De noodzaak van opvoeding en het bestaansrecht van de pedagogiek

Abstract

De auteur verdedigt de stelling dat de pedagogiek een normatieve wetenschap is met een eigen onderzoeksobject. De historische ontwikkeling van het opvoedkundig denken geeft een sterke verwevenheid te zien met filosofisch-antropologische uitgangspunten en met historisch-culturele kenmerken. Opvoeding anno 2000 wordt onder andere geconfronteerd met postmoderne ontwikkelingen in de samenleving ('Hauslosigkeit') en veranderderde gedragspatronen bij jongeren (van standaardlevensloop naar keuzebiografie). Voor de pedagogische analyse wordt gepleit voor een hernieuwd beroep op de rede. Een geschikte werkwijze is de triadisch-pedagogische analyse waarin de opvoeder-kind-relatie wordt gereflecteerd in samenhang met historisch-culturele ontwikkelingen