بررسی اثر مقادیر مختلف کود نیتروژن و تاریخ‌های مختلف کاشت بر دوره5 شماره1 سال1385

oai:ojs.pkp.sfu.ca:article/859The purpose of this research was to determine the optimal level of nitrogen fertilizer and planting date for cumin (Cuminum cyminum L.) planting in Kooshkak region located in Doroodzan Dam Areas which represents a typical semiarid region. This research was carried out in the fall and winter 2000 and using a factorial experiment with two factors based on completely randomized block design with nitrogen fertilizer at three rates (0, 30, and 60 kg N ha-1) and sowing date (Nov. 6th, Dec. 21th, Feb. 6th, and March 6th) in four replications. The effects of different nitrogen rates were significant on plant height, number of umbrella per plant and number of seed per umbrella, but it was not significant on number of seeds per plant, 1000-seed weight, biological yield, seed yield and harvest index. The effects of sowing dates were significant on number of seeds per umbrella, number of seeds per plant; 1000-seed weight, biological yield and seed yield; but it was not significant on plant height and harvest index. The interaction of nitrogen rates and sowing dates were significant on plant height, number of umbrella per plant and seed yield, but it was not significant on number of seeds per umbrella, number of seeds per plant, 1000-seed weight, biological yield and harvest index. It was concluded that for obtaining the high cumin yield, application of 30 kg N ha-1 and the late planting date (February 6th and March 6th) due to probable winter cold, are recommended for this region.چکیده به‌منظور مطالعه اثر سطوح مختلف کود نیتروژن وتاریخ‌های مختلف کاشت برعملکرد واجزاء عملکرد زیره سبز (Cuminum cyminum L.) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور کود نیتروژن در سه سطح (صفر، 30 و 60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و تاریخ کاشت در چهار سطح (15 آبان، 30 آذر، 17 بهمن و 15 اسفند) با 4 تکرار در منطقه کوشکک واقع در اراضی زیر سد درودزن فارس انجام شد. سطوح مختلف کود نیتروژن تاثیر معنی داری بر ارتفاع بوته و تعداد چتر در بوته نشان داد، ولی بر تعداد دانه در چتر، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیکی، عملکرد دانه و شاخص برداشت تأثیر معنی‌داری نداشت. تأثیر سطوح مختلف تاریخ کاشت بر تعداد دانه در چتر، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیکی و عملکرد دانه تفاوت معنی‌داری را نشان دادند. ولی اثر سطوح مختلف این فاکتور بر ارتفاع بوته و شاخص برداشت معنی‌داری نبود. برهمکنش سطوح مختلف کود نیتروژن و تاریخ های مختلف کاشت بر ارتفاع بوته، تعداد چتر در بوته تفاوت معنی‌دار بود، ولی بر صفات تعداد دانه در چتر، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیکی، عملکرد دانه و شاخص برداشت تأثیر معنی داری نشان نداد. در مجموع جهت دستیابی به حداکثر عملکرد زیره سبز، کاربرد 30 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن و تاریخ‌های کاشت دیر هنگام (17 بهمن‌ماه و 15 اسفندماه) به دلیل احتمال وقوع سرمای نابهنگام زمستان در منطقه، توصیه می‌شود.. واژه‌های کلیدی: زیره سبز، کود نیتروژن، تاریخ کاشت، کوشکک

ارزیابی تحمل به یخ‌زدگی در ارقام گندم (Triticum aestivum L.) دوره5 شماره1 سال1385

In order to determine freezing tolerance of 14 wheat cultivars including Anza, Bezostaja, Pishtaz, Tous, Zagros, Zarrin, Shahryar, Falat, Qods, Glenson, Maron, Navid, Niknejad and MV-17 that were grown on field, samples of each cultivar after hardening in the field were harvested in 4-6 leave stages and trimmed to 2cm above and below the crowns and put on the thermogradient freezer. After freezing in the range of 0 to -20 oC, samples were transferred to the greenhouse and planted in the pots. Survival percentage, height, leaf area, chlorophyll content, dry weight, LT50 and DMT50 were determined after 3 weeks. Survival percentage after freezing was different in cultivars (Pبه منظور بررسی تحمل به یخ‌زدگی ارقام گندم در شرایط کنترل‌شده، نمونه‌هایی از 14 رقم آنزا، بزوستایا، پیشتاز، توس، زاگرس، زرین، شهریار، فلات، قدس، گلنسون، مارون، نوید، نیک‌نژاد وMV-17 که در مزرعه کشت شده بودند پس از گذراندن دوره خوسرمایی در شرایط مزرعه در مرحله 4 تا 6 برگی برداشت و طوقه‌ها پس از قطع ریشه‌ها و برگ‌ها از دو سانتی‌متری هر طوقه، به فریزر ترموگرادیان منتقل شدند. پس از اعمال تیمار یخ‌زدگی در گستره دمایی صفر تا 20- درجه سانتی‌گراد، نمونه‌ها به گلخانه منتقل و در گلدان کشت شدند. بعد از سه هفته درصد بقاء، ارتفاع، سطح برگ، وزن خشک، عدد کلروفیل‌متر، دمای کشنده 50% نمونه‌های گیاهی(LT50 ) و دمای کاهنده 50% وزن خشک گیاه (DMT50) اندازه گیری و ثبت شد. پس از اعمال تیمار یخ‌زدگی ارقام از نظر درصد بقاء تفاوت معنی‌داری نشان دادند (

واکنش عملکرد و اجزای عملکردگندم دوره5 شماره2 سال1385

In order to evaluate responses of grain yield and yield components of wheat to different amount of supplemental irrigation in dryland conditions, a field experiment was conducted in research farm of College of Agriculture, Shiraz University during 2004-2005 and 2005-2006. The supplemental irrigation treatments including dryland conditions, irrigation at stem elongation, booting, flowering and grain filling were main plots and two cultivars, Agosta and Fin-15 were subplots and three levels of nitrogen including zero, 40 and 80 kgha-1 were sub sub plots. The results showed that in both years, the highest number of spike m-2, spikelet spike-1 , number of kernel spike-1 and grain yield were obtained from irrigation at stem elongation stage whit 80 kg N ha-1 and from Fin-15 variety and the lowest were obtained from Agosta variety at N control treatment under dryland conditions . Also the highest thousand kernel weight was obtained from supplemental irrigation at grain filling stages.. The results of this research showed a strong correlation between number of spike m-2, spikelet spike-1 , number of kernel spike-1 , thousand kernel weight and grain yield with the amounts of applied water at supplemental irrigation treatments and whit increasing of applied water the above mention parameters also increased. The highest grain yield in both years was obtained from supplemental irrigation at stem elongation stage. The supplemental irrigation in 2004-2005 and 2005-2006 growing season increased the grain yield 200 and 221 percent respectively. According to results of this experiment, supplemental irrigation increased wheat production through increasing yield and yield components in dryland conditions. Thus using of supplemental irrigation at stem elongation stage with supply of adequate water could increase grain yield of rainfed wheat in dryland conditions.به منظور بررسی واکنش عملکرد و اجزای عملکرد گندم به میزان متفاوت آب دریافتی در سیستم آبیاری تکمیلی تحت شرایط دیم ، پژوهشی مزرعه ای در قالب طرح آماری کرت های دو بار خرد شده در سال های زراعی 84-83 و 85-84 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز به اجرا درآمد. تیمارهای اصلی آبیاری شامل: بدون آبیاری (دیم)، آبیاری در مراحل ساقه رفتن، حجیم شدن غلاف برگ پرچم ، گلدهی و پر شدن دانه، تیمار فرعی شامل ٢ رقم گندم به نام های آگوستا و فاین- ١٥ و تیمار فرعی فرعی شامل کود نیتروژن در 3 سطح صفر، 40 و 80 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد که در هر دو سال آزمایش، بیشترین تعداد سنبله در متر مربع، تعداد سنبلک در سنبله، تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه از تیمار آبیاری تکمیلی در مرحله ساقه رفتن و از تیمار 80 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و رقم فاین- 15 و کمترین مقادیر صفات از تیمار صفر کود نیتروژن و رقم آگوستا تحت شرایط دیم بدست آمد.لیکن بیشترین وزن دانه از تیمار آبیاری تکمیلی در مرحله پرشدن دانه حاصل شد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که بین عملکرد دانه و اجزای آن با میزان آب دریافتی در تیمار های آبیاری تکمیلی همبستگی معنی داری وجود داشت. بطوریکه با افزایش میزان آب داده شده در هریک از مراحل رشد، مقادیر عملکرد و اجزای عملکرد دانه افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه در هر دو سال آزمایش، از تیمار آبیاری تکمیلی در مرحله ساقه رفتن و کمترین مقدار از تیمار دیم حاصل شد. آبیاری تکمیلی در مرحله ساقه رفتن در سال 84-83 و 85-84 به ترتیبمنجر به افزایش عملکردی معادل 200 و 221 درصد، در مقایسه با تیمار دیم گردید. در مجموع از نتایج بدست آمده از این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که شناخت مراحل حساس رشد و واکنش های عملکرد و اجزای عملکرد دانه به زمان و میزان آب دریافتی در سیستم آبیاری تکمیلی تحت شرایط دیم، نقش مهمی در افزایش تولید گندم دارد. بنابر این، در شرایط دیم مشابه با این پژوهش، استفاده از سیستم آبیاری تکمیلی و انجام آبیاری در مرحله ساقه رفتن گندم و تامین میزان آب کافی در این مرحله می تواند منجر به افزایش عملکرد دانه گندم گردد

بررسی ویژگی‌های جوانه زنی بذر گیاه جارو ((Kochia scoparia در واکنش به سطوح مختلف شوری در محیط کنترل شده دوره2 شماره2 سال1382

In order to examine seed germination responses of kochia to different levels of salinity, an experiment was performed in the Institute of Sustainable Agriculture (CSIC), Cordoba, Spain, in a completely randomized design with two replications. Treatments were different levels of salinities equal to 0,5, 10, 15, and 20 ds/m, obtained by mixing NaCl and CaCl2 in a 2:1 molar ratio. Evaluated properties were germination percentage, rate and final number of germinated seeds. The results showed that the germinated seed number and the germination percentage had a converse relation with salinity levels. About 91% of seeds were germinated in distilled water. This value reduced to about 36% in 20 ds/m. Increasing salinity up to 10 ds/m did not have any significant effects on germination, but after that, the germination rate and percentage begun to reduce significantly. Salinity also increased the time required for 50% germination from 28 hours in distilled water to 78 hours in 20 ds/m, showing a delay in germination as salinity increased. Regarding linear reduction in germination rate in response to increase in salinity, it seems that as salinity exceeds 30 ds/m, germination rate of kochia approaches zero. This perhaps could be accepted as the threshold of kochia germination tolerance to salinity. According to the results, the germination stage of kochia has a good tolerance to elevated levels of salinity and it seems that a good stand establishment in saline soils and water conditions could be insured, if proper management is exerted in farms.به منظور بررسی واکنش جوانه زنی بذور گیاه جارو به سطوح مختلف شوری، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی و با دو تکرار در انستیتو تحقیقات کشاورزی پایدار کوردوبا، اسپانیا، انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از سطوح مختلف شوری معادل صفر، 5، 10، 15 و 20 دسی زیمنس بر متر که با ترکیب دو نمک NaClو CaCl2 به نسبت 2:1 به دست آمد. صفات مورد بررسی شامل درصد جوانه زنی، میزان کل جوانه زنی و سرعت جوانه زنی بودند. نتایج حاصله نشان داد که تعداد نهایی بذور جوانه زده و درصد جوانه زنی با میزان شوری محیط نسبت عکس داشتند. حدود 91% بذور در آب مقطر جوانه زدند، ولی این میزان در شوری 20 دسی زیمنس بر متر به حدود 36 درصد کاهش پیدا کرد. افزایش شوری تا سطح 10 دسی زیمنس بر متر، تاثیر معنی‌داری بر خصوصیات جوانه زنی بذور نداشت. همچنین با افزایش شوری، مدت زمان لازم برای رسیدن به سطح 50 درصد جوانه‌زنی، از 28 ساعت در آب مقطر به 78 ساعت در 20 دسی زیمنس بر متر، رسید که این امر نشانگر به تاخیر افتادن جوانه‌زنی توده بذور با افزایش شوری می‌باشد. با توجه به کاهش خطی سرعت جوانه زنی در واکنش به افزایش شوری، به نظر می‌رسد که با افزایش شوری از سطح 30 دسی زیمنس بر متر، سرعت جوانه زنی بذور گیاه جارو به صفر برسد و شاید بتوان این حد را به عنوان آستانه تحمل جوانه زنی گیاه جارو به شوری در نظر گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، مشخص می‌شود که جوانه زنی گیاه جارو تحمل خوبی به سطوح بالای شوری داشته و به نظر می‌رسد ‌که می‌توان با اعمال مدیریت مناسب در مزرعه، استقرار مطلوبی را در شرایط وجود آب و خاک شور تضمین نمود

بررسی تحمل به خشکی ژنوتیپ های متحمل به سرمای عدس(Lens culinaris Medik.) در مرحله جوانه زنی دوره8 شماره1 سال1388

Abstract Germination and emergence of cold tolerant lentil genotypes sometimes experiences low temperatures and variable rainfalls in the fall planting. This study was conducted to evaluate the effects of drought stress on germination stage of lentil genotypes. Experiment was carried out with 18 lentil genotypes under five levels of water potential (0 , -0.4 , -0.8 , -1.2 , -1.6 MPa) using PEG solutions with a 5×18 factorial experiment based on a compeletly randomaized design with three replications of 25 seeds at 13˚C. Germination and normal seedling percentage, germination rate, radicle and plumule length were measured. Germination averaged over genotypes was 88% at 0 MPa whereas it was 18% at -1.6 MPa. MLC20, with 79%, MLC138 and MLC25 with 74% showed the highest germination, whereas MLC245 and MLC7 with 45% and 47% percent had the lowest germination percentage, respectively. The effects of water potentials × genotypes on all traits were significantly different (pچکیده کاهش دما و نوسانات نزولات جوی در کاشت پاییزه عدس سبب کاهش جوانه زنی و سبز شدن ژنوتیپ های متحمل به سرمای این گیاه می شود. این مطالعه با هدف بررسی اثر تنش خشکی در مرحله جوانه زنی ژنوتیپ های عدس به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از 18 ژنوتیپ عدس و 5 سطح خشکی (5 سطح پتانسیل آب شامل صفر، 4/0-، 8/0-، 2/1- و6/1- مگاپاسکال) در3 تکرار و 25 بذر در هر تکرار تحت شرایط دمای13 درجه سانتی گراد انجام شد. سطوح خشکی با استفاده از محلول PEG6000 ایجاد شدند. صفات اندازه گیری شده شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و درصد نشاء نرمال بود. بین پتانسیل های آب در مورد همه صفات مورد مطالعه تفاوت معنی داری (05/0

بررسی خصوصیات آگرو- فیزیولوژیک مرتبط با تحمل خشکیدر ژنوتیپ‌های پیشرفته گندم دوروم دوره8 شماره3 سال1388

Abstract This study was conducted with 18 advanced durum genotypes and two check cultivars, Zardak (durum check) and Sardari (Bread wheat check), under rainfed and supplemental irrigation in field and also under stress (polyethylene glycol) and non-stress (distilled water) conditions in laboratory in Sararood station during growing seasons 2004-5 and 2005-6. The genotypes were significantly varied based on analysis of variance and mean comparison for the studied agro-physiologic traits. In the both growing seasons, the genotypes No. 9, 15 and 19 had the highest grain yield under rain-fed condition. Tthe genotypes No. 13 and 16 for 2004-05 and the genotypes No. 8, 12 and 19 for 2005-06 had the highest grain yield performance under supplemental irrigation. The genotype No-16 with the highest yield across environments had the highest STI and TOL, whereas the genotype No. 8 with the lowest yield had the lowest TOL and relatively low STI. The results of path-coefficient analysis for grain yield under rain-fed condition showed that the traits of DHE, DM, FL, Ped.L/PLH, PLH, RWC, SL had positive direct effect on yield and the others traits had negative direct effect. The genotype No. 19 had the highest coleoptile and rootlet length and for these two traits genotypes No. 6 and 17 were in lowest. The genotype No. 19 had the highest PIS and PIN and genotype No. 3 had the lowest. The genotypes No. 3, 9, 11, 14 and 20 had the higher GSI under stress than non-stress conditions. The STI as a field criterion had significant positive correlation with the traits of Root.L. and Root. No., which indicating selection based on Root. L. and Root.No. in laboratory condition may be useful and recommended for screening in field condition. Keywords: Durum wheat, Agro-physiological traits, STI, GSIچکیده خصوصیات آگرو- فیزیولوژیک 18 لاین پیشرفته گندم دوروم به همراه دو شاهد زردک (شاهد دوروم) و سرداری (شاهد گندم نان) در مزرعه در دو شرایط دیم و آبیاری تکمیلی و آزمایشگاه با دو شرایط تنش (پلی اتیلن گلایکول) و نرمال (آب مقطر) طی سال‌های زراعی 84-1383و 85-1384 در مؤسسه تحقیقات کشاورزی دیم (سرارود-کرمانشاه) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نشان داد تنوع لازم بین ژنوتیپ‌های مورد بررسی جهت گروه بندی‌های معنی‌دار ژنوتیپ‌ها بر اساس صفات و شاخص‌های مورد بررسی وجود دارد. بر اساس نتایج دوسال و در دو شرایط دیم و آبیاری تکمیلی ژنوتیپ شماره 16 با عملکرد 1/3945 کیلوگرم در هکتار و ژنوتیپ شماره 8 با 6/3247 کیلوگرم عملکرد به ترتیب بیشترین و کمترین میزان عملکرد را داشتند. در سال اول در شرایط دیم ژنوتیپ‌های شماره 9 ، 15 و 19 بیشترین میزان عملکرد و ژنوتیپ شماره 17 کمترین میزان عملکرد دانه را در شرایط دیم داشت. در شرایط آبیاری تکمیلی نیز در سال اول ژنوتیپ شماره 16 بیشترین و ژنوتیپ شماره 18‌ کمترین میزان عملکرد دانه را داشت. بر اساس میانگین عملکرد دانه در تمام محیط‌ها ژنوتیپ شماره 16 از بالاترین میزان عملکرد و بیشترین میزان شاخص STI و TOL و ژنوتیپ شماره 8 از کمترین میزان عملکرد دانه، شاخص TOL و شاخص STI نسبتا" پایینی برخوردار بودند. نتایج حاصل از تجزیه مسیر صفات آگرو-فیزیولوژیک بر روی عملکرد دانه در شرایط دیم نشان داد صفات تعداد روز تاظهور سنبله و رسیدن فیزیولوژیک، طول برگ پرچم، نسبت پدانکل به ارتفاع، ارتفاع بوته، میزان آب نسبی برگ و طول سنبله بر عملکرد دانه اثر مستقیم مثبت و بقیه صفات اثر مستقیم منفی داشتند. بر اساس نتایج آزمایشگاهی نیز ژنوتیپ شماره 19 از طول ریشه‌چه و کلئوپتیل بیشتر و ژنوتیپ‌های 6 و 17 از طول ریشه‌چه و کلئوپتیل کمتری برخوردار بودند. شاخص سرعت جوانه زنی در شرایط نرمال(PIN) و تنش (PIS) برای ژنوتیپ شماره 19 بیشترین و برای ژنوتیپ شماره 3 کمترین بود. ژنوتیپ‌های شماره 3، 9، 11، 14 و 20 در شرایط تنش از سرعت جوانه زنی بیشتری نسبت به شرایط نرمال برخوردار بودند. شاخص تحمل خشکی (STI) بعنوان معیار مزرعه‌ای همبستگی مثبت و معنی‌داری با طول ریشه‌چه و تعداد ریشه‌های جنینی نشان داد که این نشان می‌دهد انتخاب بر اساس این دو صفت آزمایشگاهی با انتخاب در شرایط مزرعه بر اساس شاخص STI مفید بوده و قابل توصیه می‌باشد. واژه‌های کلیدی: گندم دوروم، صفات آگرو- فیزیولوژیک، شاخص تحمل خشکی، شاخص استرس جوانه زن

تأثیر تنوع گیاهی بر تنوع و فراوانی بندپایان در مزارع گندم دوره8 شماره4 سال1388

Abstract Plant biomass and diversity play an important role in enhancing of biodiversity of other trophic levels, specially arthropods in terrestrial ecosystems. In order to determine the effects of plants on diversity and abundance of arthropods, a study was carried out in three regions of Razavi and northern Khorasan provinces, Shirvan, Mashhad and Gonabad. In each region, high and low input fields of winter wheat and a natural system for comparison were selected. In ripening stage of wheat growth (90 stage of Zadoks), sampling was done by use of quadrate in each system with five replications. Plants in each quadrate were counted and species richness of plants was determined. Insect sampling was done by sweep net from surface of plants, then species richness and abundance of collected insects were determined. As a result, agricultural practices decreased plant species richness but diversity and abundance of insects and spiders increased in agricultural systems. Our finding revealed that abundance of insects and spiders were not affected by plant species richness and plant biomass was the main factor affecting on species richness and abundance of insects, spiders and beneficial insects. Therefore, decreasing plant species richness that arose from agricultural practices doesn’t effect on arthropods diversity and abundance and doesn’t decrease sustainability of agricultural systems. Irregular use of chemical inputs, specially pesticides, is the main factor to decreasing of plants and arthropods species richness in agricultural systems. Keywords: Plant diversity, Arthropod diversity, Arthropod abundance, Plant-insect interactions, Agricultural systemsچکیده تولیدات گیاهان و تنوع آنها نقش مهمی در گسترش سطوح مختلف تنوع زیستی، بویژه بندپایان، در هر اکوسیستم دارد. به منظور بررسی چگونگی تأثیر گیاهان بر تنوع و فراوانی بندپایان، مطالعه‌ای در سه منطقه متفاوت از نظر میانگین درجه حرارت و بارندگی سالیانه در شهرستان‌های شیروان، مشهد و گناباد روی جامعه گیاهی و بندپایان انجام گرفت. با توجه به تأثیر فعالیت‌های کشاورزی بر تنوع گیاهان، دو سیستم کشاورزی کم نهاده و پرنهاده گندم و یک سیستم طبیعی در هر منطقه به عنوان اکوسیستم‌های مورد مطالعه انتخاب شدند. برای تعیین تنوع گیاهان، در مرحله پر شدن دانه های گندم در هر منطقه، نمونه برداری با استفاده از کوادرات و با پنج تکرار از سیستم‌های مورد مطالعه انجام شد و گیاهان داخل کوادرات مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفتند. نمونه برداری از بندپایان بوسیله تور حشره گیری و از سطح بوته های مزرعه یا منطقه طبیعی و به صورت هفتگی انجام گرفته و غنای گونه ای و فراوانی حشرات و عنکبوت‌های جمع آوری شده تعیین گردید. فعالیت‌های کشاورزی غنای گونه‌های گیاهی را کاهش داد اما تنوع و فراوانی حشرات و عنکبوت ها در سیستم‌های کشاورزی افزایش یافت. یافته‌های این پژوهش نشان داد که غنای گونه‌ای گیاهان ارتباط مستقیمی با غنای گونه‌ای و فراوانی حشرات و عنکبوت ها ندارد، بلکه زیست توده گیاهان عامل مهم و موثر بر غنای گونه‌ای و فراوانی کل حشرات، عنکبوت ها و حشرات مفید است. بر اساس نتایج این مطالعه، تولیدات گیاهی در سیستم‌های کشاورزی و وجود درختان در حاشیه مزارع نقش قابل توجهی در حفظ و بهبود تنوع گونه‌ای بندپایان و کارکردهای مفید آنها دارد. بنابراین با کاهش غنای گونه‌ای گیاهان، که در اثر فعالیت‌های کشاورزی اتفاق می‌افتد، غنای گونه‌ای بندپایان کاهش نمی یابد بلکه مصرف بی رویه نهاده‌های شیمیایی، بویژه آفت کش ها نقش مهمی در کاهش غنای گونه‌ای گیاهان و بندپایان در سیستم‌های کشاورزی دارد. واژه‌های کلیدی: تنوع گیاهان، تنوع بندپایان، فراوانی بندپایان، اثرات متقابل گیاهان- حشرات، سیستم‌های کشاورز

شبیه‌سازی تغییرات کوتاه دامنه خاک و قابلیت اعمال آن درتیمارکرت‌های آزمایشی با نرخ متغیر دوره8 شماره4 سال1388

Abstract In Iran, the experimental plots under fertilizer trials are managed in such a way that the whole plot area uniformly receives agricultural inputs. This could lead to biased research results and hence to suppressing of the efforts made by the researchers. This research was conducted in a selected site belonging to the Gonbad Agricultural Research Station, located in the semiarid region, northeastern Iran. The aim was to characterize the short-range spatial variability of the inherent and management-depended soil properties and to determine if this variation is large and can be managed at practical scales. The soils were sampled using a grid 55 m apart. In total, 100 composite soil samples were collected from topsoil (0-30 cm) and were analyzed for calcium carbonate equivalent, organic carbon, clay, available phosphorus, available potassium, iron, copper, zinc and manganese. Descriptive statistics were applied to check data trends. Geostatistical analysis was applied to variography, model fitting and contour mapping. Sampling at 55 m made it possible to split the area of the selected experimental plot into relatively uniform areas that allow application of agricultural inputs with variable rates. Keywords: Short-range soil variability, Within-field soil variability, Interpolation, Precision agriculture, Geostatisticsچکیده در ایران، مدیریت کرتها و مزارع آزمایشی بر پایه اعمال یکنواخت نهاده‌های کشاورزی و بدون در نظر گرفتن تغییرات مکانی کوتاه-دامنه متغیر‌های کنترل کننده رشد گیاه انجام می‌شود. این امر می‌تواند منجر به حصول نتایج اریب3 در کرتهای آزمایشی و در نتیجه از دست رفتن بخش قابل توجهی ازتلاش محققین و اثربخشی فعالیت آنان گردد. این تحقیق به منظور بررسی تغییرات مکانی خصوصیات ذاتی و تابع-مدیریتی خاک در سطح درون کرتی و امکان تیمار کرتهای آزمایشی با نرخ متغیر در یک سایت انتخابی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گنبد انجام شد. نمونه برداری از خاک بصورت سیستماتیک و در یک شبکه منظم انجام شد. سایت انتخابی به شبکه‌های 5×5 متر تقسیم و تعداد یکصد نمونه در محل گوشه مربعات شبکه از خاک سطحی (30-0 سانتی متر) تهیه شد. نتایج آزمایشگاهی نمونه‌های خاک مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و توزیع داده‌های هر متغیر تعیین گردید. با اعمال تکنیک‌های زمین آماری (ژئواستاتیستیکی)، ساختار مکانی متغیرهای خاکی کنترل کننده رشد گیاه تعیین شد. تکنیک‌های میان یابی بر پایه پارامترهای نیم پراش‌نگار هر متغیر اعمال و نقشه تغییرات کوتاه-دامنه متغیرهای خاکی شامل کربنات کلسیم معادل، کربن آلی، رس، فسفر قابل دسترس گیاه، پتاسیم قابل دسترس گیاه، آهن، مس، روی ومنیزیم در سایت آزمایشی تهیه گردید. نتایج حاصل نشان داد که اکثر متغیرهای کنترل کننده رشد گیاه که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند، در فواصل5×5 مترکه معادل اندازه متعارف کرتهای آزمایشی است دارای تغییرات کوتاه-دامنه ای هستند که پهنه گسترش آنها امکان تیمار کرتهای آزمایشی با نرخ متغیر را ممکن میسازد. واژه‌های کلیدی: تغییرات کوتاه دامنه خاک، تغییرات درون مزرعه ای خاک، میان یابی، کشاورزی دقیق، زمین آما

جذب برخی عناصر غذایی تحت تأثیر میکوریزا، سطوح مختلف روی و تنش خشکی در ذرت دوره8 شماره5 سال1388

Abstract In order to investigate absorption of some nutrient as affected by mycorrhizae, different levels of zinc and drought stress in maize (KSC 704), an experiment was carried out in research farm of Islamic Azad University–Arak in 2006-2007. The Experiment was conducted in factorial arrangement based on randomized complete block design with three replications. Treatments consist of irrigation levels: I1= %100, I2= %75 and I3= %50 crop water requirement, mycorrhiza fungus (Glumus intraradices) at two levels (inoculation and non inoculation) and zinc sulfate at three levels: 0, 25 and 45 kg ha-1. Results showed that drought stress increased absorption of nitrogen, potassium and protein percentage, but reduced absorption of phosphorous. Inoculation with mycorrhizae increased absorption of nutrients. Using of zinc sulfate increased absorption of nitrogen, potassium, phosphorous and protein percentage. Inoculation of mycorrhiza under drought stress had not significant effect on absorption of nutrients and protein percentage of grain. Using of zinc sulfate under drought stress increased absorption of nitrogen, potassium and protein percentage of grain but reduced absorption of phosphorous. interactions effects of mycorrhizae and zinc sulfate increased absorption of nutritional elements. The highest amounts of nitrogen and potassium absorption and protein percentage of grain were observed in combination of irrigation equal to 50% of crop water demand, mycorrhiza + 25 kg ha-1 zinc sulfate. The highest grain yield was observed from combination of optimum irrigation, without mycorrhiza + 45 kg ha-1 zinc sulfate. It was concluded that with irrigation equal to 75% water requirement + inoculation with mycorrhiza + 45kg ha-1 zinc sulfate optimum crop yield could be obtained. Keywords: Drought stress, Mycorrhiza, Nutrition of elements, Protein, Maizeچکیده به منظور بررسی جذب برخی عناصر غذایی تحت تأثیر سطوح مختلف روی و تنش خشکی در ذرت میکوریزایی آزمایشی در سال های 1385 و 1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل مورد مطالعه عبارت بودند از: آبیاری در سه سطح، شامل الف) آبیاری معادل نیاز آبی گیاه، ب) آبیاری معادل75% نیاز آبی گیاه و ج) آبیاری معادل 50 % نیاز آبی گیاه، میکوریزا (Glomus intraradices ) در دو سطح تلقیح و بدون تلقیح بذر و روی از منبع سولفات روی در سه سطح (صفر، 25 و 45 کیلوگرم در هکتار) بود. نتایج نشان داد که با اعمال تنش خشکی میزان جذب نیتروژن، پتاسیم و درصد پروتئین افزایش اما فسفر کاهش یافت. تلقیح با میکوریزا جذب عناصر غذایی را افزایش داد. با مصرف عنصر روی میزان جذب نیتروژن، پتاسیم، فسفر و درصد پروتئین افزایش یافت. میزان جذب عناصر غذایی و درصد پروتئین با کاربرد میکوریزا تحت تنش خشکی به طور غیر معنی داری افزایش یافت. با کاربرد روی تحت شرایط تنش خشکی، میزان جذب نیتروژن، پتاسیم و درصد پروتئین افزایش اما جذب فسفر کاهش یافت. کاربرد توام روی و میکوریزا باعث افزایش جذب کلیه عناصر غذایی گردید. بالاترین درصد جذب نیتروژن، پتاسیم و پروتئین از اثر متقابل تیمار آبیاری معادل 50 درصد نیاز آبی گیاه به همراه تلقیح با میکوریزا توام با 25 کیلوگرم در هکتار روی حاصل شد. بیشترین عملکرد دانه از تیمار اثر متقابل آبیاری مطلوب، بدون میکوریزا و مصرف 45 کیلوگرم سولفات روی در هکتار حاصل شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که با آبیاری معادل 75 درصد نیاز آبی گیاه، تلقیح با میکوریز و 45 کیلوگرم سولفات روی در هکتار عملکرد مطلوب حاصل می شود. واژه های کلیدی: تنش خشکی، میکوریزا، عناصر غذایی، درصد پروتئین، ذر

اثر کم آبیاری بر خصوصیات کمی و کیفی دانه تولیدی در ارقام گلرنگ بهاره دوره8 شماره2 سال1388

لطفا بر روی فایل مقاله کلیک نماییدpleaese click on pdf fil