نوع شخصيت و ميزان پيروی از رژيم های توصيه شده درمانی در بيماران ديابتی
Abstract
مقدمه: پيروی از دستورات درمانی میتواند بهبود و يا ناتوانی بيماران را در پی داشته، بر دستاوردهای درمانی تأثير بگذارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط نوع شخصيت، با ميزان پيروی از رژيمهای توصيه شده درمانی در بيماران ديابتی نوع دو مراجعهکننده به مرکز تحقيقات ديابت استان خراسان انجام شد. روش:�250 بيمار ديابتی مصرف کننده قرص يا قرص و انسولين به روش نمونهگيری در دسترس و مبتنی بر هدف انتخاب شدند و بهکمک يک پرسشنامه جمعيتشناختی و اطلاعات همراه با مصاحبه، پرسشنامه NEO-FF1، پرسشنامه ميزان پيروی و پرسشنامه فعاليتهای بيماران ديابتی مورد سنجش قرار گرفتند. دادههای گردآوری شده بهکمک تحليل واريانس يکطرفه، ضريب همبستگی و مدل خطی عمومی تحليل گرديدند. يافتهها:�روانرنجوری ارتباط منفی، اما غير معنیدار با پيروی داشت. همچنين بين برونگرايی و وجدانگرايی با پيروی، ارتباط مثبت معنیدار بهدست آمد. آزمون مدل خطی عمومی پس از حذف اثر برخی متغيرهای کيفی و کمی مهم نشان داد که برونگرايی و حمايت اجتماعی دارای بيشترين اثر میباشند. نتيجهگيری:�ويژگیهای شخصيتی میتوانند بر ميزان پيروی بيماران اثر بگذارند. با افزايش يا کاهش برونگرايی، پيروی نيز افزايش يا کاهش میيابد. همچنين برونگرايی و حمايت اجتماعی بيش از ساير عوامل، بر پيروی تأثير میگذارند