, będący niejako naturalną konsekwencją dwóch poprzednich, stanowi analizę podstaw prawnych i instytucjonalnych współpracy transgranicznej w Europie. Zwrócona została w nim szczególna uwaga na różnorodność uregulowań i instytucji zajmujących się tą współpracą oraz zostały pokazane konsekwencje tego faktu na kształt regulacji prawnych współpracy przygranicznej na polskich pograniczach. Natomiast rozdział czwarty mojej pracy stanowi próbę oceny wpływu euroregionalizacji zachodnioeuropejskiej na społeczności lokalne i regionalne. Wprowadzenie tego rozdziału jest moim zdaniem warunkiem po części koniecznym, jak również pomocnym dla zrozumienia euroregionalizacji i w ogóle procesów transgranicznych w Europie Środkowo-Wschodniej, a więc i w Polsce. W związku z tym wybrałem dla celów analizy trzy euroregiony, a mianowicie Euregio, Euroregion Basilensis i Euroregion Saar-Lor-Lux. Wybór tych euroregionów do prezentacji euroregionalizacji zachodnioeuropejskiej nie jest wcale przypadkowy, gdyż z jednej strony Euregio jest najstarszą strukturą euroregionalną, stanowiącą wzorzec m.in. dla polskich euroregionów, Euroregion Basiliensis z kolei jest ciekawym przykładem heterogenicznej struktury pod względem społeczno-ekonomicznym oraz warunków naturalnych, która uruchamia szersze inicjatywy integracyjne. Natomiast Euroregion Saar-Lor-Lux także jako przykład regionu homogenicznego spełnia funkcje koordynacyjne i ma duże znaczenie integracyjne. Koncentrując się na problemie wpływu tej euroregionalizacji na społeczności lokalne i regionalne starałem się rozważyć specyfikę tej współpracy i jej osiągnięcia oraz spróbowałem zastanowić się, czy są to struktury modelowe, których rozwiązania mogą być wykorzystywane na polskich pograniczach. W kolejnym rozdziale zatytułowanym: „Specyfika pogranicza Polski i jej implikacje dla rozwoju współpracy transgranicznej na tych obszarach” usiłowałem określić jakie różnorodne cechy wyróżniają polskie pogranicze i tym samym determinują kształt i intensyfikację współpracy transgranicznej. Poddałem analizie osobno pogranicze zachodnie, południowe oraz łącznie północne i wschodnie. Wybór takiej systematyki warunkowany jest utrwalonym podziałem w literaturze przedmiotu, w której bardzo często można właśnie odnajdywać fragmenty poświęcone problematyce transgranicznej w takim, a nie innym układzie. Pogranicze północne trudno jednoznacznie określić, co jest spowodowane w głównej mierze czynnikami geograficznymi (granica morska jest bowiem inaczej identyfikowana, niż granica lądowa). Stąd bardzo często spotykany zabieg polegający na łączeniu wschodniego i północnego pogranicza. Duży problem stanowiło także samo wyznaczenie początku i końca pogranicza w takim podziale, dlatego przyjąłem umowną delimitację opartą bardziej o czynniki geograficzne, niż społecznoadministracyjne. W rozdziale postarałem się również przedstawić szanse, które tkwią w pograniczu i pośrednio stwarzają szanse dla rozwoju społeczności lokalnych i regionalnych. Szósty rozdział, stanowiący zasadniczy trzon pracy, poświęcony został analizie realizowanej współpracy transgranicznej na polskich pograniczach z uwzględnieniem jej wpływu na rozwój lokalny i regionalny. Wyodrębniłem w nim kilka podrozdziałów w celu uporządkowania wywodu. Opisując w pierwszym z nich współpracę transgraniczną na szczeblu lokalnym, skupiłem się na współpracy gmin i innych struktur, których charakter pozostawał jednak wybitnie lokalny. Posługiwałem się tu głównie przykładami z pogranicza polsko-niemieckiego, gdyż długie tradycje współpracy oraz jej intensywność pozwalają poprawnie wnioskować. Celowo pominąłem współpracę na poziomie euroregionów, gdyż uznałem, że należy tą najbardziej zinstytucjonalizowaną formę współpracy omówić odrębnie ukazując jej specyfikę, która tak do końca nie pozwala moim zdaniem zakwalifikować euroregionów do tego najniższego szczebla współpracy. W podrozdziale drugim do analizy współpracy transgranicznej na poziomie regionalnym wybrałem trzy województwa: dolnośląskie, śląskie i lubelskie. Wybór tych regionów był podyktowany kryterium przestrzennym, czyli wyborem województwa z pogranicza zachodniego, które obejmuje obszar o najdłuższych w przypadku Polski tradycjach współpracy transgranicznej (przypomnieć należy, że pierwszy Euroregion powstał na obszarze, które obecnie obejmuje województwo dolnośląskie), województwa śląskiego reprezentującego region umiejscowiony prawie centralnie na pograniczu południowym oraz województwa lubelskiego jako „reprezentanta” z pogranicza wschodniego. Trzeci podrozdział, tak jak wspomniałem już wcześniej, zawiera analizę euroregionów funkcjonujących na polskich pograniczach. Zrezygnowałem z opisywania wszystkich struktur z osobna, gdyż z racji obszerności problematyki, byłoby to technicznie niemożliwe, a z drugiej strony także zbędne metodologicznie. Uznałem zatem, że najlepszym ujęciem będzie syntetyczne przedstawienie cech polskich euroregionów z uwzględnieniem ich szczególnej roli w rozwoju społeczności lokalnych i regionalnych. W kolejnej części szóstego rozdziału skupiłem się na efektach jakie przynosi współpraca transgraniczna dla społeczności lokalnych i regionalnych. W tym celu ponownie posłużyłem się przykładem pogranicza polskoniemieckiego, jako najbardziej zaawansowanego w tej współpracy. Wyodrębniając aspekty społeczno-kulturalny, gospodarczy, infrastrukturalny i związany z ochroną środowiska starałem się znaleźć odpowiedzi na wiele nurtujących pytań takich jak m.in.: czy dzięki współpracy kulturalnej, organizowaniu wspólnych przedsięwzięć i imprez masowych przełamywane są wzajemne stereotypy, jak wygląda kwestia nauki języka sąsiada, czy wymiana międzyszkolna, w jaki sposób liczba przejść granicznych, standard sieci komunikacyjnych i ich lokalizacja wpływają na intensywność kontaktów społeczności lokalnych i regionalnych, w jaki sposób budowa oczyszczalni ścieków przyczynia się do podnoszenia standardów życia mieszkańców itp. W celu dopełnienia obrazu odrębny fragment poświęciłem zidentyfikowaniu zjawisk niepożądanych, które mogą zakłócać i utrudniać rozwój społeczności lokalnych i regionalnych. Takich barier i zjawisk niekorzystnych jest wiele, wystarczy podać chociażby parę przykładów: bariery natury społecznej (np. uprzedzenia, stereotypy, obawy przed dominacją strony niemieckiej), bariery natury ekonomicznej (np. asymetrie rozwojowe, dostęp do finansowych środków wsparcia, peryferyjność obszarów, które tracą fundusze na rzecz wielkich metropolii), bariery organizacyjne i prawne (np. niekompatybilne przepisy prawne i kompetencje samorządów po obu stronach granicy, brak doświadczenia strony polskiej w realizacji instytucjonalnej współpracy). Wreszcie ostatni rozdział pracy stanowi niejako dopełnienie pozostałych. Oparty został o badania empiryczne jakie prowadzono na polskich pograniczach w ostatnich latach (zwłaszcza od połowy lat 90. ubiegłego wieku), a także własne badania, jakie przeprowadziłem przygotowując dysertację. Wydaje mi się, że właśnie społeczna percepcja współpracy transgranicznej pozwala na faktyczną ocenę znaczenia tej współpracy w rozwoju społeczności lokalnych i regionalnych, stąd tak ważna wydaje mi się analiza wyników przeprowadzonych badań. Treść pracy została wzbogacona tabelami, wykresami i rysunkami. W nich czytelnik znajdzie między innymi ważne dane statystyczne, ilustrację wyników dotychczasowych badań, a także badań własnych autora oraz wiele innych informacji związanych z tematyką pracy. Na zakończenie pragnę dodać, iż współpraca transgraniczna w swym kształcie jaki mieliśmy okazję dotychczas obserwować przedstawia obraz niezmiernie złożony, który nie poddaje się łatwym ocenom. W tej sytuacji autor zdaje sobie sprawę, iż jedynie dokłada skromną cząstkę do dotychczasowego dorobku w tej dziedzinie i ma nadzieję, że swoją pracą przyczyni się do lepszego zrozumienia poruszanej problematyki i pomoże w usystematyzowaniu obszaru badawczego

Inter-group relations and large industrial project : the case of Opole Power Plant development

The article presents the analysis of dynamics of ethnic relations in a small commune near Opole. At the background of the relations are social processes launched by the expansion of the Opole Power Plant. In line with previous studies on the impact of large industrial investments on the local communities and the work on inter-ethnical relations in the studied municipality, I presumed that the current expansion may affect mutual intergroup relations, because they remain tense from at least the end of the Second World War. Although for more than ten years there has been a significant progress in building a sense of local community. This process has now been disturbed not only by the expansion of the power plant, but also by the imposed change of the municipality’s borders, as a result of which the power plant is no longer within the limits of the municipality. The battle to maintain the existing borders revealed that “ethnicity” can still be a living differentiating element, but also a building community factor